LUMINOUS ADJUSTMENT!
«حصی» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«أَحْصَيْتُ الشيءَ: عَلِمْتُهُ»
«أَحْصَيْتُهُ: عَدَدْتُهُ»
«أَحْصَيْتُهُ: أَطَقْتُهُ»
«أَحْصَيْتُ الشيءَ: عَلِمْتُهُ»
«أَحْصَيْتُهُ: عَدَدْتُهُ»
«أَحْصَيْتُهُ: أَطَقْتُهُ»
مفهوم «الضبط علما و إحاطة»
+ «فیء – یتفیوا ظلاله»: + «قبض و بسط»
«أَحْصَيْتُ الشيءَ: عَلِمْتُهُ» یعنی از روی جنبش و حرکت سایۀ معالم ربانی در ملکوت قلبم فهمیدم ساعت چنده! و فهمیدم چکار باید بکنم! خودمو با اون «اجاست» کردم «adjust».
+ «خطب – match»
+ «عدل»
خودمو با اون «سِت» کردم.
خودمو با اون تنظیم کردم «رگیولیت».
خودمو با اون چک کردم.
آداپتاسیون.
ارینتاسیون.
ارنج «arrange»
چک: «لطفا خودتونو چک کنین!»
+ «ایوالله»
«مانیتورینگ»
همین میشه فرایند اصلاح و تربیت.»
«آنالیز»
رمز موفقیت همینه که مدام خودتو با نور علوم ربانی اندازه بگیری! «التّر تر حمران»
«ثقف»
واژۀ زیبای انگلیسی «adjust» + قبض و بسط
عکسهای زیبای اجاست!
+ عکس (+/-): در واقع قبض و بسط یه جور اجاست کردنه!
قلبتو با نور امام ع اجاست کن!
«معرفة الامام بالنّورانیّة!»
قلب ویژگی اجاستبل دارد!
+ «تحری»
+ «وفق و توفیق الهلال همینه»
+ «طبق و مطابقت همینه»
+ «سویت و نفخت همینه»
+ «وزن و میزان کردن همینه»
+ «عدل و تعدیل کردن همینه»
+ «بعض»
این میشه مفهوم زیبای واژه حصی وقتی واژه فیء رو با مثال زیبای ساعت آفتابی متوجه شدیم.
با این دانستن به شیوۀ فهم قبض و بسط نور قلب، حکیم میشی، لذا دهان رو می‌بندی و این نور علم است که مانع باز شدن دهان می‌شود و این میشه حکمت «حصوته أى منعته» پس حصی مترادف نور حکمت است و …
«حصی» نام زیبای صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست که اهل نور یقین با استعمال اندیشه نورانی آنها در دل شرایط سخت امتحانات زندگی «حَصأ الصبىُّ من اللبن»، اعمال صالحشان شمارش می‌شود «احصایی»!
+ « پیدا – آشکار» + «حسب» + «عدد» …
[حصی – بعث] :
مادری که پستانش رگ میکنه و پرشیر میشه، خودش میفهمه که برای شیر دادن به بچه‌اش برانگیخته شده «بعث»، و گرنه این همه شیر توی پستان او چکار میکنه؟! این پستان که تا دیروز خشک و بدون شیر بود، چی شده امروز اینقدر پر از شیر شده و شیر داره از پستان می‌چکد! کافیه صدای گریه بچۀ گرسنه‌شو بشنوه! ای وای، سراسیمه چنان خودشو به اون میرسونه و پستانشو در دهان اون میذاره که در مسیرش اصلا متوجه نمیشه به در و دیوار می‌خوره یا نه! + «ضرع – تضرع»
داستان تکراری اقتباس و اخذ نور علم صاحبان نور از آل محمد ع.
قلوب دو گروه «حزبین» با این علوم آل محمد ع آشنا می شود!
«ثُمَ بَعَثْناهُمْ لِنَعْلَمَ أَيُّ الْحِزْبَيْنِ أَحْصى»
«بَعَثْناهُمْ» یعنی به صاحبان نور ماموریت داده می‌شود که این قلوب ناآرام رو برای آنها فرمت کن و قلبشونو توی آب زمزم علم ما آل محمد ع خیس کن «نقع» تا این داروی شفابخش بر قلوب حسود آنها اثر نموده «انقعت الدواء – انکحه الدواء» و این قلوب را رام و آرام نماید و مقدمات فهم نور و علم و حکمت آل محمد ع را برایشان آماده نما، باشد تا این قلوب با فهم کلام مافوق خود در دل شرایط «یتفیوا ظلاله» و عمل به این دستورات، تولید کنندگان عمل صالح و مروجین اندیشه آل محمد ع باشند و این راه و مسیر نورانی، همچنان استمرار داشته و دارد و خواهد داشت، ان شاء الله تعالی.
