[حلق راس – چهار ماه مهلت! برای معار و مستقر «لَا يُكْتَبُ عَلَيْهِ ذَنْبٌ! أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ!»]:
چهار ماه (تاویلا) به معارین اجازه داده شده تا وارد حریم حرم امن آل محمد ع شوند و این عملا یعنی آشنایی با معالم ربانی صاحبان نور، «إِنَّ اللَّهَ أَبَاحَ لِلْمُشْرِكِينَ الْحَرَمَ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ» و این مهلت برای آشنایی آنها با بینش آل محمد ع است تا اختیارا آن را باور نمایند . و این مهلت چهارماهه البته مشمول مستقرین هم قطعا می‌شود «فَأَبَاحَ لِلْمُؤْمِنِينَ إِذَا زَارُوهُ جِلَاءً مِنَ الذُّنُوبِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ» و آنها از این فرصت آشنایی با معالم ربانی «إِذَا زَارُوهُ» برای پاکی خود از فروعات گناه «جِلَاءً مِنَ الذُّنُوبِ» استفاده می‌کنند «درناژ حسادت»، چون مستقرین اعتقادا منا اهل البیت ع هستند اما اعمال آنها آلودگی دارد که مهلت آشنایی آنها با معالم ربانی برای برطرف نمودن همین آلودگیهاست ولی در مورد  معارین این مهلت، فرصتی است که آنها با آشنایی با معالم ربانی خود را مشمول لطف بغیر حساب الهی یعنی بداء نمایند و با پایان این مهلت، اگر بداء برایشان حاصل نشود، دیگر توقیع به لعن آنها صادر خواهد شد. در واقع این مهلت یک فراخوان آسمانی است برای ورود به حرم امن الهی و علوم ربانی!
صاحبان نور خود را جانفدای آل محمد ع در این مسئولیت خطیر کربلا قرار داده و تا مرز تاریکی و خود عرفات، از حرم خارج شده «شفا البئر» تا ندای حق و آسمانی و دعوت و فراخوان الهی را به گوش عالمیان برسانند که ای مستقرین و معارین، به همه مهلت داده شده تا با اخذ علوم ربانی از صاحبان نور، به سیاحت در آفاق و انفس بپردازید و فرصت را غنیمت شمرید و اگر بینش معیوب دارید، دست از بینش معیوب بر دارید و اگر در فروع می‌لنگید به این نسخه‌های نورانی عمل کنید و خلاصه خود را مشمول سخاوت عالم بالا قرار دهید که نه بر مبنای استحقاق، بلکه چون شأن خدای مهربان کرم و سخا و جود است، مشمول این عنایت شده‌ایم «لقط» و باید قدر این فرصت طلایی را بدانیم.
تا نور عشق و محبت صاحبان نور در قلب است «لَا يُكْتَبُ عَلَيْهِ ذَنْبٌ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ»، عالم بالا فرصت می‌دهند!
اما وای به حال آن روزی که این مهلت تمام می‌شود «استصحاب» و ادعای دروغین عشق اهل حسادت برملا شود.
+ «وادی محسر»
چه حدیث زیبایی!
این حدیث، تاویل چهار ماه حرام است!

امام کاظم علیه السلام:
«عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ خَالِدٍ قَالَ :
كَتَبْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ ع
كَيْفَ صَارَ الْحَاجُّ لَا يُكْتَبُ عَلَيْهِ ذَنْبٌ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ مِنْ يَوْمِ يَحْلِقُ رَأْسَهُ؟
فَقَالَ
إِنَّ اللَّهَ أَبَاحَ لِلْمُشْرِكِينَ الْحَرَمَ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ
إِذْ يَقُولُ‏ فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ
فَأَبَاحَ لِلْمُؤْمِنِينَ إِذَا زَارُوهُ جِلَاءً مِنَ الذُّنُوبِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ
وَ كَانُوا أَحَقَّ بِذَلِكَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ‏.»
حسین‌بن‌خالد گوید:
به امام کاظم (علیه السلام) نامه نوشتم:
«چطور حج‌گزار از زمانی‌که موهای سرش را میتراشد برایش گناه چهار ماه نوشته نمی‌شود»؟
امام فرمود:
«خداوند متعال برای مشرکین حرم خود را به مدّت چهار ماه مباح کرده است.
ازاین‌روست که می‌فرماید:
فَسِیحُواْ فِی الأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ.
بنابراین برای مؤمنان زمانی‌که به دیدارش روند گناهان چهار ماه آنان را می‌آمرزد
و البتّه مؤمنان بر بخشش خداوند سزاوارترند».

