نمادهای نماز و روزه و حجّ و زکات و سایر عبادات در قرآن کریم، بر حسب بطن و تأویل، همان نور الولایة و همان امام معصوم(ع) هستند.
امام صادق علیه السلام:
عَنْ داوُدِ بْنِ کَثیرِ قالَ:
قالَ ابوعبدِالله (ع):
يا داوودُ نَحْنُ الصَّلاةُ في كِتابِ اللهِ وَ نَحْنُ الزَّكاةُ وَ نَحْنُ اَلصِّيامُ وَ نَحْنُ الْحَجُّ وَ نَحْنُ الشَّهْرُ الْحَرامُ وَ نَحْنُ الْبَلَدُ الْحَرامُ وَ نَحْنُ كَعْبَةُ اللهِ وَ نَحْنُ قِبْلَةُ اللهِ وَ نَحْنُ وَجْهُ اللهِ
قال تَعالى:
فَاَيْنَما تُوَلّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللهِ
وَ نَحْنُ الْاياتُ وَ نَحْنُ الْبَيِّناتُ.
امام صادق(ع) فرمودند:
ای داوود! ما هستیم مراد از نماز در کتاب خدا و مائیم زکات و مائیم روزه و مائیم حجّ و مائیم ماه محترم و مائیم شهر محترم و مائیم کعبه‌ی خدا و مائیم قبله‌ی خدا و مائیم وجه خدا که فرموده است:
به هر جا که رو بگردانید همان‌جا وجه خداست
و مائیم آیات بیّنات و نشانه‌های روشن خدا.

در قسمتی از یک حدیث طولانی، مفضّل بن عمر از امام صادق(ع) نقل کرده است:
ثُمَّ اِنّي اُخْبِرُكَ
اَنَّ الدّينَ وَ اَصْلُ الدّينِ هُوَ رَجُلٌ
وَ ذَلِكَ الرَّجُلُ هُوَ الْيَقينُ وَ الْايمانُ وَ هُوَ اِمامُ اُمَّتِهِ وَ اَهْلِ زَمانِهِ
فَمَنْ عَرَفَهُ عَرَفَ اللهَ وَ دِينَهُ
وَ مَنْ اَنْكَرَهُ اَنْكَرَ اللهَ و دِينَهُ
وَ مَنْ جَهِلَهُ جَهِلَ اللهَ وَ دِينَهُ
وَ لا يُعْرَفُ اللهُ وَ دِينُهُ وَ حُدودُهُ وَ شَرائِعُهُ بِغَيْرِ ذلِكَ الاِمامِ
فَذلِكَ مَعنی اَنَّ مَعْرِفَةَ الرِّجالِ دينُ اللهِ
اِلی اَنْ قالَ عَلَیْهِ السَّلام:
وَ اُخْبِرُکَ اَنِّی لَوْ قُلْتُ اَنَّ الصَّلاةَ وَ الزَّکاهًَْ وَ صَوْمَ شَهْرِ رَمَضانَ وَ الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ وَ الْمَسْجِدَ الْحَرامَ وَ الْبَیْتَ الْحَرامَ وَ الطَّهُورَ وَ الْاِغْتِسالَ مِنَ الْجَنابَةِ وَ کُلَّ فَرِیضَةٍ کانَ ذلِکَ هُوَ النَبِیُّ الَّذی جاءَ بِهِ مِنْ عِنْدِ رَبِّهِ لَصَدَقْتُ لِاَنَّ ذَلِکَ کُلَّهُ اِنَّما یُعْرَفُ بِالنَّبِیِّ
وَ لَوْ لا مَعْرِفَةُ ذلِکَ النَّبِیِّ وَ الاِیمانُ بِهِ وَ التَّسْلیمُ لَهُ ما عُرِفَ ذَلِکَ فَهذا کُلُّهُ ذلِکَ النَّبِیُّ.
سپس من تو را با خبر سازم که
اصل و ریشه‌ی دین مردی است
و آن مرد است که یقین و ایمان است و او همان امام امّت و امام اهل زمان خویش است.
پس هر که او را بشناسد، خدا و دین خدا را شناخته است
و هر که او را منکر شود، خدا و دین خدا را منکر شده است
و هر که نسبت به او جاهل بماند، نسبت به خدا جاهل مانده است.
خدا و دین خدا و حدود و شرایع خدا جز بوسیله‌ی امام شناخته نمی‌گردد
و همین است معنای اینکه دین خدا، معرفت و شناسایی مردهاست
[یعنی مراد از مردها که معرفت آنان، حقیقت دین است، امامان می‌باشند]
تا این که فرمود:
و خبر دهم تو را که اگر من بگویم، نماز و زکات و روزه‌ی ماه رمضان و حجّ و عمره و مسجدالحرام و بیت‌الله‌الحرام و وضو و غسل و بالاخره تمام فرائض و احکام، همان پیغمبری است که آورنده‌ی این احکام از جانب خداست، هر آینه راست گفته‌ام.
چه آنکه شناختن این حدود و شرایع و احکام و فرائض، تنها راه منحصرش، شناختن پیغمبر است
و اگر نباشد شناسایی پیغمبر و ایمان به او و تسلیم در برابر او،
هیچ‌یک از این حقایق، در دسترس معرفت انسان نخواهد بود.
پس اصل و ریشه‌ی تمام این حقایق پیغمبر است.