The darkness of ridicule!
Jealous people make fun of those who have benefited from the blessed light of guidance! This is a great crime and it is a deadly mistake that will be severely punished!
«هزأ» یکی از هزار واژه مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«أَهزَأَه البَرْدُ، إذا قَتَلَه»: ببین سرما چی بروزش آورده،
ببین چجوری داره حرف میزنه! آخرش هم تلف شد!
کسی که بشدت سردشه و داره میلرزه، حالت خاصی پیدا کرده، انگاری داره شکلک در میاره و مسخره‌بازی میکنه و اگه کسی ندونه که او سردش شده، بهش میگه این اداها چیه داری در میاری؟! درست حرف بزن ببینم چی داری میگی! در همون حال میگه:
بببببابا ببببببخخخخخدددددا سسسسسررررررردددددمممممهههه
«أَهزَأَه البَرْدُ»! من دارم از سرما میمیرم! شکلک در نمیارم، واقعا جدیه!
عرب در مجاز به این کار میگه استهزاء، کنایه به اینکه، ای کسی که داری برای آیات خدا شکلک در میاری (با آیات شوخی میکنی، با آیات بازی می کنی، آیات رو مسخره می کنی، به آیات دهن‌کجی میکنی «وَ إِذا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ، و چون آيتى ببينند به ريشخند مىپردازند.») فکر عاقبت این کارهات هم باش. عاقبت حسادت، تلف شدن است! حسادت، نابودت میکنه! اشتباه مرگبار همینه!
حسود، تقدیرات خدا رو مسخره میکنه!
پس باید بدونه که:
«إِنْ تَسْخَرُوا مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنْكُمْ كَما تَسْخَرُونَ»
قصه، قصه تکراری مسخره کردن نوح ع بخاطر ساختن کشتی به امر خداست!
+ [سورة هود (۱۱): الآيات 25 الى ۴۹].
[سورة الحجرات (۴۹): الآيات ۱۱ الى ۱۴]
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسى أَنْ يَكُونُوا خَيْراً مِنْهُمْ وَ لا نِساءٌ مِنْ نِساءٍ عَسى أَنْ يَكُنَّ خَيْراً مِنْهُنَّ وَ لا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ بِئْسَ الاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمانِ وَ مَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (۱۱)
اى كسانى كه ايمان آوردهايد، نبايد قومى قوم ديگر را ريشخند كند، شايد آنها از اينها بهتر باشند، و نبايد زنانى زنانِ [ديگر] را [ريشخند كنند]، شايد آنها از اينها بهتر باشند، و از يكديگر عيب مگيريد، و به همديگر لقبهاى زشت مدهيد؛ چه ناپسنديده است نام زشت پس از ايمان. و هر كه توبه نكرد آنان خود ستمكارند.
+ مقاله «فرهنگ لغات نورانی! – اصنع الفلک!»
تاریکی تمسخر و استهزاء!
قصه تکراری به استهزاء گرفتن و مسخره کردن پیام‌آوران الهی! ملأ قوم نوح ع به او ریشخند زدند و گفتند او برای خشکی، کشتی میسازد: «وَ كَانُوا يَسْخَرُونَ مِنْهُ وَ يَقُولُونَ يَتَّخِذُ سَفِينَةً فِي الْبَرِّ!»
«وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَحاقَ بِالَّذينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ»
دستور العمل اینه: «وَ لا تَتَّخِذُوا آياتِ اللَّهِ هُزُواً».
اما اهل حسادت کارشون مسخره کردن نور حقیقت است: «ذلِكَ جَزاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِما كَفَرُوا وَ اتَّخَذُوا آياتي وَ رُسُلي هُزُواً»، خُب تاوان کارشونو هم باید بدهند!
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:
«وَ مَنْ دَخَلَ اَلنَّارَ مِنْ هَذِهِ اَلْأُمَّةِ مِمَّنْ قَرَأَ اَلْقُرْآنَ فَهُوَ مِمَّنْ يَتَّخِذُ آيٰاتِ اَللّٰهِ هُزُواً، كسى كه از اين امت وارد دوزخ شود از آنان كه قرآن خوانده‌اند پس او از كسانيست كه آيات خدا را بريشخند گرفته».
مقاله «حسادت و حقارت»:
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
«لَا یَكْذِبُ الْكَاذِبُ إِلَّا مِنْ مَهَانَةِ نَفْسِهِ
وَ أَصْلُ السُّخْرِیَّةِ الطُّمَأْنِینَةُ إِلَى أَهْلِ الْكَذِبِ.»
«دروغگو، دروغ نمى گوید، مگر بر اثر حقارتى كه در وجود اوست
و ریشه تمسخر، اعتماد كردن به دروغگویان است.»
