نورِ فرهنگ‌سازی!
فرهنگ لغات نورانی!
فرهنگ لغات نورانی، مرجع زبان اهل نور است!

«اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِيِّ اَللَّهِ»
«انا سفينة نوح»

امام علی علیه السلام:
یَا سَلْمَانُ وَ یَا جُنْدَبُ
قَالا لَبَّیْکَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ
قَالَ:
أَنَا الَّذِی حَمَلْتُ نُوحاً فِی السَّفِینَهًِْ بِأَمْرِ رَبِّی
وَ أَنَا الَّذِی أَخْرَجْتُ یُونُسَ مِنْ بَطْنِ الْحُوتِ بِإِذْنِ رَبِّی
وَ أَنَا الَّذِی جَاوَزْتُ بِمُوسَی‌بْنِ‌عِمْرَانَ الْبَحْرَ بِأَمْرِ رَبِّی
وَ أَنَا الَّذِی أَخْرَجْتُ إِبْرَاهِیمَ مِنَ النَّارِ بِإِذْنِ رَبِّی
وَ أَنَا الَّذِی أَجْرَیْتُ أَنْهَارَهَا وَ فَجَّرْتُ عُیُونَهَا وَ غَرَسْتُ أَشْجَارَهَا بِإِذْنِ رَبِّی.
ای سلمان و جندب!
آن دو گفتند: «لبیک یا امیرالمؤمنین»!
حضرت فرمود:
«منم آن کس که به دستور خدا نوح را در کشتی بردم؛
من یونس را با اجازه‌ی خدا از شکم نهنگ خارج کردم؛
من با اجازه‌ی خدا موسی را از دریا گذراندم؛
من با اجازه‌ی خدا ابراهیم را از آتش نجات دادم؛
من با اجازه‌ی خدایم، نهرها و چشمه‌هایش را جاری و درخت‌هایش را کاشتم.»

امام صادق علیه السلام:
«وَ کَانَ نُوحٌ علیه السلام رَجُلًا نَجَّاراً فَجَعَلَهُ اللَّهُ نَبِیّاً»
«حضرت نوح ع مردی بود که به نجّاری مشغول بود و خداوند متعال او را به پیامبری انتخاب نمود.»
انگاری ساخت کشتی، که اراده و خواست خدا بود، سواد نجّاری میخواست!
«فَأَوْحَی اللَّهُ إِلَیْهِ یَا نُوحُ علیه السلام اصْنَعِ الْفُلْکَ وَ أَوْسِعْهَا وَ عَجِّلْ عَمَلَهَا بِأَعْیُنِنا وَ وَحْیِنا»
سپس خداوند به نوح ع وحی کرد؛
«کشتی را تا آنجا که می‌توانی بزرگ بساز و با نظارت و الهامات ما در کار ساخت آن تعجیل کن».
«فَعَمِلَ نُوحٌ علیه السلام سَفِینَةً فِی مَسْجِدِ الْکُوفَهًِْ بِیَدِهِ یَأْتِی بِالْخَشَبِ.»
«نوح ع ساختِ کشتی را با دستان خود و در مسجد کوفه شروع کرد،
و چوب و الواح آن را از جاهای دور به آنجا منتقل می‌ساخت.»
«فَأَمَرَهُ اللَّهُ أَنْ یَتَّخِذَ السَّفِینَةَ وَ أَمَرَ جَبْرَئِیلَ علیه السلام أَنْ یَنْزِلَ عَلَیْهِ وَ یُعَلِّمَهُ کَیْفَ یَتَّخِذُهَا»
«پروردگار به نوح ع فرمان داد که ساخت کشتی را شروع کند و به جبرئیل فرمان‌داد که نزد او برود و به او یاد بدهد که چگونه کشتی بسازد.»
«فَهَبَطَ جَبْرَئِیلُ علیه السلام فَأَرَاهُ هَیْئَهًَْ السَّفِینَهًِْ»
«جبرئیل نازل شد و شکل کشتی را به او نمایاند.»
«فَنَادَی نُوحٌ علیه السلام فِیهِمْ بِذَلِکَ فَأَعَانُوهُ عَلَیْهِمْ وَ کَانُوا یَسْخَرُونَ مِنْهُ وَ یَقُولُونَ
یَتَّخِذُ سَفِینَةً فِی الْبَرِّ.»
«پس نوح ع در میان قومش بانگ برآورد امّا باز قومش او را مسخره کرده و گفتند:
«نوح ع در خشکی شروع به ساختن کشتی می‌کند!»
«وَ حَمَلْناهُ عَلى‏ ذاتِ أَلْواحٍ وَ دُسُرٍ»
«قَالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله:
أَلْوَاحُ خُشُبُ السَّفِینَهًِْ وَ نَحْنُ دُسُرُ
لَوْلَانَا مَا سَارَتِ السَّفِینَهًُْ بِأَهْلِهَا.»
«پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:
«أَلْواحٍ، چوب‌های کشتی و ما، دُسُر؛ میخ‌های آن بودیم
و اگر ما نبودیم کشتی مسافرانش را حرکت نمی‌داد.»

«نورِ فرهنگ‌سازی – تاریکی تمسخر و استهزاء!»
عکس‌العمل اهل حسادت نسبت به نورِ فرهنگ‌سازی، تمسخر و استهزاء است!

امام باقر علیه السلام:
إِنَّ نُوحاً علیه السلام لَمَّا غَرَسَ النَّوَی مَرَّ عَلَیْهِ قَوْمُهُ
فَجَعَلُوا یَضْحَکُونَ وَ یَسْخَرُونَ وَ یَقُولُونَ
قَدْ قَعَدَ غَرَّاساً
حَتَّی إِذَا طَالَ النَّخْلُ وَ کَانَ جَبَّاراً طُوَالًا قَطَعَهُ ثُمَّ نَحَتَهُ فَقَالُوا
قَدْ قَعَدَ نَجَّاراً
ثُمَّ أَلَّفَهُ فَجَعَلَهُ سَفِینَهًًْ فَمَرُّوا عَلَیْهِ
فَجَعَلُوا یَضْحَکُونَ وَ یَسْخَرُونَ وَ یَقُولُونَ
قَدْ قَعَدَ مَلَّاحاً فِی فَلَاهًٍْ مِنَ الْأَرْضِ
حَتَّی فَرَغَ مِنْهَا.
وقتی نوح (علیه السلام) هسته‌ی [خرما] را می‌کاشت قومش بر او گذر می‌کردند،
به او می‌خندیدند، او را مسخره می‌کردند و می‌گفتند:
«حالا دیگر نشسته و درختکار شده»!
تا آنکه تبدیل به درخت نخل بلندی شد و بسیار مستحکم و بلند قامت شد،
آن‌ها را برید و تراشید.
به او گفتند:
«دیگر نشسته نجّاری می‌کند»!
نوح (علیه السلام) آن‌ها را به هم‌پیوست و کشتی ساخت.
قوم بر او گذر می‌کردند، به او می‌خندیدند، او را مسخره می‌کردند و می‌گفتند:
«در این زمین خشک و بی‌آب دریانورد شده»!
[و این تمسخرها ادامه داشت] تا آنکه نوح (علیه السلام) کار ساختن کشتی را تمام کرد».