قلک‌هاتونو توی قبر بشکنین و از پس‌اندازاتون، حالا لذت ببرین!
در دل شرایط و حوادث، عملکرد اهل نور و اهل حسد با هم متفاوت است.
اهل نور با استعمال اندیشه‌ی صاحب نور خود، آرامش خلق می کنند
و اهل حسد، تولید ناآرامی و ناامنی می‌کنند.
اینجا واژه «قبر» چگونه باید فهمیده شود؟
+ «گنج نورانی!» : «كَنْدُوجُ الْمُؤْمِنِ قَبْرُهُ»
امام کاظم علیه السلام:
عَنِ الْعَبْدِ الصَّالِحِ ع قَالَ:
سُئِلَ أَبُو ذَرٍّ مَا مَالُكَ؟
قَالَ عَمَلِي
قِيلَ لَهُ إِنَّمَا نَسْأَلُكَ عَنِ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ
فَقَالَ مَا أُصْبِحُ فَلَا أُمْسِي وَ مَا أُمْسِي فَلَا أُصْبِحُ لَنَا كَنْدُوجٌ نَرْفَعُ فِيهِ خَيْرَ مَتَاعِنَا
سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَقُولُ
كَنْدُوجُ الْمُؤْمِنِ قَبْرُهُ.
از ابوذر پرسیده شد: مالت چیست؟
گفت: عملِ من.
به او گفته شد: مرادِ ما طلا و نقره است! گفت: طلا و نقره، از صبحگاهان، به شامگاهان نکشد و از شامگاهان، به صبحگاهان!
ما را خزانه‌ای است که بهترین کالایمان را در آن می گذاریم.
از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که می‌فرمود:
«خزانه مؤمن ، گورِ اوست».
«کندوج: ظرف بزرگ گلين كه پر از غله كنند.»
«الكنز: المال المدفون»

قبر (قلب)، محل ذخیره‌ی اعمال اهل نور و اهل حسد است.
«أَنْفَعُ الذَّخَائِرِ صَالِحُ الْأَعْمَالِ»
و هر چه قدر اهل نور اندیشه نورانی را بیشتر بکار ببندد، قبرشان نورانی‌تر خواهد بود
و این قبر نورانی و این قلب نورانی، از دید همگان مخفی است.
در واقع کسی که عارف به نور و ظلمت قلبش نیست، دقیقا نمیدونه چی تو قبرش منتظرشه!
فقط اعمال صالح نورانی میتونن با ما، به درون قبر و عالم برزخ و قیامت بیایند و از ما دستگیری نمایند و این عمل صالح، همان محصول و مولود مشترک اهل نور و صاحب نورش می‌باشد.
پس این ما هستیم که باید با اقرار به فضل علوم ربانی بنماییم و با یقین به اینکه تنها استعمال این اندیشه والا می‌تواند تولید آرامش نماید، برای خود، قبر و قیامتی آرام دست و پا کنیم، ان شاء الله تعالی.
قبر برای اهل یقین نام زیبای صاحبان نور آنهاست
و گویای رابطه پنهانی و ناپیدای اهل نور با عالم بالا و ولایت آل محمد ع را معنا می کند،
پس قبر برای اهل یقین باید جای خوبی باشد و جای نگرانی نیست.

«قبرت الميّت: دفنته» کانه اهل نور با تولید عمل صالح، اونو یه جای خیلی محفوظ، چالش می‌کنه و دفنش می‌کنه و قبرش می‌کنه و برای خودش نگه میداره.
این دفینه و گنج با ارزش، همون دنیای قبر اهل یقین است.
اهل حسد هم داستانش اینه:«هذا ما كَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ»!
+ «دفن: داءٌ دِفْنٌ‏، داءٌ دَفينٌ‏، الدَّفِينَة‏: گنج»
عرب به بیماری که درون شخص مخفی است و هنوز مشکلی ایجاد نکرده، اما روزی کار دستش می‌دهد، می‌گوید: داء دفین!
کانه اعمال صالح برای اهل یقین و اعمال سوء برای اهل شک و حسد، یه جورایی از دیدگان مخفی هستند، اما یه روزی کار دست صاحبانشان می‌دهند!
لذا اگه یه دفعه می‌بینی که چیزی از تو تلف شد، باید بدانی که همان اعمال سوئی است که از دید ما مخفی بوده و بموقع درناژ نشده و حالا کار دست صاحبش داده است «حاصل المعاصی التّلف».