[سورة الأنعام (۶): الآيات ۸ الى ۱۰]
وَ قالُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ وَ لَوْ أَنْزَلْنا مَلَكاً لَقُضِيَ الْأَمْرُ ثُمَّ لا يُنْظَرُونَ (۸)
و گفتند: «چرا فرشتهاى بر او نازل نشده است؟» و اگر فرشتهاى فرود مىآورديم، قطعاً كار تمام شده بود؛ سپس مهلت نمىيافتند.
وَ لَوْ جَعَلْناهُ مَلَكاً لَجَعَلْناهُ رَجُلاً وَ لَلَبَسْنا عَلَيْهِمْ ما يَلْبِسُونَ (۹)
و اگر او را فرشتهاى قرار مىداديم، حتماً وى را [به صورت] مردى در مىآورديم، و امر را همچنان بر آنان مشتبه مىساختيم.
وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَحاقَ بِالَّذينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (۱۰)
و پيش از تو پيامبرانى به استهزا گرفته شدند. پس آنچه را ريشخند مىكردند گريبانگير ريشخندكنندگان ايشان گرديد.
[سورة الأنبياء (۲۱): الآيات ۴۱ الى ۴۵]
وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَحاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (۴۱)
و مسلماً پيامبران پيش از تو [نيز] مورد ريشخند قرار گرفتند، پس كسانى كه آنان را مسخره مىكردند، [سزاى] آنچه كه آن را به ريشخند مىگرفتند گريبانگيرشان شد.
قُلْ مَنْ يَكْلَؤُكُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ مِنَ الرَّحْمنِ بَلْ هُمْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِمْ مُعْرِضُونَ (۴۲)
بگو: «چه كسى شما را شب و روز از [عذاب] رحمان حفظ مىكند؟» [نه] بلكه آنان از ياد پروردگارشان رويگردانند.
أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُمْ مِنْ دُونِنا لا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنْفُسِهِمْ وَ لا هُمْ مِنَّا يُصْحَبُونَ (۴۳)
آيا براى آنان خدايانى غير از ماست كه از ايشان حمايت كنند؟ [آن خدايان] نه مىتوانند خود را يارى كنند و نه از جانب ما يارى شوند.
بَلْ مَتَّعْنا هؤُلاءِ وَ آباءَهُمْ حَتَّى طالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ أَ فَلا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُها مِنْ أَطْرافِها أَ فَهُمُ الْغالِبُونَ (۴۴)
[نه] بلكه اينها و پدرانشان را برخوردار كرديم تا عمرشان به درازا كشيد. آيا نمىبينند كه ما مىآييم و زمين را از جوانب آن فرو مىكاهيم؟ آيا باز هم آنان پيروزند؟
قُلْ إِنَّما أُنْذِرُكُمْ بِالْوَحْيِ وَ لا يَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعاءَ إِذا ما يُنْذَرُونَ (۴۵)
بگو: «من شما را فقط به وسيله وحى هشدار مىدهم.» و[لى] چون كران بيم داده شوند، دعوت را نمىشنوند.
«تاریکی تمسخر و استهزاء و دروغ – تبعید یوسف ع»
[سورة البقرة (۲): آية ۱۴]
وَ إِذا لَقُوا الَّذينَ آمَنُوا قالُوا آمَنَّا وَ إِذا خَلَوْا إِلى شَياطينِهِمْ قالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّما نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُنَ (14)
[سورة البقرة (۲): آية ۱۵]
اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَ يَمُدُّهُمْ في طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ (15)
[سورة البقرة (۲): الآيات ۶۷ الى ۷۱]
وَ إِذْ قالَ مُوسى لِقَوْمِهِ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تَذْبَحُوا بَقَرَةً قالُوا أَ تَتَّخِذُنا هُزُواً قالَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْجاهِلينَ (67)
[سورة البقرة (۲): آية ۲۳۱]
وَ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَ لا تُمْسِكُوهُنَّ ضِراراً لِتَعْتَدُوا وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ وَ لا تَتَّخِذُوا آياتِ اللَّهِ هُزُواً وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ ما أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ مِنَ الْكِتابِ وَ الْحِكْمَةِ يَعِظُكُمْ بِهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَليمٌ (231)
[سورة النساء (۴): آية ۱۴۰]
وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتابِ أَنْ إِذا سَمِعْتُمْ آياتِ اللَّهِ يُكْفَرُ بِها وَ يُسْتَهْزَأُ بِها فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا في حَديثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ إِنَّ اللَّهَ جامِعُ الْمُنافِقينَ وَ الْكافِرينَ في جَهَنَّمَ جَميعاً (140)
امام رضا علیه السلام:
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَاصِمٍ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا ع يَقُولُ
يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَاصِمٍ بَلَغَنِي أَنَّكَ تُجَالِسُ الْوَاقِفَةَ
قُلْتُ نَعَمْ جُعِلْتُ فِدَاكَ أُجَالِسُهُمْ وَ أَنَا مُخَالِفٌ لَهُمْ
قَالَ لَا تُجَالِسْهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ
وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتابِ أَنْ إِذا سَمِعْتُمْ آياتِ اللَّهِ يُكْفَرُ بِها وَ يُسْتَهْزَأُ بِها
فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ
يَعْنِي بِالْآيَاتِ الْأَوْصِيَاءَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِهَا الْوَاقِفَةُ.