«ثُمَّ بَعَثْناهُمْ لِنَعْلَمَ أَيُّ الْحِزْبَيْنِ أَحْصى لِما لَبِثُوا أَمَداً».
«وَ أَحْصُوا الْعِدَّةَ» + سوره طلاق
قلب مثل آچار فرانسه میمونه و با فهمی که از نور ولایت مافوقش داره مدام خودشو با هر پیچی اجاست میکنه و این توانایی قلب، اونو شاهکار خلقت کرده!
+ «حرب – آفتاب پرست»
قلب، دکمۀ اجاست ماست!
با قبض و بسط متوجه میشیم باید خودمونو چجوری با ملکوت، اجاست کنیم!
این همون دگرگونی بزرگ است.
+ «حول»
+ «جذع الیمانی»
یه چشمت به جنبش سایه نورانی صاحبان نور است و چشم دیگه به قلب خودت که مدام اینو با اون تنظیم کنی «شطر» این کار مهم قلب است یعنی تفقه نور ولایت و فهم امر و نهی مافوق و اطاعت و آماده‌باش برای آن‌به‌آن تنظیم شدن با عالم بالا.
پس قلب مدام در تقلب و تلاش و تکاپوست و یک نقطه ثابت بی‌تحرک نیست.
مدام خودشو با شرایط، طبق الگویی که ازش تقلید میکنه، سازگار می‌نماید.
چه آداپتاسیونی!
این میشه همون تحری!
+ «کوک کردن، همز»
خلاصه قلب تا زنده است، تحت تعمیر است «عمر – عمران – بیت المعمور».
این اجاست کردن کار دقیق و مهم و پرزحمتیه، اونجوری الکی هم نیست.
لطفا مدام خودتونو چک کنین! به این میگن محاسبه نفس!
+ «لیلة قدر»: شب پُرُو آیات! سایزها!
وقتی قبض میشی انگاری چراغ چک ماشینت روشن میشه و بهت آلارم میده که باید زود خودتو به تعمیرکار دانا برسونی و قلبتو بسپاری به او، اینجوری امید موفقیت که همانا نورانیت قلب است را داشته باش، چون داری با این دستگاه دیاگ تنظیم میشی!
آل محمد ع جمع صاحبان نور رو حسابی مانیتورینگ میکنن و اونا رو زیر نظر گرفتن و چیزی از قلم نمی‌افته، نگران نباش، کارها همه با حساب و کتابه! صبر کن! عجله نکن!
«إِنْ لِلنَّكَبَاتِ غَايَاتٍ لَا بُدَّ أَنْ تَنْتَهِيَ إِلَيْهَا»
عکسها و واژه های زیبا تمامی ندارد.
همه چیز داد میزنن!!! آهاااااااااااای؛ خودتونو با اندیشه نورانی اجاست کنین،
اگه میخواین در دنیا و آخرت به آرامش برسین.
وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لا تُحْصُوها
[سورة إبراهيم (۱۴): الآيات ۳۱ الى ۳۴]
قُلْ لِعِبادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا يُقِيمُوا الصَّلاةَ وَ يُنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِيَةً
مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِي يَوْمٌ لا بَيْعٌ فِيهِ وَ لا خِلالٌ (۳۱)
به آن بندگانم كه ايمان آوردهاند بگو:
«نماز را بر پا دارند و از آنچه به ايشان روزى دادهايم، پنهان و آشكارا انفاق كنند،
پيش از آنكه روزى فرا رسد كه در آن نه داد و ستدى باشد و نه دوستيى.»
اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَراتِ رِزْقاً لَكُمْ
وَ سَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِيَ فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَ سَخَّرَ لَكُمُ الْأَنْهارَ (۳۲)
خداست كه آسمانها و زمين را آفريد،
و از آسمان آبى فرستاد، و به وسيله آن از ميوهها براى شما روزى بيرون آورد،
و كشتى را براى شما رام گردانيد تا به فرمان او در دريا روان شود،
و رودها را براى شما مسخّر كرد.
