[سورة الزمر (۳۹): الآيات ۱ الى ۵]
أَلا لِلَّهِ الدِّينُ الْخالِصُ
وَ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ ما نَعْبُدُهُمْ إِلاَّ لِيُقَرِّبُونا إِلَى اللَّهِ زُلْفى‏
إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي ما هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ
إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي مَنْ هُوَ كاذِبٌ كَفَّارٌ (۳)
آگاه باشيد: آيينِ پاك از آنِ خداست،
و كسانى كه به جاى او دوستانى براى خود گرفته‏‌اند [به اين بهانه كه:]
ما آنها را جز براى اينكه ما را هر چه بيشتر به خدا نزديك گردانند، نمى‌‏پرستيم،
البتّه خدا ميان آنان در باره آنچه كه بر سر آن اختلاف دارند، داورى خواهد كرد.
در حقيقت، خدا آن كسى را كه دروغ‏‌پردازِ ناسپاس است هدايت نمى‏‌كند.

«تفسير القمي‏:
قَوْلُهُ‏ ما نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونا إِلَى اللَّهِ زُلْفى‏
وَ ذَلِكَ أَنَّ قُرَيْشاً قَالَتْ
إِنَّمَا نَعْبُدُ الْأَصْنَامَ لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى
فَإِنَّا لَا نَقْدِرُ أَنْ نَعْبُدَ اللَّهَ حَقَّ عِبَادَتِهِ
فَحَكَى اللَّهُ قَوْلَهُمْ عَلَى لَفْظِ الْخَبَرِ وَ مَعْنَاهُ حِكَايَةٌ عَنْهُمْ.
جريان چنين است كه قريش مى‌گفتند:
ما اين بت‌ها را مى‌پرستيم تا ما را به خدا نزديك كنند،
زيرا ما نمى‌توانيم خدا را چنانچه شايسته است عبادت كنيم!
خداوند به لفظ‍‌ خبر سخن آنها را نقل مى‌كند و معنى آن حكايت از آنها است.»