[سورة النحل (۱۶): الآيات ۸۶ الى ۹۰]
وَ إِذا رَأَى الَّذِينَ أَشْرَكُوا شُرَكاءَهُمْ قالُوا 
رَبَّنا هؤُلاءِ شُرَكاؤُنَا الَّذِينَ كُنَّا نَدْعُوا مِنْ دُونِكَ 
فَأَلْقَوْا إِلَيْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّكُمْ لَكاذِبُونَ (۸۶)
و چون كسانى كه شرك ورزيدند، شريكان خود را ببينند مى‌‏گويند:
«پروردگارا، اينها بودند آن شريكانى كه ما به جاى تو مى‏‌خوانديم».
و[لى شريكان‏] قول آنان را رد مى‌‏كنند كه: «شما جداً دروغگويانيد.»
وَ أَلْقَوْا إِلَى اللَّهِ يَوْمَئِذٍ السَّلَمَ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ (۸۷)
و آن روز در برابر خدا از در تسليم درآيند و آنچه را كه برمى‏‌بافتند بر باد مى‌‏رود.
الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ زِدْناهُمْ عَذاباً فَوْقَ الْعَذابِ بِما كانُوا يُفْسِدُونَ (۸۸)
كسانى كه كفر ورزيدند و از راه خدا باز داشتند
به [سزاى‏] آنكه فساد مى‏‌كردند عذابى بر عذابشان مى‏‌افزاييم.
وَ يَوْمَ نَبْعَثُ فِي كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيداً عَلَيْهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ 
وَ جِئْنا بِكَ شَهِيداً عَلى‏ هؤُلاءِ
وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ هُدىً وَ رَحْمَةً وَ بُشْرى لِلْمُسْلِمِينَ (۸۹)
و [به ياد آور] روزى را كه در هر امتى گواهى از خودشان برايشان برانگيزيم،
و تو را [هم‏] بر اين [امت‏] گواه آوريم،
و اين كتاب را كه روشنگر هر چيزى است و براى مسلمانان رهنمود و رحمت و بشارتگرى است،
بر تو نازل كرديم.
إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ وَ إِيتاءِ ذِي الْقُرْبى 
وَ يَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ الْبَغْيِ 
يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (۹۰)
در حقيقت، خدا به دادگرى و نيكوكارى و بخشش به خويشاوندان فرمان مى‏‌دهد
و از كار زشت و ناپسند و ستم باز مى‌‏دارد.
به شما اندرز مى‏‌دهد، باشد كه پند گيريد.

[سورة النحل (۱۶): الآيات ۹۱ الى ۹۴]
وَ أَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذا عاهَدْتُمْ
وَ لا تَنْقُضُوا الْأَيْمانَ بَعْدَ تَوْكِيدِها
وَ قَدْ جَعَلْتُمُ اللَّهَ عَلَيْكُمْ كَفِيلاً
إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ (۹۱)
و چون با خدا پيمان بستيد، به پيمان خود وفا كنيد
و سوگندهاى [خود را] پس از استوار كردن آنها مشكنيد،
با اينكه خدا را بر خود ضامن [و گواه‏] قرار داده‏‌ايد،
زيرا خدا آنچه را انجام مى‌‏دهيد مى‏‌داند.
وَ لا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكاثاً 
تَتَّخِذُونَ أَيْمانَكُمْ دَخَلاً بَيْنَكُمْ أَنْ تَكُونَ أُمَّةٌ هِيَ أَرْبى‏ مِنْ أُمَّةٍ
إِنَّما يَبْلُوكُمُ اللَّهُ بِهِ وَ لَيُبَيِّنَنَّ لَكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ ما كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (۹۲)
و مانند آن [زنى‏] كه رشته خود را پس از محكم بافتن، [يكى يكى‏] از هم مى‌‏گسست مباشيد كه سوگندهاى خود را ميان خويش وسيله [فريب و] تقلب سازيد [به خيال اين‏] كه گروهى از گروه ديگر [در داشتن امكانات‏] افزونترند.
جز اين نيست كه خدا شما را بدين وسيله مى‌‏آزمايد
و روز قيامت در آنچه اختلاف مى‏‌كرديد، قطعاً براى شما توضيح خواهد داد.
وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً واحِدَةً
وَ لكِنْ يُضِلُّ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ 
وَ لَتُسْئَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (۹۳)
و اگر خدا مى‏‌خواست قطعاً شما را امّتى واحد قرار مى‏‌داد،
ولى هر كه را بخواهد بيراه و هر كه را بخواهد هدايت مى‌‏كند
و از آنچه انجام مى‏‌داديد حتماً سؤال خواهيد شد.
وَ لا تَتَّخِذُوا أَيْمانَكُمْ دَخَلاً بَيْنَكُمْ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِها
وَ تَذُوقُوا السُّوءَ بِما صَدَدْتُمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَ لَكُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ (۹۴)
و زنهار، سوگندهاى خود را دستاويز تقلب ميان خود قرار مدهيد،
تا گامى بعد از استواريش بلغزد،
و شما به [سزاى‏] آنكه [مردم را] از راه خدا باز داشته‌‏ايد دچار شكنجه شويد
و براى شما عذابى بزرگ باشد.