The Light Carriers!
The camels are carrying heavy loads.
«زمل» یکی از هزار واژه مترادف «نور» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«بعير زاملة: يحمل متاع المسافر»
«التحمّل على صورة التلفّف، أى ما بين حمل و لفّ»
«الزَّامِل: آنكه دنبال رو ديگرى باشد.»
«زَمَلَ الرجُلَ: از آن مرد پيروى كرد.»
+ «کفیلة»
«زَمَلَ الرفيقَ: دوست را پشت سر خود بر روى ستور سوار كرد.»
«الزِّمْل: بار، آنكه پشت سر ديگرى بر روى ستور سوار باشد.»
«الزَّمِيل– ج زُمَلَاء: رديف، رفيق سفر، همكار»
«هو زَمِيلي فى التَّعْلِيم: او هم‌كلاسى يا هم‌شاگردى من است.»
+ «ظهر»
+ «نور، محمولۀ با ارزش و منحصر به فرد علوم الهی! الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ!»
زمل: «زمیل یعنی همکار و یار».
«الزَّمَالَة: همكارى، هم شغلى»
«یا ایها المزمل»:
یعنی ای کسی که با نور همکاری میکنی!
ای مسئولیت‌پذیر!
ای اهل نور!
ای حاملِ نور!
به شتری که بار سنگین مسافر را حمل میکند می‌گویند: «بعير زاملة».
انگاری اون بار مهم و با ارزشی که در سفر انفرادی باید حمل کنیم، نور است!
«یعنی فهم قبض و بسط نور قلب».
یعنی درک نورِ صاحب نور.
«معرفة الله»
توانایی و احساس مسئولیت شتر،
در حمل بارهای سنگین و در سخت‌ترین شرایط، ستودنی است!
+ «ظهر – تخم‌ریزی ماهی سالمون!»
+ «قطر»
مثال زیبای بلاک‌چین «Blockchain»:
بلاک چین یک نوع سیستم ثبت اطلاعات و گزارش است.
تفاوت آن با سیستم‌های دیگر این است که اطلاعات ذخیره‌شده روی این نوع سیستم،
میان همه اعضای یک شبکه به اشتراک گذاشته می‌شود.
با استفاده از رمزنگاری و توزیع داده‌ها، امکان هک، حذف و دستکاری اطلاعات ثبت‌شده،
تقریباً از بین می‌رود.
+ «صنو – نیای واحد و مشترک صاحبان نور!»
کربلا داستانِ تکراریِ «قِطَعٌ مُتَجاوِراتٌ» است!
کربلا داستان تکراری صاحبان نوری است
که نیای علمی واحد و مشترک دارند!
+ «نور الهی و زندگی بدون محدودیت! نور لم یتسنّه!»
+ «لسن»
رَسُولُ … مُبَشِّراً بِرَسُولٍ
هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ … لِيُظْهِرَهُ
«تورات را كه پيش از من بوده تصديق مىكنم،
و به فرستادهاى كه پس از من مىآيد و نام او «احمد» است بشارتگرم.»
یعنی علوم ربانی صاحبان نور، در امتداد زنجیره نورانی علم
و در تایید و تصدیق معالم قبلی و همچنین بشارت به علوم نورانی بعدی است.
+ مثال زیبای «بلاک‌چین»
[سورة الصف (۶۱): الآيات ۶ الى ۹]
وَ إِذْ قالَ عيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يا بَني إِسْرائيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ
مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ
فَلَمَّا جاءَهُمْ بِالْبَيِّناتِ قالُوا هذا سِحْرٌ مُبينٌ (۶)
و هنگامى را كه عيسى پسر مريم گفت:
«اى فرزندان اسرائيل، من فرستاده خدا به سوى شما هستم.
تورات را كه پيش از من بوده تصديق مىكنم
و به فرستادهاى كه پس از من مىآيد و نام او «احمد» است بشارتگرم.»
پس وقتى براى آنان دلايل روشن آورد، گفتند:
«اين سحرى آشكار است.»
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَ هُوَ يُدْعى إِلَى الْإِسْلامِ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (۷)
و چه كسى ستمگرتر از آن كس است كه با وجود آنكه به سوى اسلام فراخوانده مى‌شود، بر خدا دروغ مىبندد؟ و خدا مردم ستمگر را راه نمىنمايد.
يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ (۸)
مىخواهند نور خدا را با دهان خود خاموش كنند و حال آنكه خدا -گر چه كافران را ناخوش اُفتد- نور خود را كامل خواهد گردانيد.
هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ (۹)
اوست كسى كه فرستاده خود را با هدايت و آيين درست روانه كرد، تا آن را بر هر چه دين است فائق گرداند، هر چند مشركان را ناخوش آيد.
[سورة المزمل (۷۳): الآيات ۱ الى ۱۰]
يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ (۱)
اى جامه به خويشتن فروپيچيده.
«وَ مِنْ أَسْمَائِهِ ص يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ يا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ
وَ مَعْنَاهُمَا وَاحِدٌ يُقَالُ زَمَّلَهُ فِي ثَوْبِهِ أَيْ لَفَّهُ وَ تَزَمَّلَ بِثِيَابِهِ أَيْ تَدَثَّرَ»
الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ!
[سورة غافر (۴۰): الآيات ۶ الى ۱۰]
الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ
يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يُؤْمِنُونَ بِهِ
وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا
رَبَّنا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً
فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِيلَكَ
وَ قِهِمْ عَذابَ الْجَحِيمِ (۷)
كسانى كه عرش [خدا] را حمل مى‌كنند، و آنها كه پيرامون آنند،
به سپاس پروردگارشان تسبيح مىگويند و به او ايمان دارند
و براى كسانى كه گرويدهاند طلب آمرزش مى‌كنند:
«پروردگارا، رحمت و دانش تو بر هر چيز احاطه دارد؛
كسانى را كه توبه كرده و راه تو را دنبال كردهاند ببخش
و آنها را از عذاب آتش نگاه دار.»
