آرامش به شرط نور!

الصحيفة السجادية ؛ ص142

 (14) اللَّهُمَّ إِنِّي أَتُوبُ إِلَيْكَ فِي مَقَامِي هَذَا مِنْ كَبَائِرِ ذُنُوبِي وَ صَغَائِرِهَا، وَ بَوَاطِنِ سَيِّئَاتِي وَ ظَوَاهِرِهَا، وَ سَوَالِفِ زَلَّاتِي وَ حَوَادِثِهَا، تَوْبَةَ مَنْ لَا يُحَدِّثُ نَفْسَهُ بِمَعْصِيَةٍ، وَ لَا يُضْمِرُ أَنْ يَعُودَ فِي خَطِيئَةٍ
 [14 بار خدايا من در اينجا بسوى تو، توبه و بازگشت مينمايم از گناهان بزرگ و كوچك خويش و از گناهان پوشيده و آشكارم و از لغزشهاى گذشته و تازه‏‌ام، توبه و بازگشت كسيكه گناهى (از گناهان) را با خود نگويد و در دل نگذراند كه بگناهى باز گردد (دو باره بجا آورد).]

(15) وَ قَدْ قُلْتَ- يَا إِلَهِي- فِي مُحْكَمِ كِتَابِكَ: إِنَّكَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِكَ، وَ تَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ، وَ تُحِبُّ التَّوَّابِينَ، فَاقْبَلْ تَوْبَتِي كَمَا وَعَدْتَ، وَ اعْفُ عَنْ سَيِّئَاتِي كَمَا ضَمِنْتَ، وَ أَوْجِبْ لِي مَحَبَّتَكَ كَمَا شَرَطْتَ
[15 و تو اى خداى من در كتاب محكم و استوار خود (قرآن مجيد كه باطل و نادرستى در آن راه ندارد) فرموده‌‏اى كه تو، توبه و بازگشت را از بندگانت ميپذيرى و از گناهان در ميگذرى (اشاره به آیۀ: وَ هُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ يَعْفُوا عَنِ السَّيِّئاتِ وَ يَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ‏ يعنى و او است خدائى كه توبه را از بندگانش ميپذيرد و از گناهان در ميگذرد و ميداند آنچه را كه بجا ميآوريد) و آنان را كه پيوسته توبه ميكنند دوست ميدارى (اشاره به آیۀ: إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ‏ يعنى همانا خداوند آنان را كه پيوسته‏ توبه ميكنند و پاكيزگان را دوست ميدارد) پس چنانكه وعده فرموده‌‏اى توبه مرا بپذير، و چنانكه ضمانت نموده‏‌اى از گناهانم در گذر، و چنانكه شرط كرده‏‌اى محبّت و دوستى خود را براى من لازم گردان (حضرت صادق- عليه السّلام- فرموده: هر گاه بنده از روى راستى توبه نمايد خداوند او را دوست و در دنيا و آخرت گناهانش را پنهان مينمايد «راوى ميگويد:» گفتم: چگونه بر او پنهان مينمايد؟
فرمود: گناهانى را كه دو فرشته بر او مينويسند از يادشان ميبرد و به اندامش وحى ميفرمايد كه گناهان او را بپوشانيد، و بجاهائيكه گناه كرده وحى مينمايد گناهانى را كه بروى شما بجا آورده پنهان كنيد، پس در پيشگاه خدا ميآيد هنگاميكه چيزى نيست كه بگناهى از گناهان او گواهى دهد).]

‏ (16) وَ لَكَ- يَا رَبِّ- شَرْطِي‏ أَلَّا أَعُودَ فِي مَكْرُوهِكَ، وَ ضَمَانِي أَنْ لَا أَرْجِعَ فِي مَذْمُومِكَ، وَ عَهْدِي أَنْ أَهْجُرَ جَمِيعَ مَعَاصِيكَ.
[16 و شرط و قرار من با تو– اى پروردگارم- آنست كه به ناپسند تو باز نگردم، و ضمانتم آنست كه در نكوهيده تو رجوع ننمايم (دوباره گناهى بجا نياورم) و پيمانم آنست كه از همه گناهان تو دورى نمايم-]