دکتر محمد شعبانی راد

من خودم به خودم ظلم کردم! ظَلَمْتُ نَفْسِی!

I did wrong to myself!

«ظلمت نفسی»
آمار نشون میده که اکثرا به خودشون ظلم میکنن!

حسود اگه میخواد از تاریکی قلبش نجات پیدا کنه باید اینجوری بگه:
خدایا، به من ظلم نشد!
خودم به خودم بد کردم!
خدایا، به من ظلم نکردی! بد نکردی!
آیاتِ بد برای من تقدیر نکردی!
قصد اصلاح و تربیت منو داشتی!
اما من خودم به خودم ظلم کردم!
این تقدیرات رو باور نکردم! انکار کردم!
خوب انجام وظیفه نکردم!
اصلاح و تربیت نشدم!
اینجوری خودم به خودم بد کردم!
در حالیکه تو ای خدای مهربان همه چیزو برای اینکه من عاقبت به خیر بشم برام جور کردی
اما این من بودم که از اختیارم سوء استفاده کردم
و تمنّامو بر تقدیرت ای خدا ترجیح دادم
و نور هدایتتو فدای دلخواههای خودم کردم ای خدا!
ای خدای مهربان، از تو طلب بخشش و مغفرت می‌نمایم!
اگه این اشتباه‌کار، اسم نورانی غفران خودشو بشناسه
و بهش بی‌معرفت نباشه و بهش نارو نزده باشه،
و این اسم رو در زندگی معنا کنه،
امید است که خدای مهربان از او دستگیری بنماید، ان شاء الله تعالی.

بررسی آیات قرآن و مواردی که اهل حسادت با پشت کردن به نور خود، به خودشان ظلم کردند:

شما با به پرستش‏ گرفتن گوساله، برخود ستم كرديد!
داستان تکراری دنباله‌روی کردن از سامری و پرستش گوساله بجای پرستش نور!
سامری، علیم اللسان فاسقی است که بخوبی میداند اکثرا بدنبال تمناهای خویش هستند و زبانا خود را متدین نشان میدهند لذا با مکر و حقه‌بازی بسیار موذیانه، همه را با خود در رسیدن به آتش جهنم هم‌داستان میکند!

[سورة البقرة (۲): آية ۵۴]
وَ إِذْ قالَ مُوسى‏ لِقَوْمِهِ يا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ بِاتِّخاذِكُمُ الْعِجْلَ 
فَتُوبُوا إِلى‏ بارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ عِنْدَ بارِئِكُمْ فَتابَ عَلَيْكُمْ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (۵۴)
و چون موسى به قوم خود گفت:
«اى قوم من، شما با [به پرستش‏] گرفتن گوساله، برخود ستم كرديد،
پس به درگاه آفريننده خود توبه كنيد، و [خطاكاران‏] خودتان را به قتل برسانيد،
كه اين [كار] نزد آفريدگارتان براى شما بهتر است.»
پس [خدا] توبه شما را پذيرفت، كه او توبه‏‌پذير مهربان است.

وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ

[سورة البقرة (۲): آية ۵۷]
وَ ظَلَّلْنا عَلَيْكُمُ الْغَمامَ
وَ أَنْزَلْنا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى 
كُلُوا مِنْ طَيِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ
وَ ما ظَلَمُونا 
وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (۵۷)
و بر شما ابر را سايه‌‏گستر كرديم؛
و بر شما «گزانگبين» و «بلدرچين» فرو فرستاديم؛
[و گفتيم:]
«از خوراكيهاى پاكيزه‌‏اى كه به شما روزى داده‌‏ايم، بخوريد.»
و[لى آنان‏] بر ما ستم نكردند، بلكه بر خويشتن ستم روا مى‏‌داشتند.

