+ «جبل – لَنْ‏ تَراني‏ وَ لكِنِ انْظُرْ إِلَى الْجَبَلِ»
خدا رو که نمیتونی ببینی! به کوهِ علم نگاه کن!
«ولكِنَّ العِلمَ مَجبولٌ في قُلوبِكُم»
امام علی علیه السلام:
لَيسَ العِلمُ فِي السَّماءِ فَيُنزَلُ إلَيكُم،
و لا في تُخومِ الأَرضِ فَيُخرَجُ لَكُم،
و لكِنَّ العِلمَ مَجبولٌ في قُلوبِكُم،
تَأَدَّبوا بِآدابِ الرّوحانِيّينَ يَظهَر لَكُم‏.
دانش نه در آسمان است كه بر شما فرود آيد
و نه در زير زمين، تا برايتان بيرون آيد؛
بلكه دانش در دلهايتان سرشته شده است.
به آداب روحانيان متأدّب شويد تا نورِ دانش برايتان آشكار گردد.»

حسادتو بذار کنار، نورِ دانش توی قلبت آشکار میشه!
«کلام الله دواء القلوب»
«دواء القلوب الرضا بالقضاء»
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
«أَيُّهَا النَّاسُ
إِنَّهُ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلِي
وَ كَأَنَّنِي بِكُمْ قَدْ فَارَقْتُمُونِي بِأَبْدَانِكُمْ
وَ لَا تُفَارِقُونِي بِقُلُوبِكُمْ»
+ «إنّ للقُلوبِ شَواهِدَ»
+ «وَ أَمْثِلَتُهُمْ فِي الْقُلُوبِ مَوْجُودَةٌ»
امام علی علیه السلام:
يَا كُمَيْلَ بْنَ زِيَادٍ
مَحَبَّةُ اَلْعَالِمِ دِينٌ يُدَانُ بِهِ
بِهِ يَكْسِبُ اَلْإِنْسَانُ اَلطَّاعَةَ فِي حَيَاتِهِ وَ جَمِيلَ اَلْأُحْدُوثَةِ بَعْدَ وَفَاتِهِ
وَ مَنْفَعَةُ اَلْمَالِ تَزُولُ بِزَوَالِهِ مَاتَ خُزَّانُ اَلْأَمْوَالِ وَ هُمْ أَحْيَاءٌ
وَ اَلْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِيَ اَلدَّهْرُ
أَعْيَانُهُمْ مَفْقُودَةٌ وَ أَمْثِلَتُهُمْ فِي اَلْقُلُوبِ مَوْجُودَةٌ.
اى كميل، دوستى دانشمند، آئينى است كه با آن جزا و پاداش دهند.
انسان توسّط‍‌ دانش در زمان حياتش به كسب طاعت پردازد و پس از مرگ نام نيك باقى گذارد.
و سود و بهرۀ مال با نابودى مال از دست برود. ثروت اندوزان گو اينكه زنده‌اند مرده بشمار آيند،
ولى دانشمندان تا زمان باقى است جاويدند و گرامى،
ظاهرا وجودشان ناپيدا است ولى نفس ايشان در دلها آشكار.

نسیم روح بخش و بهشتیِ علوم نورانی، چهره‌ای شبیه صورت انسان دارد!
«لَهَا صُورَةٌ كَصُورَةِ اَلْإِنْسَانِ» – «لَهَا وَجْهٌ كَوَجْهِ الْإِنْسَانِ»
+ «ندای نورانی! منادی نور!»

امام صادق علیه السلام:
عَنْ سُفْيَانَ قَالَ: 
قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ 
يَا سُفْيَانُ لاَ تَذْهَبَنَّ بِكَ اَلْمَذَاهِبُ
عَلَيْكَ بِالْقَصْدِ وَ عَلَيْكَ أَنْ تَتَّبِعَ اَلْهُدَى
قُلْتُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ وَ مَا اِتِّبَاعُ اَلْهُدَى
قَالَ كِتَابُ اَللَّهِ وَ لُزُومُ هَذَا اَلرَّجُلِ
فَقَالَ لِي يَا سُفْيَانُ أَنْتَ لاَ تَدْرِي مَنْ هُوَ
قُلْتُ لاَ وَ اَللَّهِ مَا أَدْرِي مَنْ هُوَ
قَالَ فَقَالَ لِي وَ اَللَّهِ لَكِنَّكَ آثَرْتَ اَلدُّنْيَا عَلَى اَلْآخِرَةِ
وَ مَنْ آثَرَ اَلدُّنْيَا عَلَى اَلْآخِرَةِ حَشَرَهُ اَللَّهُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ أَعْمَى
قَالَ قُلْتُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ أَخْبِرْنِي عَنْ هَذَا اَلرَّجُلِ لَعَلَّ اَللَّهَ يَنْفَعُنِي بِهِ
قَالَ يَا سُفْيَانُ هُوَ وَ اَللَّهِ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ 
مَنِ اِتَّبَعَهُ فَقَدْ أُعْطِيَ مَا لَمْ يُعْطَ أَحَدٌ
وَ مَنْ لَمْ يَتَّبِعْهُ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرٰاناً مُبِيناً
هُوَ وَ اَللَّهِ جَدُّنَا عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ 
يَا سُفْيَانُ إِنْ أَرَدْتَ اَلْعُرْوَةَ اَلْوُثْقَى فَعَلَيْكَ بِعَلِيٍّ فَإِنَّهُ وَ اَللَّهِ يُنْجِيكَ مِنَ اَلْعَذَابِ
يَا سُفْيَانُ لاَ تَتَّبِعْ هَوَاكَ فَتَضِلَّ عَنْ سَوَاءِ اَلسَّبِيلِ.
سفيان گفت:
حضرت صادق بمن فرمود:
سفيان، مبادا منحرف شوى،
مواظب باش كه از جاده دور نشوى، از هدايت پيروى كن.
عرض كردم پيروى از هدايت چيست‌؟فرمود:
كتاب خدا و چنگ زدن به دامن آن مرد.
فرمود: سفيان تو نميدانى آن مرد كيست‌؟
گفتم:نه آقا از كجا ميدانم او كيست‌؟
فرمود: بخدا سوگند تو دنيا را بر آخرت ترجيح داده‌اى
و هر كس دنيا را بر آخرت مقدم دارد خداوند روز قيامت او را كور محشور مى‌كند.
گفتم: يا ابن رسول اللّٰه بفرمائيد آن مرد كيست‌؟ شايد از او بهره‌مند شوم.
فرمود: سفيان بخدا قسم آن مرد امير المؤمنين على بن ابى طالب است
هر كه پيرو او باشد نعمتى دارد كه به هيچ كس چنان نعمتى داده نشده
و هر كه از اطاعت او سر باز زند زيانى آشكار نموده
بخدا قسم او جدّ ما على بن ابى طالب است.
سفيان! اگر مايلى چنگ بدست آويز محكم زنى، دست بيانداز به دامن على
بخدا قسم او تو را از آتش جهنم نجات می‌بخشد.
مبادا پيرو هواى نفس شوى كه از جاده منحرف خواهى شد.