حقّ وِتُوی حسود: نه گفتن به تقدیر خدا و تلاش برای شریک شدن در ربوبیت خدا! حسود خواهان مشارکت تمنّا با تقدیر است! إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ!

«الشِّرْكَةُ و الْمُشَارَكَةُ: خلط الملكين»
«شَرِكْتُهُ فِى الْأَمْرِ: إِذَا صِرْتُ لَهُ شَرِيكاً، در کاری با او شریک شدم.»
«آشپز که دو تا شد …»
تقدیرات، تصمیم مشترک دو آشپز نیست! دو خدا نیست!
…
مفهوم این واژه: « مقارنَة و خِلَافِ انفراد – امتدادٍ و استقامة.»
«الشِّرکة»: شرکت به این معناست که چیزی بین دو نفر مشترک باشد و هیچ‌یک به تنهایی مالک آن نباشند.
حسودی که به تقدیراتش راضی نمیشه انگار خودشو در این امر که فقط مربوط به خداست شریک میدونه! یا در این امری که فقط خدا در ایجادش دخالت داره، اعتراض داره!
ما در امر و نهی خدا که شریک نیستیم. ولایت مال خداست! الله ولیّ! ما یک ذره هم در امر الله شریک نیستیم که بخواهیم تقدیرات رو طبق نظر و دلخواه خودمون تنظیم کنیم.
حسود که به تقدیرات راضی نیست در واقع این جرأت رو به خودش میده که خیال کنه با خدا در تقدیرات مشارکت داشته باشه!
حسود خودشو شریک خدا میدونه!
حسود میخواد در ساخت و ساز تقدیرات با خدا مشارکت کنه!!!
«أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّماواتِ؟!»
از حسود باید پرسید چند درصد در ساخت آسمانها با خدا مشارکت داشته؟!
حسود میخواد با خدا سِمَتِ مشترک داشته باشه! «أَشْرَكْتَهُ‏ فِى الْأَمْرِ و الْبَيْعِ: او را در کار و فروش، شریک خود قرار دادی.»
توحید نقطۀ مقابل شرک است!
اصلا خدا در کار تقدیراتش هیچکس رو با خودش شریک قرار نداده!
« لا شَريكَ لَهُ وَ بِذلِكَ أُمِرْتُ وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمينَ (163)»
«إِنَّما أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ وَ لا أُشْرِكَ بِهِ»
…
«طَرِيقٌ مُشْتَرَكٌ‏: راه مشترک، راه همگانى»
«الْزَمْ‏ شَرَكَ‏ الطريق،
«به شَرَک راه بچسب. ملازم شرک راه باش.»
الواحدةُ: شَرَكةٌ،
مفرد آن «شَرَکَة» است.
و هي أَنْسَاعُ الطريق.
«شَرَک» در اینجا به معنای راه‌های فرعی و باریک (انساغ) است.
و قال غيره:
شخص دیگری در توضیح آن گفته است:
هي أخاديدُ الطريق،
«شَرَک» به معنای شیارها و خطوطی است که در راه ایجاد شده است.
و معناهما واحدٌ،
هر دو معنا یکی است
و هي ما حَفرت الدَّوابُّ بقوائمها في مَتْنِ الطريق،
و منظور، شیارها و حفره‌هایی است که پای چارپایان در سطح راه ایجاد کرده‌اند؛
شَرَكةٌ هاهُنا، و أخرى بِجَنْبِها.
یک «شَرَکَة» اینجاست و دیگری در کنار آن.
اهل لغت گفته است:
أُمُ‏ الطريق، مُعظمُه و بُنَيَّاتُه: أشْرَاكٌ‏ صغارٌ تتشعَّبُ عنه ثم تنقطع.»
«شَرَک» همان راه اصلی و بزرگ است، و «أشراک» راه‌های فرعی و کوچکی هستند که از آن منشعب شده و سپس قطع می‌شوند.
…
«رأي‏ مُشْترك‏: تصميم مشترك»
«امْرٌ مُشْتَرَكٌ‏: موضوع مشترك»
نور صددرصد متعلق به خداست و در خلقت نور یعنی فرایند نور الولایة دست هیچکسی بعنوان شریک و مشترک وجود نداره.
تقدیرات، تصمیم مشترک ما و خدا نیست! فقط کار خود خداست و بس!
«الشِرْكُ‏: النَّصِيبُ: به معنای نصیب و سهم است.»
(الشِّرْكُ‏) اسْمٌ مِنْ (أَشْرَكَ‏ بِاللَّهِ إِذَا كَفَرَ بِهِ)
«الشِّرک»: اسمی است که از «أشرَکَ بِاللّهِ» گرفته شده، به معنای کفر ورزیدن به خدا.
حسود چون خیال میکنه در تقدیرات خدا باید نصیب و سهمی داشته باشه، مشرک میشه و مشرک هم میشه کافر!
(شَرَكُ‏ الصَّائِدِ: دام شکارچی)
…
«الشِّرَاكُ‏: سَيْرُ النَّعْل»
(شِرَاكُ‏ النَّعْلِ: سَيْرُهَا الَّذِى عَلَى ظَهْرِ الْقَدَمِ: بند کفش که روی پا قرار می‌گیرد.)
(شَرَّكْتُهَا: جَعَلْتُ لَهَا شِرَاكاً: برای آن کفش «شراک» (بند) قرار دادم.)
«الشِّرَاكُ (شِرَاكُ‏ النعل): أحد سيور النعل التي يكون على وجهها توثق به الرجل.»
…
خدا نیاز نداره ما شراک او باشیم! شریک او باشیم!
1+1 فرمول مخلوقات است! خدا 1 واحد و احد است!
«وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ»:
«اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ
وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ،
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ»
انتخاب معلم نورانی برای آموزش مهربانی و ولایت، یک تصمیم و مسالۀ مشترک خدا و بنده نیست! « الْمَسْأَلَةُ المُشَرِّكَةُ » فقط کار خداست و هیچ ربطی به ما نداره! ما لکم ان تنبتوا شجرها.
ولایت، مثل مال شریکی که بین فرزندان به ارث میرسه نیست! «الولایة لله جمیعا»: «فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ‏ جَميعاً»