نور، آرامِ جانم! رَبَّنا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ! السّلام علی صاحب السّکینة!

امام رضا علیه السلام:
عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا تَرَى آخُذُ بَرّاً أَوْ بَحْراً فَإِنَّ طَرِيقَنَا مَخُوفٌ شَدِيدُ اَلْخَطَرِ
فَقَالَ اُخْرُجْ بَرّاً وَ لاَ عَلَيْكَ أَنْ تَأْتِيَ مَسْجِدَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ تُصَلِّيَ رَكْعَتَيْنِ فِي غَيْرِ وَقْتِ فَرِيضَةٍ ثُمَّ لَتَسْتَخِيرُ اَللَّهَ مِائَةَ مَرَّةٍ وَ مَرَّةً ثُمَّ تَنْظُرُ فَإِنْ عَزَمَ اَللَّهُ لَكَ عَلَى اَلْبَحْرِ فَقُلِ اَلَّذِي قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ «وَ قٰالَ اِرْكَبُوا فِيهٰا بِسْمِ اَللّٰهِ مَجْرٰاهٰا وَ مُرْسٰاهٰا إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَحِيمٌ» فَإِنِ اِضْطَرَبَ بِكَ اَلْبَحْرُ فَاتَّكِ عَلَى جَانِبِكَ اَلْأَيْمَنِ وَ قُلْ
بِسْمِ اَللَّهِ اُسْكُنْ بِسَكِينَةِ اَللَّهِ و قِرْ بِوَقَارِ اَللَّهِ وَ اِهْدَأْ بِإِذْنِ اَللَّهِ وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ
قُلْنَا أَصْلَحَكَ اَللَّهُ مَا اَلسَّكِينَةُ؟
رِيحٌ تَخْرُجُ مِنَ اَلْجَنَّةِ لَهَا صُورَةٌ كَصُورَةِ اَلْإِنْسَانِ وَ رَائِحَةٌ طَيِّبَةٌ
وَ هِيَ اَلَّتِي نَزَلَتْ عَلَى إِبْرَاهِيمَ فَأَقْبَلَتْ تَدُورُ حَوْلَ أَرْكَانِ اَلْبَيْتِ وَ هُوَ يَضَعُ اَلْأَسَاطِينَ قِيلَ لَهُ هِيَ مِنَ اَلَّتِي قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «فِيهِ سَكِينَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ بَقِيَّةٌ مِمّٰا تَرَكَ آلُ مُوسىٰ وَ آلُ هٰارُونَ» قَالَ تِلْكَ اَلسَّكِينَةُ فِي اَلتَّابُوتِ وَ كَانَتْ فِيهِ طَشْتٌ تُغْسَلُ فِيهَا قُلُوبُ اَلْأَنْبِيَاءِ وَ كَانَ اَلتَّابُوتُ يَدُورُ فِي بَنِي إِسْرَائِيلَ مَعَ اَلْأَنْبِيَاءِ ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَيْنَا فَقَالَ مَا تَابُوتُكُمْ قُلْنَا اَلسِّلاَحُ قَالَ صَدَقْتُمْ هُوَ تَابُوتُكُمْ وَ إِنْ خَرَجْتَ بَرّاً فَقُلِ اَلَّذِي قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ «سُبْحٰانَ اَلَّذِي سَخَّرَ لَنٰا هٰذٰا وَ مٰا كُنّٰا لَهُ مُقْرِنِينَ. `وَ إِنّٰا إِلىٰ رَبِّنٰا لَمُنْقَلِبُونَ» فَإِنَّهُ لَيْسَ مِنْ عَبْدٍ يَقُولُهَا عِنْدَ رُكُوبِهِ فَيَقَعَ مِنْ بَعِيرٍ أَوْ دَابَّةٍ فَيُصِيبَهُ شَيْءٌ بِإِذْنِ اَللَّهِ ثُمَّ قَالَ فَإِذَا خَرَجْتَ مِنْ مَنْزِلِكَ فَقُلْ بِسْمِ اَللَّهِ آمَنْتُ بِاللَّهِ تَوَكَّلْتُ عَلَى اَللَّهِ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ فَإِنَّ اَلْمَلاَئِكَةَ تَضْرِبُ وُجُوهَ اَلشَّيَاطِينِ وَ يَقُولُونَ قَدْ سَمَّى اَللَّهَ وَ آمَنَ بِاللَّهِ وَ تَوَكَّلَ عَلَى اَللَّهِ وَ قَالَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ .
على بن اسباط‍‌ گويد: به امام رضا عليه السّلام گفتم: قربانت گردم! نظر شما (دربارۀ مسافرت) چيست‌؟ آيا از راه خشكى يا از راه دريايى روانه سفر شوم؛ زيرا راه ما ترسناك است و خطر بسيار دارد؟
فرمود: از راه خشكى بيرون رو، و ايرادى ندارد كه به مسجد رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله بروى و دو ركعت نماز در غير وقت نماز فريضه بگزارى، سپس صد و يك مرتبه از خداوند خير خود را بخواهى (يعنى بگويى: استخير اللّه). پس از آن بينديش اگر ارادۀ تو به راه دريايى تعلّق گرفت (از آن راه برو) و كلام خداوند عزّ و جلّ‌ را (كه به نوح عليه السّلام در هنگام سوار شدن بر كشتى فرمود) بخوان: وَ قٰالَ‌ اِرْكَبُوا فِيهٰا بِسْمِ‌ اَللّٰهِ‌ مَجْرٰاهٰا وَ مُرْسٰاهٰا إِنَّ‌ رَبِّي لَغَفُورٌ رَحِيمٌ‌، و اگر تلاطم دريا تو را نگران و پريشان ساخت، بر جانب راست خود تكيه كن و اين دعا را بخوان:«بسم اللّه اسكن بسكينة اللّه و قر بوقار اللّه و اهدأ بإذن اللّه و لا حول و لا قوّة إلاّ باللّه».
عرض كرديم: خداوند كارهاى شما را اصلاح فرمايد! سكينه چيست‌؟
فرمود:
نسيمى است كه از بهشت مى‌وزد، چهره‌اى مانند چهرۀ انسان دارد و داراى بوى خوشى است
و اين همان چيزى است كه بر ابراهيم عليه السّلام نازل شد و بر دور پايه‌هاى كعبه مى‌گرديد و ابراهيم ستون‌هاى آن را مى‌گذاشت.
به آن حضرت عرض شد: آيا اين سكينه از همان سكينه‌اى است كه خداوند عزّ و جلّ‌ فرموده است: فِيهِ‌ سَكِينَةٌ‌ مِنْ‌ رَبِّكُمْ‌ وَ بَقِيَّةٌ‌ مِمّٰا تَرَكَ‌ آلُ‌ مُوسىٰ‌ وَ آلُ‌ هٰارُونَ‌؟
فرمود: آن سكينه در تابوت بود و در آن تشتى بود كه دل‌هاى انبيا (به هنگام برانگيخته شدن) در آن شست‌وشو مى‌شد. آن تابوت به همراه پيامبران مى‌گرديد (يعنى هرجا كه آن‌ها بودند، تابوت نيز بود).
سپس حضرتش رو به ما كرد و فرمود: تابوت شما چيست‌؟
عرض كرديم: سلاح (رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله).
فرمود: راست گفتيد، اين همان تابوت شماست، و هرگاه به راه خشكى رفتى، كلام خداوند عزّ و جلّ‌ را بخوان: سُبْحٰانَ‌ اَلَّذِي سَخَّرَ لَنٰا هٰذٰا وَ مٰا كُنّٰا لَهُ‌ مُقْرِنِينَ‌ `وَ إِنّٰا إِلىٰ‌ رَبِّنٰا لَمُنْقَلِبُونَ‌.
به راستى هربنده‌اى كه به هنگام سوار شدن به مركب اين آيات را بخواند و از شتر يا چهارپا (و هرمركب سوارى) بر زمين افتد، هرچه به او برسد به اجازه و رخصت خداوند خواهد بود.
آن‌گاه فرمود: هرگاه از خانه‌ات بيرون آمدى، بگو:«بسم اللّه آمنت باللّه توكّلت على اللّه لا حول و لا قوّة إلاّ باللّه»؛ چرا كه فرشتگان به صورت شياطين مى‌زنند و مى‌گويند: او نام خدا را برد، به او ايمان آورد و بر او توكّل كرد و گفت: هيچ قوّت و نيرويى نيست مگر از جانب خداوند متعال.