حروف مقطعه، آوای نورانی‌اند که در قلب طنین‌انداز شده و راز فهم را می‌گشایند! كهیعص!

[ملک سلیمان – حروف مقطعه]:
الْمُفَسِّرُ بِإِسْنَادِهِ إِلَى أَبِي مُحَمَّدٍ الْعَسْكَرِيِّ ع أَنَّهُ قَالَ:
كَذَبَتْ قُرَيْشٌ وَ الْيَهُودُ بِالْقُرْآنِ وَ قَالُوا سِحْرٌ مُبِينٌ تَقَوَّلَهُ
فَقَالَ اللَّهُ‏
الم ذلِكَ الْكِتابُ‏ أَيْ يَا مُحَمَّدُ هَذَا الْكِتَابُ الَّذِي أَنْزَلْنَاهُ عَلَيْكَ هُوَ بِالْحُرُوفِ الْمُقَطَّعَةِ الَّتِي مِنْهَا أَلِفٌ لَامٌ مِيمٌ وَ هُوَ بِلُغَتِكُمْ وَ حُرُوفِ هِجَائِكُمْ فَأْتُوا بِمِثْلِهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ
وَ اسْتَعِينُوا عَلَى ذَلِكَ بِسَائِرِ شُهَدَائِكُمْ
ثُمَّ بَيَّنَ أَنَّهُمْ لَا يَقْدِرُونَ عَلَيْهِ بِقَوْلِهِ:
قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلى‏ أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ كانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيراً ثُمَّ قَالَ اللَّهُ‏ الم‏ أَيِ الْقُرْآنُ الَّذِي افْتَتَحَ بالم هُوَ ذلِكَ الْكِتابُ‏ الَّذِي أَخْبَرْتُ‏ بِهِ مُوسَى فَمَنْ بَعْدَهُ مِنَ الْأَنْبِيَاءِ
فَأَخْبَرُوا بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنِّي سَأُنْزِلُهُ عَلَيْكَ يَا مُحَمَّدُ كِتَاباً عَزِيزاً لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ لا رَيْبَ فِيهِ‏ لَا شَكَّ فِيهِ لِظُهُورِهِ عِنْدَهُمْ كَمَا أَخْبَرَهُمْ أَنْبِيَاؤُهُمْ أَنَّ مُحَمَّداً يُنْزَلُ عَلَيْهِ كِتَابٌ لَا يَمْحُوهُ الْبَاطِلُ يَقْرَؤُهُ هُوَ وَ أُمَّتُهُ عَلَى سَائِرِ أَحْوَالِهِمْ‏ هُدىً‏ بَيَانٌ مِنَ الضَّلَالَةِ لِلْمُتَّقِينَ‏ الَّذِينَ يَتَّقُونَ الْمُوبِقَاتِ (+ «وبق») وَ يَتَّقُونَ تَسْلِيطَ السَّفَهِ عَلَى أَنْفُسِهِمْ حَتَّى إِذَا عَلِمُوا مَا يَجِبُ عَلَيْهِمْ عِلْمُهُ عَمِلُوا بِمَا يُوجِبُ لَهُمْ رِضَا رَبِّهِمْ.
امام حسن عسگری (ع) فرمودند:
قریش و یهود قرآن را تکذیب کردند
و گفتند که این سحری آشکار است که او به دروغ از آن سخن می‌گوید.
پس خداوند فرمود:
الم، این کتابی است که به تو نازل کرده‌ایم، ای محمد، که با حروف مقطعه‌ای از آن مانند الف، لام، میم آمده است، و این به زبان شما و حروف هجای شماست.
پس اگر راست می‌گویید، مانند آن بیاورید و در این کار از سایر گواهی‌دهندگان خود یاری جویید.
پس خداوند بیان کرد که آنها قادر به انجام این کار نخواهند بود و فرمود:
بگو که اگر انسان‌ها و جن‌ها جمع شوند تا مانند این قرآن را بیاورند، هرگز قادر به آوردن مانند آن نخواهند بود، حتی اگر بعضی از آنها برخی از دیگران را یاری دهند.
پس خداوند فرمود:
الم، همان قرآن که آغازش با الم است، همان کتابی است که به موسی و پیامبران بعد از او خبر داده بودم که به محمد نازل خواهد شد. این کتاب عزیزی است که هیچ باطلی از پیش و پس آن به آن نمی‌رسد؛ نازل شده از سوی حکیم و حمید. هیچ شکی در آن نیست، زیرا نزد آنها آشکار است، همان‌طور که پیامبرانشان به آنها گفته بودند که محمد (ص) کتابی بر او نازل خواهد شد که باطل آن را نابود نمی‌کند. او و امت او این کتاب را در تمام حال‌هایشان خواهند خواند.
