[مَنْ أَدْمَنَ إِلَى الْمَسْجِدِ … أَصَابَ … أَخٌ مُسْتَفَادٌ]:
+ عبارت «قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ» 4 بار در قرآن تکرار شده است:
«سجده بر مخلوق نورانی به دستور خالق این نور!»
یعنی با سجده بر آدم ع، از علم آل محمد ع که نزد اوست، منفعت ببرید!
این نور علم را خدای مهربان نزد او سپرده است «ودیعة الله»!
[سجدة – آیاتی و رسلی – دمن – صوب – نفع]:
«مَنْ أَدْمَنَ … أَصَابَ … ملک سلیمان»
اگه مدام حوادث رو آثار عیبت بدونی «مَنْ أَدْمَنَ إِلَى الْمَسْجِدِ» آخرش اینجوری میشه ان شاء الله که:
قلب بالاخره موفق به فهم قبض و بسط و امر و نهی ولیّ خدا میشه و آیات محکم رو درک میکنه:
«مَنْ أَدْمَنَ إِلَى الْمَسْجِدِ … أَصَابَ …آيَةٌ مُحْكَمَةٌ»
و با استعمال معالم ربانی موفق به انجام اصل فریضه که همانا عمل به نور ولایت آل محمد ع است می گردد «مَنْ أَدْمَنَ إِلَى الْمَسْجِدِ … أَصَابَ … فَرِيضَةٌ مُسْتَعْمَلَةٌ»
و موجب ترویج و نشر اندیشه و سنت آل محمد ع می‌شود:
«مَنْ أَدْمَنَ إِلَى الْمَسْجِدِ … أَصَابَ … سُنَّةٌ قَائِمَةٌ»
و قلب منور به نور بکر آل محمد ع می‌شود:
«مَنْ أَدْمَنَ إِلَى الْمَسْجِدِ … أَصَابَ … عِلْمٌ مُسْتَطْرَفٌ»
و رابطه‌ای قلبی با آل محمد ع به برکت یادآوری معالم ربانی برایش ایجاد می‌شود:
«مَنْ أَدْمَنَ إِلَى الْمَسْجِدِ … أَصَابَ … أَخٌ مُسْتَفَادٌ»
که مدام به این وسیله از علم و حکمت آل محمد ع منتفع و بهره‌مند می‌شود و در دل شرایط با نوری که با یادآوری معالم ربانی، آل محمد ع به این قلب می‌اندازند، کانه کلمه‌ای تاثیرگذار به گوش قلب می‌خوانند:
«مَنْ أَدْمَنَ إِلَى الْمَسْجِدِ … أَصَابَ … كَلِمَةٌ تَدُلُّهُ عَلَى هُدًى»
که در دل شرایط بحرانی تقدیرات، دست او را می‌گیرد و هدایتش‌ می‌نماید و از روی اشارات این قبض و بسط نور، می‌فهمد چه اقدامی الآن باید انجام دهد که مرضی ذات اقدس الهی باشد و با این عنایت خدای مهربان، از گناه دل میکند:
«مَنْ أَدْمَنَ إِلَى الْمَسْجِدِ … أَصَابَ … كَلِمَةٌ … تَرُدُّهُ عَنْ رَدًى»
و چون قلب، عالم به امر و نهی مربی و مافوق خود شده، لذا ترک گناه- که کار بسیار سختی است- را به آسانی و شیرینی هر چه تمامتر انجام می‌دهد:
«مَنْ أَدْمَنَ إِلَى الْمَسْجِدِ … أَصَابَ … تَرْكُ الذَّنْبِ خَشْيَةً أَوْ حَيَاءً»
شرط بهره‌مندی از همۀ اینها در واژه «ادمن» است، یعنی باید مدام از دلخواه و تمنّا بگذری و عادات سوء گذشته رو کنار بگذاری و معتاد «آیاتی و رسلی» شوی:
+ «دمن – مُدْمِنُ‏ الْخَمْرِ»
+ «صوب – أصاب السهم»: یعنی بالاخره میزنه به هدف!
+ «لو استقاموا علی الطریقة لاسقیناکم ماء غدقا»
امام حسین علیه السلام:
عَنْ عُمَيْرِ بْنِ الْمَأْمُونِ رَضِيعِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ قَالَ:
أَتَيْتُ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ ع
فَقُلْتُ لَهُ حَدِّثْنِي عَنْ جَدِّكَ رَسُولِ اللَّهِ ص
قَالَ نَعَمْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص
مَنْ أَدْمَنَ إِلَى الْمَسْجِدِ أَصَابَ الْخِصَالَ الثَّمَانِيَةَ
آيَةٌ مُحْكَمَةٌ
أَوْ فَرِيضَةٌ مُسْتَعْمَلَةٌ
أَوْ سُنَّةٌ قَائِمَةٌ
أَوْ عِلْمٌ مُسْتَطْرَفٌ
أَوْ أَخٌ مُسْتَفَادٌ
أَوْ كَلِمَةٌ تَدُلُّهُ عَلَى هُدًى
أَوْ تَرُدُّهُ عَنْ رَدًى
وَ تَرْكُ الذَّنْبِ خَشْيَةً أَوْ حَيَاءً.
بركت‏هاى پيوسته به مسجد رفتن‏:
یعنی: «سجده بر مخلوق نورانی به دستور خالق این نور!»
یعنی پیوسته از نور قلبت، اخذ علم کنی و به آن عمل نمایی و عادت به این روش زندگی راحت داشته باشی، اونوقت میبینی که زندگی بدون حسد چه زیباست!
به نقل از عمير بن مأمون:
نزد امام حسين عليه السلام آمدم و به او گفتم:
از جدّت پيامبر خدا، برايم حديث بگو.
فرمود:
«باشد. پيامبر خدا فرمود:”
هر كس پيوسته به مسجد برود، [حدّاقل به يكى از] هشت چيز دست مى‌‏يابد:
آيتى استوار،
يا فريضه‌‏اى عمل شده،
يا سنّتى برپا،
يا دانشى نو،
يا برادرى قابلِ استفاده،
يا سخنى كه او را به هدايتْ رهنمون شود
يا از هلاكت بازش دارد،
و تركِ گناه از سرِ ترس يا حيا».
اینها همه ثمرات دیدن اخم و لبخند ولیّ خدا در دل شرایط روزمرۀ زندگی است!