حسود نسبت به نورش کوتاهی میکنه و از حریم نورانی خودش خارج میشه! وَ مِنْ قَبْلُ ما فَرَّطْتُمْ‏ في‏ يُوسُفَ!

«بِئْرٌ فُراطَةٌ»
«فرس‏ فُرُطٌ»
عقل فارط: عقل غالب بر هوای نفس نور علی نور
فرط: نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور است.
«الفَرْطُ: العلم المستقيم يهتدى به»
وَ مَنْ فَرَّطَ فِيَّ فَقَدْ فَرَّطَ فِي اللَّهِ
وَ رَسُولُ اللَّهِ فَرَطِي وَ أَنَا فَرَطُ شِيعَتِي
وَ نَحْنُ أَفْرَاطُ الْأَنْبِيَاءِ:
معنای ممدوح واژۀ فرط
أنا فرطكم على الحوض
حسود نسبت به نورش کوتاهی میکنه و از حریم نورانی خودش خارج میشه!
وَ مِنْ قَبْلُ ما فَرَّطْتُمْ‏ في‏ يُوسُفَ!
این مورد : معنای مذموم واژۀ فرط است.
+ «فسق»
نور، قابل استفاده برای همه!
«الفُرَاطَة: آبى كه بين چند محل يا دهكده مشترك باشد و هر كس زودتر به سوى آن رود از آن او باشد.»
«بِئْرٌ فُراطَةٌ: چاهى كه براى همه قابل استفاده است و نيز به معناى پول فلزى مى‏‌باشد.»
«الْفَارِطُ إلى الماء، أي: المتقدّم لإصلاح الدّلو»
عمل به علم آل محمد ع «الْفَارِطُ» باید موجب غلبه عقل ما بر هوای نفس ما باشد:
« الماء المتقدّم لإصلاح الدّلو »
ولی همه می خواهند بدون آن و با ملاک و میزان هوای نفس خود به دلخواهها و تمناهایشان برسند.
نفس باید مصلی و دومی نور عقل باشد و عقل باید دومی نور سابق باشد.
ولی غالبا عقل مغلوب، و هوای نفس غالب بوده و اول تصمیم‌گیرنده قلب می‌باشد و لذا ثمری جز تضییع عقل نخواهد داشت.
عاقل از عاقلتر از خود تبعیت می‌کند و این سلسله ادامه پیدا می‌کند تا به عاقلترین فرد که صاحب نور است برسد. در واقع کسی که عِلماً و عَملاً زودتر «و تاویلاً نزدیکتر» به آل محمد ع باشد، او عاقلتر و لذا او «فرط» است: «أَنَا فَرَطُ شِيعَتِي»، «عقل پیشتاز»، «گره پیشاهنگ».
+ «انا … اول، المسلمین … المومنین»
از آل محمد ع پیشتاز بودن موجب هلاکت است و این کاری بود که برادران یوسف ع در حق آن بزرگوار انجام دادند «وَ مِنْ قَبْلُ ما فَرَّطْتُمْ‏ في‏ يُوسُفَ».
فَرَطَ فَرْطاً فِى الأَمْر: در آن كار كوتاهى نمود و فرصت را از دست داد.
اگر نسبت به آل محمد ع بشتابي و پيشدستى نمایی، فرصت اصلاح و تربیت را از دست می‌دهی، سعی در غلبه و چیرگی بر رای و نظر عاقلتر از خود چه بلایی به سر می‌آورد؟!
قالُوا يا حَسْرَتَنا عَلى‏ ما فَرَّطْنا فيها
ما فَرَّطْنا فِي الْكِتابِ مِنْ شَيْ‏ءٍ
وَ هُمْ لا يُفَرِّطُونَ
وَ مِنْ قَبْلُ ما فَرَّطْتُمْ‏ في‏ يُوسُفَ
وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ كانَ أَمْرُهُ فُرُطاً
وَ أَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ
قالا رَبَّنا إِنَّنا نَخافُ أَنْ يَفْرُطَ عَلَيْنا أَوْ أَنْ يَطْغى‏.
أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يا حَسْرَتى‏ عَلى‏ ما فَرَّطْتُ‏ في‏ جَنْبِ اللَّهِ.