امام رضا علیه السلام:
الْعَرْشُ لَیْسَ هُوَ اللَّهَ
وَ الْعَرْشُ اسْمُ عِلْمٍ وَ قُدْرَهًٍْ
وَ عَرْشٍ فِیهِ کُلُّ شَیْءٍ
ثُمَّ أَضَافَ الْحَمْلَ إِلَی غَیْرِهِ خَلْقٍ مِنْ خَلْقِهِ
لِأَنَّهُ اسْتَعْبَدَ خَلْقَهُ بِحَمْلِ عَرْشِهِ
وَ هُمْ حَمَلَهًُْ عِلْمِهِ
وَ خَلْقاً یُسَبِّحُونَ حَوْلَ عَرْشِهِ
وَ هُمْ یَعْمَلُونَ بِعِلْمِهِ
وَ مَلَائِکَهًًْ یَکْتُبُونَ أَعْمَالَ عِبَادِهِ
وَ اسْتَعْبَدَ أَهْلَ الْأَرْضِ بِالطَّوَافِ حَوْلَ بَیْتِهِ
وَ اللَّهُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوَی کَمَا قَالَ
وَ الْعَرْشُ وَ مَنْ یَحْمِلُهُ وَ مَنْ حَوْلَ الْعَرْشِ وَ اللَّهُ الْحَامِلُ لَهُمُ الْحَافِظُ لَهُمُ
الْمُمْسِکُ الْقَائِمُ عَلَی کُلِّ نَفْسٍ
وَ فَوْقَ کُلِّ شَیْءٍ وَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ
وَ لَا یُقَالُ مَحْمُولٌ وَ لَا أَسْفَلُ قَوْلًا مُفْرَداً لَا یُوصَلُ بِشَیْءٍ
فَیَفْسُدُ اللَّفْظُ وَ الْمَعْنَی.
عرش، خداوند نیست.
عرش، اسم دانش و قدرت است
و در عرش، همه چیز وجود دارد.
همچنین حمل آن را به کسانی غیر از خویش نسبت داده که گروهی از آفریده‌های او هستند.
زیرا آفریده‌هایش را با حمل عرش خود به بندگی درآورده است.
آنها حمل‌کنندگان علم او هستند.
و خلقی پیرامون عرش او تسبیح‌گوی هستند
و براساس علم او عمل میکنند
و فرشتگانی نیز هستند که اعمال بندگان او را می‌نگارند.
همچنین اثبات عبادت و بندگی اهل زمین را از طریق طواف پیرامون خانه‌اش قرار داده است
و خداوند، همچنان‌که خودش فرموده است بر عرش مسلّط است.
خداوند، عرش، و حاملان آن و همه‌ی کسانی را که پیرامون آن هستند حمل و حفظ می‌نماید.
او نگهدارنده و اداره‌کننده‌ی همه‌ی جان‌هاست.
او برتر و بالاتر از هرچیزی است.
صفت محمول یا پایین‌تر و فروتر به تنهایی و بدون نسبت‌دادن به چیزی به کار برده نمی‌شود،
چون در آن صورت، لفظ و معنی تباه خواهند شد.
+ «اسم و معنی»
+ «اسم الله غیر الله»
«أَنَّ قَلْبَ اَلْمُؤْمِنِ عَرْشُ اَلرَّحْمَنِ.»
«دل مؤمن عرش رحمان است.»
+ «اسم الله غیر الله»
الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ!
+ وَ يَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمانِيَةٌ
[سورة الحاقة (۶۹): الآيات ۱۱ الى ۲۴]
وَ الْمَلَكُ عَلى أَرْجائِها
وَ يَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمانِيَةٌ (۱۷)
و فرشتگان در اطراف [آسمان]اند،
و عرش پروردگارت را آن روز، هشت [فرشته] بر سر خود بر مى‌دارند.
امام صادق علیه السلام:
عَن عَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌سِنَانٍ قَال
کُنَّا عِنْدَ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ جَمَاعَهًْ مِنْ أَصْحَابِنَا
فَقَالَ لَنَا ابْتِدَاءً
کَیْفَ تُصَلُّونَ عَلَی النَّبِیِّ
فَقُلْنَا نَقُولُ
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
فَقَالَ کَأَنَّکُمْ تَأْمُرُونَ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ أَنْ یُصَلِّیَ عَلَیْهِمْ
فَقُلْنَا
فَکَیْفَ نَقُولُ
قَالَ تَقُولُونَ
اللَّهُمَّ سَامِکَ الْمَسْمُوکَاتِ
وَ دَاحِیَ الْمَدْحُوَّاتِ
وَ خَالِقَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاوَاتِ
أَخَذْتَ عَلَیْنَا عَهْدَکَ وَ اعْتَرَفْنَا بِنُبُوَّهًْ مُحَمَّدٍ وَ أَقْرَرْنَا بِوَلَایَهًْ عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ
فَسَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا
وَ أَمَرْتَنَا بِالصَّلَاةِ عَلَیْهِمْ
فَعَلِمْنَا أَنَّ ذَلِکَ حَقٌّ فَاتَّبَعْنَاهُ
اللَّهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُکَ وَ أُشْهِدُ مُحَمَّداً وَ عَلِیّاً
وَ الثَّمَانِیَةَ حَمَلَةَ الْعَرْشِ
وَ الْأَرْبَعَةَ الْأَمْلَاکَ خَزَنَةَ عِلْمِکَ
أَنَّ فَرْضَ صَلَاتِی لِوَجْهِکَ وَ نَوَافِلِی وَ زَکَاتِی وَ مَا طَابَ لِی مِنْ قَوْلٍ وَ عَمَلٍ عِنْدَکَ فَعَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
وَ أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ أَنْ تُوصِلَنِی بِهِمْ وَ تُقَرِّبَنِی بِهِمْ لَدَیْکَ کَمَا أَمَرْتَنِی بِالصَّلَاةِ عَلَیْهِ
وَ أُشْهِدُکَ أَنِّی مُسَلِّمٌ لَهُ وَ لِأَهْلِ بَیْتِهِ غَیْرُ مُسْتَنْکِفٍ وَ لَا مُسْتَکْبِرٍ
فَزَکِّنَا بِصَلَوَاتِکَ وَ صَلَوَاتِ مَلَائِکَتِکَ إِنَّهُ فِی وَعْدِکَ وَ قَوْلِکَ
هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَ مَلائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ
وَ کانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیماً تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلامٌ وَ أَعَدَّ لَهُمْ أَجْراً کَرِیماً
فَأَزْلِفْنَا بِتَحِیَّتِکَ وَ سَلَامِکَ
وَ امْنُنْ عَلَیْنَا بِأَجْرٍ کَرِیمٍ مِنْ رَحْمَتِکَ
وَ اخْصُصْنَا مِنْ مُحَمَّدٍ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِکَ وَ صَلِّ عَلَیْهِمْ إِنَّ صَلَاتَکَ سَکَنٌ لَهُمْ
وَ زَکِّنَا بِصَلَاتِهِ وَ صَلَوَاتِ أَهْلِ بَیْتِهِ
وَ اجْعَلْ مَا آتَیْتَنَا مِنْ عِلْمِهِمْ وَ مَعْرِفَتِهِمْ مُسْتَقَرّاً عِنْدَکَ مَشْفُوعاً لَا مُسْتَوْدَعاً
یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
عبدالله‌بن‌سنان گوید:
گروهی از اصحاب نزد امام صادق ع بودیم.
امام ع به ما فرمود:
«بر پیامبر ص چگونه صلوات می‌فرستید»؟
گفتیم:
«می‌گوییم اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ».
فرمود:
«گویا شما خداوند را امر می‌کنید که بر پیامبر ص درود بفرستد».
پرسیدیم: «پس چگونه صلوات بفرستیم»؟
امام فرمود:
«بگویید: خداوندا!
تو که قابض و باسط همه چیز هستی
و خالق زمین و آسمان‌ها هستی
تو با ما عهدی بستی و ما به نبوّت محمّد ص اعتراف کردیم و ولایت علی‌بت‌ابی‌طالب را پذیرفتیم،
پس شنیدیم و اطاعت کردیم.
و ما را به نماز دستور دادی پس با آن عمل دانستیم که این حق است و از آن پیروی کردیم.
خداوندا!
من به تو و محمد ص و علی ع و هشت حامل عرش و چهار فرشته خزانه‌دار علم تو گواهی می‌دهم که نمازهای واجب و مستحب و زکات و سخنان و اعمال نیک من به‌خاطر توست.
پس ای خداوند از تو می‌خواهم که بر محمّد و آل محمّد درود برسانی و مرا در نزد خود به آنان نزدیک کنی، همانطور که مرا به درود فرستادن به او امر کردی.
و تو را گواه می‌گیرم که من تسلیم امر او و اهل بیت او گشته‌ام
و در این راه تکّبر و نخوتی ندارم.
پس با درودهای خود و درود فرشتگانت ما را پاکیزه گردان که ما را به آن وعده داده‌ای:
هُوَ الَّذی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَ مَلائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ وَ کانَ بِالْمُؤْمِنینَ رَحیماً* تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلامٌ وَ أَعَدَّ لَهُمْ أَجْراً کَرِیماً؛
پس با تحیت و سلام خود ما را مقرّب گردان
و با اجر کریمی از رحمت خود بر ما منّت گذار و ما را از جانب محمّد ص به افضل درودها اختصاص بده و برایشان درود بفرست که درود تو آرامش است برای ایشان
و با درود او و اهل بیتش ما را پاکیزه گردان
و آنچه را که از علم و معرفت آنها به ما داده‌ای، در نزد خود ثابت نگاهدار
بصورت شفاعت‌شده نه بصورت ودیعه‌گذاشته شده،
ای مهربان‌ترین مهربانان!
+ «موه»: «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ حَمَّلَ دِينَهُ وَ عِلْمَهُ الْمَاءَ»
آب، یکی از هزار اسم مترادف نور الولایة است!
عرش، یکی از هزار اسم مترادف نور الولایة است!
آب و عرش و هزار اسم دیگه، در واقع فرایند نور الولایة رو تفهیم میکنند.
صاحبان نور، حاملان نور و علم عرش الهی هستند!
این آب گوارا، از قلوب اهل یقین، رفع عطش میکند!
«الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ»
«آنها حمل‌کنندگان علم او هستند … و براساس علم او عمل میکنند.»
+ «تحمّل آیات یعنی چه؟»
«ببین آفتاب پرست چه خوب و زود «تحمل آیات» میکنه!»
اگه تشنه‌ای، «با حاملانِ نور، دردِدل کن!»
السَّلَامُ عَلَى مَشَاكِي نُورِ اللَّهِ!
سلام بر مشک‌های پر از نور خدای مهربان!
السَّلَامُ عَلَى مَحَالِّ مَعْرِفَةِ اللَّهِ!
حاملان آب زمزم، حاملان نور!
+ «سلسله مراتب نورانی! ثم دنا فتدلی!»
ثَمانِيَةَ!
حَمَلَةُ الْعَرْشِ ثَمَانِيَةٌ!
حَمَلَةُ الْعَرْشِ ثَمَانِيَةٌ
«الْعَرْشُ الْعِلْمُ اَلنّور»
حَمَلَةُ الْعِلْمُ ثَمَانِيَةٌ
حَمَلَةُ اَلنّور ثَمَانِيَةٌ
حاملان نور!
امام باقر علیه السلام:
«تَعَلَّمُوا الْعِلْمَ مِنْ حَمَلَةِ الْعِلْمِ وَ عَلِّمُوهُ إِخْوَانَكُمْ كَمَا عَلَّمَكُمُ الْعُلَمَاءُ»
«علم را از حاملان آن فرابگیرید و به برادرانتان همان‌گونه که عالمانتان به شما آموخته‌اند بیاموزانید.»
امام صادق علیه السلام:
«يَحْمِلُ هَذَا اَلْعِلْمَ مِنْ كُلِّ خَلَفٍ عُدُولُهُ
وَ يَنْفُونَ عَنْهُ تَحْرِيفَ اَلْغَالِينَ وَ اِنْتِحَالَ اَلْمُبْطِلِينَ وَ تَأْوِيلَ اَلْجَاهِلِينَ.»
«بار علم را دادگران هر نژادى بدوش مى‌كشند
تا تحريف غلوّكنندگان و سرقت باطل‌گرايان و تأويل نادانان را از آن دور سازند.»
امام صادق علیه السلام:
«إِنَّ حَمَلَةَ اَلْعَرْشِ أَحَدُهُمْ عَلَى صُورَةِ اِبْنِ آدَمَ يَسْتَرْزِقُ اَللَّهَ لِوُلْدِ آدَمَ …»
«حاملان عرش الهى به اين صورتند:
يكى از ايشان به صورت آدميان است و براى آنان از خداوند طلب روزى مى‌كند …»
«وَ أَرْجَحُ مِنَ اَلْعِلْمِ حَامِلُهُ»
«وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى فَادْعُوهُ بِها»
امام علی علیه السلام:
«يَا كُمَيْلَ بْنَ زِيَادٍ
مَحَبَّةُ اَلْعَالِمِ دِينٌ يُدَانُ بِهِ بِهِ يَكْسِبُ اَلْإِنْسَانُ اَلطَّاعَةَ فِي حَيَاتِهِ وَ جَمِيلَ اَلْأُحْدُوثَةِ بَعْدَ وَفَاتِهِ وَ مَنْفَعَةُ اَلْمَالِ تَزُولُ بِزَوَالِهِ مَاتَ خُزَّانُ اَلْأَمْوَالِ وَ هُمْ أَحْيَاءٌ وَ اَلْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِيَ اَلدَّهْرُ أَعْيَانُهُمْ مَفْقُودَةٌ وَ أَمْثِلَتُهُمْ فِي اَلْقُلُوبِ مَوْجُودَةٌ»
«إِنَّ أَحَقَّ النَّاسِ بِالْخِدْمَةِ الْعَالِمُ»
«ثَمانِيَةَ أَزْواجٍ»
«ثَمَانِيَةِ أَحْرُفٍ»
«… وَ يَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمانِيَةٌ»
«وَ مِنَ الْأَنْعامِ حَمُولَةً وَ فَرْشاً … ثَمانِيَةَ أَزْواجٍ»
«وَ أَنْزَلَ لَكُمْ مِنَ الْأَنْعامِ ثَمانِيَةَ أَزْواجٍ»
[سورة الحاقة (۶۹): الآيات ۱۱ الى ۲۴]
وَ الْمَلَكُ عَلى أَرْجائِها وَ يَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمانِيَةٌ (۱۷)
و فرشتگان در اطراف [آسمان]اند، و عرش پروردگارت را آن روز، هشت [فرشته] بر سر خود بر مى‌دارند.