این کتاب هدایت و بیان از گمراهی برای متقین است، کسانی که از هلاکت‌ها و از تسلط بی‌خردی بر خود می‌پرهیزند تا زمانی که آنچه را که باید بدانند، دانسته و بر طبق آن عمل کنند تا رضایت پروردگار خود را جلب کنند.»
***
فهم قبض و بسط قلبی واجب است!
«مَا يَجِبُ عَلَيْهِمْ عِلْمُهُ»
این طلب العلم فریضه است، یعنی فهم قبض و بسط قلبی واجب است.
+ «علم»
برای تولید عمل صالح به علمی نیازمندی که دانستنش واجبه و اونهم همین علم به دنیای قلب خودته که هر لحظه بفهمی تاریکی یا روشن! پس هر لحظه نیاز به ولیّ خدا داری تا با قبض و بسط قلبت، با تو صحبت کنه و نظرشو راجع به تو و کارهات بهت بگه و تو هم در صدد اصلاح اشتباهاتت بر بیای و هدیه سجاده رو برداری و بری سراغ نمودار (#ورک‌لایف)!
این شوق به انجام این کار رو کی در دل اهل یقین ایجاد میکنه، که او میره و اینکارو انجام میده و نتیجه‌اش را هم با کسب رضای ولیّ خدا که از روی روشن شدن قلبش می فهمه بدست میاره و خیالش راحت میشه و برمی گرده سر خونه و زندگیش؟
این کسی است که مُلک عظیمی در ملکوت قلبش داره!
«مُلک سلیمان ع – ملکوت آل محمد ع»
همه قلوب در قبضه قدرت ولی خداست:
«وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ
وَ الْأَرْضُ جَميعاً قَبْضَتُهُ‏ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ السَّماواتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمينِهِ
سُبْحانَهُ وَ تَعالى‏ عَمَّا يُشْرِكُونَ»
و اهل شک و حسادت و معارین و لیدرهای سوء، مثل اینکه پی به این قدرت ذات اقدس الهی نبرده‌اند و خبر ندارند که با یک اشاره، دنیای قلب کن فیکون می شود و مرده، زنده می شود و راه رسیدن به حیات طیبه، همین فهم قبض و بسط است.
+ «قبض و بسط» و «عمل صالح»
«حَتَّى إِذَا عَلِمُوا … عَمِلُوا …»
+ «یا ایها الذین آمَنوا آمِنوا …»
انگاری اهل یقین با فهم قبض و بسط قلبیشون راه و نحوه انجام عمل صالح رو یاد گرفتند.
این فهم قبض و بسط قلبی همون عبارت «أَنِّي سَأُنْزِلُهُ عَلَيْكَ يَا مُحَمَّدُ كِتَاباً عَزِيزاً» است.
«أَنِّي سَأُنْزِلُهُ: إِنَّا أَنْزَلْناهُ»
+ [«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ  إِنَّا أَنْزَلْناهُ في‏ لَيْلَةِ الْقَدْرِ (1) وَ ما أَدْراكَ ما لَيْلَةُ الْقَدْرِ (2) لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ (3) تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ (4) سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ (5) »]
اهل نور باید رضا و سخط ولی خدا رو با قلبشون متوجه بشن و با عمل به دستورات این مافوق تولید نور آرامش عمل صالح برای خود و دیگران بنمایند و رضای آل محمد ع را با این عمل خیر کسب نمایند. پس ما باید در دل شرایط که ناآرامی و تاریکی بر قلب سنگینی می‌کند، بریم سراغ خواندن سوره قدر، کانه از آل محمد ع بخواهیم ما رو از تاریکی قلب، هنگام آیات عرضه شده «لیله قدر»، به نور روشنایی «مطلع الفجر» برسانند و این همان «انا انزلناه» است یعنی اهل یقین با داشتن روح ایمان و صاحبان نور، با داشتن روح ایمان و روح القدس، امر نازل شده از مافوق به قلب خود را درک نموده و رضا و سخط ولی خدا را متوجه شده و بدان عمل می کنند «حَتَّى إِذَا عَلِمُوا … عَمِلُوا …» و روشن می‌شوند «ان الذین اتقوا اذا مسهم طائفة من الشیطان تذکروا فاذا هم مبصرون».
این دستورات حتی اگر حروف مقطعه ظاهرا بی معنا هم که باشد برای قلب اهل یقین و صاحبان نور معنا‌دار است، مثلا از ل یهو مفهوم ملک سلیمان را در دلش می‌یابد!
وقتی که حروف مقطعه برایش معنی دار شود، دیگه واژه‌ها و کلمات با معنی و مفهوم که جای خود دارند.