[سورة آل‌‏عمران (۳): الآيات ۱۱۶ الى ۱۱۷]
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً 
وَ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ (۱۱۶)
كسانى كه كفر ورزيدند، هرگز اموالشان و اولادشان چيزى [از عذاب خدا] را از آنان دفع نخواهد كرد،
و آنان اهل آتشند و در آن جاودانه خواهند بود.
مَثَلُ ما يُنْفِقُونَ فِي هذِهِ الْحَياةِ الدُّنْيا
كَمَثَلِ رِيحٍ فِيها صِرٌّ أَصابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ 
وَ ما ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَ لكِنْ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (۱۱۷)
مثَل آنچه [آنان‏] در زندگى اين دنيا [در راه دشمنى با پيامبر] خرج مى‏‌كنند،
همچون مثلِ بادى است كه در آن، سرماى سختى است،
كه به كشتزار قومى كه بر خود ستم نموده‏‌اند بوزد و آن را تباه سازد؛
و خدا به آنان ستم نكرده، بلكه آنان خود بر خويشتن ستم كرده‏‌اند.

اهل نور هم اشتباه میکنن!
اشتباه حتمیه!
اما فرق اهل نور با اهل حسد اینه که اهل نور وقتی اشتباه میکنن، با قبض نور قلبشون متوجه اشتباه خودشون میشن، لذا فورا به فکر چاره می‌افتن و استغفار میکنن و صادقانه اقرار به اشتباه خود و فضیلت نور بر خود میکنن و اینجوری نور توبه، قلبشونو روشن میکنه ولی اهل کبر و حسد، مصرّانه در مسیر غلط و اشتباه خودشون همچنان با تمام قوا ادامه میدن و این تفاوت رفتار بزرگ اهل نور و اهل حسد، تفاوت بزرگی در سرنوشت اونها خواد داشت. خلود تا ابد در نور بهشت از آنِ اهل نور و خلود تا ابد در آتش جهنم هم از آنِ اهل نار حسد- که گل سجین خودشونو با کمک این نور هدایت درناژ نکردند- خواهد بود.

[سورة آل‏‌عمران (۳): الآيات ۱۳۵ الى ۱۳۶]
وَ الَّذِينَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ
وَ مَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللَّهُ وَ لَمْ يُصِرُّوا عَلى‏ ما فَعَلُوا وَ هُمْ يَعْلَمُونَ (۱۳۵)
و آنان كه چون كار زشتى كنند، يا بر خود ستم روا دارند، خدا را به ياد مى‌‏آورند و براى گناهانشان آمرزش مى‏‌خواهند -و چه كسى جز خدا گناهان را مى‌‏آمرزد؟
و بر آنچه مرتكب شده‏‌اند، با آنكه مى‌‏دانند [كه گناه است‏]، پافشارى نمى‌‏كنند.
أُولئِكَ جَزاؤُهُمْ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها وَ نِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِينَ (۱۳۶)
آنان، پاداششان آمرزشى از جانب پروردگارشان، و بوستانهايى است كه از زير [درختان‏] آن جويبارها روان است. جاودانه در آن بمانند، و پاداش اهل عمل چه نيكوست.

[سورة الأعراف (۷): الآيات ۲۲ الى ۲۵]
فَدَلاَّهُما بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما وَ طَفِقا يَخْصِفانِ عَلَيْهِما مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ وَ ناداهُما رَبُّهُما أَ لَمْ أَنْهَكُما عَنْ تِلْكُمَا الشَّجَرَةِ وَ أَقُلْ لَكُما إِنَّ الشَّيْطانَ لَكُما عَدُوٌّ مُبينٌ (۲۲)
پس آن دو را با فريب به سقوط كشانيد؛ پس چون آن دو از [ميوه‏] آن درختِ [ممنوع‏] چشيدند، برهنگى‌‏هايشان بر آنان آشكار شد، و به چسبانيدن برگ‏[هاى درختانِ‏] بهشت بر خود آغاز كردند؛ و پروردگارشان بر آن دو بانگ بر زد: «مگر شما را از اين درخت منع نكردم و به شما نگفتم كه در حقيقت شيطان براى شما دشمنى آشكار است.»
قالا رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِينَ (۲۳)
گفتند:
«پروردگارا، ما بر خويشتن ستم كرديم،
و اگر بر ما نبخشايى و به ما رحم نكنى، مسلماً از زيانكاران خواهيم بود.»
قالَ اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى‏ حِينٍ (۲۴)
فرمود: «فرود آييد، كه بعضى از شما دشمن بعضى [ديگر]يد؛
و براى شما در زمين، تا هنگامى [معيّن‏] قرارگاه و برخوردارى است.»
قالَ فِيها تَحْيَوْنَ وَ فِيها تَمُوتُونَ وَ مِنْها تُخْرَجُونَ (۲۵)
فرمود: «در آن زندگى مى‌‏كنيد و در آن مى‌‏ميريد و از آن برانگيخته خواهيد شد.»