محمّد بن عاصم گفت: حضرت رضا عليه السّلام بمن فرمود:
شنيدهام تو با واقفى مذهبان مينشينى.
عرضكردم: آرى فدايت شوم، من با آنها نشست و برخاست دارم ولى مخالف عقيده آنهايم.
فرمود: با آنها منشين.
خداوند در اين آيه ميفرمايد:
وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتابِ أَنْ إِذا سَمِعْتُمْ آياتِ اللَّهِ يُكْفَرُ بِها وَ يُسْتَهْزَأُ بِها فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ
منظور از آيات در اين آيه جانشينان پيامبر است كه واقفه منكر آنهايند.
[سورة المائدة (۵): آية ۵۷]
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الَّذينَ اتَّخَذُوا دينَكُمْ هُزُواً وَ لَعِباً مِنَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَ الْكُفَّارَ أَوْلِياءَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ (57)
[سورة المائدة (۵): آية ۵۸]
وَ إِذا نادَيْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ اتَّخَذُوها هُزُواً وَ لَعِباً ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَعْقِلُونَ (58)
[سورة الأنعام (۶): الآيات ۴ الى ۵]
فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ فَسَوْفَ يَأْتيهِمْ أَنْباءُ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (5)
[سورة الأنعام (۶): الآيات ۸ الى ۱۰]
وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَحاقَ بِالَّذينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (10)
[سورة التوبة (۹): الآيات ۶۴ الى ۶۶]
يَحْذَرُ الْمُنافِقُونَ أَنْ تُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ سُورَةٌ تُنَبِّئُهُمْ بِما في قُلُوبِهِمْ قُلِ اسْتَهْزِؤُا إِنَّ اللَّهَ مُخْرِجٌ ما تَحْذَرُونَ (64)
وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّما كُنَّا نَخُوضُ وَ نَلْعَبُ قُلْ أَ بِاللَّهِ وَ آياتِهِ وَ رَسُولِهِ كُنْتُمْ تَسْتَهْزِؤُنَ (65)
[سورة هود (۱۱): الآيات ۶ الى ۸]
وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَيَقُولُنَّ ما يَحْبِسُهُ أَلا يَوْمَ يَأْتيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (8)
[سورة الرعد (۱۳): الآيات ۳۲ الى ۳۴]
وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَمْلَيْتُ لِلَّذينَ كَفَرُوا ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كانَ عِقابِ (32)
[سورة الحجر (۱۵): الآيات ۶ الى ۱۸]
وَ ما يَأْتيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (11)
[سورة الحجر (۱۵): الآيات ۹۲ الى ۹۹]
إِنَّا كَفَيْناكَ الْمُسْتَهْزِئينَ (95)
[سورة النحل (۱۶): الآيات ۳۰ الى ۳۴]
فَأَصابَهُمْ سَيِّئاتُ ما عَمِلُوا وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (34)
[سورة الكهف (۱۸): الآيات ۵۳ الى ۵۶]
وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلينَ إِلاَّ مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرينَ وَ يُجادِلُ الَّذينَ كَفَرُوا بِالْباطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ وَ اتَّخَذُوا آياتي وَ ما أُنْذِرُوا هُزُواً (56)
[سورة الكهف (۱۸): الآيات ۹۹ الى ۱۰۶]
ذلِكَ جَزاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِما كَفَرُوا وَ اتَّخَذُوا آياتي وَ رُسُلي هُزُواً (106)
[سورة الأنبياء (۲۱): الآيات ۳۶ الى ۴۰]
وَ إِذا رَآكَ الَّذينَ كَفَرُوا إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلاَّ هُزُواً أَ هذَا الَّذي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَ هُمْ بِذِكْرِ الرَّحْمنِ هُمْ كافِرُونَ (36)
[سورة الأنبياء (۲۱): الآيات ۴۱ الى ۴۵]
وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَحاقَ بِالَّذينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (41)
[سورة الفرقان (۲۵): الآيات ۴۱ الى ۵۰]
وَ إِذا رَأَوْكَ إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلاَّ هُزُواً أَ هذَا الَّذي بَعَثَ اللَّهُ رَسُولاً (41)
[سورة الشعراء (۲۶): الآيات ۱ الى ۹]
فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتيهِمْ أَنْبؤُا ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (6)
[سورة الروم (۳۰): الآيات ۸ الى ۱۰]
ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الَّذينَ أَساؤُا السُّواى أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ وَ كانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ (10)
[سورة لقمان (۳۱): الآيات ۱ الى ۱۰]
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَري لَهْوَ الْحَديثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ يَتَّخِذَها هُزُواً أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ مُهينٌ (6)
[سورة يس (۳۶): الآيات ۲۱ الى ۳۰]
يا حَسْرَةً عَلَى الْعِبادِ ما يَأْتيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (30)
[سورة الزمر (۳۹): الآيات ۴۶ الى ۵۰]
وَ بَدا لَهُمْ سَيِّئاتُ ما كَسَبُوا وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (48)
[سورة غافر (۴۰): الآيات ۸۱ الى ۸۵]
فَلَمَّا جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَرِحُوا بِما عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (83)
[سورة الزخرف (۴۳): الآيات ۶ الى ۱۰]
وَ ما يَأْتيهِمْ مِنْ نَبِيٍّ إِلاَّ كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (7)
[سورة الجاثية (۴۵): الآيات ۶ الى ۱۰]
وَ إِذا عَلِمَ مِنْ آياتِنا شَيْئاً اتَّخَذَها هُزُواً أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ مُهينٌ (9)
[سورة الجاثية (۴۵): الآيات ۳۱ الى ۳۷]
وَ بَدا لَهُمْ سَيِّئاتُ ما عَمِلُوا وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (33)
ذلِكُمْ بِأَنَّكُمُ اتَّخَذْتُمْ آياتِ اللَّهِ هُزُواً وَ غَرَّتْكُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا فَالْيَوْمَ لا يُخْرَجُونَ مِنْها وَ لا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ (35)
[سورة الأحقاف (۴۶): الآيات ۲۶ الى ۳۰]
وَ لَقَدْ مَكَّنَّاهُمْ فيما إِنْ مَكَّنَّاكُمْ فيهِ وَ جَعَلْنا لَهُمْ سَمْعاً وَ أَبْصاراً وَ أَفْئِدَةً فَما أَغْنى عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَ لا أَبْصارُهُمْ وَ لا أَفْئِدَتُهُمْ مِنْ شَيْءٍ إِذْ كانُوا يَجْحَدُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (26)
اهل حسادت، اهل نور را به تمسخر میگیرند!
[سورة البقرة (۲): آية ۲۱۲]
زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا الْحَياةُ الدُّنْيا وَ يَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ الَّذِينَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ اللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ (۲۱۲)
زندگى دنيا در چشم كافران آراسته شده است، و مؤمنان را ريشخند مىكنند و [حال آنكه] كسانى كه تقواپيشه بودهاند، در روز رستاخيز، از آنان برترند و خدا به هر كه بخواهد، بىشمار روزى مىدهد.
[سورة التوبة (۹): الآيات ۷۹ الى ۸۰]
الَّذِينَ يَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِينَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فِي الصَّدَقاتِ وَ الَّذِينَ لا يَجِدُونَ إِلاَّ جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ (۷۹)
كسانى كه بر مؤمنانى كه [افزون بر صدقه واجب]، از روى ميل، صدقات [مستحب نيز] مىدهند، عيب مىگيرند، و [همچنين] از كسانى كه [در انفاق] جز به اندازه توانشان نمىيابند، [عيبجويى مىكنند] و آنان را به ريشخند مىگيرند، [بدانند كه] خدا آنان را به ريشخند مىگيرد و براى ايشان عذابى پر درد خواهد بود.
[سورة هود (۱۱): الآيات ۳۶ الى ۳۹]:
اهل حسادت، بجای اخذ نور علم از نوح ع، او را مسخره کردند!
وَ يَصْنَعُ الْفُلْكَ وَ كُلَّما مَرَّ عَلَيْهِ مَلَأٌ مِنْ قَوْمِهِ سَخِرُوا مِنْهُ قالَ إِنْ تَسْخَرُوا مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنْكُمْ كَما تَسْخَرُونَ (۳۸)
و [نوح] كشتى را مىساخت، و هر بار كه اشرافى از قومش بر او مىگذشتند، او را مسخره مىكردند. مىگفت: «اگر ما را مسخره مىكنيد، ما [نيز] شما را همان گونه كه مسخره مىكنيد، مسخره خواهيم كرد.»
… فَأَمَرَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يَغْرِسَ النَّخْلَ فَأَقْبَلَ يَغْرِسُ النَّخْلَ فَكَانَ قَوْمُهُ يَمُرُّونَ بِهِ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُ وَ يَسْتَهْزِءُونَ بِهِ وَ يَقُولُونَ شَيْخٌ قَدْ أَتَى لَهُ تِسْعُمِائَةِ سَنَةٍ يَغْرِسُ النَّخْلَ وَ كَانُوا يَرْمُونَهُ بِالْحِجَارَةِ فَلَمَّا أَتَى لِذَلِكَ خَمْسُونَ سَنَةً وَ بَلَغَ النَّخْلُ وَ اسْتَحْكَمَ أُمِرَ بِقَطْعِهِ فَسَخِرُوا مِنْهُ وَ قَالُوا بَلَغَ النَّخْلُ مَبْلَغَهُ قَطَعَهُ إِنَّ هَذَا الشَّيْخَ قَدْ خَرِفَ وَ بَلَغَ مِنْهُ الْكِبَرُ وَ هُوَ قَوْلُهُ وَ كُلَّما مَرَّ عَلَيْهِ مَلَأٌ مِنْ قَوْمِهِ سَخِرُوا مِنْهُ قالَ إِنْ تَسْخَرُوا مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنْكُمْ كَما تَسْخَرُونَ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ فَأَمَرَهُ اللَّهُ أَنْ يَتَّخِذَ السَّفِينَةَ وَ أَمَرَ جَبْرَئِيلَ أَنْ يَنْزِلَ عَلَيْهِ وَ يُعَلِّمَهُ كَيْفَ يَتَّخِذُهَا … وَ كَانُوا يَسْخَرُونَ مِنْهُ وَ يَقُولُونَ يَتَّخِذُ سَفِينَةً فِي الْبَرِّ!
نوح گفت: «سيصد سال به قومم مهلت مى دهم» امّا چون نُهصد سال بر آنان گذشت و ايمان نياوردند، تصميم گرفت كه نفرينشان كند. خداى ـ عزّ و جلّ ـ به او وحى فرمود: «از قوم تو، هرگز كسى ايمان نمى آوَرد، مگر همان ها كه پيش از اين، ايمان آورده اند. پس از كار آنان اندوهگين مباش». نوح، عرض كرد: «پروردگارا! اَحَدى از كافران را بر روى زمين، باقى مگذار؛ چرا كه اگر آنها را باقى گذارى، بندگانت را گمراه مى كنند و جز تبهكار و ستمگر نمى زايند».
پس خداى ـ عزّ و جلّ ـ به نوح، فرمان داد كه نخل بكارد. نوح عليه السلام به دستور خدا به كاشتن نخل پرداخت؛ ولى قومش بر او مى گذشتند و مسخره اش مى كردند و مى گفتند: «پيرمردى كه نُهصد سال عمر كرده، نخل مى كارد!» و به او سنگ مى زدند.
پس چون پنجاه سال گذشت و نخل ها رسيدند و محكم شدند، نوح عليه السلام مأمور شد كه درختان نخل را قطع كند. قومش او را مسخره كردند و گفتند: «نخل ها به بار نشسته اند؛ امّا [اين پيرمردْ] آنها را قطع مى كند! اين پيرمرد، خِرِفت شده و پيرى اش از حد، گذشته است». خداوند در اين باره مى فرمايد: «و ثروتمندان قومش، هرگاه بر او مى گذشتند، مسخره اش مى كردند. نوح گفت: اگر ما را مسخره مى كنيد، بدانيد كه ما نيز، روزى، به همين گونه، شما را مسخره خواهيم كرد، و به زودى خواهيد دانست».
پس از آن، خدا به نوح، فرمان داد كه كشتى بسازد و به جبرئيل، فرمان داد كه بر نوح، نازل گردد و چگونگى ساختن كشتى را به وى بياموزد و معيّن نمود كه درازاى كشتى، هزار و دويست ذراع (ششصد متر) و پهناى آن، هشتصد ذراع (چهارصد متر) و ارتفاعش هشتاد ذراع (چهل متر) باشد.
نوح گفت: «پروردگارا! چه كسانى در اين كار، يارى ام مى كنند؟». خدا به او وحى فرمود: «در ميان قوم خود، اعلام كن كه هر كس در ساختن كشتى و نجّارى آن به من كمك كند، در برابر كارش، زر و سيم خواهد گرفت».
نوح، فرمان خداوند را به قوم خود، اعلام كرد و آنان يارى اش نمودند؛ ولى همچنان مسخره اش مى كردند كه در بيابان، كشتى مى سازد!
[سورة المؤمنون (۲۳): الآيات ۱۰۱ الى ۱۱۰]
فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِيًّا حَتَّى أَنْسَوْكُمْ ذِكْرِي وَ كُنْتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَكُونَ (۱۱۰)
و شما آنان [=مؤمنان] را به ريشخند گرفتيد، تا [با اين كار] ياد مرا از خاطرتان بردند و شما بر آنان مىخنديديد.