وَ سَخَّرَ لَكُمُ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ دائِبَيْنِ
وَ سَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ (۳۳)
و خورشيد و ماه را -كه پيوسته روانند- براى شما رام گردانيد
و شب و روز را [نيز] مسخّر شما ساخت.
وَ آتاكُمْ مِنْ كُلِّ ما سَأَلْتُمُوهُ
وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لا تُحْصُوها
إِنَّ الْإِنْسانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ (۳۴)
و از هر چه از او خواستيد به شما عطا كرد،
و اگر نعمت خدا را شماره كنيد، نمىتوانيد آن را به شمار درآوريد.
قطعاً انسان ستمپيشه ناسپاس است.
وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لا تُحْصُوها
[سورة النحل (۱۶): الآيات ۱۴ الى ۱۸]
وَ هُوَ الَّذِي سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُوا مِنْهُ لَحْماً طَرِيًّا وَ تَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْيَةً تَلْبَسُونَها
وَ تَرى الْفُلْكَ مَواخِرَ فِيهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (۱۴)
و اوست كسى كه دريا را مسخّر گردانيد تا از آن گوشت تازه بخوريد،
و پيرايهاى كه آن را مىپوشيد از آن بيرون آوريد.
و كشتيها را در آن، شكافنده [آب] مىبينى،
و تا از فضل او بجوييد و باشد كه شما شكر گزاريد.
وَ أَلْقى فِي الْأَرْضِ رَواسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِكُمْ وَ أَنْهاراً وَ سُبُلاً لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (۱۵)
و در زمين كوههايى استوار افكند تا شما را نجنباند،
و رودها و راهها [قرار داد] تا شما راه خود را پيدا كنيد.
وَ عَلاماتٍ وَ بِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ (۱۶)
و نشانههايى [ديگر نيز قرار داد]، و آنان به وسيله ستاره [قطبى] راهيابى مىكنند.
أَ فَمَنْ يَخْلُقُ كَمَنْ لا يَخْلُقُ أَ فَلا تَذَكَّرُونَ (۱۷)
پس آيا كسى كه مىآفريند چون كسى است كه نمىآفريند؟ آيا پند نمىگيريد؟
وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لا تُحْصُوها إِنَّ اللَّهَ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (۱۸)
و اگر نعمت[هاى] خدا را شماره كنيد، آن را نمىتوانيد بشماريد.
قطعاً خدا آمرزنده مهربان است.
بالاخره معلوم میشه کیا خودشونو با نور ولایت، خوب اجاست کردند!
[سورة الكهف (۱۸): الآيات ۹ الى ۱۲]
أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ كانُوا مِنْ آياتِنا عَجَباً (۹)
مگر پنداشتى اصحاب كهف و رقيم [=خفتگان غار لوحهدار] از آيات ما شگفت بوده است؟
إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقالُوا رَبَّنا آتِنا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ هَيِّئْ لَنا مِنْ أَمْرِنا رَشَداً (۱۰)
آنگاه كه جوانان به سوى غار پناه جستند و گفتند: «پروردگار ما ! از جانب خود به ما رحمتى بخش و كار ما را براى ما به سامان رسان.»
فَضَرَبْنا عَلَى آذانِهِمْ فِي الْكَهْفِ سِنِينَ عَدَداً (۱۱)
پس در آن غار، ساليانى چند بر گوشهايشان پرده زديم.
ثُمَّ بَعَثْناهُمْ لِنَعْلَمَ أَيُّ الْحِزْبَيْنِ أَحْصى لِما لَبِثُوا أَمَداً (۱۲)
آنگاه آنان را بيدار كرديم، تا بدانيم كدام يك از آن دو دسته، مدت درنگشان را بهتر حساب كردهاند.
[سورة الكهف (۱۸): الآيات ۴۵ الى ۴۹]
وَ اضْرِبْ لَهُمْ مَثَلَ الْحَياةِ الدُّنْيا كَماءٍ أَنْزَلْناهُ مِنَ السَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَباتُ الْأَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِيماً تَذْرُوهُ الرِّياحُ وَ كانَ اللَّهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ مُقْتَدِراً (۴۵)
و براى آنان زندگى دنيا را مَثَل بزن كه مانند آبى است كه آن را از آسمان فرو فرستاديم؛ سپس گياه زمين با آن درآميخت و [چنان] خشك گرديد كه بادها پراكندهاش كردند، و خداست كه همواره بر هر چيزى تواناست.
الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِينَةُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ الْباقِياتُ الصَّالِحاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَواباً وَ خَيْرٌ أَمَلاً (۴۶)
مال و پسران زيور زندگى دنيايند، و نيكيهاى ماندگار از نظر پاداش نزد پروردگارت بهتر و از نظر اميد [نيز] بهتر است.
وَ يَوْمَ نُسَيِّرُ الْجِبالَ وَ تَرى الْأَرْضَ بارِزَةً وَ حَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً (۴۷)
و [ياد كن] روزى را كه كوهها را به حركت درمىآوريم، و زمين را آشكار [و صاف] مىبينى، و آنان را گرد مىآوريم و هيچ يك را فرو گذار نمىكنيم.
وَ عُرِضُوا عَلى رَبِّكَ صَفًّا لَقَدْ جِئْتُمُونا كَما خَلَقْناكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ بَلْ زَعَمْتُمْ أَلَّنْ نَجْعَلَ لَكُمْ مَوْعِداً (۴۸)
و ايشان به صف بر پروردگارت عرضه مىشوند [و به آنها مىفرمايد:] به راستى همان گونه كه نخستين بار شما را آفريديم [باز] به سوى ما آمديد، بلكه پنداشتيد هرگز براى شما موعدى مقرر قرار نخواهيم داد.
وَ وُضِعَ الْكِتابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَ يَقُولُونَ
يا وَيْلَتَنا ما لِهذَا الْكِتابِ لا يُغادِرُ صَغِيرَةً وَ لا كَبِيرَةً إِلاَّ أَحْصاها
وَ وَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضِراً وَ لا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَداً (۴۹)
و كارنامه [عمل شما در ميان] نهاده مىشود،
آنگاه بزهكاران را از آنچه در آن است بيمناك مىبينى، و مىگويند:
«اى واى بر ما، اين چه نامهاى است كه هيچ [كار] كوچك و بزرگى را فرو نگذاشته،
جز اينكه همه را به حساب آورده است.»
و آنچه را انجام دادهاند حاضر يابند، و پروردگار تو به هيچ كس ستم روا نمىدارد.
[سورة مريم (۱۹): الآيات ۹۳ الى ۹۸]
إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ إِلاَّ آتِي الرَّحْمنِ عَبْداً (۹۳)
هر كه در آسمانها و زمين است جز بندهوار به سوى [خداى] رحمان نمىآيد.
لَقَدْ أَحْصاهُمْ وَ عَدَّهُمْ عَدًّا (۹۴)
و يقيناً آنها را به حساب آورده و به دقت شماره كرده است.
وَ كُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَرْداً (۹۵)
و روز قيامت همه آنها تنها، به سوى او خواهند آمد.
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا (۹۶)
كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند،
به زودى [خداى] رحمان براى آنان محبتى [در دلها] قرار مىدهد.
فَإِنَّما يَسَّرْناهُ بِلِسانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَ تُنْذِرَ بِهِ قَوْماً لُدًّا (۹۷)
در حقيقت، ما اين [قرآن] را بر زبان تو آسان ساختيم
تا پرهيزگاران را بدان نويد، و مردم ستيزهجو را بدان بيم دهى.
وَ كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُمْ مِنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزاً (۹۸)
و چه بسيار نسلها كه پيش از آنان هلاك كرديم. آيا كسى از آنان را مىيابى يا صدايى از ايشان مىشنوى؟
+ «وَ كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ كِتاباً»
[سورة يس (۳۶): الآيات ۱۱ الى ۲۰]:
داستان رسولان انطاکیه!
إِنَّما تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَ خَشِيَ الرَّحْمنَ بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ كَرِيمٍ (۱۱)
بيم دادن تو، تنها كسى را [سودمند] است كه كتاب حقّ را پيروى كند و از [خداىِ] رحمان در نهان بترسد. [چنين كسى را] به آمرزش و پاداشى پر ارزش مژده ده.