[سورة الزمر (۳۹): الآيات ۶ الى ۱۰]
خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها
وَ أَنْزَلَ لَكُمْ مِنَ الْأَنْعامِ ثَمانِيَةَ أَزْواجٍ
يَخْلُقُكُمْ فِي بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ فِي ظُلُماتٍ ثَلاثٍ
ذلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ (۶)
شما را از نفسى واحد آفريد، سپس جفتش را از آن قرار داد،
و براى شما از دامها هشت قسم پديد آورد.
شما را در شكمهاى مادرانتان آفرينشى پس از آفرينشى [ديگر] در تاريكيهاى سه گانه خلق كرد.
اين است خدا، پروردگار شما، فرمانروايى [و حكومت مطلق] از آنِ اوست.
خدايى جز او نيست، پس چگونه [و كجا از حقّ] برگردانيده مىشويد؟
[سورة الأنعام (۶): الآيات ۱۴۲ الى ۱۴۴]
وَ مِنَ الْأَنْعامِ حَمُولَةً وَ فَرْشاً
كُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ
وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ (۱۴۲)
و [نيز] از دامها، حيوانات باركش و حيوانات كرك و پشم دهنده را [پديد آورد].
از آنچه خدا روزيتان كرده است بخوريد،
و از پى گامهاى شيطان مرويد كه او براى شما دشمنى آشكار است.
ثَمانِيَةَ أَزْواجٍ مِنَ الضَّأْنِ اثْنَيْنِ وَ مِنَ الْمَعْزِ اثْنَيْنِ قُلْ آلذَّكَرَيْنِ حَرَّمَ أَمِ الْأُنْثَيَيْنِ أَمَّا اشْتَمَلَتْ عَلَيْهِ أَرْحامُ الْأُنْثَيَيْنِ نَبِّئُونِي بِعِلْمٍ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ (۱۴۳)
هشت زوج [آفريد و بر شما حلال كرد]:
از گوسفند دو تا، و از بز دو تا. بگو: «آيا [خدا] نرها[ى آنها] را حرام كرده يا ماده را؟
يا آنچه را كه رحم آن دو ماده در بر گرفته است؟»
اگر راست مىگوييد، از روى علم، به من خبر دهيد.»
حدیث متمّم بن فیروز!
امام کاظم علیه السلام:
«… ثُمَّ إِنَّ الرَّاهِبَ قَالَ أَخْبِرْنِي عَنْ ثَمَانِيَةِ أَحْرُفٍ نَزَلَتْ …
قَالَ أُخْبِرُكَ بِالْأَرْبَعَةِ كُلِّهَا:
أَمَّا أَوَّلُهُنَّ فَلَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ بَاقِياً
وَ الثَّانِيَةُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهُ مُخْلِصاً
وَ الثَّالِثَةُ نَحْنُ أَهْلُ الْبَيْتِ
وَ الرَّابِعَةُ شِيعَتُنَا مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ رَسُولُ اللَّهِ مِنَ اللَّهِ بِسَبَبٍ …»
«فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِيلًا»
+ «معرفة الامام بالنّورانیّة + معرفة الشّیعة بالنّورانیّة»
«ارائه خدمات تحویل در محل، برای رفاه بیشتر مشتریان – تیپاکس»
حاملان نورِ، مرسوله پستی را، درب منزل تحویل داده و رسید دریافت میکنند.
«اشعار بالوصول!»
«وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ»
«و هر كس شعائر خدا را بزرگ دارد در حقيقت، آن [حاكى] از پاكى دلهاست.»
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُحِلُّوا شَعائِرَ اللَّهِ»
«اى كسانى كه ايمان آوردهايد، حرمت شعائر خدا را نگه داريد.»
طُوفُوا بَعَرْشِ اَلنُّورِ
طواف عرش نورانی!
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
لَمَّا خَلَقَ اَللَّهُ اَلْعَرْشَ خَلَقَ سَبْعِينَ أَلْفَ مَلَكٍ
وَ قَالَ لَهُمْ طُوفُوا بَعَرْشِ اَلنُّورِ وَ سَبِّحُونِي وَ اِحْمِلُوا عَرْشِي
فَطَافُوا وَ سَبَّحُوا وَ أَرَادُوا أَنْ يَحْمِلُوا اَلْعَرْشَ فَمَا قَدَرُوا
فَقَالَ لَهُمُ اَللَّهُ طُوفُوا بَعَرْشِ اَلنُّورِ فَصَلُّوا عَلَى نُورِ جَلاَلِي مُحَمَّدٍ حَبِيبِي وَ اِحْمِلُوا عَرْشِي
فَطَافُوا بَعَرْشِ اَلْجَلاَلِ وَ صَلَّوْا عَلَى مُحَمَّدٍ وَ حَمَلُوا اَلْعَرْشَ فَأَطَاقُوا حَمْلَهُ
فَقَالُوا رَبَّنَا أَمَرْتَنَا بِتَسْبِيحِكَ وَ تَقْدِيسِكَ
فَقَالَ اَللَّهُ لَهُمْ يَا مَلاَئِكَتِي
إِذَا صَلَّيْتُمْ عَلَى حَبِيبِي مُحَمَّدٍ فَقَدْ سَبَّحْتُمُونِي وَ قَدَّسْتُمُونِي وَ هَلَّلْتُمُونِي.
وقتى خداوند عرش را آفريد هفتاد هزار ملك خلق كرد و بآنها دستور داد كه اطراف عرش نور طواف كنيد و مرا تسبيح نمائيد و عرش مرا حمل كنيد.
طواف كردند و تسبيح نمودند ولى وقتى خواستند عرش را حمل كنند نتوانستند.
خداوند بآنها فرمود طواف كنيد اطراف عرش نور و صلوات بفرستيد بر نور جلالم محمّد حبيب اللّٰه و عرشم را حمل كنيد.
طواف نمودند و صلوات بر محمّد فرستادند و عرش را حمل كردند و قدرت حمل آن را پيدا كردند.
گفتند خدايا ما را دستور به تسبيح و تقديس خود دادى.
خداوند فرمود وقتى شما صلوات بر حبيبم محمّد فرستاديد مرا تسبيح و تقديس و تهليل نموده‌ايد.
+ این حدیث مهم از مقاله «عوام‌فریبی حسود فرصت‌طلب!»
