شنیدی میگن: به چه قیمتی؟ آیا ارزششو داشت؟
به چه قیمتی اینقدر گردنتو پیش فلانی کج میکنی؟
آیا ارزششو داره اینقدر خودتو براش کوچیک کنی؟
در فرمول زندگی، اهل یقین نا آرام، برای رسیدن به آرامش قلبی،
حاضره به هر قیمتی که شده آرامش و نور ولایت رو بدست بیاره،
ولو به قیمت سجده بر نمودار و بوسه بر آیات «ذلّت ممدوح!»،
چون میدونه برای «آیاتی و رسلی» اصلا نمیشه قیمت گذاشت!
اینقدر نور ولایت و آیاتی که در شب قدر برای اصلاح و تربیت قلوب بیمار ما تنظیم و تقدیر میشن با ارزشه که نمیشه براش قیمت گذاشت،
لذا ما هر کاری هم بکنیم، بازم نمیتونیم متقارن با این زیبای بی‌نهایت، زیبایی خلق کنیم،
اما وظیفه داریم به میزان استطاعتی که به ما داده میشه، هم قافیه با تقدیرات زیبا، بسراییم!
«فاسلکی سبل ربک ذللا»
+ «رکب»
پس اهل یقین، چون میدونه مورد رحمت خداوند قرار گرفته،
لذا در برخورد با نمودارها، به هر قیمتی که ازش بخوان،
حاضره هزینۀ اونو بپردازه و نور ولایت رو بدست بیاره و مالک نور شود!
به‌به! چقدر زیباست و ارزششو واقعا داره، بطوریکه اون دنیا که میرن، میگن ای کاش هزاران بار با شمشیر قطعه قطعه می‌شدیم و این موقعیت زیبا رو از دست نمیدادیم.
پس واژه زیبای ثمن میخواد بگه فرایند نور ولایت اینقدر با ارزشه که اصلا نمیشه براش قیمت گذاشت پس در خرید نور ولایت اصلا چک و چونه نزن و خواهان تخفیف نشو که این کالای بی‌بدیل، نمیدونم چرا، ولی بالاخره به تو رو کرده و انگاری شانس، درِ خونتو زده! پس تردید نکن و بله رو به نمودار بگو و جان کندنی رو بکن!
به چه قیمتی ؟
به قیمت اصلاح و تربیتت!
به آل محمد ع عرضه میداریم: میخواهیم اهل نور ولایت شما باشیم!
می فرمایند: باید تحمل آیات کنی!

اهل شک حسود، برعکس این عمل میکنن، و میگن اگه شده آبروم هم بره باید حال این عوضی رو بگیرم! یعنی حاضره به قیمت نابودی خودش هم که شده، بازم استعمال کبر کنه و حال طرفو بگیره.
برادران یوسف ع کشک و پشم آورده بودن، در عوضش طلا بگیرن!
یعنی چی ؟!
مگه میشه یوسف ع رو خرید؟
مگه یوسف ع قابل قیمت‌گذاری و نرخ تعیین کردن است؟
خودش برای دستگیری از ما، خودشو کوچیک کرده، اومده با ما نشست و برخواست میکنه «سجن یوسف ع»،
شاید کارهامون بوی کارهاشو بگیره، عاقبت به خیر بشیم، ان شاء الله تعالی، وگرنه با این جیب خالی ما و اون قیمت باورنکردنی نور ولایت، کو که دست ما به اون برسه؟!
به چه قیمتی من باید تن به این ذلت بدم؟!
قبول نور ولایت «آیاتی و رسلی» تن دادن به ذلت نیست! عین عزت است.
+ «ذلل – ذلت ممدوح!»
پس به قیمت با ارزش شدن نفس حسودت که با نور ولایت، بشه نفس مطمئنه،
باید هم تن به نور ولایت داد.
قیمت گذاری پویا: «dynamic pricing» این میشه سود، میشه «profit».

به چه قیمتی؟!
به چه قیمتی حجابمو رعایت کنم؟
به چه قیمتی … ؟
به چه قیمتی … این کارا رو بکنم؟
به چه قیمتی … اون کارا رو نکنم؟
به چه قیمتی … امر و نهی رو گوش کنم و عمل کنم؟
مگه چی قراره گیرم بیاد؟!

مثلا با خانم رفتیم خرید. یه لباس میبینه! به قیمتش نگاه میکنه … دل‌دل میکنه بخره یا نخره!
من بهش میگم! خانم بخر، دست‌دست نکن! خیلی می‌ارزه‌ها!
با این قیمت پایین و با این کیفیت بالا، دیگه چرا معطلی؟!
و او همچنان خیره‌خیره به کالای با ارزش «آیاتی و رسلی» نگاه میکنه،
ببینه بالاخره ارزششو داره سجده بر آیات کنه یا نه!
و من همه‌اش نگرانم زمان بگذره و درب فروشگاه رو ببندن و ما رو از فروشگاه بیرون کنن و اونوقت پشیمون بشیم ایکاش اون لباس زیبای سفید رو خریده بودیمو اینقدر معطل نمیکردیم و آیا فردا زنده‌ایم بیایم این فروشگاه و اونو بخریم یا نه …
داستان زندگی در دنیا همینه …
هی میگم زن! بیا پای نمودار رو ببوسیم و خلاص!
باز مرددیم آیا به کبرمون برمیخوره که یه همچین کاری بکنیم یا نه!
درسته! باید یه کاری بکنیم و یه مبلغی پرداخت کنیم، اما در مقابل اون چیزی که گیرمون میاد اصلا قابل مقایسه نیست!
مثلا میگن کاخ سعد آباد رو بهت میفروشیم به یک قرون! میخوای؟
داری دل‌دل میکنی که آیا ارزششو داره یا نه!
از یک قرون تمنّا، نمیتونیم دل بکنیم!
اینکه نور ولایت و آیات رایگان هستند، واقعا همینه، یعنی این معامله کالا به کالا چقدر خنده داره و انگاری خدا -ببخشید- با این معامله، کلاه سرش میره!
خُب حالا:
سوال مهم و تکان دهنده: به چه قیمتی حسادت میکنی و نور ولایت رو ترک میکنی؟!
از یک قرون تمنّا نمیگذری، و خریدار کاخهای نورانی بهشت نیستی!