[سورة الصافات (۳۷): الآيات ۱۱ الى ۲۰]
بَلْ عَجِبْتَ وَ يَسْخَرُونَ (۱۲)
بلكه عجب مىدارى و [آنها] ريشخند مىكنند.
وَ إِذا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ (۱۴)
و چون آيتى ببينند به ريشخند مىپردازند.
[سورة ص (۳۸): الآيات ۶۲ الى ۷۰]
أَتَّخَذْناهُمْ سِخْرِيًّا أَمْ زاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصارُ (۶۳)
آيا آنان را [در دنيا] به ريشخند مىگرفتيم يا چشمها[ى ما] بر آنها نمىافتد؟»
[سورة الزمر (۳۹): الآيات ۵۶ الى ۶۰]
أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يا حَسْرَتى عَلى ما فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللَّهِ وَ إِنْ كُنْتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ (۵۶)
تا آنكه [مبادا] كسى بگويد: «دريغا بر آنچه در حضور خدا كوتاهى ورزيدم؛ بىترديد من از ريشخندكنندگان بودم.»
+ «سوط – گوشمالی حسود با شلاق حسادت خودش!»
«وَ مِنْهُمْ مَنْ هُوَ تَحْتَ سِيَاطِ زَبَانِيَتِهَا»
حسود با تازیانه حسد خودش عذاب میشه!
حسودی که اهل نور رو مسخره میکنه،
نوبت مسخره شدن خودش هم فرا میرسه!
فی الدنیا و الآخرة!
امام کاظم علیه السلام:
فَأَمَّا اِسْتِهْزَاءُ اَللَّهِ تَعَالَى بِهِمْ فِي اَلدُّنْيَا
فَهُوَ أَنَّهُ – مَعَ إِجْرَائِهِ إِيَّاهُمْ عَلَى ظَاهِرِ أَحْكَامِ اَلْمُسْلِمِينَ، لِإِظْهَارِهِمْ مَا يُظْهِرُونَهُ مِنَ اَلسَّمْعِ وَ اَلطَّاعَةِ، وَ اَلْمُوَافَقَةِ – يَأْمُرُ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) بِالتَّعْرِيضِ لَهُمْ حَتَّى لاَ يَخْفَى عَلَى اَلْمُخْلِصِينَ مَنِ اَلْمُرَادُ بِذَلِكَ اَلتَّعْرِيضِ، وَ يَأْمُرُ بِلَعْنِهِمْ.
وَ أَمَّا اِسْتِهْزَاؤُهُ بِهِمْ فِي اَلْآخِرَةِ
فَهُوَ أَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا أَقَرَّهُمْ فِي دَارِ اَللَّعْنَةِ وَ اَلْهَوَانِ وَ عَذَّبَهُمْ بِتِلْكَ اَلْأَلْوَانِ اَلْعَجِيبَةِ مِنَ اَلْعَذَابِ، وَ أَقَرَّ هَؤُلاَءِ اَلْمُؤْمِنِينَ فِي اَلْجِنَانِ بِحَضْرَةِ مُحَمَّدٍ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) صَفِيِّ اَلْمَلِكِ اَلدَّيَّانِ أَطْلَعَهُمْ عَلَى هَؤُلاَءِ اَلْمُسْتَهْزِئِينَ اَلَّذِينَ كَانُوا يَسْتَهْزِءُونَ بِهِمْ فِي اَلدُّنْيَا، حَتَّى يَرَوْا مَا هُمْ فِيهِ مِنْ عَجَائِبِ اَللَّعَائِنِ وَ بَدَائِعِ اَلنَّقِمَاتِ، فَتَكُونُ لَذَّتُهُمْ وَ سُرُورُهُمْ بِشَمَاتَتِهِمْ بِهِمْ، كَمَا لَذَّتُهُمْ وَ سُرُورُهُمْ بِنَعِيمِهِمْ فِي جَنَّاتِ رَبِّهِمْ.
فَالْمُؤْمِنُونَ يَعْرِفُونَ أُولَئِكَ اَلْكَافِرِينَ وَ اَلْمُنَافِقِينَ بِأَسْمَائِهِمْ وَ صِفَاتِهِمْ،
وَ هُمْ عَلَى أَصْنَافٍ:
مِنْهُمْ مَنْ هُوَ بَيْنَ أَنْيَابِ أَفَاعِيهَا تَمْضَغُهُ وَ تَفْتَرِسُهُ،
وَ مِنْهُمْ مَنْ هُوَ تَحْتَ سِيَاطِ زَبَانِيَتِهَا وَ أَعْمِدَتِهَا وَ مِرْزَبَاتِهَا، تَقَعُ مِنْ أَيْدِيهَا عَلَيْهِ مَا يُشَدِّدُ فِي عَذَابِهِ، وَ يُعَظِّمُ حُزْنَهُ وَ نَكَالَهُ،
وَ مِنْهُمْ مَنْ هُوَ فِي بِحَارِ حَمِيمِهَا يُغْرَقُ، وَ يُسْحَبُ فِيهَا،
وَ مِنْهُمْ مَنْ هُوَ فِي غِسْلِينِهَا وَ غَسَّاقِهَا ، تَزْجُرُهُ فِيهَا زَبَانِيَتُهَا.
وَ مِنْهُمْ مَنْ هُوَ فِي سَائِرِ أَصْنَافِ عَذَابِهَا.
وَ اَلْكَافِرُونَ وَ اَلْمُنَافِقُونَ يَنْظُرُونَ، فَيَرَوْنَ هَؤُلاَءِ اَلْمُؤْمِنِينَ اَلَّذِينَ كَانُوا بِهِمْ فِي اَلدُّنْيَا [يَسْخَرُونَ] – لِمَا كَانُوا مِنْ مُوَالاَةِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ آلِهِمَا (صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِمْ) يَعْتَقِدُونَ – فَيَرَوْنَهُمْ،
وَ مِنْهُمْ مَنْ هُوَ عَلَى فُرُشِهَا يَتَقَلَّبُ،
وَ مِنْهُمْ مَنْ هُوَ فِي فَوَاكِهِهَا يَرْتَعُ،
وَ مِنْهُمْ مَنْ هُوَ فِي غُرَفِهَا، أَوْ بَسَاتِينِهَا وَ مُتَنَزَّهَاتِهَا يَتَبَحْبَحُ، وَ اَلْحُورُ اَلْعِينُ وَ اَلْوُصَفَاءُ وَ اَلْوِلْدَانُ وَ اَلْجَوَارِي وَ اَلْغِلْمَانُ قَائِمُونَ بِحَضْرَتِهِمْ، وَ طَائِفُونَ بِالْخِدْمَةِ حَوَالَيْهِمْ، وَ مَلاَئِكَةُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَأْتُونَهُمْ مِنْ عِنْدِ رَبِّهِمْ بِالْحِبَاءِ وَ اَلْكَرَامَاتِ، وَ عَجَائِبِ اَلتُّحَفِ وَ اَلْهَدَايَا وَ اَلْمَبَرَّاتِ يَقُولُونَ لَهُمْ:
سَلاٰمٌ عَلَيْكُمْ بِمٰا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى اَلدّٰارِ.
فَيَقُولُ هَؤُلاَءِ اَلْمُؤْمِنُونَ اَلْمُشْرِفُونَ عَلَى هَؤُلاَءِ اَلْكَافِرِينَ وَ اَلْمُنَافِقِينَ:
يَا فُلاَنُ، وَ يَا فُلاَنُ، وَ يَا فُلاَنُ – حَتَّى يُنَادُونَهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ – مَا بَالُكُمْ فِي مَوَاقِفِ خِزْيِكُمْ مَاكِثُونَ؟!
هَلُمُّوا إِلَيْنَا نَفْتَحْ لَكُمْ أَبْوَابَ اَلْجِنَانِ لِتَخَلَّصُوا مِنْ عَذَابِكُمْ، وَ تَلْحَقُوا بِنَا فِي نَعِيمِهَا.
فَيَقُولُونَ: يَا وَيْلَنَا أَنَّى لَنَا هَذَا؟
فَيَقُولُ اَلْمُؤْمِنُونَ: اُنْظُرُوا إِلَى اَلْأَبْوَابِ، فَيَنْظُرُونَ إِلَى أَبْوَابٍ مِنَ اَلْجِنَانِ مُفَتَّحَةً يُخَيَّلُ إِلَيْهِمْ أَنَّهَا إِلَى جَهَنَّمَ اَلَّتِي فِيهَا يُعَذَّبُونَ، وَ يَقْدِرُونَ أَنَّهُمْ يَتَمَكَّنُونَ أَنْ يَتَخَلَّصُوا إِلَيْهَا، فَيَأْخُذُونَ فِي اَلسِّبَاحَةَ فِي بِحَارِ حَمِيمِهَا، وَ عَدْواً مِنْ بَيْنِ أَيْدِي زَبَانِيَتِهَا وَ هُمْ يَلْحَقُونَهُمْ وَ يَضْرِبُونَهُمْ بِأَعْمِدَتِهِمْ وَ مِرْزَبَاتِهِمْ وَ سِيَاطِهِمْ، فَلاَ يَزَالُونَ كَذَلِكَ يَسِيرُونَ هُنَاكَ، وَ هَذِهِ اَلْأَصْنَافُ مِنَ اَلْعَذَابِ تَمَسُّهُمْ، حَتَّى إِذَا قَدَرُوا أَنْ يَبْلُغُوا تِلْكَ اَلْأَبْوَابَ وَجَدُوهَا مَرْدُومَةً عَنْهُمْ، وَ تُدَهْدِهُهُمُ اَلزَّبَانِيَةُ بِأَعْمِدَتِهَا فَتُنَكِّسُهُمْ إِلَى سَوَاءِ اَلْجَحِيمِ.
وَ يَسْتَلْقِي أُولَئِكَ اَلْمُنَعَّمُونَ عَلَى فُرُشِهِمْ فِي مَجَالِسِهِمْ يَضْحَكُونَ مِنْهُمْ مُسْتَهْزِئِينَ بِهِمْ،
فَذَلِكَ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: اَللّٰهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ
وَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ:
فَالْيَوْمَ اَلَّذِينَ آمَنُوا مِنَ اَلْكُفّٰارِ يَضْحَكُونَ `عَلَى اَلْأَرٰائِكِ يَنْظُرُونَ.
امام رضا علیه السلام:
سَبْعَةُ أَشْيَاءَ بِغَيْرِ سَبْعَةِ أَشْيَاءَ مِنَ الِاسْتِهْزَاءِ
مَنِ اسْتَغْفَرَ بِلِسَانِهِ وَ لَمْ يَنْدَمْ بِقَلْبِهِ فَقَدِ اسْتَهَزَأَ بِنَفْسِهِ
وَ مَنْ سَأَلَ اللَّهَ التَّوْفِيقَ وَ لَمْ يَجْتَهِدْ فَقَدِ اسْتَهَزَأَ بِنَفْسِهِ
وَ مَنِ اسْتَحْزَمَ وَ لَمْ يَحْذَرْ فَقَدِ اسْتَهَزَأَ بِنَفْسِهِ
وَ مَنْ سَأَلَ اللَّهَ الْجَنَّةَ وَ لَمْ يَصْبِرْ عَلَى الشَّدَائِدِ فَقَدِ اسْتَهَزَأَ بِنَفْسِهِ
وَ مَنْ تَعَوَّذَ بِاللَّهِ مِنَ النَّارِ وَ لَمْ يَتْرُكْ شَهَوَاتِ الدُّنْيَا فَقَدِ اسْتَهَزَأَ بِنَفْسِهِ
وَ مَنْ ذَكَرَ اللَّهَ وَ لَمْ يَسْتَبِقْ إِلَى لِقَائِهِ فَقَدِ اسْتَهَزَأَ بِنَفْسِهِ.
هفت چيز بدون هفت چيز ديگر مسخره است:
1- هر كه با زبان استغفار كند ولى با دل پشيمان نباشد خود را مسخره كرده.
2- هر كه از خدا توفيق بخواهد و كوشش ننمايد خود را مسخره كرده
3- هر كه در طلب احتياط باشد ولى باكى نداشته باشد خود را مسخره نموده.
4- هر كه از خدا بهشت بخواهد و بر گرفتاريها صبر نكند خود را مسخره كرده.
5- و هر كه بخدا پناه برد از آتش جهنم ولى ترك شهوات دنيا را ننمايد خود را مسخره كرده.
6- هر كه بياد خدا باشد ولى سرعت براى ديدارش نگيرد خود را مسخره كرده.
(هفتمى ذكر نشده).
👈داستان تکراری تکذیب آیات و استهزاء رسولان الهی! اشتباه مرگبار اهل حسادت!👉
[سورة يس (۳۶): الآيات ۳۰ الى ۳۵]
يا حَسْرَةً عَلَى الْعِبادِ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (۳۰)
دريغا بر اين بندگان! هيچ فرستادهاى بر آنان نيامد مگر آنكه او را ريشخند مىكردند.👉
أَ لَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لا يَرْجِعُونَ (۳۱)
مگر نديدهاند كه چه بسيار نسلها را پيش از آنان هلاك گردانيديم كه ديگر آنها به سويشان بازنمىگردند؟
وَ إِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنا مُحْضَرُونَ (۳۲)
و قطعاً همه آنان در پيشگاه ما احضار خواهند شد.
وَ آيَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْناها وَ أَخْرَجْنا مِنْها حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ (۳۳)
و زمين مرده، برهانى است براى ايشان، كه آن را زنده گردانيديم و دانه از آن برآورديم كه از آن مىخورند.
وَ جَعَلْنا فِيها جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَ أَعْنابٍ وَ فَجَّرْنا فِيها مِنَ الْعُيُونِ (۳۴)
و در آن [زمين] باغهايى از درختان خرما و تاك قرار داديم و چشمهها در آن روان كرديم.
لِيَأْكُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَ ما عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَ فَلا يَشْكُرُونَ (۳۵)
تا از ميوه آن و [از] كاركردِ دستهاىِ خودشان بخورند، آيا باز [هم] سپاس نمىگزارند؟