إِنَّا نَحْنُ نُحْيِ الْمَوْتى وَ نَكْتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُمْ
وَ كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ فِي إِمامٍ مُبِينٍ (۱۲)
آرى! ماييم كه مردگان را زنده مىسازيم
و آنچه را از پيش فرستادهاند، با آثار [و اعمال]شان درج مىكنيم،
و هر چيزى را در كارنامهاى روشن برشمردهايم.
وَ اضْرِبْ لَهُمْ مَثَلاً أَصْحابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جاءَهَا الْمُرْسَلُونَ (۱۳)
[داستان] مردم آن شهرى را كه رسولان بدانجا آمدند براى آنان مَثَل زن:
إِذْ أَرْسَلْنا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُما فَعَزَّزْنا بِثالِثٍ فَقالُوا إِنَّا إِلَيْكُمْ مُرْسَلُونَ (۱۴)
آنگاه كه دو تن سوى آنان فرستاديم، و[لى] آن دو را دروغزن پنداشتند، تا با [فرستاده] سوّمين [آنان را] تأييد كرديم، پس [رسولان] گفتند: «ما به سوى شما به پيامبرى فرستاده شدهايم.»
قالُوا ما أَنْتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا وَ ما أَنْزَلَ الرَّحْمنُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ تَكْذِبُونَ (۱۵)
[ناباوران آن ديار] گفتند: «شما جز بشرى مانند ما نيستيد، و [خداى] رحمان چيزى نفرستاده، و شما جز دروغ نمىپردازيد.»
قالُوا رَبُّنا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ (۱۶)
گفتند: «پروردگار ما مىداند كه ما واقعاً به سوى شما به پيامبرى فرستاده شدهايم.»
وَ ما عَلَيْنا إِلاَّ الْبَلاغُ الْمُبِينُ (۱۷)
و بر ما [وظيفهاى] جز رسانيدن آشكار [پيام] نيست.
قالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنا بِكُمْ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَ لَيَمَسَّنَّكُمْ مِنَّا عَذابٌ أَلِيمٌ (۱۸)
پاسخ دادند: «ما [حضور] شما را به شگون بد گرفتهايم. اگر دست برنداريد، سنگسارتان مىكنيم و قطعاً عذاب دردناكى از ما به شما خواهد رسيد.»
قالُوا طائِرُكُمْ مَعَكُمْ أَ إِنْ ذُكِّرْتُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ (۱۹)
[رسولان] گفتند: «شومىِ شما با خود شماست. آيا اگر شما را پند دهند [باز كفر مىورزيد؟ نه!] بلكه شما قومى اسرافكاريد.»
وَ جاءَ مِنْ أَقْصَا الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعى قالَ يا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ (۲۰)
و [در اين ميان] مردى از دورترين جاىِ شهر دوان دوان آمد، [و] گفت: «اى مردم،از اين فرستادگان پيروى كنيد.
[سورة المجادلة (۵۸): الآيات ۶ الى ۱۰]
يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعاً فَيُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا أَحْصاهُ اللَّهُ وَ نَسُوهُ وَ اللَّهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (۶)
روزى كه خداوند همه آنان را بر مىانگيزد و به آنچه كردهاند آگاهشان مىگرداند.
خدا [كارهايشان را] برشمرده است و حال آنكه آنها آن را فراموش كردهاند،
و خدا بر هر چيزى گواه است.
يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَميعاً فَيُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا أَحْصاهُ اللَّهُ وَ نَسُوهُ وَ اللَّهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ شَهيدٌ (6)
يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحْصُوا الْعِدَّةَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ لا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَ لا يَخْرُجْنَ إِلاَّ أَنْ يَأْتينَ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لا تَدْري لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذلِكَ أَمْراً (1)
لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسالاتِ رَبِّهِمْ وَ أَحاطَ بِما لَدَيْهِمْ وَ أَحْصى كُلَّ شَيْءٍ عَدَداً (28)
إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنى مِنْ ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طائِفَةٌ مِنَ الَّذينَ مَعَكَ وَ اللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتابَ عَلَيْكُمْ فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَيَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضى وَ آخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ آخَرُونَ يُقاتِلُونَ في سَبيلِ اللَّهِ فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنْهُ وَ أَقيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْراً وَ أَعْظَمَ أَجْراً وَ اسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ (20)
وَ كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ كِتاباً (29)