راه پیدا کردن و دسترسی به سرنخ نورانی،
وقتی با اشتباه خودمون، گُمِش میکنیم اینه:
اهل نور میدونه که وقتی اشتباه میکنه و خدا هم تاریکش میکنه تا متوجه این اشتباهش بشه، برای اینکه دوباره سرنخ نورانیشو بدست بیاره باید بره سراغ صاحب نورش، چون خدا اینجوری خواسته: «جاؤُكَ» یعنی پیش تو بیایند و از خدا آمرزش بخواهند! و اونوقت پیامبر برای کسی که اشتباه کرده، طلب آمرزش نماید و خدای مهربان هم این خواسته رسولش را رد نخواهد کرد و می‌پذیرد.
اطاعت از رسول خدا، توفیق خدایی میخواهد!
«وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ لِيُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ»

[سورة النساء (۴): آية ۶۴]
وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ لِيُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ 
وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِيماً (۶۴)
و ما هيچ پيامبرى را نفرستاديم مگر آنكه به توفيق الهى از او اطاعت كنند.
و اگر آنان وقتى به خود ستم كرده بودند، پيش تو مى‏‌آمدند و از خدا آمرزش مى‌‏خواستند و پيامبر [نيز] براى آنان طلب آمرزش مى‌‏كرد، قطعاً خدا را توبه‏‌پذيرِ مهربان مى‏‌يافتند.

جایگاه ابدی آتشین، برای اهل حسادتی که به خودشان ظلم کردند!
در ادامه آیه، عده‌ای که خداوند از دنیای قلب آنها آگاه است و آنها واقعا برای دسترسی به راه نورانی خود، لا یستطیعون حیلة، بوده‌اند،
امید است که خداوند از اشتباهشان درگذرد.

[سورة النساء (۴): الآيات ۹۷ الى ۹۹]
إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ ظالِمِي أَنْفُسِهِمْ قالُوا فِيمَ كُنْتُمْ 
قالُوا كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الْأَرْضِ 
قالُوا أَ لَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللَّهِ واسِعَةً فَتُهاجِرُوا فِيها
فَأُولئِكَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ ساءَتْ مَصِيراً (۹۷)
كسانى كه بر خويشتن ستمكار بوده‌‏اند، [وقتى‏] فرشتگان جانشان را مى‌‏گيرند، مى‌‏گويند:
«در چه [حال‏] بوديد؟»
پاسخ مى‏‌دهند:
«ما در زمين از مستضعفان بوديم.»
مى‌‏گويند:
«مگر زمين خدا وسيع نبود تا در آن مهاجرت كنيد؟»
پس آنان جايگاهشان دوزخ است، و [دوزخ‏] بد سرانجامى است.
إِلاَّ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ لا يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَ لا يَهْتَدُونَ سَبِيلاً (۹۸)
مگر آن مردان و زنان و كودكان فرودستى كه چاره‏‌جويى نتوانند و راهى نيابند.
فَأُولئِكَ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَ كانَ اللَّهُ عَفُوًّا غَفُوراً (۹۹)
پس آنان [كه فى الجمله عذرى دارند] باشد كه خدا از ايشان درگذرد، كه خدا همواره خطابخش و آمرزنده است.

داستان تکراری اهل حسادتی که اشتباه مرگبار تهمت را مرتکب می‌شوند!

[سورة النساء (۴): الآيات ۱۱۰ الى ۱۱۲]
وَ مَنْ يَعْمَلْ سُوءاً أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللَّهَ يَجِدِ اللَّهَ غَفُوراً رَحِيماً (۱۱۰)
و هر كس كار بدى كند، يا بر خويشتن ستم ورزد؛
سپس از خدا آمرزش بخواهد، خدا را آمرزنده مهربان خواهد يافت.
وَ مَنْ يَكْسِبْ إِثْماً فَإِنَّما يَكْسِبُهُ عَلى‏ نَفْسِهِ وَ كانَ اللَّهُ عَلِيماً حَكِيماً (۱۱۱)
و هر كس گناهى مرتكب شود، فقط آن را به زيان خود مرتكب شده،
و خدا همواره داناى سنجيده‏‌كار است.
وَ مَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْماً ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئاً فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِيناً (۱۱۲)
و هر كس خطا يا گناهى مرتكب شود؛ سپس آن را به بى‏‌گناهى نسبت دهد،
قطعاً بهتان و گناه آشكارى بر دوش كشيده است.

ادامۀ بررسی آیات قرآن «ظلم & نفس» به علاقمندان توصیه می‌شود:

وَ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَ لا تُمْسِكُوهُنَّ ضِراراً لِتَعْتَدُوا وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ‏ نَفْسَهُ‏ وَ لا تَتَّخِذُوا آياتِ اللَّهِ هُزُواً وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ ما أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ مِنَ الْكِتابِ وَ الْحِكْمَةِ يَعِظُكُمْ بِهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عَليمٌ (231)
لَيْسَ عَلَيْكَ هُداهُمْ وَ لكِنَّ اللَّهَ يَهْدي مَنْ يَشاءُ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَلِأَنْفُسِكُمْ‏ وَ ما تُنْفِقُونَ إِلاَّ ابْتِغاءَ وَجْهِ اللَّهِ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ لا تُظْلَمُونَ‏ (272)
وَ اتَّقُوا يَوْماً تُرْجَعُونَ فيهِ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ‏ ما كَسَبَتْ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ‏ (281)
فَكَيْفَ إِذا جَمَعْناهُمْ لِيَوْمٍ لا رَيْبَ فيهِ وَ وُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ‏ ما كَسَبَتْ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ‏ (25)
وَ ما كانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَغُلَّ وَ مَنْ يَغْلُلْ يَأْتِ بِما غَلَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ ثُمَّ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ‏ ما كَسَبَتْ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ‏ (161)
أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذينَ يُزَكُّونَ أَنْفُسَهُمْ‏ بَلِ اللَّهُ يُزَكِّي مَنْ يَشاءُ وَ لا يُظْلَمُونَ‏ فَتيلاً (49)
وَ كَتَبْنا عَلَيْهِمْ فيها أَنَّ النَّفْسَ‏ بِالنَّفْسِ‏ وَ الْعَيْنَ بِالْعَيْنِ وَ الْأَنْفَ بِالْأَنْفِ وَ الْأُذُنَ بِالْأُذُنِ وَ السِّنَّ بِالسِّنِّ وَ الْجُرُوحَ قِصاصٌ فَمَنْ تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَهُ وَ مَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ‏ (45)
وَ مَنْ أَظْلَمُ‏ مِمَّنِ افْتَرى‏ عَلَى اللَّهِ كَذِباً أَوْ قالَ أُوحِيَ إِلَيَّ وَ لَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْ‏ءٌ وَ مَنْ قالَ سَأُنْزِلُ مِثْلَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ لَوْ تَرى‏ إِذِ الظَّالِمُونَ‏ في‏ غَمَراتِ الْمَوْتِ وَ الْمَلائِكَةُ باسِطُوا أَيْديهِمْ أَخْرِجُوا أَنْفُسَكُمُ‏ الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذابَ الْهُونِ بِما كُنْتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَ كُنْتُمْ عَنْ آياتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ (93)
وَ مَنْ خَفَّتْ مَوازينُهُ فَأُولئِكَ الَّذينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ‏ بِما كانُوا بِآياتِنا يَظْلِمُونَ‏ (9)

