[عبور – «دنیا – آخرت»] :
عبور از دنیا به آخرت در دل شرایط آیات !
فوز یعنی همین عبور از ولایت ظلمت و دخول در ولایت نور!
این میشه فوز عظیم کبیر مبین !
دنیا همان نگاه اول است که دنو است و به ما نزدیک، که در نگاه اول به آیات به چشم خودخواهی می نگریم ! اما اهل یقین که بعدا با کمی مکث عقلشون میاد سرجاش دوباره که نگاه می کنن یه چیز دیگه توجه اونا رو به خودش جلب میکنه ! و چون این یه چیز دیگه است سوای اون چیز قبلی به این دیگری میگن آخرت! حالا باید بگیم ای آخرت! یعنی ای صاحب نور من! ای نور علمی ثاقب قلوب تاریک اهل یقین!
پس در همین دنیا باید قلوب با یاد معالم ربانی، مشرف بر آخرت گردند:
« كُونُوا مُشْرِفِينَ عَلَى الْآخِرَةِ » ان شاء الله تعالی.
+ « كُونُوا رَبَّانِيِّينَ »
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
إِنَّ الصِّيَامَ لَيْسَ مِنَ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ وَحْدَهُ إِنَّمَا لِلصَّوْمِ شَرْطٌ يُحْتَاجُ أَنْ يُحْفَظَ حَتَّى يَتِمَّ الصَّوْمُ وَ هُوَ صَمْتُ الدَّاخِلِ أَ مَا تَسْمَعُ مَا قَالَتْ مَرْيَمُ بِنْتُ عِمْرَانَ‏ إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا يَعْنِي صَمْتاً فَإِذَا صُمْتُمْ فَاحْفَظُوا أَلْسِنَتَكُمْ عَنِ الْكَذِبِ وَ غُضُّوا أَبْصَارَكُمْ وَ لَا تَنَازَعُوا وَ لَا تَحَاسَدُوا وَ لَا تَغْتَابُوا وَ لَا تَمَارَوْا وَ لَا تَكْذِبُوا وَ لَا تَبَاشَرُوا وَ لَا تَخَالَفُوا وَ لَا تَغَاضَبُوا وَ لَا تَسَابُّوا وَ لَا تَشَاتَمُوا وَ لَا تَفَاتَرُوا وَ لَا تَجَادَلُوا وَ لَا تَتَأَذَّوْا وَ لَا تَظْلِمُوا وَ لَا تَسَافَهُوا وَ لَا تَضَاجَرُوا وَ لَا تَغْفُلُوا عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ عَنِ الصَّلَاةِ وَ الْزَمُوا الصَّمْتَ وَ السُّكُوتَ وَ الْحِلْمَ وَ الصَّبْرَ وَ الصِّدْقَ وَ مُجَانَبَةَ أَهْلِ الشَّرِّ وَ اجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ وَ الْكَذِبَ وَ الْفَرْيَ وَ الْخُصُومَةَ وَ ظَنَّ السَّوْءِ وَ الْغِيبَةَ وَ النَّمِيمَةَ وَ كُونُوا مُشْرِفِينَ عَلَى الْآخِرَةِ مُنْتَظِرِينَ لِأَيَّامِكُمْ مُنْتَظِرِينَ لِمَا وَعَدَكُمُ اللَّهُ مُتَزَوِّدِينَ لِلِقَاءِ اللَّهِ وَ عَلَيْكُمُ السَّكِينَةَ وَ الْوَقَارَ وَ الْخُشُوعَ وَ الْخُضُوعَ وَ ذُلَّ الْعَبِيدِ الْخُيَّفِ مِنْ مَوْلَاهُ خَيِّرِينَ خَائِفِينَ رَاجِينَ مَرْعُوبِينَ مَرْهُوبِينَ رَاغِبِينَ رَاهِبِينَ قَدْ طَهَّرْتَ الْقَلْبَ‏ مِنَ الْعُيُوبِ وَ تَقَدَّسَتْ سَرَائِرُكُمْ مِنَ الْخَبَثِ وَ نَظَّفْتَ الْجِسْمَ مِنَ الْقَاذُورَاتِ وَ تَبَرَّأْتَ إِلَى اللَّهِ مِنْ عَدَاهُ وَ وَالَيْتَ اللَّهَ فِي صَوْمِكَ بِالصَّمْتِ مِنْ جَمِيعِ الْجِهَاتِ مِمَّا قَدْ نَهَاكَ اللَّهُ عَنْهُ فِي السِّرِّ وَ الْعَلَانِيَةِ وَ خَشِيتَ اللَّهَ حَقَّ خَشْيَتِهِ فِي سِرِّكَ وَ عَلَانِيَتِكَ وَ وَهَبْتَ نَفْسَكَ لِلَّهِ فِي أَيَّامِ صَوْمِكَ وَ فَرَّغْتَ قَلْبَكَ لَهُ وَ نَصَبْتَ نَفْسَكَ لَهُ فِيمَا أَمَرَكَ وَ دَعَاكَ إِلَيْهِ فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِكَ كُلَّهُ فَأَنْتَ صَائِمٌ لِلَّهِ بِحَقِيقَةِ صَوْمِهِ صَانِعٌ لَهُ لِمَا أَمَرَكَ وَ كُلَّمَا نَقَصْتَ مِنْهَا شَيْئاً فِيمَا بَيَّنْتُ لَكَ فَقَدْ نَقَصَ مِنْ صَوْمِكَ بِمِقْدَارِ ذَلِكَ وَ إِنَّ أَبِي ع قَالَ سَمِعَ رَسُولُ اللَّهِ ص امْرَأَةً تُسَابُّ جَارِيَةً لَهَا وَ هِيَ صَائِمَةٌ فَدَعَا رَسُولُ اللَّهِ ص بِطَعَامٍ فَقَالَ لَهَا كُلِي فَقَالَتْ أَنَا صَائِمَةٌ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ كَيْفَ تَكُونِينَ صَائِمَةً وَ قَدْ سَبَبْتِ جَارِيَتَكِ إِنَّ الصَّوْمَ لَيْسَ مِنَ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ وَ إِنَّمَا جَعَلَ اللَّهُ ذَلِكِ حِجَاباً عَنْ سِوَاهُمَا مِنَ الْفَوَاحِشِ مِنَ الْفِعْلِ وَ الْقَوْلِ يُفَطِّرُ الصَّائِمَ مَا أَقَلَّ الصُّوَّامَ وَ أَكْثَرَ الْجُوَّاعَ‏ .
+ ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِباداً لي‏ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لكِنْ كُونُوا رَبَّانِيِّينَ‏ بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتابَ وَ بِما كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ (79)
به همین میگن «درک موت – بِالْمَوْتِ تُخْتَمُ الدُّنْيَا »:
در واقع این همان درک موت زیبایی است که بعد از حیات نصیب بعضی ها میشه !
+ «آیات موت و حیات»
+ «درک موت»
انگاری با موت اندیشه لیدرهای سوء در قلب اهل یقین «صوم»، آخرت که یه چیز دیگه است، خودشو نشون میده! جلب توجه میکنه! در انتهای بیابان مهلک، یکی داره اشاره میکنه ! یکی داره آبی و سایه درختی و چشمه ای و صفایی و فضایی نشون میده ! یکی که دلش به حال ما سوخته، اومده تو وادی غیر ذی زرع قلب ما داره یه چیزایی میگه ! نکنه درب غربی کعبه دل ما گشوده شده که این فضای تاریک درون ، رو به نور و روشنایی کرده ! اوووووو !!! صاحب‌خانه تشریف آورده‌اند! چرا نشستی! پاشو پاشو ……………. باز شدن باب مستجار !!! این فوز نیست ؟! این باب برای کسی باز میشه که اجازه بده نور ولایت علی ع در این قلب لانه گزیند ! و دیگه هیچکس از اون تو خبر نداره تا خودشون بیان بگن اون تو چه خبره !!! « بِالْقِيَامَةِ تُزْلَفُ‏ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ » قیامت برای اهل یقین همون موقع عرضه آیت است که با یاد معالم ربانی میخواد اقامه صلات کنه به این میگن قیامتی بپا شد! اهل یقین با تولید نور آرامش عمل صالح با یاد معالم ربانی در این لحظه قیامت خودش بوی بهشت رو از روی استشمام نوزاد شش ماهه می‌فهمه که میگه! «بِالْقِيَامَةِ … تُبَرَّزُ الْجَحِيمُ لِلْغاوِينَ» اهل شک هم که باید قیام (یعنی اقدام) به صلی از معالم ربانی می نمود (دومی نورش میبود)، اما نمی نماید، خودش با قلبش تاریکی سنگینی گناه رو حس میکند اما متنبه نمی شود ! اهل شک و اهل یقین نمی تونن شانه از زیر بار مسوولیت واگذار شده خالی کنن « وَ إِنَّ الْخَلْقَ لَا مَقْصَرَ لَهُمْ عَنِ الْقِيَامَةِ مُرْقِلِينَ فِي مِضْمَارِهَا إِلَى الْغَايَةِ الْقُصْوَى » باید تا آخرش برن ! سابیدن کشک اهل یقین و اهل شک در تغار آیات استمرار داره «عبثت المراة الاقط» + «صهر» تا بالاخره هر کس بره سر جای خودش ! « لِكُلِّ دَارٍ أَهْلُهَا لَا يَسْتَبْدِلُونَ بِهَا وَ لَا يَنْقُلُونَ عَنْهَا ». دنیا عبث خلق نشده، تا چه برسه به آخرت !!! پس بریم کشکمونو بسابیم ! یا نه بهتره بگیم بذاریم کشکمونو بسابن ! حلیم باشیم تا کشکمونو آیات بسابن ! حلمة الثدی مادری مهربان به نوزاد است که نوک پستانش از گاز، زخم شده، اما هیچی نمیگه!
[نهج البلاغة]
قَالَ ع:
بِالْمَوْتِ تُخْتَمُ الدُّنْيَا وَ بِالدُّنْيَا تُحْرَزُ الْآخِرَةُ
وَ بِالْقِيَامَةِ تُزْلَفُ‏ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ‏ وَ تُبَرَّزُ الْجَحِيمُ لِلْغاوِينَ‏
وَ إِنَّ الْخَلْقَ لَا مَقْصَرَ لَهُمْ عَنِ الْقِيَامَةِ مُرْقِلِينَ فِي مِضْمَارِهَا إِلَى الْغَايَةِ الْقُصْوَى
إِلَى قَوْلِهِ
قَدْ شَخَصُوا مِنْ مُسْتَقَرِّ الْأَجْدَاثِ وَ صَارُوا إِلَى مَصَايِرِ الْغَايَاتِ
لِكُلِّ دَارٍ أَهْلُهَا لَا يَسْتَبْدِلُونَ بِهَا وَ لَا يَنْقُلُونَ عَنْهَا.
[العقائد]: اعتقادنا في البعث بعد الموت أنه حق.