نورِ آشنایی! الْأَعْرافِ رِجالٌ!

[سورة البقرة (۲): آية ۸۹]
وَ لَمَّا جاءَهُمْ كِتابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ وَ كانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكافِرِينَ (۸۹)
و هنگامى كه از جانب خداوند كتابى كه مؤيد آنچه نزد آنان است برايشان آمد، و از ديرباز [در انتظارش‏] بر كسانى كه كافر شده بودند پيروزى مى‏‌جستند؛ ولى همين كه آنچه [كه اوصافش‏] را مى‏‌شناختند برايشان آمد، انكارش كردند. پس لعنت خدا بر كافران باد.

[سورة البقرة (۲): آية ۱۴۶]
الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَعْرِفُونَهُ كَما يَعْرِفُونَ أَبْناءَهُمْ وَ إِنَّ فَرِيقاً مِنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ (۱۴۶)
كسانى كه به ايشان كتاب [آسمانى‏] داده‏‌ايم، همان گونه كه پسران خود را مى‏‌شناسند، او [=محمد] را مى‌‏شناسند؛ و مسلماً گروهى از ايشان حقيقت را نهفته مى‌‏دارند، و خودشان [هم‏] مى‌‏دانند.

[سورة الأنعام (۶): الآيات ۱۹ الى ۲۰]
الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَعْرِفُونَهُ كَما يَعْرِفُونَ أَبْناءَهُمُ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ (۲۰)
كسانى كه كتاب [آسمانى‏] به آنان داده‏‌ايم، همان گونه كه پسران خود را مى‌‏شناسد، او [=پيامبر] را مى‌‏شناسد. كسانى كه به خود زيان زده‏‌اند، ايمان نمى‏‌آورند.

[سورة المائدة (۵): الآيات ۸۲ الى ۸۴]
وَ إِذا سَمِعُوا ما أُنْزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرى‏ أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ يَقُولُونَ رَبَّنا آمَنَّا فَاكْتُبْنا مَعَ الشَّاهِدِينَ (۸۳)
و چون آنچه را به سوى اين پيامبر نازل شده، بشنوند، مى‌‏بينى بر اثر آن حقيقتى كه شناخته‌‏اند، اشك از چشمهايشان سرازير مى‌‏شود. مى‌‏گويند: پروردگارا، ما ايمان آورده‏‌ايم؛ پس ما را در زمره گواهان بنويس.

[سورة يوسف (۱۲): الآيات ۵۸ الى ۶۲]
وَ جاءَ إِخْوَةُ يُوسُفَ فَدَخَلُوا عَلَيْهِ فَعَرَفَهُمْ وَ هُمْ لَهُ مُنْكِرُونَ (۵۸)
و برادران يوسف آمدند و بر او وارد شدند. [او] آنان را شناخت ولى آنان او را نشناختند.
وَ قالَ لِفِتْيانِهِ اجْعَلُوا بِضاعَتَهُمْ فِي رِحالِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَعْرِفُونَها إِذَا انْقَلَبُوا إِلى‏ أَهْلِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (۶۲)
و [يوسف‏] به غلامان خود گفت: «سرمايه‏‌هاى آنان را در بارهايشان بگذاريد، شايد وقتى به سوى خانواده خود برمى‏‌گردند آن را بازيابند، اميد كه آنان بازگردند.»

[سورة النحل (۱۶): الآيات ۸۱ الى ۸۵]
يَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اللَّهِ ثُمَّ يُنْكِرُونَها وَ أَكْثَرُهُمُ الْكافِرُونَ (۸۳)
نعمت خدا را مى‏‌شناسند، اما باز هم منكر آن مى‏‌شوند و بيشترشان كافرند.

[سورة النمل (۲۷): الآيات ۸۶ الى ۹۳]
وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ آياتِهِ فَتَعْرِفُونَها وَ ما رَبُّكَ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (۹۳)
و بگو: «ستايش از آنِ خداست. به زودى آياتش را به شما نشان خواهد داد و آن را خواهيد شناخت.» و پروردگار تو از آنچه مى‏‌كنيد غافل نيست.