طَلَبَةُ هَذَا اَلْعِلْمِ عَلَى ثَلاَثَةِ أَصْنَافٍ أَلاَ فَاعْرِفُوهُمْ بِصِفَاتِهِمْ وَ أَعْيَانِهِمْ
طالبان علم سه دسته‌اند، آنها را با نشانه‌ها و ظاهرشان بشناسيد …
الصحيفة السجادية ؛ ص۳۶
(۳) وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَى حَمَلَةِ الْعَرْشِ وَ كُلِّ مَلَكٍ مُقَرَّبٍ:
(۱) اللَّهُمَّ وَ حَمَلَةُ عَرْشِكَ الَّذِينَ لا يَفْتُرُونَ مِنْ تَسْبِيحِكَ، وَ لا يَسْأَمُونَ مِنْ تَقْدِيسِكَ، وَ لا يَسْتَحْسِرُونَ مِنْ عِبَادَتِكَ، وَ لَا يُؤْثِرُونَ التَّقْصِيرَ عَلَى الْجِدِّ فِي أَمْرِكَ، وَ لَا يَغْفُلُونَ عَنِ الْوَلَهِ إِلَيْكَ
[۱ بار خدايا و نگهداران عرشت كه از تسبيح و منزّه نمودن تو سست نميشوند، و از تقديس و مبرّى گردانيدن تو بستوه نميآيند، و از پرستش تو مانده نميشوند، و تقصير و كوتاهى بر كوشش در (باره) امر و فرمان تو اختيار نمينمايند، و از شيفتگى بسوى تو غفلت و فراموشى ندارند-]
… (۶) وَ الرُّوحُ الَّذِي هُوَ مِنْ أَمْرِكَ، فَصَلِّ عَلَيْهِمْ، وَ عَلَى الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِمْ: مِنْ سُكَّانِ سَمَاوَاتِكَ، وَ أَهْلِ الْأَمَانَةِ عَلَى رِسَالاتِكَ
[۶ و روح (نام فرشته بسيار بزرگ) كه از عالم امر (اسرار) تو است، بر آنها درود فرست، و بر فرشتگانيكه پائينتر از آنانند: آنها كه در آسمانهايت جا دارند و بر رساندن پيغامهايت درستكارند-]
… (۱۸) وَ السَّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ، وَ الْحَفَظَةِ الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ، وَ مَلَكِ الْمَوْتِ وَ أَعْوَانِهِ، وَ مُنْكَرٍ وَ نَكِيرٍ، وَ رُومَانَ فَتَّانِ الْقُبُورِ، وَ الطَّائِفِينَ بِالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ، وَ مَالِكٍ، وَ الْخَزَنَةِ، وَ رِضْوَانَ، وَ سَدَنَةِ الْجِنَانِ.
[۱۸ و بر سفراء گرامى نيكوكار، و نگهبانان بزرگوار نويسنده و بر ملك الموت و يارانش، و بر منكر و نكير و رومان آزمايش كننده (اهل) قبرها و بر طواف كنندگان بيت المعمور و بر مالك و زمامداران دوزخ و بر رضوان و كليد داران بهشتها -]
… (۲۶) اللَّهُمَّ وَ إِذَا صَلَّيْتَ عَلَى مَلَائِكَتِكَ وَ رُسُلِكَ وَ بَلَّغْتَهُمْ صَلَاتَنَا عَلَيْهِمْ فَصَلِّ عَلَيْنَا بِمَا فَتَحْتَ لَنَا مِنْ حُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِمْ، إِنَّكَ جَوَادٌ كَرِيمٌ.
[۲۶ بار خدايا و چون بر فرشتگان و فرستادگانت درود فرستادى و درود ما را بايشان رسانيدى پس بسبب گفتار نيكو (صلوات) در باره ايشان كه راه آن را تو گشودى بر ما درود فرست (رحمت خود را بما ارزانى دار) كه تو بسيار بخشنده و بزرگوارى.-]
أَرْجَحُ مِنَ اَلْعِلْمِ حَامِلُهُ!
امام هادی علیه السلام:
خَيْرٌ مِنَ اَلْخَيْرِ فَاعِلُهُ
وَ أَجْمَلُ مِنَ اَلْجَمِيلِ قَائِلُهُ
وَ أَرْجَحُ مِنَ اَلْعِلْمِ حَامِلُهُ
وَ شَرٌّ مِنَ اَلشَّرِّ جَالِبُهُ
وَ أَهْوَلُ مِنَ اَلْهَوْلِ رَاكِبُهُ.
بهتر از كار خوب انجام‌دهنده آن است
و بهتر از سخن زيبا گوينده آن است
و سنگين‌تر از علم عالم است.
بدتر از شر بوجود آورنده آن است
و هولناكتر از هول و هراس كسى است كه ايجاد هول و هراس ميكند.
خَلُّوا عَلَى كَوَاهِلِ هَؤُلَاءِ الثَّمَانِيَةِ عَرْشِي لِيَحْمِلُوهُ
وَ طُوفُوا أَنْتُمْ حَوْلَهُ!
+ «کهل»:
[تخفیف – ثمانیة] :
+ «ثمانیة»
مطلب مهمی در این حدیث است و آن اینکه با یاد معالم ربانی می توان تخفیف گرفت و تحمل آیات را برای خود سهل و ساده نمود.
+ «وَ الْمَلَكُ عَلى أَرْجائِها وَ يَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمانِيَةٌ»
وقتی میگیم با یاد معالم ربانی منظورمون همون معنای نور ولایت علمی است که صاحبان نور یادمون داده‌اند و در این عبارت و این کلمات که از این حدیث زیبا است، صاحبان نور، تک‌تک این واژه ها رو به ما یاد داده‌اند و اعتقاد ما ان شاء الله تعالی اینه: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ» یعنی حول و قوة فقط به دست ذات اقدس الهی است و راه رسیدن به آرامش قلبی، صلی از نور معالم ربانی اهل البیت ع و کسب علوم آل محمد ع از این طریق است و استعمال این علوم در دل شرایط تقدیرات، خود تولید نور اعمال صالحی می کند که برای ما و اطرافیانمان آرامبخش است.
« [أركان العرش و حملته]
قَالَ:
فَقِيلَ:
يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا أَعْجَبَ هَذِهِ السَّمَكَةَ وَ أَعْظَمَ قُوَّتَهَا،
لَمَّا تَحَرَّكَتْ حَرَّكَتِ الْأَرْضَ بِمَا عَلَيْهَا- حَتَّى لَمْ تَسْتَطِعِ الِامْتِنَاعَ.
فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص:
أَ وَ لَا أُنَبِّئُكُمْ بِأَقْوَى مِنْهَا وَ أَعْظَمَ وَ أَرْحَبَ
قَالُوا: بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ ص.
قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَمَّا خَلَقَ الْعَرْشَ خَلَقَ لَهُ ثَلَاثَمِائَةٍ وَ سِتِّينَ أَلْفَ رُكْنٍ،
وَ خَلَقَ عِنْدَ كُلِّ رُكْنٍ ثَلَاثَمِائَةٍ وَ سِتِّينَ أَلْفَ مَلَكٍ،
لَوْ أَذِنَ اللَّهُ تَعَالَى لِأَصْغَرِهِمْ [فَ] الْتَقَمَ السَّمَاوَاتِ السَّبْعَ وَ الْأَرَضِينَ السَّبْعَ
مَا كَانَ ذَلِكَ بَيْنَ لَهَوَاتِهِ إِلَّا كَالرَّمْلَةِ فِي الْمَفَازَةِ الْفَضْفَاضَةِ.
فَقَالَ اللَّهُ تَعَالَى [لَهُمْ]:
يَا عِبَادِي احْمِلُوا عَرْشِي هَذَا، فَتَعَاطَوْهُ فَلَمْ يُطِيقُوا حَمْلَهُ وَ لَا تَحْرِيكَهُ.
فَخَلَقَ اللَّهُ تَعَالَى مَعَ كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ وَاحِداً، فَلَمْ يَقْدِرُوا أَنْ يُزَعْزِعُوهُ فَخَلَقَ اللَّهُ مَعَ كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ عَشْرَةً، فَلَمْ يَقْدِرُوا أَنْ يُحَرِّكُوهُ فَخَلَقَ [اللَّهُ تَعَالَى] بِعَدَدِ كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ، مِثْلَ جَمَاعَتِهِمْ- فَلَمْ يَقْدِرُوا أَنْ يُحَرِّكُوهُ.
فَقَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِجَمِيعِهِمْ:
خَلُّوهُ عَلَيَّ أُمْسِكْهُ بِقُدْرَتِي.
فَخَلَّوْهُ، فَأَمْسَكَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِقُدْرَتِهِ.
ثُمَّ قَالَ لِثَمَانِيَةٍ مِنْهُمْ: احْمِلُوهُ أَنْتُمْ.
فَقَالُوا: [يَا] رَبَّنَا- لَمْ نُطِقْهُ نَحْنُ وَ هَذَا الْخَلْقُ الْكَثِيرُ وَ الْجَمُّ الْغَفِيرُ، فَكَيْفَ نُطِيقُهُ الْآنَ دُونَهُمْ
فَقَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ:
إِنِّي أَنَا اللَّهُ الْمُقَرِّبُ لِلْبَعِيدِ، وَ الْمُذَلِّلُ لِلْعَنِيدِ وَ الْمُخَفِّفُ لِلشَّدِيدِ، وَ الْمُسَهِّلُ لِلْعَسِيرِ،
أَفْعَلُ مَا أَشَاءُ وَ أَحْكُمُ [بِ] مَا أُرِيدُ، أُعَلِّمُكُمْ كَلِمَاتٍ تَقُولُونَهَا يُخَفَّفْ بِهَا عَلَيْكُمْ.
قَالُوا: وَ مَا هِيَ يَا رَبَّنَا؟
قَالَ:
تَقُولُونَ:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ.
فَقَالُوهَا،
فَحَمَلُوهُ وَ خَفَّ عَلَى كَوَاهِلِهِمْ كَشَعْرَةٍ نَابِتَةٍ عَلَى كَاهِلِ رَجُلٍ جَلْدٍ قَوِيٍّ.
فَقَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِسَائِرِ تِلْكَ الْأَمْلَاكِ:
خَلُّوا عَلَى [كَوَاهِلِ] هَؤُلَاءِ الثَّمَانِيَةِ عَرْشِي لِيَحْمِلُوهُ وَ طُوفُوا أَنْتُمْ حَوْلَهُ،
وَ سَبِّحُونِي وَ مَجِّدُونِي وَ قَدِّسُونِي،
فَإِنِّي أَنَا اللَّهُ الْقَادِرُ عَلَى مَا رَأَيْتُمْ- وَ [أَنَا] عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ .»
وَلَايَتُنَا مُؤَكَّدَةٌ عَلَيْهِمْ فِي الْمِيثَاقِ!
حَمَّلَ دِينَهُ وَ عِلْمَهُ الْمَاءَ!
فَحَمَّلَهُمُ الْعِلْمَ وَ الدِّينَ!
هَؤُلَاءِ حَمَلَةُ دِينِي وَ عِلْمِي!
العرش، الماء، النّور الولایة!
امام صادق علیه السلام:
عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّيِّ قَالَ:
سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ
وَ كانَ عَرْشُهُ عَلَى الْماءِ
فَقَالَ مَا يَقُولُونَ
قُلْتُ يَقُولُونَ إِنَّ الْعَرْشَ كَانَ عَلَى الْمَاءِ وَ الرَّبُّ فَوْقَهُ
فَقَالَ كَذَبُوا مَنْ زَعَمَ هَذَا فَقَدْ صَيَّرَ اللَّهَ مَحْمُولًا وَ وَصَفَهُ بِصِفَةِ الْمَخْلُوقِ وَ لَزِمَهُ أَنَّ الشَّيْءَ الَّذِي يَحْمِلُهُ أَقْوَى مِنْهُ
قُلْتُ بَيِّنْ لِي جُعِلْتُ فِدَاكَ
فَقَالَ
إِنَّ اللَّهَ حَمَّلَ دِينَهُ وَ عِلْمَهُ الْمَاءَ قَبْلَ أَنْ يَكُونَ أَرْضٌ أَوْ سَمَاءٌ أَوْ جِنٌّ أَوْ إِنْسٌ أَوْ شَمْسٌ أَوْ قَمَرٌ
فَلَمَّا أَرَادَ اللَّهُ أَنْ يَخْلُقَ الْخَلْقَ نَثَرَهُمْ بَيْنَ يَدَيْهِ
فَقَالَ لَهُمْ مَنْ رَبُّكُمْ
فَأَوَّلُ مَنْ نَطَقَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ الْأَئِمَّةُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ
فَقَالُوا أَنْتَ رَبُّنَا
فَحَمَّلَهُمُ الْعِلْمَ وَ الدِّينَ
ثُمَّ قَالَ لِلْمَلَائِكَةِ هَؤُلَاءِ حَمَلَةُ دِينِي وَ عِلْمِي وَ أُمَنَائِي فِي خَلْقِي وَ هُمُ الْمَسْئُولُونَ
ثُمَّ قَالَ لِبَنِي آدَمَ
أَقِرُّوا لِلَّهِ بِالرُّبُوبِيَّةِ وَ لِهَؤُلَاءِ النَّفَرِ بِالْوَلَايَةِ وَ الطَّاعَةِ
فَقَالُوا نَعَمْ رَبَّنَا أَقْرَرْنَا
فَقَالَ اللَّهُ لِلْمَلَائِكَةِ اشْهَدُوا
فَقَالَتِ الْمَلَائِكَةُ شَهِدْنَا عَلَى أَنْ لَا يَقُولُوا غَداً إِنَّا كُنَّا عَنْ هذا غافِلِينَ. أَوْ تَقُولُوا إِنَّما أَشْرَكَ آباؤُنا مِنْ قَبْلُ وَ كُنَّا ذُرِّيَّةً مِنْ بَعْدِهِمْ أَ فَتُهْلِكُنا بِما فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ
يَا دَاوُدُ
وَلَايَتُنَا مُؤَكَّدَةٌ عَلَيْهِمْ فِي الْمِيثَاقِ.
