[سورة الأعلى (87): الآيات 1 الى 19]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى (1)
نام پروردگار والاىِ خود را به پاكى بستاى:
الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى (2)
همان كه آفريد و هماهنگى بخشيد.
وَ الَّذِي قَدَّرَ فَهَدى (3)
و آنكه اندازهگيرى كرد و راه نمود.
وَ الَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعى (4)
و آنكه چمنزار را برآورد؛
فَجَعَلَهُ غُثاءً أَحْوى (5)
و پس [از چندى] آن را خاشاكى تيرهگون گردانيد.
سَنُقْرِئُكَ فَلا تَنْسى (6)
ما بزودى [آيات خود را به وسيله سروش غيبى] بر تو خواهيم خواند، تا فراموش نكنى؛
إِلاَّ ما شاءَ اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَ ما يَخْفى (7)
جز آنچه خدا خواهد، كه او آشكار و آنچه را كه نهان است مىداند.
وَ نُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرى (8)
و براى تو آسانترين [راه] را فراهم مىگردانيم.
فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرى (9)
پس پند ده، اگر پند سود بخشد.
سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشى (10)
آن كس كه ترسد، بزودى عبرت گيرد.
وَ يَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى (11)
و نگونبخت، خود را از آن دور مىدارد؛
الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرى (12)
همان كس كه در آتشى بزرگ درآيد؛
ثُمَّ لا يَمُوتُ فِيها وَ لا يَحْيى (13)
آنگاه نه در آن مىميرد و نه زندگانى مىيابد.
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى (14)
رستگار آن كس كه خود را پاك گردانيد؛
وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى (15)
و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز گزارد.
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَياةَ الدُّنْيا (16)
ليكن [شما] زندگى دنيا را بر مىگزينيد؛
وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ وَ أَبْقى (17)
با آنكه [جهان] آخرت نيكوتر و پايدارتر است.
إِنَّ هذا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولى (18)
قطعاً در صحيفههاى گذشته اين [معنى] هست،
صُحُفِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى (19)
صحيفههاى ابراهيم و موسى.