سمّى لوحا لأنّه يلوح:
لوحی که داره بهت برق میزنه!
«لوح برّاق» نام زیبای صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست.
«لوح»: + مفهوم «آشکار» + «ظهر»:
«أَلاحَ‏ الشي‏ءُ: آن چيز آشكار و نمايان شد.»

علم آل محمد ع به صاحبان نور چشمک می‌زند «بدوّ في تصفّح» و آنها را بدنبال خود می‌کشاند و از این جهت به علم آل محمد ع لوح گفته می‌شود، چون مثل جرقه‌ای به فکر صاحبان نور خطور می‌کند «لَوَّحَه بالعلم» و او دنبالش را می‌گیرد و ادامه می‌دهد «لَوَّحَ‏- تَلْوِيحاً [لوح‏]: از دور اشاره كرد.»
واژه «صلی» یعنی خودت را با نور آل محمد ع گرم و روشن کردن و در واقع با «لوح» علمی آل محمد ع یعنی اشارات علمی که از منبع نور به قلب می‌رسد اخذ علم کن!
«لَوَّحَ‏ لِلْكَلْبِ بِرَغِيْفٍ فَتَبِعهُ: قرص نانى به سگ نشان داد و او بدنبالش براه افتاد.
+ «و کلبهم باسط ذراعیه بالوصید»
+ «ثمانیة»
«ارتباط علمی»
+ « وَ تَحْسَبُهُمْ أَيْقاظاً وَ هُمْ رُقُودٌ وَ نُقَلِّبُهُمْ ذاتَ الْيَمينِ وَ ذاتَ الشِّمالِ وَ كَلْبُهُمْ‏ باسِطٌ ذِراعَيْهِ بِالْوَصيدِ لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِراراً وَ لَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْباً (18)
+ سَيَقُولُونَ ثَلاثَةٌ رابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ‏ وَ يَقُولُونَ خَمْسَةٌ سادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ‏ رَجْماً بِالْغَيْبِ وَ يَقُولُونَ سَبْعَةٌ وَ ثامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ‏ قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِمْ ما يَعْلَمُهُمْ إِلاَّ قَليلٌ فَلا تُمارِ فيهِمْ إِلاَّ مِراءً ظاهِراً وَ لا تَسْتَفْتِ فيهِمْ مِنْهُمْ أَحَداً (22) »
در مقالۀ شهادتین به مبحث ثمانیه اشاره شد:
چهار تا هنوز در آسمان هستند
و چهار تا در زمین
«اشهد ان لا اله الا الله
اشهد ان محمدا ص رسول الله
اشهد ان علیا و اولاده المعصومین ع حجج الله
اشهد ان شیعتنا … »
وقتی شعبات و سطوح علمی ثمانیة باشد، آخرش ختم به «ثامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ‏» می‌شود!
تا اینجا مسیر نور علم نفوذ می‌کند، این اتصال برقرار شده و … این توفیق بزرگی برای سگ اصحاب کهف است که از جمله بهشتیان است!

[صلی – لوح] :
«صلی» و «لوح» ارتباط علمی با نور علم آل محمد ع است، بصورت اشارات و تلویحات به قلب صاحبان نور، که این کلام نورانی آل محمد ع را درک می‌کنند.
«لَوَّحَه بالعلم و الحکمۀ».
«صَلَّى‏ الْعَصَا عَلَى النّارِ اوْ بِالنّارِ: عصا و يا چوب را بر روى آتش گردانيد تا نرم و صاف شود.
(مثال شیشه‌گرها!)
«لَوَّحَ‏ الشَّي‏ءَ بِالنَّار: چيزى را با آتش گرم و داغ كرد.»
«لَوَّحَهُ‏ الحرّ: غيّره»
+ «صهر»
میای کنار آتیش گرم بشی، تاثیری که آتیش روی تو میذاره اینه که پوستت گرم و قرمز میشه به این تغییر ایجاد شده در کنار آتیش میگن «لَوَّحَهُ‏ الحرّ: غيّره»
انگاری بدن ما (قلب ما) سرده و نیاز به گرم شدن داریم، لذا میاییم کنار صاحبان نور تا قلبمونو با نور علم اونها روشن و گرم کنیم، حالا تاثیری که کلام شیرین اونها روی بینش و رفتار ما داره، میشه همون آثار الواح نورانی که از منبع علم آل محمد ع برای آنها آشکار شده (ترجمه نور به حروف و تالیف کلمات از این حروف نورانی).
«اللوح صحيفة مهياة للكتابة فيها و أصله من اللوح و هو اللمع
يقال لاح يلوح إذا لمع و تلألأ
و التلويح التضمير
و لوحه السفر غيره تغييرا تبين عليه أثره لأن حاله يلوح بما نزل به
و اللوح الهواء لأنه كاللامع في هبوبه فاللوح تلوح المعاني بالكتابة فيه»

این لوح همان قلب سلیم است که محل قبض و بسط و امر و نهی مکتوب آل محمد ع، در دل شرایط است.
اهل نور یقین امر و نهی ولی خود را از روی همین لوح با قبض و بسط قلبی خود متوجه می‌شوند و خیلی محترمانه امر و نهی و اصلاح و تربیت می‌شوند «عُقُوبَةُ الْعُقَلَاءِ التَّلْوِيحُ‏»
+ «شور – اشاره: الْإِشَارَةُ لِلْخَوَاصِّ».
اما اهل حسادت چون بی‌سواد از فهم و خواندن این دستورات نورانی مافوق خود در لوح محفوظ قلب خود هستند، لذا باید «بالعصا و العلف» تادیب شوند «عُقُوبَةُ الْجُهَلَاءِ التَّصْرِيحُ» تا بفهمند، اما متاسفانه با این روش هم نمی‌فهمند.
این امر و نهی که در قالب قبض و بسط قلبی برای اهل نور یقین فهمیده می‌شود جنبه موعظه دارد «وَ كَتَبْنا لَهُ فِي الْأَلْواحِ مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ مَوْعِظَةً» و این اهل نور هستند که اختیارا به این موعظه و پندهای نورانی نافع گوش جان سپرده «سمع» و بدان عامل می‌شوند.
اینکه «وَ كَتَبْنا لَهُ»، جالبه، انگاری در قلب با قبض و بسط قلبی امر و نهی مافوق بصورت مکتوب نوشته میشه و این ترجمه نور به حرف و تالیف کلمات از این حروف، وقایعی است که در قلب اهل نور رخ می‌دهد و همه این وقایع در عالم مجازی ملکوت قلب صورت می‌گیرد که دیگران از آن بی خبرند.

«بدوّ في تصفّح»
«و ضَبَحَ‏ القِدْحَ بالنار: لَوَّحَه. و قِدْحٌ‏ ضَبِيحٌ‏ و مَضْبوحٌ‏: مُلَوَّح»

علوم گام به گام ریلیز می‌شود!
اول مقداری از آن عنایت میشود.
بعد که شیرینی و حلاوت آن را چشیدی و مشتاق شدی، حالا خودت دنبال آنها میروی «لوّح» و اقامه صلاه بجای می‌آوری و اینکه همه چیز در الواح نیامده و قسمتی از همه چیز آمده برای جلب توجه ما از طرفی و پیروی از منبع نور از طرف دیگر می‌باشد.
«وَ قَدْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص
كُلُّ بِدْعَةٍ ضَلَالَةٌ فَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ سُئِلُوا عَنْ شَيْ‏ءٍ مِنْ دِينِ اللَّهِ فَلَمْ يَكُنْ عِنْدَهُمْ مِنْهُ أَثَرٌ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص رَدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى الرَّسُولِ وَ إِلَى أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ ع.»