[سورة الأعراف (۷): الآيات ۱۷۲ الى ۱۷۴]
وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنِي آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ
وَ أَشْهَدَهُمْ عَلى أَنْفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ قالُوا بَلى شَهِدْنا
أَنْ تَقُولُوا يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هذا غافِلِينَ (۱۷۲)
و هنگامى را كه پروردگارت از پشت فرزندان آدم، ذريّه آنان را برگرفت و ايشان را بر خودشان گواه ساخت كه آيا پروردگار شما نيستم؟ گفتند: «چرا، گواهى داديم» تا مبادا روز قيامت بگوييد ما از اين [امر] غافل بوديم.
أَوْ تَقُولُوا إِنَّما أَشْرَكَ آباؤُنا مِنْ قَبْلُ وَ كُنَّا ذُرِّيَّةً مِنْ بَعْدِهِمْ أَ فَتُهْلِكُنا بِما فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ (۱۷۳)
يا بگوييد پدران ما پيش از اين مشرك بودهاند و ما فرزندانى پس از ايشان بوديم.
آيا ما را به خاطر آنچه باطلانديشان انجام داده‌اند هلاك مىكنى؟
وَ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ وَ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (۱۷۴)
و اينگونه آيات [خود] را به تفصيل بيان مىكنيم، و باشد كه آنان [به سوى حقّ] بازگردند.
بدنبال این آیات، داستان تکراری بلعم باعورا بیان می‌شود!
وَ أَمَّا الْعَرْشُ الَّذِي هُوَ جُمْلَةُ جَمِيعِ الْخَلْقِ
فَحَمَلَتْهُ ثَمَانِيَةٌ مِنَ الْمَلَائِكَةِ
+ «صیر»
+ «حظر»
کتاب لغت مقاییس اللغة مفهوم «المآل و المرجع» را به زیبایی برای این واژه آورده است،
یعنی مآل و مرجع اهل یقین در دل شرایط برای کسب علوم آل محمد ع، معالم ربانی صاحبان نور منا اهل البیت ع است و این مرجع علمی است که بر اهل یقین نور ولایت علمی دارد، لذا می‌بینیم که اهل یقین بمرور در دل شرایط با استعمال اندیشه و معالم ربانی، شبیه اون میشن!
«تصيّر فلان أباه إذا نزع اليه في الشبه، و سمّي كذا كأنّه صار الى أبيه»
و این شباهت به صاحبان نور مفهوم زیبایی است که در واژه «صیر» وجود دارد:
«صار الی ابیه – به باباش رفته!»
عبارت «أنا على صير أمره، أي اشراف من قضائه» نیز زیباست.
رابطه واژه «صیر» و «حظر – حظیرة» نیز زیباست.
+ [حظر- «المحدوديّة، أي جعل شيء مجتمعا محدودا و محتازا»]:
«الصير: كالحظائر يتّخذ للبقر، و الواحدة صيرة، و سمّيت بذلك لأنّها تصير اليه»
انگاری «حَظِيرَةِ الْقُدْسِ» ما صاحبان نور هستند که همان مرجع و مآل ما برای کسب علوم آل محمد ع هستند و این محدوده علمی تعریف شده برای ما همان مکان امن و مقدسی است که صیر علمی ما را به آل محمد ع ممکن می‌نماید، لذا بواسطه کسب علم از صاحبان نور، این اهل یقین هستند که به غنای علمی رسیده و این در حالی است که قبل از آشنایی و اخذ علم آل محمد ع از قِبَل آنها، این توانایی و استطاعت گذشت از دلخواهها و پشت کردن به تمناها را نداشتند «صار زيد غنيّا صيرورة: انتقل الى حالة الغنى بعد أن لم يكن عليها»
جریان تبدیل شدن عصیر به خمر «صار العصير خمرا» چه فراز و نشیبها و تشریفات خاصی دارد تا بالاخره این محصول نورانی عمل صالح تولید می شود و این پروسه تغییر و تبدیل و تحویل و تحول از بالا به پایین در چرخه انتقال علم با اهل یقین پروسه زیبا و جالبی است.
اینکه «الصير: الشقّ – شقّ الباب» نیز زیباست یعنی شق باب علمی آل محمد ع برای ما به دست صاحبان نور است و ما باید با دق الباب نمودن این باب الله از فرصت شقّ بابی که محل نزول برکات آسمانی بر قلب اهل یقین است نهایت استفاده را ببریم ان شاء الله تعالی.
مفهوم «گرويدن» که در ترجمه کتاب مفردات آمده نیز معادل زیبایی برای واژه «صیر» است انگاری اهل یقین به نور خود می‌گروند و اهل شک حسود نیز به لیدرهای سوء می‌گروند و این گرویدن (گراییدن – گرایش)، نهایتا عاقبت آنها را به بهشت یا جهنم خاتمه خواهد داد.
و این حدیث زیبا:
عرش: «الْعَرْشُ … هُوَ الْعِلْمُ»
«الْعَرْشُ … فَحَمَلَتْهُ ثَمَانِيَةٌ مِنَ الْمَلَائِكَةِ»
علم – ثمانیة: «ثَمَانِيَةٌ مِنَ الْمَلَائِكَةِ»
اربعة: «فَهُمُ الْيَوْمَ هَؤُلَاءِ الْأَرْبَعَةُ»
سطوح علمی حاملین علم الهی در هشت سطح طبقه بندی شده اند که از این هشت سطح چهار سطح آن تا امروز مورد بهره برداری قرار گرفته اند و چهار سطح علمی دیگر در زمان مهدی آل محمد ع مورد بهره برداری قرار خواهند گرفت.
عبارت زیبای «صَارَتِ الْعُلُومُ إِلَيْهِمْ» و «صَارَ الْعِلْمُ» در این قسمت حدیث:
«وَ مِنْ قِبَلِ هَؤُلَاءِ الْأَرْبَعَةِ صَارَتِ الْعُلُومُ إِلَيْهِمْ وَ كَذَلِكَ صَارَ الْعِلْمُ بَعْدَ مُحَمَّدٍ ص وَ عَلِيٍّ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ إِلَى مَنْ بَعْدَ الْحُسَيْنِ مِنَ الْأَئِمَّةِ ع»
این حدیث مطلب مهمی در این بحث رو به ما می‌فهمونه که قصه، قصه «صیر العلم» است از بالا به پایین، از مافوق به مادون و برای ما از آل محمد ع به اهل یقین با یاد معالم ربانی صاحبان نور و این همان «عمن آخذ معالم دینی» است یعنی ما باید در این زنجیره انتقال علوم از سطوح بالای علمی به سطوح پایین تر که به سبب مَلَک (فرشتۀ نگهبان) انجام می شود بالاخره یه جایی که اون جا، تمثال نورانی صاحبان نور است، قرار داشته باشیم تا این انشعابات علمی، بالاخره بعد از شعبه چهارم، یعنی صاحبان نور، در قلب اهل یقین بروز و ظهور پیدا نماید و این تایید عبارت «ابی الله ان یجری الامور الا باسبابها» می‌باشد.
