ارادۀ نورانی خدای مهربان! ارادة الله! ما ذا أَرادَ اللَّهُ بِهذا مَثَلاً!

اراده خداوند [أَرَادَ] از خلقت ما چه بوده است؟
و ما در مقابل، چند دسته شده‌ایم و چه اراده‌ای کرده‌ایم و نتیجه چه شده است؟
خداوند برای اینکه ما را مشمول رحمت و مهربانی خویش قرار دهد، خلق نموده است:
«وَ لا يَزالُونَ مُخْتَلِفِينَ إِلَّا مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ وَ لِذلِكَ خَلَقَهُمْ»
نه برای اینکه ما را عذاب نماید.
پس چه اتفاقی رخ می‌دهد که اکثرا به عذاب الهی دچار می‌شوند و فقط عدۀ کمی مشمول نور رحمت الهی می‌شوند. جریان چیست و چه اتفاقی افتاده و آنها و اینها چکار کرده‌اند؟
گویا اکثرا از توانایی‌های خود که خداوند به آنها عنایت فرموده، سوء استفاده کرده‌اند و خداوند بر خلاف خواست و اراده اولیه خویش از خلقت آنها که رحمت بوده، بر آنها غضب می‌نماید.
پس باید در وجود ما توانایی در هر دو جهت وجود داشته باشد و اختیار بر انتخاب هر کدام داشته باشیم و راهنمایی لازم پس از خلقت با وجود ابزارهایی مانند عقل، و ابزاری بنام معلم نورانی برای فهمیدن نیز مورد نیاز است.
از درون و بیرون ما، همه ابزارهای تربیت و هدایت، ما را به رحمت الهی دعوت می‌کنند،
و در مقابل هوای نفس، ما را به سمت غضب،  یعنی ارتکاب معصیت سوق می‌دهد.
در هر حادثه و تقدیر، چه داستانی بین عقل و هوی پیش می‌آید و کدامیک بر دیگری غالب می‌شود و حاکمِ تصمیم‌گیرندۀ قلب می‌شود، که با معصیت خود را آرام کند یا با نور ولایت؟ بحث مهمی است.
اگر بتوانیم به گونه‌ای در این نزاع دائمی عقل و هوی که بر سر تصاحب کرسی حکومت دنیای قلب، مدام با هم در مخاصمه‌اند، عقل را غالب بر هوای نفس نماییم، بقیه کارها را خود عقل به نحو احسن انجام می دهد (دومینو)، یعنی عقل با تن دادن به نور ولایت، مرتکب معصیت نمی‌شود و شخص عاقل از غضب الهی دور و مشمول رحمت الهی می‌شود، ولی متاسفانه اکثرا هوای نفس بر عقل غالب می شود [که باید علل آن مفصل بحث شود] و شخص عمدا یا سهوا، فرقی نمی‌کند، بالاخره با ارتکاب معصیت، خود را آرام می‌کند و غضب خداوند را شامل حال خود می‌کند.
مهمترین علت غلبه هوای نفس بر عقل پرخوری است:
[نعم عون المعاصی الشبع]
و برای پرهیز و ورع از ارتکاب معصیت، باید تن را به گرسنگی آزار داد!
[نعم عون الورع التجوع]
خمر با زایل نمودن عقل، در این کارزار عقل و هوی، موجبات مغلوب شدن عقل و غلبه هوای نفس را در قلب [مرکز فرماندهی تمام اعضاء و جوارح] فراهم آورده و قصه ارتکاب معاصی تکرار می‌شود.
در هوای نفس ما توانایی‌های ارتکاب معصیت وجود دارد که همان عیوب یا سیئات دنیای قلب ما هستند که سردسته و ریشه آن حسد است.
عقل هم در مقابل این عیوب (75عیب و سیئه)، 75 حسنه دارد و مبارزه، عادلانه است!
چرا یکی تلاش می‌کند که حکومت قلب به عقل برسد
و دیگری خواهان حکومت هوای نفس [حسادت] بر قلبش می‌باشد؟
چه عاملی زمینه کار را برای عقل مهیا می کند؟
اگر خداوند به بنده‌ای توفیق دهد، او را کمک می‌کند که عقلش را حاکم قرار دهد.
[ان کنت موفقا کنت عاملا]
چه عاملی باعث می‌شود که یکی مشمول توفیق می‌شود و دیگری نمی‌شود؟
[من حسنت نیته امده التوفیق]
+ «صدق و کذب»
از حسن نیت افراد در ارتکاب گناه و ترک آن در صورت فراهم شدن شرایط،
فقط خدا عالم است و آل محمد ع.
کسانی که ظاهرا ادعای ایمان می‌کنند، اما قلبا ایمان ندارند، خداوند شرایط امتحان آنها را فراهم می‌نماید تا نیت خبیث خود را رو نمایند و کذب آنها در حسن نیت معلوم شود. «کربلا»
وَ لا يَزالُونَ مُخْتَلِفِينَ إِلَّا مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ وَ لِذلِكَ خَلَقَهُمْ:
هُمْ شِيعَتُنَا وَ لِرَحْمَتِهِ خَلَقَهُمْ
[خلقت برای رحمت]
أَيُّهَا النَّاسُ:
إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمَّا خَلَقَ خَلْقَهُ
أَرَادَ أَنْ يَكُونُوا عَلَى آدَابٍ رَفِيعَةٍ وَ أَخْلَاقٍ شَرِيفَةٍ،
إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ
خواست و اراده (مستمر) خدا = مقالۀ «مشیة الله»
«علت خلقت»