[سورة البقرة (۲): الآيات ۲۲۶ الى ۲۲۷]
لِلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِنْ نِسائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِنْ فاؤُ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (۲۲۶)
براى كسانى كه به ترك همخوابگى با زنان خود، سوگند مى‌‏خورند [=ايلاء]، چهار ماه انتظار [و مهلت‏] است، پس اگر [به آشتى‏] بازآمدند، خداوند آمرزنده مهربان است.
وَ إِنْ عَزَمُوا الطَّلاقَ فَإِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (۲۲۷)
و اگر آهنگِ طلاق كردند، در حقيقت خدا شنواى داناست.
+ «الو» + «فیء»

انگاری صاحبان نور بر اساس عالم ذر اگه بخواهند گزینه‌ای برای دادن نطفه‌های علمی انتخاب کنند، هرگز نباید از معارین انتخاب کنند و سوگند خورده‌اند که با دادن این مطالب به معارین و اهل شک حسود، این علوم آل محمد ع رو هدر ندهند، اما از آنجاییکه خداوند اراده‌اش به این امر تعلق گرفته که فرصتی دوباره «استصحاب – فرضیۀ بی‌گناهی!» به آنها داده شود «إِنَّ اللَّهَ أَبَاحَ لِلْمُشْرِكِينَ الْحَرَمَ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ» تا مشمول رحمت خدا یعنی نور ولایت آل محمد ع شوند تا شاید بداء برایشان حاصل شود «فَإِنْ فاؤُ» لذا فرصت چهار ماه مهلت و انتظار، مربوط به همین دوران آشنایی معارین با صاحبان نور در دنیاست و ماموریت صاحبان نور انگاری اینه که مثلا اگه در عالم ذر با اقرارش به نور ولایت آل محمد ع معنیش این بوده که از معارین همیشه تبری و دوری بجوید اما این قسم عالم ذرشو که ترک همخوابگی تاویلی با معارین است را نادیده بگیرد [انگاری عالم ربانی دوستی با غیر آل محمد ع را در عالم ذر بر خودش حرام کرده! اما این آیه تنزیلا و تاویلا به او اجازه میدهد که در دنیا این سوگند وفاداری به آل محمد ع را، بنا به خواست خود آل محمد ع، نادیده بگیرد و دوباره فرصتی برای در آغوش گرفتن، به آنها بدهد.] و این ماموریت خطرناک ازدواج تاویلی با معارینی همچون عایشه و حفصه و … را در دنیا قبول نماید و لذا قصه چهار ماه حرام معلوم شد که دوران مهلت و انتظار برای بداء معارین و اهل شک حسودی است که بخواهند قلبا با آشنایی با معالم ربانی تغییر بینش و روش داده و اقرار به فضل علمی صاحبان نور بر خود نموده و اینگونه برای همیشه حسادت نسبت به آنها را کنار گذاشته و تِلو آنها گردند، ان شاء الله تعالی، اما آمار مایوس کننده است و این عده در همۀ دورانها تعدادشان بسیار بسیار کم بوده است.
اول سوره توبه بسیار زیباست و اینکه حتی بدون بسم الله الرحمن الرحیم شروع شده، یعنی انگاری معارین با اون کاری که در عالم ذر کردند نباید مشمول رحمت ذات اقدس الهی قرار بگیرند و دستور برائت از آنها باید اجرا شود اما در آیه دوم همین سوره، چهار ماه مهلت به این گروه داده شده! در واقع اینها مشرکین عالم ذر هستند که چون در دنیا دور صاحبان نور جمع میشن و زبانا عهد می‌بندند، خدا هم چهار ماه بهشون مهلت میده تا با نور ولایتی که صاحبان نور بصورت تئوری و عملی بهشون یاد میدهند، آشنا شوند و اقرار به فضل این معالم ربانی و نورانی بنمایند و معارین بدانند که این فرصت، بغیر حساب بهشون داده شده و مبادا از این فرصت بجای اینکه تغییر سرنوشت بدهند و از آتش جهنم نجات پیدا کنند و به بهشت آل محمد ع وارد شوند، این فرصت طلایی رو صرف خصومت و دشمنی و حسادت با صاحبان نور خود نمایند و مدام تلاششون این باشه که حالا که دستشون به خدا و آل محمد ع نمیرسه، یه نیشی برای تلافی و شفای غیظشون به صاحبان نور بزنند! این آیه به صراحت اعلام می‌نماید که اینگونه تلاشهای مذبوحانۀ آنها نمیتونه صاحبان نور رو در ملک و ملکوت بستوه در آورد و این نقشۀ زیبای خداست برای رو نمودن دنیای کثیف قلب آنها!

[سورة التوبة (۹): الآيات ۱ الى ۲]
+ «چهار ماه حرام» + «بداء»
بَراءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى الَّذِينَ عاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (۱)
[اين آيات‏] اعلام بيزارى [و عدم تعهّد] است از طرف خدا و پيامبرش نسبت به آن مشركانى كه با ايشان پيمان بسته‌‏ايد.
فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ وَ أَنَّ اللَّهَ مُخْزِي الْكافِرِينَ (۲)
پس [اى مشركان،] چهار ماه [ديگر با امنيّت كامل‏] در زمين بگرديد و بدانيد كه شما نمى‌‏توانيد خدا را به ستوه آوريد، و اين خداست كه رسواكننده كافران است.

[آیات اربعة اشهر] :
[سورة التوبة (۹): آية ۳۶]
إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ مِنْها أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ وَ قاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَما يُقاتِلُونَكُمْ كَافَّةً وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ (۳۶)
در حقيقت، شماره ماه‏‌ها نزد خدا، از روزى كه آسمانها و زمين را آفريده، در كتاب [علمِ‏] خدا، دوازده ماه است؛ از اين [دوازده ماه‏]، چهار ماه، [ماهِ‏] حرام است. اين است آيين استوار، پس در اين [چهار ماه‏] بر خود ستم مكنيد، و همگى با مشركان بجنگيد، چنانكه آنان همگى با شما مى‌‏جنگند، و بدانيد كه خدا با پرهيزگاران است.