+ «شعب»
در این قسمت حدیث اومده:
«فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ صَارُوا ثَمَانِيَةً»
یوم القیامة، لحظۀ رویت تمثال نورانی در ملکوت قلب است و اقامۀ دستورات نورانی او!
در این حدیث که اومده: صاروا ثمانیة، یعنی + «صارت العلوم الیهم.»
علم در زمان مهدی آل محمد ع برای اهل یقینش به چنان کمالی می رسد که باور کردنی نیست!
یعنی چرخه و زنجیره انتقال علم آل محمد ع تا کنون اربعة بوده
و در اون زمان، ثمانیة خواهد شد، ان شاء الله تعالی.
+ «صیر»
امام صادق علیه السلام:
« الْعَقَائِدُ، لِلصَّدُوقِ
اعْتِقَادُنَا فِي الْعَرْشِ أَنَّهُ جُمْلَةُ جَمِيعِ الْخَلْقِ
وَ الْعَرْشُ فِي وَجْهٍ آخَرَ هُوَ الْعِلْمُ
وَ سُئِلَ الصَّادِقُ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ
الرَّحْمنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى
فَقَالَ
اسْتَوَى مِنْ كُلِّ شَيْءٍ فَلَيْسَ شَيْءٌ أَقْرَبَ مِنْهُ مِنْ شَيْءٍ
وَ أَمَّا الْعَرْشُ الَّذِي هُوَ جُمْلَةُ جَمِيعِ الْخَلْقِ
فَحَمَلَتْهُ ثَمَانِيَةٌ مِنَ الْمَلَائِكَةِ
لِكُلِّ وَاحِدٍ ثَمَانِي أَعْيُنٍ كُلُّ عَيْنٍ طِبَاقُ الدُّنْيَا
وَاحِدٌ مِنْهُمْ عَلَى صُورَةِ بَنِي آدَمَ يَسْتَرْزِقُ اللَّهَ تَعَالَى لِبَنِي آدَمَ
وَ وَاحِدٌ مِنْهُمْ عَلَى صُورَةِ الثَّوْرِ يَسْتَرْزِقُ اللَّهَ تَعَالَى لِلْبَهَائِمِ كُلِّهَا
وَ وَاحِدٌ مِنْهُمْ عَلَى صُورَةِ الْأَسَدِ يَسْتَرْزِقُ اللَّهَ تَعَالَى لِلسِّبَاعِ
وَ وَاحِدٌ مِنْهُمْ عَلَى صُورَةِ الدِّيكِ يَسْتَرْزِقُ اللَّهَ تَعَالَى لِلطُّيُورِ
فَهُمُ الْيَوْمَ هَؤُلَاءِ الْأَرْبَعَةُ
فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ صَارُوا ثَمَانِيَةً
وَ أَمَّا الْعَرْشُ الَّذِي هُوَ الْعِلْمُ
فَحَمَلَتْهُ أَرْبَعَةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ أَرْبَعَةٌ مِنَ الْآخِرِينَ
فَأَمَّا الْأَرْبَعَةُ مِنَ الْأَوَّلِينَ فَنُوحٌ وَ إِبْرَاهِيمُ وَ مُوسَى وَ عِيسَى ع
وَ أَمَّا الْأَرْبَعَةُ مِنَ الْآخِرِينَ فَمُحَمَّدٌ وَ عَلِيٌّ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ع
هَكَذَا رُوِيَ بِالْأَسَانِيدِ الصَّحِيحَةِ عَنِ الْأَئِمَّةِ ع فِي الْعَرْشِ وَ حَمَلَتِهِ
وَ إِنَّمَا صَارَ هَؤُلَاءِ حَمَلَةَ الْعَرْشِ الَّذِي هُوَ الْعِلْمُ
لِأَنَّ الْأَنْبِيَاءَ الَّذِينَ كَانُوا قَبْلَ نَبِيِّنَا مُحَمَّدٍ ص عَلَى شَرَائِعِ الْأَرْبَعِ مِنَ الْأَوَّلِينَ نُوحٍ وَ إِبْرَاهِيمَ وَ مُوسَى وَ عِيسَى ع
وَ مِنْ قِبَلِ هَؤُلَاءِ الْأَرْبَعَةِ صَارَتِ الْعُلُومُ إِلَيْهِمْ
وَ كَذَلِكَ صَارَ الْعِلْمُ بَعْدَ مُحَمَّدٍ ص وَ عَلِيٍّ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ إِلَى مَنْ بَعْدَ الْحُسَيْنِ مِنَ الْأَئِمَّةِ ع.»
امام على عليه السلام:
الإمام عليّ عليه السلام ـ في صِفَةِ العُلَماءِ ـ :
اِعلَموا أنَّ عِبادَ اللّه ِ المُستَحفَظينَ عِلمَهُ يَصونونَ مَصونَهُ،
و يُفَجِّرونَ عُيونَهُ،
يَتَواصَلونَ بِالوِلايَةِ،
و يَتَلاقَونَ بِالمَحَبَّةِ،
و يَتَساقَون بِكَأسٍ رَوِيَّةٍ،
و يَصدُرونَ بِرِيَّةٍ،
لا تَشوبُهُمُ الرّيبَةُ،
و لا تُسرِعُ فيهِمُ الغيبَةُ.
عَلى ذلِكَ عَقَدَ خَلقَهُم و أخلاقَهُم،
فَعَلَيهِ يَتَحابّونَ،
و بِهِ يَتَواصَلونَ.
امام على عليه السلام ـ در وصف عالمان ـ :
بدانيد كه بندگانى كه نگاهدار علم خدايند، دانشِ محفوظ او را مى‌پايند، 👉
و چشمه‌هايش را مى‌گشايند، 👉
و به دوستى با هم پيوند دارند، 👉
و با محبّت، با يكديگر ديدار مى‌كنند، 👉
و از جام لبريز [محبّت و مهربانی] به يكديگر مى‌نوشانند و سيراب، باز مى‌گردند. 👉
نه دچار ترديد مى‌شوند 👉
و نه غيبت به ميانشان مى‌شتابد. 👉
بدين سان، آفرينش و خُلق و خويشان، شكل يافته است 👉
و بر اساس آن، يكديگر را دوست مى‌دارند و با يكديگر مى‌پيوندند. 👉