[سورة الغاشية (88): الآيات 1 الى 26]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ الْغاشِيَةِ (1)
آيا خبرِ «غاشيه» به تو رسيده است؟
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خاشِعَةٌ (2)
در آن روز، چهرههايى زبونند،
عامِلَةٌ ناصِبَةٌ (3)
كه تلاش كرده، رنج [بيهوده] بردهاند.
تَصْلى ناراً حامِيَةً (4)
[ناچار] در آتشى سوزان درآيند.
تُسْقى مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ (5)
از چشمهاى داغ نوشانيده شوند.
لَيْسَ لَهُمْ طَعامٌ إِلاَّ مِنْ ضَرِيعٍ (6)
خوراكى جز خارِ خشك ندارند،
لا يُسْمِنُ وَ لا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ (7)
[كه] نه فربه كند، و نه گرسنگى را باز دارد.
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناعِمَةٌ (8)
در آن روز، چهرههايى شادابند.
لِسَعْيِها راضِيَةٌ (9)
از كوشش خود خشنودند.
فِي جَنَّةٍ عالِيَةٍ (10)
در بهشت برين اند.
لا تَسْمَعُ فِيها لاغِيَةً (11)
سخن بيهودهاى در آنجا نشنوند.
فِيها عَيْنٌ جارِيَةٌ (12)
در آن، چشمهاى روان باشد.
فِيها سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ (13)
تختهايى بلند در آنجاست.
وَ أَكْوابٌ مَوْضُوعَةٌ (14)
و قدحهايى نهاده شده.
وَ نَمارِقُ مَصْفُوفَةٌ (15)
و بالشهايى پهلوى هم [چيده].
وَ زَرابِيُّ مَبْثُوثَةٌ (16)
و فرشهايى [زربفت] گسترده.
أَ فَلا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ (17)
آيا به شتر نمىنگرند كه چگونه آفريده شده؟
وَ إِلَى السَّماءِ كَيْفَ رُفِعَتْ (18)
و به آسمان كه چگونه برافراشته شده؟
وَ إِلَى الْجِبالِ كَيْفَ نُصِبَتْ (19)
و به كوهها كه چگونه برپا داشته شده؟
وَ إِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ (20)
و به زمين كه چگونه گسترده شده است؟
فَذَكِّرْ إِنَّما أَنْتَ مُذَكِّرٌ (21)
پس تذكّر ده كه تو تنها تذكّردهندهاى.
لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ (22)
بر آنان تسلّطى ندارى؛
إِلاَّ مَنْ تَوَلَّى وَ كَفَرَ (23)
مگر كسى كه روى بگرداند و كفر ورزد،
فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذابَ الْأَكْبَرَ (24)
كه خدا او را به آن عذاب بزرگتر عذاب كند.
إِنَّ إِلَيْنا إِيابَهُمْ (25)
در حقيقت، بازگشت آنان به سوى ماست؛
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنا حِسابَهُمْ (26)
آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست.