«أقرنت لهذا البعير»
أقرنت لهذا البعير أي أطقته
«قَرَنْتُ‏ البعير بالبعير: جمعت بينهما:
ميان آن دو شتر را جمع كردم (آنها را با طنابى بهم بستم).
«قَرَنَ‏ الثّورينِ: دو گاو را با يك يوغ بست.»
«المِقْرَن‏: يوغ»
+ مفهوم رابطه و گرایش و جفت شدن و زوج.
قَرَنٌ‏: ريسمان و طنابى است كه با آن چيزى بسته ميشود.
چیزی که قلب اهل یقین را با نور علوم آل محمد ع جفت و قرین می‌کند، یادآوری معالم ربانی صاحبان نور در دل شرایط تقدیرات است.
پس «قرن» یا ریسمان یا طناب، نامهای زیبای معالم ربانی هستند!
القَرْن‏ مِنَ القَوْم: مِهتر قوم
«هُوَ … ذُو قَرْنِهَا»
[قرن – زوج]:
«القِرَان‏: ازدواج»
[قرن – وفق]:
«أَقْرَنَهُ: با او همدم و همنشين شد.»
+ «وفق – توفیق الهلال»
«پیشوند «هم» در زبان فارسی مثل واژۀ همدم و همنشین و … »
«الأَقْرَن‏: آنكه ابروانش پيوسته بهم باشد.»: «الْمَقْرُون‏ الحاجبَين»
[قرن – رفق]:
«تَقَارَنَ الرجُلانِ: آن دو مرد با هم دوستى و رفاقت كردند.»
«الْقَرْنَاءُ هي التي تخرج‏ قَرْنَةُ رحمها»: پرولاپس رحم: «سمي‏ قَرْناً لأنه‏ اقْتَرَنَ‏ مع الذكر خارج الفرج»
[قرن – صحب]:
«اقْتَرَنَ‏ الشي‏ء بغيره و قَارَنَهُ‏ قِرَاناً: صاحبه»
+ «صحب : أديم‏ مُصْحَبٌ»
قرینه – جفت:
«القرينة: نفس الإنسان، كأنّهما قد تقارنا.
و قرينة الرجل: امرأته»
فلان‏ قَرْنُ‏ فلان في الولادة: همزاد!
+ مفهوم زیبایی که در این واژه وجود دارد:
«كبش‏ أَقْرَنُ‏ أي ذو قرن‏ حسن، وصف به لأنه أكمل و أحسن صورة»
+ مفاهیم زیبای دیگری که در این واژه به اعتبار اینکه در اصل نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست وجود دارد که ذکر همه آنها، اینجا ممکن نیست و هرکدام در مقالۀ مربوطه آمده است.
این توضیح زیبای واژه «قرن» از شیخ طبرسی عزیز است:
اهل یقین با یاد معالم ربانی حریف آیات می شوند! و از پَسَش بر می آیند،
اما بدون یاد معالم ربانی هیچکس حریف آیات نیست و زود مغلوب می شود.
اینکه عرب میگه « أقرنت لهذا البعير أي أطقته » خیلی قشنگه و جان کلام در واژه «قرن» همینجاست: دیدی یکی که بقول خودش روزگار بهش سخت گرفته میگه: بابا دیگه طاقتشو ندارم؟!
در واقع این فرد کسی است که یه لنگه کفشه و هنوز طاقه و جفت نشده و با یاد معالم ربانی قوی نشده و هنوز نمیتونه پنجه در پنجه آیات بندازه و حریف آیات نیست ولی وقتی با لنگه خودش یعنی نور معالم ربانی که گم‌شده اوست قرین و زوج و جفت و جمع میشه، حالا قدرت و توان و طاقتش میره بالا!
حالا دیگه طاقتشو داره و دیگه کم نمیاره!
مفهوم سرشاخ شدن با آیات نیز معنای زیبایی در واژه «قرن» است که کتب لغت قرن را به شاخ هم ترجمه می نمایند. عین واژه زکو که عرب میگه زکت الزرع یعنی زراعت رشد نمود باید بفهمیم چرا خوب رشد نمود چون زمین خوب و حاصلخیز با بذر خوب و مرغوب جفت شدند اینه که زراعت خوبی بدست اومده.
+ «توفیق الهلال»
+ «رفق – آتل»
می بینیم در تمامی این واژه ها که مترادف نام زیبای معالم ربانی هستند، اهل یقین ضعیف با نور معالم ربانی قوی، یک کمپلکس بسیار زیبا و مستحکمی را تشکیل می دهند که هیچ حریفی، دیگر حریفش نیست!
[أَقْرَنَ‏ الامر: اطاقه]:
اقران بمعنى اطاقه و توانائى است يعنى قرين شدن در توانائى را گويند «أَقْرَنَ‏ الامر: اطاقه»
«سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما كُنَّا لَهُ‏ مُقْرِنِينَ‏»
يعنى منزّه است خدائيكه اين مركب را برای ما مسخّر كرد و گرنه ما بر تسخير آن توانا نبوديم.
« اسْتَقْرَنَ الرجُلُ للأمر : بر آن كار توانا شد. »
برداشت کتاب التحقیق از واژه «قرن»:
« وقوع شي‏ء جنب شي‏ء آخر مع استقلال كلّ منهما في نفسه » :
علم برای خودش یه لنگه مستقل و عمل هم برای خودش یه لنگه دیگر است.
عمل صالح همان واقعه‌ای است «وقوع شي‏ء» که از اجتماع و زوج شدن و جفت شدن و مقارنة این علم و عمل و یا بهتر بگوییم این معالم ربانی صاحبان نور و این اهل یقین عامل به این علوم، حاصل می شود و این محصول نورانی آرامش جز با جفت شدن این دو لنگه طاق، بدست نمی‌آید:
«تزکیة – ایتاء الزکاة»
«قرن» نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست که اهل یقین در هر زمان و مکان با اجتماع بدور این تمثال نورانی که معنای واژۀ «قرن» است، در دل شرایط از قوت و قدرت لازم برای تحمل آیات و گذشت از دلخواهها و تولید نور عمل صالح بهره مند می شوند و طاقتشون میره بالا « الإقران الإطاقة يقال أقرنت لهذا البعير أي أطقته.
مقرنين: اقران بمعنى اطاقه يعنى طاقت آوردن است،
گفته ميشود اقرنت لهذا البعير يعنى: طاقت اين شتر را داشتم، يعنى حريفش شدم.
[انگاری با یاد معالم ربانی طاقتت برای تحمل آیات بیشتر میشه!]»
و این مفهوم اجتماع برای قدرتمند شدن از واژه قرن استنباط می شود.
«شاخ» مظهر و نماد قدرت در حیوانات شاخدار است و اصلا تمام قدرت خود را برای حمله به دشمن در شاخ خود متمرکز می نمایند تا با حداکثر قدرت به دشمن ضربه بزنند و او را از پای درآوردند.
پس «شاخ – قرن» مثال و نام زیبایی برای معالم ربانی است و بارها این آیه را تکرار کرده ایم که «ان الله لا یستحیی ان یضرب مثلا …»، لذا مثل معالم ربانی صاحبان نور برای موجودی مثل ما که بی‌دفاع در مقابل شیطانی قسم خورده، هستیم، مثل شاخ است که با داشتن این ابزار دفاعی و جنگی هیچ دشمنی فکر تعرض به حریم خصوصی قلب ما را نخواهد نمود.
در مستندهای راز بقاء زیاد دیدیم که مثلا قوچهای وحشی چگونه با هم به نزاع می پردازند و با تمام قدرت به طرف هم حمله می کنند و با سرهایشان به هم می کوبند و این سرها مجهز به شاخهای بلند و قوی است و بعضا در این نزاعها شاخی می شکند!
سری که مجهز به شاخ نباشد در اولین ضربه نابود می شود و عقلی که مجهز و وصل به نور معالم ربانی نباشد اصلا توان دفاعی و جنگیدن ندارد.
[قرن – يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ] :
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏
فِي قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى‏
يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ‏
قَالَ
يَجِي‏ءُ رَسُولُ اللَّهِ ص فِي قَرْنِهِ
وَ عَلِيٌّ فِي قَرْنِهِ‏
وَ الْحَسَنُ‏ فِي قَرْنِهِ
وَ الْحُسَيْنُ فِي قَرْنِهِ
وَ كُلُّ مَنْ مَاتَ بَيْنَ ظَهْرَانَيْ قَوْمٍ جَاءُوا مَعَهُ.
+ « بحار 8 باب 19 أنه يدعى فيه كل أناس بإمامهم »
+ [شیعه – قرن] :
وَ قَالَ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ‏
ذَلِكَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ يُنَادِي مُنَادٍ لِيَقُمْ أَبُو بَكْرٍ وَ شِيعَتُهُ وَ عُمَرُ وَ شِيعَتُهُ وَ عُثْمَانُ وَ شِيعَتُهُ وَ عَلِيٌّ وَ شِيعَتُهُ قَوْلُهُ‏ وَ لا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا قَالَ الْجِلْدَةُ الَّتِي فِي ظَهْرِ النَّوَاةِ.
مَا الدَّابَّةُ ؟ هُوَ … ذُو قَرْنِهَا
إنّ القرن أهل كلّ مدّة كان فيها نبىّ أو طبقة من أهل العلم، سواء قلّت السنون أو كثرت.
القرن: الامّة من الناس.
+ «قیض و عشو»
+ «طاق یا جفت»:
قرن – قرینه:
به یاد عالم ربانی که باشی، هیچوقت تنها نیستی، زوج داری، قرینه داری، اقتران حاصل شده، به جمع ملحق شدی، به نور معالم ربانی وصل شدی، نور علی نور شدی، دارای قرین شدی!
تا وقتیکه دارای قرین و جفت نشده باشی، تنهایی «طاق» و مدام دنبال راهی میگردی که از این تنهایی در بیای، اما وقتی قرین پیدا می‌کنی، دلت می‌خواد کسی مزاحمت نشه و تنهای تنها باشی و با قرین خودت خلوت کنی.
«فضو – فضای مجازی: ایمان به غیب»
ذو القرنین چون اینجوری از تنهایی در اومد شد ذوالقرنین نه اینکه چون دو تا شاخ داشت یا جای دو تا شکستگی رو سرش بود! باید هر کسی به درجات خودش ذو القرنین بشه ! چجوری ؟ با یاد معالم ربانی ! وقتیکه یاد معالم ربانی مدام از کارهات گرهگشایی میکنه تو دیگه تنها نیستی و قرین داری و ذو القرنین شدی یعنی صاحب نور معالم ربانی شدی و برای باز کردن گره مشکلاتت چیزی کم نداری (در کمیت و علم لازم) ولی آیت به آیت باورتو به عالم ربانی ببر بالا تا در کیفیت هم اوج بگیری و با این قرینه و جفت خود، خودت به رشد و کمال برسی.
قَرِين‏: رفيق.
«قالَ قائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كانَ لِي‏ قَرِينٌ‏»
«وَ مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطاناً فَهُوَ لَهُ‏ قَرِينٌ‏»
بعضی ها قرینشون و رفیقشون شیطانه!
اما اونی که تمثال نورانی فرشتۀ مهربانش، مدام جلوی چشماش رژه میره، او با نور معالم ربانی قرین شده و داره مدام با او در فضای روحانی و علوی قلبش مطالعه میکنه!
[ذکر – قرین]
وَ إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ‏ الْآيَةَ
 مَا الدَّابَّةُ ؟
هِيَ دَابَّةٌ تَأْكُلُ الطَّعَامَ وَ تَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ وَ تَنْكِحُ النِّسَاءَ
هُوَ زِرُّ الْأَرْضِ‏ الَّذِي إِلَيْهِ تَسْكُنُ الْأَرْضُ
صِدِّيقُ هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ فَارُوقُهَا وَ رَئِيسُهَا وَ ذُو قَرْنِهَا
الَّذِي قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ يَتْلُوهُ شاهِدٌ مِنْهُ‏
وَ الَّذِي‏ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ‏
وَ الَّذِي‏ جاءَ بِالصِّدْقِ‏  
وَ الَّذِي‏ صَدَّقَ بِهِ‏ أَنَا وَ النَّاسُ كُلُّهُمْ كَافِرُونَ غَيْرِي وَ غَيْرُهُ‏.
هزار واژۀ مترادف نور الولایة: [قراء – رجل – شیعه – عالم – الْأَوْصِيَاءَ – الارض- الدَّابَّةُ [دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ] – شاهِد [شاهِد – بَيِّنَة] – باب السماء ،…]
نزديك شدن:
(دان، زلفة، قرب، قرمط، قرن، يمدّان، وشجه، يوشك، أوصل، موافاته، قريب، أزف، أسفّ، الإرهاق، حمّ، الدّنو، ماسة)
اللغة :
الإقران الإطاقة يقال أقرنت لهذا البعير أي أطقته.
مقرنين- اقران بمعنى اطاقه يعنى طاقت آوردن است،
گفته ميشود:
اقرنت لهذا البعير يعنى: طاقت اين شتر را داشتم، يعنى حريفش شدم.
[انگاری با یاد معالم ربانی طاقتت برای تحمل آیات بیشتر میشه!]
[زوج – قرین – ذکر – استواء – جزء – رجعت – ملاقات – ] :
ما کجا و قرین « مُقْرِنينَ » یاد « تَذْكُرُوا » معالم ربانی شدن کجا ؟
« وَ ما كُنَّا لَهُ مُقْرِنينَ‏ »،
و اینگونه از تنهایی رها شدن کجا؟!
این زوج اعتقادی «جفت» را آل محمد ع برای هدایت ما از تاریکی به نور قرار دادند:
« وَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْواجَ كُلَّها » ،
لذا باید شکر این نعمت را نزد آل محمد ع ببریم « ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ » که در وجود مقدس معالم ربانی صاحبان نور برای ما قرین و جفت اعتقادی قرار داد و ما دیگر هرگز غصه تنهایی و بدون حامی بودن در باز نمودن گره آیات را، نخواهیم خورد ان شاء الله تعالی !
چقدر این آیه قشنگه:
« لِتَسْتَوُوا عَلى‏ ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ
وَ تَقُولُوا سُبْحانَ الَّذي سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما كُنَّا لَهُ مُقْرِنينَ‏ » :
در واقع اینجوریه که ما وقتی با یاد معالم ربانی عقلمان غالب بر هوای نفسمان می شود باید بدانیم که این یاد معالم ربانی است که این قدرت و توان را به ما داد تا بر حسد خود غلبه نموده و با نور عقل، آن را تسخیر نماییم و گرنه چگونه بدون یاد معالم ربانی و کمک این نور روشن، می‌توانستیم به این مهم دست پیدا کنیم؟!
مطالب گفته شده در مقالۀ استواء عقل بر حسد به برکت نور معالم ربانی، حالا قشنگ شد!
حالا کسی که به این مرحله یاد معالم ربانی نرسیده باشه متاسفانه کارش مشکله و شیطون مدام قلقلکش میکنه !
« وَ مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرينٌ‏ »
«قرین» + «ملاقات»
پوشه «رجعت»
« …  كَذلِكَ تُخْرَجُونَ » .
+ «جزء»: «وَ جَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبادِهِ جُزْءاً»
راه تکمیل شدن و زوج شدن و قرین شدن و از اجزاء آل محمد ع شدن و منا اهل البیت شدن و بضعة منی شدن، همه و همه برای ما در یادآوری معالم ربانی صاحبان نور در دل تقدیرات خلاصه می‌شود!
معذلک، اهل حسادت باز هم از اقرار به فضل معالم ربانی، با این همه اوصاف و ویژگیهایی که بدون آن حیات ممکن نیست، سرباز میزند: «إِنَّ الْإِنْسانَ لَكَفُورٌ مُبِينٌ»!