دکتر محمد شعبانی راد

صف‌آرائی نورانی! وَ الصَّافَّاتِ صَفًّا!

Luminous Lineup!
Luminous hearts, at attention, lined up!

«صفف» یکی از هزار واژه مترادف «نور» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«صَفَ‏ الطائِرُ جناحيه فى السماء: بسطها و لم يحركها»
«صَفَفْتُ‏ اللّحمَ: قدّدته، گوشت را تكّه تكّه و منظّم چيدم، تا بذارمشون جلوی آفتاب خشک بشه»
«الصَّفِيفُ‏: القَدِيدُ إذا شُرِّر في الشمس»
«الصَّفِيفُ‏: اللّحمُ‏ الْمَصْفُوفُ‏، گوشت چيده شده»
+ «فرش»

صف‌آرائی اهل نور!

دل‌های نورباران، خبردار، صف کشیده‌اند!

به نام قلوبی که در مقابل صاحبان نورشان، شکوهمندانه صف کشیده‌اند، سوگند!

وَ الصَّافَّاتِ صَفًّا

[سورة الصافات (۳۷): الآيات ۱ الى ۱۰]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
وَ الصَّافَّاتِ صَفًّا (۱)
سوگند به صف‏‌بستگان -كه صفى [با شكوه‏] بسته‌‏اند-
فَالزَّاجِراتِ زَجْراً (۲)
و به زجركنندگان -كه به سختى زجر مى‌‏كنند-
فَالتَّالِياتِ ذِكْراً (۳)
و به تلاوت‌‏كنندگان [آيات الهى‏]،
إِنَّ إِلهَكُمْ لَواحِدٌ (۴)
كه قطعاً معبود شما يگانه است.
رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما وَ رَبُّ الْمَشارِقِ (۵)
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، و پروردگار خاورها.
إِنَّا زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِزِينَةٍ الْكَواكِبِ (۶)
ما آسمان اين دنيا را به زيور اختران آراستيم.
وَ حِفْظاً مِنْ كُلِّ شَيْطانٍ مارِدٍ (۷)
و [آن را] از هر شيطان سركشى نگاه داشتيم.
لا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلى‏ وَ يُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جانِبٍ (۸)
[به طورى كه‏] نمى‌‏توانند به انبوه [فرشتگانِ‏] عالَم بالا گوش فرادهند، و از هر سوى پرتاب مى‏‌شوند.
دُحُوراً وَ لَهُمْ عَذابٌ واصِبٌ (۹)
با شدّت به دور رانده مى‌‏شوند، و برايشان عذابى دايم است.
إِلاَّ مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ (۱۰)
مگر كسى كه [از سخن بالاييان‏] يكباره استراق سمع كند، كه شهابى شكافنده از پى او مى‌‏تازد.

وَ عُرِضُوا عَلى‏ رَبِّكَ صَفًّا

[سورة الكهف (۱۸): الآيات ۴۵ الى ۴۹]
وَ اضْرِبْ لَهُمْ مَثَلَ الْحَياةِ الدُّنْيا كَماءٍ أَنْزَلْناهُ مِنَ السَّماءِ
فَاخْتَلَطَ بِهِ نَباتُ الْأَرْضِ
فَأَصْبَحَ هَشِيماً تَذْرُوهُ الرِّياحُ
وَ كانَ اللَّهُ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ مُقْتَدِراً (۴۵)
و براى آنان زندگى دنيا را مَثَل بزن كه مانند آبى است كه آن را از آسمان فرو فرستاديم؛
سپس گياه زمين با آن درآميخت
و [چنان‏] خشك گرديد كه بادها پراكنده‏‌اش كردند،
و خداست كه همواره بر هر چيزى تواناست.
الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِينَةُ الْحَياةِ الدُّنْيا
وَ الْباقِياتُ الصَّالِحاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَواباً وَ خَيْرٌ أَمَلاً (۴۶)
مال و پسران زيور زندگى دنيايند،
و نيكيهاى ماندگار از نظر پاداش نزد پروردگارت بهتر و از نظر اميد [نيز] بهتر است.
وَ يَوْمَ نُسَيِّرُ الْجِبالَ
وَ تَرَى الْأَرْضَ بارِزَةً
وَ حَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً (۴۷)
و [ياد كن‏] روزى را كه كوهها را به حركت درمى‏‌آوريم،
و زمين را آشكار [و صاف‏] مى‌‏بينى،
و آنان را گرد مى‏‌آوريم و هيچ يك را فرو گذار نمى‏‌كنيم.
وَ عُرِضُوا عَلى‏ رَبِّكَ صَفًّا
لَقَدْ جِئْتُمُونا كَما خَلَقْناكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ
بَلْ زَعَمْتُمْ أَلَّنْ نَجْعَلَ لَكُمْ مَوْعِداً (۴۸)
و ايشان به صف بر پروردگارت عرضه مى‌‏شوند [و به آنها مى‌‏فرمايد:]
به راستى همان گونه كه نخستين بار شما را آفريديم [باز] به سوى ما آمديد،
بلكه پنداشتيد هرگز براى شما موعدى مقرر قرار نخواهيم داد.
وَ وُضِعَ الْكِتابُ
فَتَرَى الْمُجْرِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ
وَ يَقُولُونَ يا وَيْلَتَنا ما لِهذَا الْكِتابِ لا يُغادِرُ صَغِيرَةً وَ لا كَبِيرَةً إِلاَّ أَحْصاها
وَ وَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضِراً وَ لا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَداً (۴۹)
و كارنامه [عمل شما در ميان‏] نهاده مى‌‏شود،
آنگاه بزهكاران را از آنچه در آن است بيمناك مى‌‏بينى،
و مى‌‏گويند:
«اى واى بر ما، اين چه نامه‏‌اى است كه هيچ [كار] كوچك و بزرگى را فرو نگذاشته،
جز اينكه همه را به حساب آورده است.»
و آنچه را انجام داده‏‌اند حاضر يابند، و پروردگار تو به هيچ كس ستم روا نمى‌‏دارد.

وَ الطَّيْرُ صَافَّاتٍ كُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَ تَسْبِيحَهُ

قلبی که قبض و بسط نورشو میفهمه، مانند پرنده‌ی در حال پروازی است که بالهاشو در برابر نور خورشید باز کرده «وَ الطَّيْرُ صَافَّاتٍ» و خبردار، گوش به فرمان، آماده است و از این نور هدایت الهی استفاده می‌کنه! به این معنا که صلی و سبح خودشو، اینجوری متوجه میشه! اتباع از امر و نهی خدای مهربان رو میفهمه و در جهت اجرای این اوامر الهی تلاش میکنه! «كُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَ تَسْبِيحَهُ»: فرایند اخذ نور علم، فرایند صلاة و تسبیح است! 

[سورة النور (۲۴): الآيات ۴۱ الى ۴۶]
أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُسَبِّحُ لَهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ
وَ الطَّيْرُ صَافَّاتٍ
كُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَ تَسْبِيحَهُ
وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِما يَفْعَلُونَ (۴۱)
آيا ندانسته‏‌اى كه هر كه [و هر چه‏] در آسمانها و زمين است براى خدا تسبيح مى‌‏گويند،
و پرندگان [نيز] در حالى كه در آسمان پر گشوده‏‌اند [تسبيح او مى‏‌گويند]؟
همه ستايش و نيايش خود را مى‌‏دانند،
و خدا به آنچه مى‌‏كنند داناست.
وَ لِلَّهِ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ (۴۲)
و فرمانروايى آسمانها و زمين از آنِ خداست، و بازگشت [همه‏] به سوى خداست.
أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحاباً
ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ
ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكاماً
فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ
وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فِيها مِنْ بَرَدٍ
فَيُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ يَشاءُ
يَكادُ سَنا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصارِ (۴۳)
آيا ندانسته‌‏اى كه خدا[ست كه‏] ابر را به آرامى مى‌‏راند،
سپس ميان [اجزاء] آن پيوند مى‌‏دهد،
آنگاه آن را متراكم مى‏‌سازد،
پس دانه‏‌هاى باران را مى‌‏بينى كه از خلال آن بيرون مى‏‌آيد،
و [خداست كه‏] از آسمان از كوههايى [از ابر يخ‌‏زده‏] كه در آنجاست تگرگى فرو مى‌‏ريزد؛
و هر كه را بخواهد بدان گزند مى‏‌رساند، و آن را از هر كه بخواهد باز مى‌‏دارد.
نزديك است روشنى برقش چشمها را ببرد.
يُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ
إِنَّ فِي ذلِكَ لَعِبْرَةً لِأُولِي الْأَبْصارِ (۴۴)
خداست كه شب و روز را با هم جابجا مى‏‌كند.
قطعاً در اين [تبديل‏] براى ديده‏‌وران [درس‏] عبرتى است.
وَ اللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دَابَّةٍ مِنْ ماءٍ
فَمِنْهُمْ مَنْ يَمْشِي عَلى‏ بَطْنِهِ
وَ مِنْهُمْ مَنْ يَمْشِي عَلى‏ رِجْلَيْنِ
وَ مِنْهُمْ مَنْ يَمْشِي عَلى‏ أَرْبَعٍ
يَخْلُقُ اللَّهُ ما يَشاءُ
إِنَّ اللَّهَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ (۴۵)
و خداست كه هر جنبنده‌‏اى را [ابتدا] از آبى آفريد.
پس پاره‌‏اى از آنها بر روى شكم راه مى‏‌روند
و پاره‌‏اى از آنها بر روى دو پا و بعضى از آنها بر روى چهار [پا] راه مى‌‏روند.
خدا هر چه بخواهد مى‌‏آفريند.
در حقيقت، خدا بر هر چيزى تواناست.
لَقَدْ أَنْزَلْنا آياتٍ مُبَيِّناتٍ
وَ اللَّهُ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ إِلى‏ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ (۴۶)
قطعاً آياتى روشنگر فرود آورده‏‌ايم،
و خدا هر كه را بخواهد به راه راست هدايت مى‏‌كند.

نَمارِقُ مَصْفُوفَةٌقُرىً ظاهِرَةً

بالشهايى پهلوى هم چيده‏ – شهرهاى متّصل به هم

+ «وصی»

[سورة الغاشية (۸۸): الآيات ۱ الى ۲۶]
وَ نَمارِقُ مَصْفُوفَةٌ (۱۵)
و بالشهايى پهلوى هم [چيده‏].
+ [سورة سبإ (۳۴): الآيات ۱۵ الى ۱۹]
وَ جَعَلْنا بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بارَكْنا فِيها قُرىً ظاهِرَةً 
وَ قَدَّرْنا فِيهَا السَّيْرَ 
سِيرُوا فِيها لَيالِيَ وَ أَيَّاماً آمِنِينَ (۱۸)
و ميان آنان و ميان آبادانيهايى كه در آنها بركت نهاده بوديم شهرهاى متّصل به هم قرار داده بوديم،
و در ميان آنها مسافت را، به اندازه، مقرر داشته بوديم.
در اين [راه‏]ها، شبان و روزان آسوده‌‏خاطر بگرديد.

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی