دکتر محمد شعبانی راد

پیمانۀ نورانی، واحد اندازه‌گیری! فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ!

The Best Measuring Cup!

«کیل» یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«الكيلة: کیله، پیمانه»
«الکیل، النّور الولایة»

ویکی‌پدیا:
پیمانه (الکوب: cup)، کیله!
ظرفی است که برای اندازه‌گیری مایعات و موادغذایی خشک در آشپزی بکار می‌رود.
معمولاً این اندازه‌گیری به عنوان یک واحد رسمی در پخت‌وپز استفاده می‌شود.
این نوع اندازه‌گیری برای دقت در بکار بردن دستور غذا است
و به عنوان یک واحد اندازه‌گیری برای فروش موادغذایی بکار نمی‌رود.
کشورهای مختلف از پیمانه‌های متفاوتی استفاده می‌کنند.

كيل:‏
پیمانۀ نورانی، واحد اندازه‌گیری! فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ!
«الكيلة»: کیله، پیمانه: نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست که اهل نور یقین در دل شرایط عرضه آیات و تقدیرات با یادآوری این معالم ربانی و استعمال این اندیشه والای آل محمد ع که روش آن را از صاحبان نور آموخته‌اند، انگاری در هر فرصتی، کیله و پیمانۀ پری از نور علم آل محمد ع نصیبشان می‌شود و این پیمانه از نطفه‌های علمی را با یاد این کلید رمز «اسم الله: یوزرنیم و پسورد»، اخذ می‌نمایند.
«اكتلت منه و عليه: إذا أخذت و تولّيت الكيل بنفسك»
«
اكتلت عليه: أخذت منه»
+ «عمن آخذ معالم دینی؟!»
+ «صمد»
+ «
قراء – رجال»
«عمن آخذ معالم ديني؟ قال: خذ عن يونس بن عبد الرحمن»
+ « … عَمَّنْ آخُذُ مَعَالِمَ دِينِي ؟
… فَهِمْتُ مَا ذَكَرْتُمَا
فَاصْمِدَا فِي دِينِكُمَا عَلَى كُلِّ مُسِنٍّ فِي حُبِّنَا وَ كُلِّ كَثِيرِ الْقَدَمِ فِي أَمْرِنَا
فَإِنَّهُمَا كَافُوكُمَا إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى.»
«فَأَرْسِلْ مَعَنا أَخانا نَكْتَلْ»:
انگاری برادران یوسف ع از پدرشان این خواسته را دارند که می‌دانند، بدون یادآوری معالم ربانی صاحبان نور، از نور علمی آل محمد ع خبری نیست! لذا به پدر می‌گویند پدرجان اگر نزد یوسف ع نام بنیامین برده شود و او را با خود ببریم، دست خالی بر نمی‌گردیم و نگاه یوسف ع به ما «یعنی کیل علمی آل محمد ع به قلب اهل یقین»، مشروط به همراه داشتن «أَخانا» می‌باشد.
 + «اخو – اخوت»
معارین حسود معتقدند که بدون یادآوری معالم ربانی صاحبان نور، میتوانند مستقیما نزد آل محمد ع بروند و با پیمانۀ پر، برگردند! زهی خیال باطل که اگر بدون بنیامین نزد یوسف ع بروند نه تنها از پیمانه‌های پر، خبری نیست که مورد غضب آل محمد ع نیز واقع خواهند شد.
اهل یقین با یاد معالم ربانی در دل شرایط، کیل و پیمانه قلب خود را از نور علم آل محمد ع پر نموده و در هر فرصتی، نوری به چلچراغ قلب خود می‌افزایند و این ازدیاد نور یقین روز افزون، راه را به آنها و کسانی که تهوی الیهم می‌شوند، می‌نمایاند.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
وَ إِذَا طُفِّفَ الْمِکْیَالُ وَ الْمِیزَانُ أَخَذَهُمُ اللَّهُ بِالسِّنِینَ وَ النَّقْص.
وقتی در پیمانه‌کردن و ترازو، کم داده شود،
خداوند آن‌ها را به قحطی و خشکسالی و کم‌شدن محصول گرفتار می‌کند.

[سورة يوسف (۱۲): الآيات ۸۸ الى ۹۳]
فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَيْهِ قالُوا يا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَيْنا إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ (۸۸)
پس چون [برادران‏] بر او وارد شدند، گفتند: «اى عزيز، به ما و خانواده ما آسيب رسيده است و سرمايه‏‌اى ناچيز آورده‏‌ايم. بنابراين پيمانه ما را تمام بده و بر ما تصدّق كن كه خدا صدقه‏‌دهندگان را پاداش مى‏‌دهد.»
قالَ هَلْ عَلِمْتُمْ ما فَعَلْتُمْ بِيُوسُفَ وَ أَخِيهِ إِذْ أَنْتُمْ جاهِلُونَ (۸۹)
گفت: «آيا دانستيد، وقتى كه نادان بوديد، با يوسف و برادرش چه كرديد؟»
قالُوا أَ إِنَّكَ لَأَنْتَ يُوسُفُ قالَ أَنَا يُوسُفُ وَ هذا أَخي قَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْنا إِنَّهُ مَنْ يَتَّقِ وَ يَصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ (۹۰)
گفتند: «آيا تو خود، يوسفى؟» گفت: «[آرى،] من يوسفم و اين برادر من است. به راستى خدا بر ما منّت نهاده است. بى‏‌گمان، هر كه تقوا و صبر پيشه كند، خدا پاداش نيكوكاران را تباه نمى‏‌كند.»
قالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللَّهُ عَلَيْنا وَ إِنْ كُنَّا لَخاطِئِينَ (۹۱)
گفتند: «به خدا سوگند، كه واقعاً خدا تو را بر ما برترى داده است و ما خطاكار بوديم.»
قالَ لا تَثْرِيبَ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ يَغْفِرُ اللَّهُ لَكُمْ وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ (۹۲)
[يوسف‏] گفت: «امروز بر شما سرزنشى نيست. خدا شما را مى‏‌آمرزد و او مهربانترين مهربانان است.»
اذْهَبُوا بِقَمِيصِي هذا فَأَلْقُوهُ عَلى‏ وَجْهِ أَبِي يَأْتِ بَصِيراً وَ أْتُونِي بِأَهْلِكُمْ أَجْمَعِينَ (۹۳)
«اين پيراهن مرا ببَريد و آن را بر چهره پدرم بيفكنيد [تا] بينا شود، و همه كسان خود را نزد من آوريد.»

[سورة الإسراء (۱۷): الآيات ۳۱ الى ۳۵]
وَ أَوْفُوا الْكَيْلَ إِذا كِلْتُمْ
وَ زِنُوا بِالْقِسْطاسِ الْمُسْتَقِيمِ 
ذلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِيلاً (۳۵)
و چون پيمانه مى‏‌كنيد، پيمانه را تمام دهيد،
و با ترازوى درست بسنجيد
كه اين بهتر و خوش فرجام‏‌تر است.

امام صادق علیه السلام:
وَ أَمَّا الْقِسْطَاسُ فَهُوَ الْإِمَامُ
وَ هُوَ الْعَدْلُ مِنَ الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ
وَ هُوَ حُکْمُ الْأَئِمَّهًِْ
قَالَ اللَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ
ذلِکَ خَیْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِیلًا
قَالَ اللَّهُ هُوَ أَعْرَفُ بِتَأْوِیلِ الْقُرْآنِ وَ مَا یَحْکُمُ وَ یَقْضِی.

امّا قسطاس در آیه، امام (علیه السلام) است
که عادل‌ترین فرد روی زمین است
و قسطاس همان حکم ائمّه ع است.
خداوند در این آیه می‌فرماید:
ذلِکَ خَیْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِیلًا،
امام (علیه السلام) به تأویل قرآن و آنچه حکم می‌کند و قضاوت می‌نماید، داناتر است.

مشتقات ریشۀ «کیل» در آیات قرآن:

وَ لا تَقْرَبُوا مالَ الْيَتيمِ إِلاَّ بِالَّتي‏ هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَ أَوْفُوا الْكَيْلَ‏ وَ الْميزانَ بِالْقِسْطِ لا نُكَلِّفُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها وَ إِذا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا وَ لَوْ كانَ ذا قُرْبى‏ وَ بِعَهْدِ اللَّهِ أَوْفُوا ذلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (152)
وَ إِلى‏ مَدْيَنَ أَخاهُمْ شُعَيْباً قالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ قَدْ جاءَتْكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ فَأَوْفُوا الْكَيْلَ‏ وَ الْميزانَ وَ لا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْياءَهُمْ وَ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاحِها ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ (85)
وَ إِلى‏ مَدْيَنَ أَخاهُمْ شُعَيْباً قالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ وَ لا تَنْقُصُوا الْمِكْيالَ‏ وَ الْميزانَ إِنِّي أَراكُمْ بِخَيْرٍ وَ إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ مُحيطٍ (84)
وَ يا قَوْمِ أَوْفُوا الْمِكْيالَ‏ وَ الْميزانَ بِالْقِسْطِ وَ لا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْياءَهُمْ وَ لا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدينَ (85)
وَ لَمَّا جَهَّزَهُمْ بِجَهازِهِمْ قالَ ائْتُوني‏ بِأَخٍ لَكُمْ مِنْ أَبيكُمْ أَ لا تَرَوْنَ أَنِّي أُوفِي الْكَيْلَ‏ وَ أَنَا خَيْرُ الْمُنْزِلينَ (59)
فَإِنْ لَمْ تَأْتُوني‏ بِهِ فَلا كَيْلَ‏ لَكُمْ عِنْدي وَ لا تَقْرَبُونِ (60)
فَلَمَّا رَجَعُوا إِلى‏ أَبيهِمْ قالُوا يا أَبانا مُنِعَ مِنَّا الْكَيْلُ‏ فَأَرْسِلْ مَعَنا أَخانا نَكْتَلْ‏ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ (63)
وَ لَمَّا فَتَحُوا مَتاعَهُمْ وَجَدُوا بِضاعَتَهُمْ رُدَّتْ إِلَيْهِمْ قالُوا يا أَبانا ما نَبْغي‏ هذِهِ بِضاعَتُنا رُدَّتْ إِلَيْنا وَ نَميرُ أَهْلَنا وَ نَحْفَظُ أَخانا وَ نَزْدادُ كَيْلَ‏ بَعيرٍ ذلِكَ كَيْلٌ‏ يَسيرٌ (65)
فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَيْهِ قالُوا يا أَيُّهَا الْعَزيزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ‏ وَ تَصَدَّقْ عَلَيْنا إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقينَ (88)
وَ أَوْفُوا الْكَيْلَ‏ إِذا كِلْتُمْ‏ وَ زِنُوا بِالْقِسْطاسِ الْمُسْتَقيمِ ذلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْويلاً (35)
أَوْفُوا الْكَيْلَ‏ وَ لا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرينَ (181)
الَّذينَ إِذَا اكْتالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ (2)
وَ إِذا كالُوهُمْ‏ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ (3)

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی