دکتر محمد شعبانی راد

معدن همیشگی نور! جنّات عدن!

The Perpetual Light Mine!

«عدن» یکی از هزار واژۀ مترادف «نور» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«عدنت الإبل»
«العدن: إقامة الإبل في الحمض خاصّة»
«کنگر خورده، لنگر انداخته!»

معدن همیشگی نور! جنّات عدن! اسمه رجال!
«معدنچی» نام زیبای صاحبان و حاملان نور و آیات و تقدیرات محکم موید اندیشۀ آنهاست که اهل نور، مدام با اخذ نور علوم استخراج شده از معدن همیشگی و بی‌پایان علوم آل محمد ع، توسط این معدنچی کوشا و این دربان نورانی، و عمل به این اوامر نورانی که در ملکوت قلب خود می‌فهمند، ایجاد امنیت و آرامش و سعادت برای خود و دیگران می‌نمایند.
حسود به این معدن و معدنچی پشت میکند
و با عجله به سمت تمناهای بی‌ارزش خودش شتاب می‌نماید.

«عدنت الإبل»
«العدن: إقامة الإبل في الحمض خاصّة»
مفهوم الاقامة:
«الاستقرار مع الفة و بهجة»
+ «أقامه صلات»
«عَدَنَ‏ فلان بالمكان: إذا أقام به»
«رجال‏ عَدانَات‏: مقيمون»

جَنَّات‏ عَدْنٍ
نور ولایت آل محمد ع، معدن آرامش!
صلات و أقامه صلات!
دیدن معدن مهم نیست! خدا این معدنو رایگان سر راه بعضی‌ها قرار میده.
«پيامبر عليه الصّلاة و السّلام فرمودند: المَعْدِن‏ جُبَارٌ، معدن رايگان است.
«جُبار: هدر»
یعنی اگه از این معدن و نعمت بزرگ رایگان استفاده نکنی، کانه اونو به هدر داده‌ای!
اینکه از این معادن بهره‌برداری بشه، ارزش داره و نتیجه بخش خواهد بود.
خیلی‌ها دلشون خوشه که نامشون کبوتر حرمه، یعنی دلشون خوشه که اسمشون اهل نور ولایت است!
نه جانم! استعمال معالم ربانی کن!
علوم این اسامی نورانی را معنا کن!
جدی باشیم! و عمل کنیم!

فیلمهای مستند بهره‌برداری از معادن با ارزش رو باید بدقت ببینیم، مثلا استخراج طلا، و متوجه بشیم که چقدر أقامه معدن یا أقامه صلات، کار و زحمت داره و چقدر وقت می‌بره، اما خیلی ارزش داره و نتیجۀ رسیدن به سعادت دائمی، در بهره‌برداری از علوم همین معادن است، و به این میگن إقامة صلاة.
عرب به معدن میگه معدن، چون معدنچی میره اونجا و مقیم میشه، برای بهره‌برداری و استخراج از چیزهای با ارزش اون معدن:
«عدن بالمكان فهو عادن، أى مقيم»
همینکه علوم این معدن به دهانت مزّه کنه، و اهل نور یقین، قلبا به معدن علوم صاحبان نور خودش بینا بشه، دیگه اونجا مقیم میشه و ازش دل نمیکنه، «عین شکری» ول کن اونجا نیست!
این معدن که تمومی نداره!
این اهل یقین هم که متحیر از نور جواهرات معدن شده، در بی‌نهایت نورش متوقف شده!
ضرب المثل: «کنگر خورده، لنگر انداخته!»
«حَمَّضَ‏ الجملُ: شتر گياه حمض (شور) خورد، حَمَّضَ الإبِلَ: شتران را گياه حمض خورانيد.»

معدن: جایی که از یک نوع سنگ قیمتی همه یکجا دور هم جمع شده باشند.
اهل نور یقین نسبت به معالم ربانی، همه با هم یک باور یکسان به نور دارند.

معدن، نام زیبای صاحبان نور است که اهل نور با یادآوری علوم نورانی آنها در تقدیرات روزمرۀ زندگی خود، به این امر و نهی نورنی عمل نموده و اینجوری همۀ دوست‌داران نور، در این نقطه بنام بهشت «جنّۀ»، دور هم جمع و مستقر «عدن» می‌گردند! به این میگن: «جنات عدن»!
در مورد عظمت این معادن باید تدبّر نمود!

فَكِّرْ … فِي هَذِهِ اَلْمَعَادِنِ وَ مَا يُخْرَجُ مِنْهَا!

امام صادق علیه السلام:
فَكِّرْ يَا مُفَضَّلُ فِي هَذِهِ اَلْمَعَادِنِ وَ مَا يُخْرَجُ مِنْهَا مِنَ اَلْجَوَاهِرِ اَلْمُخْتَلِفَةِ مِثْلِ اَلْجِصِّ وَ اَلْكِلْسِ وَ اَلْجِبْسِينِ وَ اَلزَّرْنِيخِ وَ اَلْمَرْتَكِ وَ اَلتُّوتِيَاءِ وَ اَلزِّئْبَقِ وَ اَلنُّحَاسِ وَ اَلرَّصَاصِ وَ اَلْفِضَّةِ وَ اَلذَّهَبِ وَ اَلزَّبَرْجَدِ وَ اَلْيَاقُوتِ وَ اَلزُّمُرُّدِ وَ ضُرُوبِ اَلْحِجَارَةِ وَ كَذَلِكَ مَا يُخْرَجُ مِنْهَا مِنَ اَلْقَارِ وَ اَلْمُومِيَا وَ اَلْكِبْرِيتِ وَ اَلنِّفْطِ وَ غَيْرِ ذَلِكَ مِمَّا يَسْتَعْمِلُهُ اَلنَّاسُ فِي مَآرِبِهِمْ
فَهَلْ يَخْفَى عَلَى ذِي عَقْلٍ أَنَّ هَذِهِ كُلَّهَا ذَخَائِرُ ذُخِرَتْ لِلْإِنْسَانِ فِي هَذِهِ اَلْأَرْضِ لِيَسْتَخْرِجَهَا فَيَسْتَعْمِلَهَا عِنْدَ اَلْحَاجَةِ إِلَيْهَا
ثُمَّ قَصُرَتْ حِيلَةُ اَلنَّاسِ عَمَّا حَاوَلُوا مِنْ صَنْعَتِهَا عَلَى حِرْصِهِمْ وَ اِجْتِهَادِهِمْ فِي ذَلِكَ فَإِنَّهُمْ لَوْ ظَفِرُوا بِمَا حَاوَلُوا مِنْ هَذَا اَلْعِلْمِ كَانَ لاَ مَحَالَةَ سَيَظْهَرُ وَ يَسْتَفِيضُ فِي اَلْعَالَمِ حَتَّى تَكْثُرَ اَلْفِضَّةُ وَ اَلذَّهَبُ وَ يَسْقُطَا عِنْدَ اَلنَّاسِ فَلاَ تَكُونُ لَهُمَا قِيمَةٌ وَ يَبْطُلُ اَلاِنْتِفَاعُ بِهِمَا فِي اَلشِّرَاءِ وَ اَلْبَيْعِ وَ اَلْمُعَامَلاَتِ وَ لاَ كَانَ يَجْبِي اَلسُّلْطَانُ اَلْأَمْوَالَ وَ لاَ يَدَّخِرُهُمَا أَحَدٌ لِلْأَعْقَابِ وَ قَدْ أُعْطِيَ اَلنَّاسُ مَعَ هَذَا صَنْعَةَ اَلشَّبَهِ مِنَ اَلنُّحَاسِ وَ اَلزُّجَاجِ مِنَ اَلرَّمْلِ وَ اَلْفِضَّةِ مِنَ اَلرَّصَاصِ وَ اَلذَّهَبِ مِنَ اَلْفِضَّةِ وَ أَشْبَاهِ ذَلِكَ مِمَّا لاَ مَضَرَّةَ فِيهِ فَانْظُرْ كَيْفَ أُعْطُوا إِرَادَتَهُمْ فِي مَا لاَ ضَرَرَ فِيهِ وَ مُنِعُوا ذَلِكَ فِيمَا كَانَ ضَارّاً لَهُمْ لَوْ نَالُوهُ
وَ مَنْ أَوْغَلَ فِي اَلْمَعَادِنِ اِنْتَهَى إِلَى وَادٍ عَظِيمٍ
يَجْرِي مُنْصَلِتاً بِمَاءٍ غَزِيرٍ لاَ يُدْرَكُ غَوْرُهُ وَ لاَ حِيلَةَ فِي عُبُورِهِ
وَ مِنْ وَرَائِهِ أَمْثَالُ اَلْجِبَالِ مِنَ اَلْفِضَّةِ

تَفَكَّرِ اَلْآنَ فِي هَذَا مِنْ تَدْبِيرِ اَلْخَالِقِ اَلْحَكِيمِ فَإِنَّهُ أَرَادَ جَلَّ ثَنَاؤُهُ أَنْ يَرَى اَلْعِبَادُ قُدْرَتَهُ وَ سَعَةَ خَزَائِنِهِ لِيَعْلَمُوا أَنَّهُ لَوْ شَاءَ أَنْ يَمْنَحَهُمْ كَالْجِبَالِ مِنَ اَلْفِضَّةِ لَفَعَلَ لَكِنْ لاَ صَلاَحَ لَهُمْ فِي ذَلِكَ لِأَنَّهُ لَوْ كَانَ فَيَكُونُ فِيهَا كَمَا ذَكَرْنَا سُقُوطُ هَذَا اَلْجَوْهَرِ عِنْدَ اَلنَّاسِ وَ قِلَّةُ اِنْتِفَاعِهِمْ بِهِ
وَ اِعْتَبِرْ ذَلِكَ بِأَنَّهُ قَدْ يَظْهَرُ اَلشَّيْءُ اَلظَّرِيفُ مِمَّا يُحْدِثُهُ اَلنَّاسُ مِنَ اَلْأَوَانِي وَ اَلْأَمْتِعَةِ فَمَا دَامَ عَزِيزاً قَلِيلاً فَهُوَ نَفِيسٌ جَلِيلٌ آخِذُ اَلثَّمَنِ فَإِذَا فَشَا وَ كَثُرَ فِي أَيْدِي اَلنَّاسِ سَقَطَ عِنْدَهُمْ وَ خَسَّتْ قِيمَتُهُ وَ نَفَاسَةُ اَلْأَشْيَاءِ مِنْ عِزَّتِهَا
.
اى مفضّل!
در معادن كه از آنها جواهرى چون:
گچ،آهك،زرنيخ،مردار سنگ، سنگ سرمه،جيوه،مس،سرب،نقره،طلا،زبرجد،ياقوت،زمرّد و انواع سنگها استخراج مى‌شود نظاره كن.
همچنين قير،موميا،گوگرد،نفت و ديگر چيزهايى كه مردم با آنها رفع نياز مى‌كنند و از آنها استفاده مى‌نمايند.
آيا بر هيچ عاقل و خردمندى پوشيده است كه تمام اين ذخاير براى آدمى در زمين ذخيره شده تا در وقت نياز از آنها استخراج كند و استفاده نمايد؟
آنگاه مردم نتوانستند مطابق حرص و طمع خود به پيش از آنكه بايد،دست يابند و چاره‌انديشى و تلاششان براى ساختن جواهرات ثمر نداد[و به دانش كيميا دست نيافتند]؛
زيرا اگر با حرص،طمع و تلاش خود موفق گردند،بى‌ترديد به طور گسترده ساخته و استخراج خواهند كرد و همه جا از آنها پر مى‌شود.طلا و نقره آنقدر افزايش مى‌يابد كه ارزش آنها نزد مردم،سخت كاسته مى‌شود و از چشم مردم مى‌افتند.
بدين ترتيب نقش اساسى و فايدۀ آنها در خريد و فروش و ديگر معاملات از ميان مى‌رفت.
خراج پادشاهان به عمل نمى‌آمد و كسى قادر به ذخيرۀ آنها براى بازماندگان نبود.
با اين همه،دانش ساخت برنج(مس زرد)و ساخت شيشه از رمل و نقره از سرب و طلا از نقره كه آن زيانها را ندارند به او داده شده است.
بنگر چگونه در آنچه زيان ندارد ارادۀ آنان عملى مى‌شود
امّا در آنچه بسيار به زيان آنان است به مقصد نمى‌رسند.
كسى كه معادن را بسيار عميق نمايد و سخت فرو برد به دره‌اى عظيم مى‌رسد كه آبى فراوان در آن جارى است و او به ژرفاى آب نتواند رسيد و از آن عبور نتواند كرد.
در پشت آن، كوههايى از نقره نهفته است
.
اينك در حكمت و تدبير اين امر بنگر.
خداى جلّ‌ و علا مى‌خواهد كه بندگانش قدرى از قدرتش و گستردگى خزائنش را دريابند و بدانند كه اگر خداى بخواهد،كوههايى از نقره بديشان مى‌دهد و ليكن صلاح و مصلحت آنان در اين نيست؛
زيرا چنان كه اشاره شد، اگر چنين چيزى واقعيت يابد ارزش جواهر نابود مى‌شود و سودمند نخواهد بود.
اين حقيقت را اين گونه درياب كه گاه مردم شىء ظريف و ارزشمندى مى‌سازند.
اين شىء ظريف، تنها هنگامى از اين ارج و نفاست برخوردار است كه اندك و كمياب باشد،
ولى آنگاه كه به طور گسترده در دسترس مردم قرار گيرد، نزد آنان از ارزش مى‌افتد و قيمت آن كاسته مى‌شود. خلاصه، ارزش و نفيس بودن هر چيزى در كميابى و نبود آن است.

نَحْنُ مَعْدِنُ الْحِكْمَةِ!

«نَحْنُ أَهْلُ بَيْتِ الرَّحْمَةِ … وَ مَعْدِنُ الْحِكْمَةِ»
نَحْنُ أَهْلُ بَيْتِ الرَّحْمَةِ وَ شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ وَ مَعْدِنُ الْحِكْمَةِ وَ مَوْضِعُ الْمَلَائِكَةِ وَ مَهْبِطُ الْوَحْيِ.
معالم ربانی، معدنی است که رسیدن به آن به انسان آرامش توام با نور و بهجت و خوشحالی می‌دهد، مثل اینکه چشمت به معدن پر از طلا و جواهر و یاقوت و اشیاء قیمتی بیفتد؛ وقتی که چشمت افتاد، دیگه نمیتونی ازش دل بکنی.

معادن، فرع نور ولایت هستند!

امام رضا عليه السلام:
۴۰ نام براي روز عيد غدير خم:

رَوَاهُ عَنِ الرِّضَا ع قَالَ
إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ زُفَّتْ أَرْبَعَةُ أَيَّامٍ إِلَى اللَّهِ كَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ إِلَى خِدْرِهَا
قِيلَ مَا هَذِهِ الْأَيَّامُ
قَالَ يَوْمُ الْأَضْحَى وَ يَوْمُ الْفِطْرِ وَ يَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ يَوْمُ الْغَدِيرِ
وَ إِنَّ يَوْمَ الْغَدِيرِ بَيْنَ الْأَضْحَى وَ الْفِطْرِ وَ الْجُمُعَةِ كَالْقَمَرِ بَيْنَ الْكَوَاكِبِ
وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي نَجَا فِيهِ إِبْرَاهِيمُ الْخَلِيلُ مِنَ النَّارِ فَصَامَهُ شُكْراً لِلَّهِ
وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي أَكْمَلَ اللَّهُ بِهِ الدِّينَ فِي إِقَامَةِ النَّبِيِّ ع عَلِيّاً أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَماً وَ أَبَانَ فَضِيلَتَهُ وَ وِصَاءَتَهُ فَصَامَ ذَلِكَ الْيَوْمَ
وَ إِنَّهُ لَيَوْمُ الْكَمَالِ
وَ يَوْمُ مَرْغَمَةِ الشَّيْطَانِ
وَ يَوْمُ تُقْبَلُ أَعْمَالُ الشِّيعَةِ وَ مُحِبِّي آلِ مُحَمَّدٍ
وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي أَكْمَلَ اللَّهُ الدِّينَ يَعْمَدُ اللَّهُ فِيهِ إِلَى مَا عَمِلَهُ الْمُخَالِفُونَ فَيَجْعَلُهُ هَباءً مَنْثُوراً
وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي يَأْمُرُ جَبْرَئِيلَ ع أَنْ يَنْصِبَ كُرْسِيَّ كَرَامَةِ اللَّهِ بِإِزَاءِ بَيْتِ الْمَعْمُورِ وَ يَصْعَدُهُ جَبْرَئِيلُ ع وَ تَجْتَمِعُ إِلَيْهِ الْمَلَائِكَةُ مِنْ جَمِيعِ السَّمَاوَاتِ وَ يُثْنُونَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِشِيعَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ ع وَ مُحِبِّيهِمْ مِنْ وُلْدِ آدَمَ ع
وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي يَأْمُرُ اللَّهُ فِيهِ الْكِرَامَ الْكَاتِبِينَ أَنْ يَرْفَعُوا الْقَلَمَ عَنْ مُحِبِّي أَهْلِ الْبَيْتِ وَ شِيعَتِهِمْ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ مِنْ يَوْمِ الْغَدِيرِ وَ لَا يَكْتُبُونَ عَلَيْهِمْ شَيْئاً مِنْ خَطَايَاهُمْ كَرَامَةً لِمُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ الْأَئِمَّةِ
وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي جَعَلَهُ اللَّهُ لِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ [عَلِيٍ‏] وَ ذَوِي رَحْمَتِهِ
وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي يَزِيدُ اللَّهُ فِي حَالِ مَنْ عَبَدَ فِيهِ وَ وَسَّعَ عَلَى عِيَالِهِ وَ نَفْسِهِ وَ إِخْوَانِهِ وَ يُعْتِقُهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ
وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي يَجْعَلُ اللَّهِ فِيهِ سَعْيَ الشِّيعَةِ مَشْكُوراً وَ ذَنْبَهُمُ مَغْفُوراً وَ عَمَلَهُمْ مَقْبُولًا
وَ هُوَ يَوْمُ تَنْفِيسِ الْكَرْبِ وَ يَوْمُ تَحْطِيطِ الْوِزْرِ وَ يَوْمُ الْحَبَاءِ وَ الْعَطِيَّةِ
وَ يَوْمُ نَشْرِ الْعِلْمِ وَ يَوْمُ الْبِشَارَةِ وَ الْعِيدِ الْأَكْبَرِ وَ يَوْمُ يُسْتَجَابُ فِيهِ الدُّعَاءُ وَ يَوْمُ الْمَوْقِفِ الْعَظِيمِ وَ يَوْمُ لُبْسِ الثِّيَابِ وَ نَزْعِ السَّوَادِ وَ يَوْمُ الشَّرْطِ الْمَشْرُوطِ وَ يَوْمُ نَفْيِ الْغُمُومِ [الْهُمُومِ‏] وَ يَوْمُ الصَّفْحِ عَنْ مُذْنِبِي شِيعَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ هُوَ يَوْمُ السُّبْقَةِ وَ يَوْمُ إِكْثَارِ الصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ يَوْمُ الرِّضَا وَ يَوْمُ عِيدِ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ وَ يَوْمُ قَبُولِ الْأَعْمَالِ وَ يَوْمُ طَلَبِ الزِّيَادَةِ وَ يَوْمُ اسْتِرَاحَةِ الْمُؤْمِنِينَ وَ يَوْمُ الْمُتَاجَرَةِ وَ يَوْمُ التَّوَدُّدِ وَ يَوْمُ الْوُصُولِ إِلَى رَحْمَةِ اللَّهِ وَ يَوْمُ التَّزْكِيَةِ وَ يَوْمُ تَرْكِ الْكَبَائِرِ وَ الذُّنُوبِ وَ يَوْمُ الْعِبَادَةِ وَ يَوْمُ تَفْطِيرِ الصَّائِمِينَ فَمَنْ فَطَّرَ فِيهِ صَائِماً مُؤْمِناً كَانَ كَمَنْ أَطْعَمَ فِئَاماً وَ فِئَاماً إِلَى أَنْ عَدَّ عَشْراً
ثُمَّ قَالَ
أَ وَ تَدْرِي مَا الْفِئَامُ قَالَ لَا قَالَ مِائَةُ أَلْفٍ
وَ هُوَ يَوْمُ التَّهْنِيَةِ يُهَنِّي بَعْضُكُمْ بَعْضاً فَإِذَا لَقِيَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ يَقُولُ
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّكِينَ بِوَلَايَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ ع
وَ هُوَ يَوْمُ التَّبَسُّمِ فِي وُجُوهِ النَّاسِ مِنْ أَهْلِ الْإِيمَانِ فَمَنْ تَبَسَّمَ فِي وَجْهِ أَخِيهِ يَوْمَ الْغَدِيرِ نَظَرَ اللَّهُ إِلَيْهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِالرَّحْمَةِ وَ قَضَى لَهُ أَلْفَ حَاجَةٍ وَ بَنَى لَهُ قَصْراً فِي الْجَنَّةِ مِنْ دُرَّةٍ بَيْضَاءَ وَ نَضَّرَ وَجْهَهُ
وَ هُوَ يَوْمُ الزِّينَةِ فَمَنْ تَزَيَّنَ لِيَوْمِ الْغَدِيرِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ كُلَّ خَطِيئَةٍ عَمِلَهَا صَغِيرَةً أَوْ كَبِيرَةً وَ بَعَثَ اللَّهُ إِلَيْهِ مَلَائِكَةً يَكْتُبُونَ لَهُ الْحَسَنَاتِ وَ يَرْفَعُونَ لَهُ الدَّرَجَاتِ إِلَى قَابِلِ مِثْلِ ذَلِكَ الْيَوْمِ فَإِنْ مَاتَ‏ مَاتَ شَهِيداً وَ إِنْ عَاشَ عَاشَ سَعِيداً وَ مَنْ أَطْعَمَ مُؤْمِناً كَانَ كَمَنْ أَطْعَمَ جَمِيعَ الْأَنْبِيَاءِ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ مَنْ زَارَ فِيهِ مُؤْمِناً أَدْخَلَ اللَّهُ قَبْرَهُ سَبْعِينَ نُوراً وَ وَسَّعَ فِي قَبْرِهِ وَ يَزُورُ قَبْرَهُ كُلَّ يَوْمٍ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ وَ يُبَشِّرُونَهُ بِالْجَنَّةِ
وَ فِي يَوْمِ الْغَدِيرِ عَرَضَ اللَّهُ الْوَلَايَةَ عَلَى أَهْلِ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ فَتَسْبِقُ إِلَيْهَا أَهْلُ السَّمَاءِ السَّابِعَةِ فَزَيَّنَ بِهَا الْعَرْشَ ثُمَّ سَبَقَ إِلَيْهَا أَهْلُ السَّمَاءِ الرَّابِعَةِ فَزَيَّنَهَا بِالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ ثُمَّ سَبَقَ إِلَيْهَا أَهْلُ السَّمَاءِ الدُّنْيَا فَزَيَّنَهَا بِالْكَوَاكِبِ
ثُمَّ عَرَضَهَا عَلَى الْأَرَضِينَ فَسَبَقَتْ مَكَّةُ فَزَيَّنَهَا بِالْكَعْبَةِ ثُمَّ سَبَقَتْ إِلَيْهَا الْمَدِينَةُ فَزَيَّنَهَا بِالْمُصْطَفَى مُحَمَّدٍ ص ثُمَّ سَبَقَتْ إِلَيْهَا الْكُوفَةُ فَزَيَّنَهَا بِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع
وَ عَرَضَهَا عَلَى الْجِبَالِ
فَأَوَّلُ جَبَلٍ أَقَرَّ بِذَلِكَ ثَلَاثَةُ أَجْبُلٍ [أَجْبَالٍ‏]
الْعَقِيقُ وَ جَبَلُ الْفَيْرُوزَجِ وَ جَبَلُ الْيَاقُوتِ
فَصَارَتْ هَذِهِ الْجِبَالُ جِبَالَهُنَّ وَ أَفْضَلَ الْجَوَاهِرِ ثُمَّ سَبَقَتْ إِلَيْهَا جِبَالٌ أُخَرُ فَصَارَتْ مَعَادِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ مَا لَمْ يُقِرَّ بِذَلِكَ وَ لَمْ يَقْبَلْ صَارَتْ لَا تُنْبِتُ شَيْئاً
وَ عَرَضَتْ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ عَلَى الْمِيَاهِ فَمَا قَبِلَ مِنْهَا صَارَ عَذْباً وَ مَا أَنْكَرَ صَارَ مِلْحاً أُجَاجاً
وَ عَرَضَهَا فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ عَلَى النَّبَاتِ فَمَا قَبِلَهُ صَارَ حُلْواً طَيِّباً وَ مَا لَمْ يَقْبَلْ صَارَ مُرّاً
ثُمَّ عَرَضَهَا فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ عَلَى الطَّيْرِ فَمَا قَبِلَهَا صَارَ فَصِيحاً مُصَوِّتاً وَ مَا أَنْكَرَهَا صَارَ أَخْرَسَ مِثْلَ اللَّكَنِ
وَ مَثَلُ الْمُؤْمِنِينَ فِي قَبُولِهِمْ وَلَاءَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ فِي يَوْمِ غَدِيرِ خُمٍّ كَمَثَلِ الْمَلَائِكَةِ فِي سُجُودِهِمْ لِآدَمَ
وَ مَثَلُ مَنْ أَبَى وَلَايَةَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ فِي يَوْمِ الْغَدِيرِ مَثَلُ إِبْلِيسَ
وَ فِي هَذَا الْيَوْمِ أُنْزِلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ
الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ
وَ مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِيّاً إِلَّا وَ كَانَ يَوْمُ بَعْثِهِ مِثْلَ يَوْمِ الْغَدِيرِ عِنْدَهُ
وَ عَرَفَ حُرْمَتَهُ إِذْ نَصَبَ لِأُمَّتِهِ وَصِيّاً وَ خَلِيفَةً مِنْ بَعْدِهِ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ
‏.

١-روزنجات حضرت ابراهيم عليه السلام

وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي نَجَا فِيهِ إِبْرَاهِيمُ الْخَلِيلُ مِنَ النَّارِ فَصَامَهُ شُكْراً لِلَّهِ
و روزى است كه حضرت إبراهيم خليل عليه السّلام در آن از آتش رهايى يافت و بجهت سپاسگزارى، آن روز را روزه گرفت.

٢-روز اكمال دين

وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي أَكْمَلَ اللَّهُ بِهِ الدِّينَ فِي إِقَامَةِ النَّبِيِّ ع عَلِيّاً أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَماً وَ أَبَانَ فَضِيلَتَهُ وَ وِصَاءَتَهُ فَصَامَ ذَلِكَ الْيَوْمَ
و نيز روزى است كه در آن پيامبر صلّى اللّه عليه و آله على عليه السّلام را بعنوان جانشين خود معرفى و فضيلتهاى او را بيان نمود و خداوند بدين وسيله دين را كامل كرد.
على عليه السّلام بخاطر شكرگزارى اين روز را روزه گرفته است.

٣-روزكامل شدن

وَ إِنَّهُ لَيَوْمُ الْكَمَالِ
و روز روز كمال

۴-روز ناراحتى شيطان

وَ يَوْمُ مَرْغَمَةِ الشَّيْطَانِ
روز ناراحتى شيطان

۵-روز قبولي اعمال شيعه

وَ يَوْمُ تُقْبَلُ أَعْمَالُ الشِّيعَةِ وَ مُحِبِّي آلِ مُحَمَّدٍ
و روزى است كه اعمال شيعه و دوستداران آل محمد پذيرفته شده

۶-روز باطل و نابود شدن عمل مخالفين

وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي أَكْمَلَ اللَّهُ الدِّينَ يَعْمَدُ اللَّهُ فِيهِ إِلَى مَا عَمِلَهُ الْمُخَالِفُونَ فَيَجْعَلُهُ هَباءً مَنْثُوراً
و روزي است كه كامل شد دين خداوند و عمل مخالفين آنان را باطل و نابود مى‌‏گرداند و اين همان است كه خداوند در آن آيه مى‌‏فرمايد: آن اعمال را باطل و نابود نموديم.

٧-روز ثناء وستايش پيامبر

وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي يَأْمُرُ جَبْرَئِيلَ ع أَنْ يَنْصِبَ كُرْسِيَّ كَرَامَةِ اللَّهِ بِإِزَاءِ بَيْتِ الْمَعْمُورِ وَ يَصْعَدُهُ جَبْرَئِيلُ ع وَ تَجْتَمِعُ إِلَيْهِ الْمَلَائِكَةُ مِنْ جَمِيعِ السَّمَاوَاتِ وَ يُثْنُونَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِشِيعَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ ع وَ مُحِبِّيهِمْ مِنْ وُلْدِ آدَمَ ع
روزى است كه خدا به جبرييل دستور مى‏‌دهد، كرسى كرامت او را روبروى بيت المعمور قرار دهد.
آنگاه بالاى آن رفته و فرشتگان تمامى آسمان‏ها گرد او جمع شده، حضرت محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را ستايش كرده و براى شيعيان و دوستدار اميرالمؤمنين و امامان عليهم السّلام آمرزش مى‏‌خواهند.

٨-روز رفع القلم

وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي يَأْمُرُ اللَّهُ فِيهِ الْكِرَامَ الْكَاتِبِينَ أَنْ يَرْفَعُوا الْقَلَمَ عَنْ مُحِبِّي أَهْلِ الْبَيْتِ وَ شِيعَتِهِمْ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ مِنْ يَوْمِ الْغَدِيرِ وَ لَا يَكْتُبُونَ عَلَيْهِمْ شَيْئاً مِنْ خَطَايَاهُمْ كَرَامَةً لِمُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ الْأَئِمَّةِ
روزى است كه خداوند در آن به نويسندگان بزرگوار اعمال دستور مى‌‏دهد، بخاطر بزرگداشت محمد و على و ائمه عليهم السلام بمدت سه روزخطاهاى دوستداران اهل بيت و شيعيان آنان را ننويسند.

٩-روز مخصوص پيامبر وآل او

وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي جَعَلَهُ اللَّهُ لِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ [عَلِيٍ‏] وَ ذَوِي رَحْمَتِهِ
روزى است كه خداوند آن را مخصوص محمد، آل او و خويشان نسبى او نموده است.

١۰-روز وسعت دادن به خانواده و برادران

وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي يَزِيدُ اللَّهُ فِي حَالِ مَنْ عَبَدَ فِيهِ وَ وَسَّعَ عَلَى عِيَالِهِ وَ نَفْسِهِ وَ إِخْوَانِهِ وَ يُعْتِقُهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ
روزى است كه هر كس در آن خدا را پرستش نموده و خانواده، خود و برادرانش را در وسعت قرار دهد، خداوند مال او را افزايش داده و او را از آتش رها مى‌‏كند.

١١-روز سعي مشكور

وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي يَجْعَلُ اللَّهِ فِيهِ سَعْيَ الشِّيعَةِ مَشْكُوراً وَ ذَنْبَهُمُ مَغْفُوراً وَ عَمَلَهُمْ مَقْبُولًا
و اين روزيست كه حق سبحانه و تعالى سعى شيعيان حضرات ائمه معصومين را مشكور و مقبول مى‏‌كند و گناهان ايشان را مغفور مى‌‏گرداند و اعمال ايشان را مقبول مى‏‌گرداند.

١٢-روز برطرف شدن غمها

وَ هُوَ يَوْمُ تَنْفِيسِ الْكَرْبِ
و روزيست كه غمها وناراحتي ها را از دل شيعيان بر مى‏‌دارند.

١٣- روز ريزش گناهان

وَ يَوْمُ تَحْطِيطِ الْوِزْرِ
و روزيست كه گناهان را از پشتهاى ايشان مى‌‏اندازند.

١۴- روز بخشش وعطا

وَ يَوْمُ الْحَبَاءِ وَ الْعَطِيَّةِ
و روز بخشش و عطاست.

١۵- روز نشر علم

وَ يَوْمُ نَشْرِ الْعِلْمِ
و روزيست كه علم را نشر مى‏‌كنند
.

١۶- روز بشارت

وَ يَوْمُ الْبِشَارَةِ
و روز بشارتست.

١٧-روز بزرگترين عيد

وَ الْعِيدِ الْأَكْبَرِ
و عيد بزرگتر حق سبحانه و تعالى است .

١٨-روز استجابت دعا

وَ يَوْمُ يُسْتَجَابُ فِيهِ الدُّعَاءُ
و روز استجابت دعاهاست.

١٩-روز موقف عظيم

وَ يَوْمُ الْمَوْقِفِ الْعَظِيمِ
و روز موقف عظيم است.

٢۰-روز پوشيدن لباس نو وبيرون آوردن لباس سياه

وَ يَوْمُ لُبْسِ الثِّيَابِ وَ نَزْعِ السَّوَادِ
و روز پوشيدن لباس نو و بيرون آوردن لباس سياه است.

٢١-روز شرط مشروط

وَ يَوْمُ الشَّرْطِ الْمَشْرُوطِ
و روز شرط مشروط است كه حضرت سيد المرسلين صلى اللَّه عليه و آله بر عالميان شرط فرمودند كه هركه اعتقاد به امامت امير المؤمنين و يازده فرزندش كند آتش دوزخ بر او حرام باشد.

٢٢ -روز زايل شدن غمها

وَ يَوْمُ نَفْيِ الْغُمُومِ [الْهُمُومِ‏]
و روزيست كه غمها زايل مى‌‏شود.

٢٣-روز بخشش گناهان

وَ يَوْمُ الصَّفْحِ عَنْ مُذْنِبِي شِيعَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ
و روزيست كه گناهان شيعيان مغفور مى‌‏شود .

٢۴-روز مسابقه

وَ هُوَ يَوْمُ السُّبْقَةِ
و روز مسابقه است.

٢۵-روز زياد صلوات فرستادن

وَ يَوْمُ إِكْثَارِ الصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و روزيست كه صلوات بر محمد و آل او بسيار‏بايد فرستاد.

٢۶- روز خوشنودى

وَ يَوْمُ الرِّضَا
و روز خوشنودى خدا و رسول و ائمه معصومين عليهم السلام و شيعيان ايشان است.

٢٧ -روز عيد اهل بيت

وَ يَوْمُ عِيدِ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ
روز عيد اهل بيت محمد صلي الله عليه و آله و سلم است.

٢٨-روز قبول شدن اعمال

وَ يَوْمُ قَبُولِ الْأَعْمَالِ
و روز قبول شدن اعمال است.

٢٩-روز زياده طلبي

وَ يَوْمُ طَلَبِ الزِّيَادَةِ
و روزيست كه مى‌‏بايد از حق سبحانه وتعالى طلب كنند زيادتى را (در علم و عمر و مال).

٣۰-روز استراحت مؤمنان

وَ يَوْمُ اسْتِرَاحَةِ الْمُؤْمِنِينَ
و اين روز استراحت مؤمنان است.

٣١-روز تجارت

وَ يَوْمُ الْمُتَاجَرَةِ
و روز تجارت است.

٣٢- روز دوستى كردن با مؤمنان

وَ يَوْمُ التَّوَدُّدِ
و روز دوستى كردن با مؤمنان است.

٣٣-روز رسيدن به رحمت خداوند

وَ يَوْمُ الْوُصُولِ إِلَى رَحْمَةِ اللَّهِ
و روز رسيدن به رحمت خداوند رحمان است .

٣۴-روز پاك شدن مؤمنان از گناهان

وَ يَوْمُ التَّزْكِيَةِ
و روز پاك شدن مؤمنان از گناهان است.

٣۵-روز ترك گناهان كبيره و صغيره

وَ يَوْمُ تَرْكِ الْكَبَائِرِ وَ الذُّنُوبِ
و روز ترك گناهان كبيره و صغيره است.

٣۶-روز عبادت

وَ يَوْمُ الْعِبَادَةِ
و روز عبادتست.

٣٧-روز افطاري دادن به مؤمنان

وَ يَوْمُ تَفْطِيرِ الصَّائِمِينَ فَمَنْ فَطَّرَ فِيهِ صَائِماً مُؤْمِناً كَانَ كَمَنْ أَطْعَمَ فِئَاماً وَ فِئَاماً إِلَى أَنْ عَدَّ عَشْراً ثُمَّ قَالَ أَ وَ تَدْرِي مَا الْفِئَامُ قَالَ لَا قَالَ مِائَةُ أَلْفٍ
و روز افطاري دادن به مؤمنان است پس هر كه افطار دهد مؤمن روزه دار را چنانست كه طعام داده باشد فئامى و فئامى تا ده فئام(فئام به همزه در لغت جماعة بسيارند) پس حضرت فرمودند:كه مى‏‌دانى فئام در اينجا چند است؟ راوى گفت نه. حضرت فرمودند: كه صد هزار است.

٣٨-روز تهنيت و مبارك باد

وَ هُوَ يَوْمُ التَّهْنِيَةِ يُهَنِّي بَعْضُكُمْ بَعْضاً فَإِذَا لَقِيَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ يَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّكِينَ بِوَلَايَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ ع
و اين روز تهنيت و مبارك باد است كه چون مؤمنان به هم برسند مبارك باد به يكديگر بگويند و بگويند كه حمد خداي عالميان را سزا است آن خداوندى كه گردانيد ما را از جمله كسانى كه دست در دامان ولايت حضرت امير المؤمنين و ائمه معصومين صلوات اللَّه عليهم زده‏‌ايم.
(و اگر عبارت عربى را بگويند بهتر است و آن اينست كه:
«الحمد للّه الّذى جعلنا من المتمسّكين بولاية امير المؤمنين و الائمة صلوات اللَّه عليهم».)

٣٩-روز تبسم نمودن در چهره مؤمنين

وَ هُوَ يَوْمُ التَّبَسُّمِ فِي وُجُوهِ النَّاسِ مِنْ أَهْلِ الْإِيمَانِ فَمَنْ تَبَسَّمَ فِي وَجْهِ أَخِيهِ يَوْمَ الْغَدِيرِ نَظَرَ اللَّهُ إِلَيْهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِالرَّحْمَةِ وَ قَضَى لَهُ أَلْفَ حَاجَةٍ وَ بَنَى لَهُ قَصْراً فِي الْجَنَّةِ مِنْ دُرَّةٍ بَيْضَاءَ وَ نَضَّرَ وَجْهَهُ
روز تبسم نمودن در چهره مؤمنين است و كسى كه در روز غدير به روى برادر خود تبسم نمايد، خداوند در روز قيامت با ديده رحمت به او نگريسته، هزار حاجت او را برآورده نموده و كاخى از مرواريدهاى بزرگ و درخشان و سفيد براى او در بهشت ساخته و چهره او را زيبا مى‌‏نمايد.

۴۰-روز زينت

وَ هُوَ يَوْمُ الزِّينَةِ فَمَنْ تَزَيَّنَ لِيَوْمِ الْغَدِيرِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ كُلَّ خَطِيئَةٍ عَمِلَهَا صَغِيرَةً أَوْ كَبِيرَةً وَ بَعَثَ اللَّهُ إِلَيْهِ مَلَائِكَةً يَكْتُبُونَ لَهُ الْحَسَنَاتِ وَ يَرْفَعُونَ لَهُ الدَّرَجَاتِ إِلَى قَابِلِ مِثْلِ ذَلِكَ الْيَوْمِ فَإِنْ مَاتَ‏ مَاتَ شَهِيداً وَ إِنْ عَاشَ عَاشَ سَعِيداً
و روز آراستن است، كسى كه براى روز غدير خود را بيارايد، خداوند تمام گناهان كوچك و بزرگ او را بخشيده، و فرشتگانى را مأمور مى‏‌كند از اين روز تا سال آينده در چنين روزى، براى او كارهاى نيك نوشته و مقام او را بالا ببرند و اگر از دنيا برود با شهادت از دنيا رفته و اگر زنده بماند با سعادت زندگانى خواهد كرد.

جَنَّاتُ عَدْنٍ

[سورة التوبة (۹): الآيات ۷۱ الى ۷۳]
وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها وَ مَساكِنَ طَيِّبَةً في‏ جَنَّاتِ عَدْنٍ‏ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظيمُ (72)

[سورة الرعد (۱۳): الآيات ۱۹ الى ۲۴]
جَنَّاتُ عَدْنٍ‏ يَدْخُلُونَها وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ الْمَلائِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِمْ مِنْ كُلِّ بابٍ (23)

[سورة النحل (۱۶): الآيات ۳۰ الى ۳۴]
جَنَّاتُ عَدْنٍ‏ يَدْخُلُونَها تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ لَهُمْ فيها ما يَشاؤُنَ كَذلِكَ يَجْزِي اللَّهُ الْمُتَّقينَ (31)

[سورة الكهف (۱۸): الآيات ۳۰ الى ۳۱]
أُولئِكَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ‏ تَجْري مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهارُ يُحَلَّوْنَ فيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَ يَلْبَسُونَ ثِياباً خُضْراً مِنْ سُنْدُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ مُتَّكِئينَ فيها عَلَى الْأَرائِكِ نِعْمَ الثَّوابُ وَ حَسُنَتْ مُرْتَفَقاً (31)

[سورة مريم (۱۹): الآيات ۶۱ الى ۶۵]
جَنَّاتِ عَدْنٍ‏ الَّتي‏ وَعَدَ الرَّحْمنُ عِبادَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّهُ كانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا (61)

[سورة طه (۲۰): الآيات ۶۷ الى ۷۶]
جَنَّاتُ عَدْنٍ‏ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها وَ ذلِكَ جَزاءُ مَنْ تَزَكَّى (76)

[سورة فاطر (۳۵): الآيات ۳۱ الى ۳۵]
جَنَّاتُ عَدْنٍ‏ يَدْخُلُونَها يُحَلَّوْنَ فيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤاً وَ لِباسُهُمْ فيها حَريرٌ (33)

[سورة ص (۳۸): الآيات ۴۵ الى ۵۴]
جَنَّاتِ عَدْنٍ‏ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوابُ (50)

[سورة غافر (۴۰): الآيات ۶ الى ۱۰]
رَبَّنا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ‏ الَّتي‏ وَعَدْتَهُمْ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ (8)

[سورة الصف (۶۱): الآيات ۱۰ الى ۱۴]
يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ يُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ مَساكِنَ طَيِّبَةً في‏ جَنَّاتِ عَدْنٍ‏ ذلِكَ الْفَوْزُ الْعَظيمُ (12)

[سورة البينة (۹۸): الآيات ۱ الى ۸]
جَزاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ‏ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها أَبَداً رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ (8)

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی