[سورة آل‏‌عمران (۳): الآيات ۷۹ الى ۸۰]
ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ
ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِباداً لِي مِنْ دُونِ اللَّهِ
وَ لكِنْ كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتابَ وَ بِما كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ (۷۹)
هيچ بشرى را نسزد كه خدا به او كتاب و حكم و پيامبرى بدهد؛
سپس او به مردم بگويد: «به جاى خدا، بندگان من باشيد.»
بلكه [بايد بگويد:]
«به سبب آنكه كتاب [آسمانى‏] تعليم مى‏‌داديد و از آن رو كه درس مى‏‌خوانديد، علماى دين باشيد.»

سامری «إِنَّ لِکُلِّ قَوْمٍ سَامِرِیّاً» با قول «لا مساس» تلاش میکنه رابطه همه رو با منبع نورشون قطع کنه، لذا عقل اونها رو از کار بندازه، و اونها رو با پرستش گوساله، در واقع بنده خودش بکنه «كُونُوا عِباداً لِي»!
اما صاحبان نور، هیچوقت از جهل دیگران سوء استفاده نمیکنن «وَ لاَ تَخْتَلْ عَدُوَّكَ: و با دشمن خود حیله گرى منما» و به اونها نور علم میدن و تلاش میکنن اونها عالم در دین خدا شوند «كُونُوا رَبَّانِيِّينَ» و دیدگان قلوب اونها رو به سیاست و مکر و فریب سامری باز نمایند تا گول این گرگ در لباس میش را نخورند.

امام علی علیه السلام:
يَا كُمَيْلُ
إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ أَوْعِيَةٌ فَخَيْرُهَا أَوْعَاهَا
احْفَظْ عَنِّي مَا أَقُولُ:
النَّاسُ ثَلَاثَةٌ
عَالِمٌ رَبَّانِيٌّ
وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِيلِ نَجَاةٍ
وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ
أَتْبَاعُ كُلِّ نَاعِقٍ‏  يَمِيلُونَ مَعَ كُلِّ رِيحٍ‏
لَمْ يَسْتَضِيئُوا بِنُورِ الْعِلْمِ
وَ لَمْ يَلْجَئُوا إِلَى رُكْنٍ وَثِيق‏.
اى كميل،
اين قلب‌ها همچون ظرف‌هايند و بهترين آن‌ها نگهدارنده‌ترين آنان است،
هرچه مى‌گويم به خاطر بسپار،
مردم سه دسته‌اند:
دانشمند الهى،
آموزنده‌اى كه در راه رستگارى گام برمى‌دارد
و (فرومايگانى كه مانند)پشه‌ها دستخوش باد مى‌شوند و هميشه سرگردانند
و از پى هر بانگى مى‌روند و با وزش هر بادى تغيير جهت مى‌دهند.
از فروغ دانش بهره‌ور نشده‌اند و به ستونى استوار پناه نياورده‌اند تا نجات يابند.

يَا كُمَيْلُ 
مَحَبَّةُ اَلْعِلْمِ دِينٌ يُدَانُ بِهِ
يَكْسِبُ اَلْإِنْسَانُ [بِهِ] اَلطَّاعَةَ فِي حَيَاتِهِ وَ جَمِيلَ اَلْأُحْدُوثَةِ بَعْدَ وَفَاتِهِ 
كميل!
علاقه به علم و دانش از لوازم دين و آئين خدا است كه بوسيله آن انسان كسب طاعت ميكند
و بهترين ارمغانها را براى آخرت ذخيره مى‌نمايد.

يَا كُمَيْلُ 
هَلَكَ خُزَّانُ اَلْأَمْوَالِ وَ هُمْ أَحْيَاءٌ
وَ اَلْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِيَ اَلدَّهْرُ
أَعْيَانُهُمْ مَفْقُودَةٌ وَ أَمْثَالُهُمْ فِي اَلْقُلُوبِ مَوْجُودَةٌ
كميل!
گنجوران در حال زندگى مرده‌اند
ولى دانشمندان تا دامنه قيامت زنده و پايدارند
گرچه پيكر آنها از ميان رفته است اما قيافه آنان در دلها هميشه هست. 

اَللَّهُمَّ بَلَى لاَ تَخْلُو اَلْأَرْضُ مِنْ قَائِمٍ لِلَّهِ بِحُجَجِهِ
إِمَّا ظَاهِراً مَشْهُوراً أَوْ خَائِفاً مَغْمُوراً لِئَلاَّ تَبْطُلَ حُجَجُ اَللَّهِ وَ بَيِّنَاتُهُ
وَ كَمْ ذَا وَ أَيْنَ أُولَئِكَ
أُولَئِكَ وَ اَللَّهِ اَلْأَقَلُّونَ عَدَداً وَ اَلْأَعْظَمُونَ قَدْراً
بِهِمْ يَحْفَظُ اَللَّهُ حُجَجَهُ وَ بَيِّنَاتِهِ حَتَّى يُودِعُوهَا نُظَرَاءَهُمْ وَ يَزْرَعُوهَا فِي قُلُوبِ أَشْبَاهِهِمْ
هَجَمَ بِهِمُ اَلْعِلْمُ عَلَى حَقِيقَةِ اَلْبَصِيرَةِ
وَ بَاشَرُوا رُوحَ اَلْيَقِينِ
وَ اِسْتَلاَنُوا مَا اِسْتَوْعَرَ اَلْمُتْرَفُونَ
وَ أَنِسُوا بِمَا اِسْتَوْحَشَ مِنْهُ اَلْجَاهِلُونَ
وَ صَحِبُوا اَلدُّنْيَا بِأَبْدَانٍ أَرْوَاحُهَا مُعَلَّقَةٌ بِالْمَحَلِّ اَلْأَعْلَى
يَا كُمَيْلُ 
أُولَئِكَ خُلَفَاءُ اَللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ اَلدُّعَاةُ إِلَى دِينِهِ
آهِ آهِ شَوْقاً إِلَى رُؤْيَتِهِمْ
وَ أَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ لِي وَ لَكُمْ .

خدايا! هرگز زمين خالى از حجت نيست كه اقدام علمی با دلائل براى خدا نمايد
يا ظاهر و آشكار باشد و يا پنهان و بيمناك
تا حجت و دلائل خدا باطل نشود
اما چقدر هستند آنها و كجايند.
بخدا قسم تعداد آنها از همه كمتر است و مقامشان از همه بالاتر،
بوسيله ايشان خدا دلائل و براهين خود را حفظ‍‌ ميكند
تا به شخصيت‌هائى نظير خود بسپارند و در دل مردمى پاك سرشت بذر آن را بكارند.
دانش آنها را بواقع بينى و بينش حقيقى رهنمون شده است چنانچه داراى روح يقين شده‌اند
آنچه را تبهكاران دشوار مى‌بينند بنظر آنها بسيار ساده است
و از هر چه نادانان گريزانند ايشان بآن انس و علاقه دارند
همآهنگ مردم دنيايند اما با روح‌هائى كه دلبسته بعالم بالا است.
كميل!
اين گروه خلفاى خدايند در زمين و دعوت‌كنندگان مردمند بدين خدا
آه! آه! چقدر علاقمندم بديدار آنها
از خداى آمرزش مى‌خواهم براى خود و شما.