فَمَنْ أَظْلَمُ‏ مِمَّنِ افْتَرى‏ عَلَى اللَّهِ كَذِباً أَوْ كَذَّبَ بِآياتِهِ أُولئِكَ يَنالُهُمْ نَصيبُهُمْ مِنَ الْكِتابِ حَتَّى إِذا جاءَتْهُمْ رُسُلُنا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قالُوا أَيْنَ ما كُنْتُمْ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ قالُوا ضَلُّوا عَنَّا وَ شَهِدُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ‏ أَنَّهُمْ كانُوا كافِرينَ (37)
وَ قَطَّعْناهُمُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ أَسْباطاً أُمَماً وَ أَوْحَيْنا إِلى‏ مُوسى‏ إِذِ اسْتَسْقاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِبْ بِعَصاكَ الْحَجَرَ فَانْبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَةَ عَيْناً قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُناسٍ مَشْرَبَهُمْ وَ ظَلَّلْنا عَلَيْهِمُ الْغَمامَ وَ أَنْزَلْنا عَلَيْهِمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى‏ كُلُوا مِنْ طَيِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ وَ ما ظَلَمُونا وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ‏ يَظْلِمُونَ‏ (160)
ساءَ مَثَلاً الْقَوْمُ الَّذينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ أَنْفُسَهُمْ‏ كانُوا يَظْلِمُونَ‏ (177)
إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً في‏ كِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ مِنْها أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلا تَظْلِمُوا فيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ‏ وَ قاتِلُوا الْمُشْرِكينَ كَافَّةً كَما يُقاتِلُونَكُمْ كَافَّةً وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقينَ (36)
أَ لَمْ يَأْتِهِمْ نَبَأُ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَوْمِ نُوحٍ وَ عادٍ وَ ثَمُودَ وَ قَوْمِ إِبْراهيمَ وَ أَصْحابِ مَدْيَنَ وَ الْمُؤْتَفِكاتِ أَتَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَما كانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ‏ وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ‏ يَظْلِمُونَ‏ (70)
إِنَّ اللَّهَ لا يَظْلِمُ‏ النَّاسَ شَيْئاً وَ لكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ‏ يَظْلِمُونَ‏ (44)
وَ لَوْ أَنَّ لِكُلِّ نَفْسٍ‏ ظَلَمَتْ‏ ما فِي الْأَرْضِ لاَفْتَدَتْ بِهِ وَ أَسَرُّوا النَّدامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذابَ وَ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ‏ (54)
وَ لا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدي خَزائِنُ اللَّهِ وَ لا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَ لا أَقُولُ إِنِّي مَلَكٌ وَ لا أَقُولُ لِلَّذينَ تَزْدَري أَعْيُنُكُمْ لَنْ يُؤْتِيَهُمُ اللَّهُ خَيْراً اللَّهُ أَعْلَمُ بِما في‏ أَنْفُسِهِمْ‏ إِنِّي إِذاً لَمِنَ الظَّالِمينَ‏ (31)
وَ ما ظَلَمْناهُمْ‏ وَ لكِنْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ‏ فَما أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتي‏ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ شَيْ‏ءٍ لَمَّا جاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَ ما زادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبيبٍ (101)
وَ سَكَنْتُمْ في‏ مَساكِنِ الَّذينَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ‏ وَ تَبَيَّنَ لَكُمْ كَيْفَ فَعَلْنا بِهِمْ وَ ضَرَبْنا لَكُمُ الْأَمْثالَ (45)
الَّذينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ ظالِمي‏ أَنْفُسِهِمْ‏ فَأَلْقَوُا السَّلَمَ ما كُنَّا نَعْمَلُ مِنْ سُوءٍ بَلى‏ إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (28)
هَلْ يَنْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ تَأْتِيَهُمُ الْمَلائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ أَمْرُ رَبِّكَ كَذلِكَ فَعَلَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ ما ظَلَمَهُمُ‏ اللَّهُ وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ‏ يَظْلِمُونَ‏ (33)
وَ عَلَى الَّذينَ هادُوا حَرَّمْنا ما قَصَصْنا عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ وَ ما ظَلَمْناهُمْ‏ وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ‏ يَظْلِمُونَ‏ (118)
وَ دَخَلَ جَنَّتَهُ وَ هُوَ ظالِمٌ‏ لِنَفْسِهِ‏ قالَ ما أَظُنُّ أَنْ تَبيدَ هذِهِ أَبَداً (35)
وَ نَضَعُ الْمَوازينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيامَةِ فَلا تُظْلَمُ‏ نَفْسٌ‏ شَيْئاً وَ إِنْ كانَ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنا بِها وَ كَفى‏ بِنا حاسِبينَ (47)
فَرَجَعُوا إِلى‏ أَنْفُسِهِمْ‏ فَقالُوا إِنَّكُمْ أَنْتُمُ الظَّالِمُونَ‏ (64)
وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ‏ ظُلْماً وَ عُلُوًّا فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُفْسِدينَ (14)
قيلَ لَهَا ادْخُلِي الصَّرْحَ فَلَمَّا رَأَتْهُ حَسِبَتْهُ لُجَّةً وَ كَشَفَتْ عَنْ ساقَيْها قالَ إِنَّهُ صَرْحٌ مُمَرَّدٌ مِنْ قَواريرَ قالَتْ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ‏ نَفْسي‏ وَ أَسْلَمْتُ مَعَ سُلَيْمانَ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ (44)
قالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ‏ نَفْسي‏ فَاغْفِرْ لي‏ فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ (16)
فَكُلاًّ أَخَذْنا بِذَنْبِهِ فَمِنْهُمْ مَنْ أَرْسَلْنا عَلَيْهِ حاصِباً وَ مِنْهُمْ مَنْ أَخَذَتْهُ الصَّيْحَةُ وَ مِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنا بِهِ الْأَرْضَ وَ مِنْهُمْ مَنْ أَغْرَقْنا وَ ما كانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ‏ وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ‏ يَظْلِمُونَ‏ (40)
أَ وَ لَمْ يَسيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ أَثارُوا الْأَرْضَ وَ عَمَرُوها أَكْثَرَ مِمَّا عَمَرُوها وَ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَما كانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ‏ وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ‏ يَظْلِمُونَ‏ (9)
فَقالُوا رَبَّنا باعِدْ بَيْنَ أَسْفارِنا وَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ‏ فَجَعَلْناهُمْ أَحاديثَ وَ مَزَّقْناهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآياتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (19)
ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا فَمِنْهُمْ ظالِمٌ‏ لِنَفْسِهِ‏ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَيْراتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبيرُ (32)
فَالْيَوْمَ لا تُظْلَمُ‏ نَفْسٌ‏ شَيْئاً وَ لا تُجْزَوْنَ إِلاَّ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (54)
وَ بارَكْنا عَلَيْهِ وَ عَلى‏ إِسْحاقَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِما مُحْسِنٌ وَ ظالِمٌ‏ لِنَفْسِهِ‏ مُبينٌ (113)
الْيَوْمَ تُجْزى‏ كُلُّ نَفْسٍ‏ بِما كَسَبَتْ لا ظُلْمَ‏ الْيَوْمَ إِنَّ اللَّهَ سَريعُ الْحِسابِ (17)
مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِنَفْسِهِ‏ وَ مَنْ أَساءَ فَعَلَيْها وَ ما رَبُّكَ بِظَلاَّمٍ‏ لِلْعَبيدِ (46)
وَ تَراهُمْ يُعْرَضُونَ عَلَيْها خاشِعينَ مِنَ الذُّلِّ يَنْظُرُونَ مِنْ طَرْفٍ خَفِيٍّ وَ قالَ الَّذينَ آمَنُوا إِنَّ الْخاسِرينَ الَّذينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ‏ وَ أَهْليهِمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَلا إِنَّ الظَّالِمينَ‏ في‏ عَذابٍ مُقيمٍ (45)
وَ خَلَقَ اللَّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ لِتُجْزى‏ كُلُّ نَفْسٍ‏ بِما كَسَبَتْ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ‏ (22)
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسى‏ أَنْ يَكُونُوا خَيْراً مِنْهُمْ وَ لا نِساءٌ مِنْ نِساءٍ عَسى‏ أَنْ يَكُنَّ خَيْراً مِنْهُنَّ وَ لا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ‏ وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإيمانِ وَ مَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ‏ (11)
يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحْصُوا الْعِدَّةَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ لا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَ لا يَخْرُجْنَ إِلاَّ أَنْ يَأْتينَ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ‏ نَفْسَهُ‏ لا تَدْري لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذلِكَ أَمْراً (1)

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی