دکتر محمد شعبانی راد

با نور، حاضرجواب باش! رقیب عتید!

Quick at Repartee!

الفبای نورانی، نسخه های نورانی

(ع ت د – با نور، حاضرجواب باش! رقیب عتید!)
برای مشاهده نسخه تصویری (ولاگ) کلیک کنید
برای شنیدن نسخه شنیداری (پادکست) کلیک کنید

«عتد» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«العَتِيدَةُ: الحقة يكون فيها طيب الرجل و العروس، 
جعبه لوازم آرايش عروس از عطر و شانه و مانند آنها.»
«العَتِيَدةُ: وعاءٌ يُجعَلُ فيه الطِّيبُ و الأَدهانُ»
«makeup box – makeup kit»
«العتيد المعد للزوم الأمر»
[عتد – قبض و بسط]:
«عتد: أصل واحد يدلّ على حضور و قرب»
«الْعَتَادُ: ادّخار الشي‏ء قبل الحاجة إليه كالإعداد،
پس‏‌انداز كردن چيزى قبل از نياز به آن، مثل: إعداد: آماده كردن.»
«العَتِيدُ الحاضر المهيأ»

این جواب آماده، نوری است که اومده چهرۀ تو رو، مثل یک عروس، نزد عالم بالا زیبا کند!
«رَقِيبٌ‏ عَتِيدٌ»، دست خودت نیست! نزد خودت نیست! نزد آل محمد ع است!
این جواب آماده و نورانی، با یاد معالم ربانی، به قلبت افاضه میشه و اونو با قبض و بسط نور قلبت میفهمی و حالا که فهمیدی، اجراش میکنی، ان شاء الله تعالی.

+ «فرشتۀ نگهبان، حرف توی دهان اهل نور میذاره! تحمله الملائکة! تنزّل الملائکة!»

+ «مشکات»
رَوَى السَّيِّدُ بْنُ طَاوُسٍ … قَالَ: كَتَبْتُ إِلَى أَبِي الْحَسَنِ ع
أَنَّ الرَّجُلَ يُحِبُّ أَنْ يُفْضِيَ إِلَى إِمَامِهِ مَا يُحِبُّ أَنْ يُفْضِيَ إِلَى رَبِّهِ
قَالَ فَكَتَبَ إِنْ كَانَ لَكَ حَاجَةٌ فَحَرِّكْ شَفَتَيْكَ فَإِنَّ الْجَوَابَ يَأْتِيكَ.
سيد بن طاوس نقل مى‌‏كند:
شخصی نامه‏‌اى به اين مضمون براى امام هادى ع نوشت:
شخص ميل دارد درخواستى که از خدا مينمايد، از امامش درخواست کند،
در جواب نوشت اگر حاجتى داشتى لب‏هاى خود را حركت بده، جواب را خواهى يافت.

on air

يَا عَتِيدَ الْإِمْكَانِ!

«يَا عَتِيدَ الْإِمْكَانِ»:
یاد معالم ربانی مثل امکانات لازم برای هر کاری است که هر زمان بخواهی آماده است.
هر لحظه به یاد معالم ربانی بیفتی، قلبت نورانی و فروزان و ریفرش و ری‌استارت میشه.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ … يَا عَتِيدَ الْإِمْكَانِ
أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ افْعَلْ بِي وَ بِجَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏.

ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ

دو نفر مدام مراقب قلب ما هستند:
مَلَكٌ مُرشِدٌ – شَيطانٌ مُفَتِّنٌ

رقیب عتید، سمت راست – رقیب عتید، سمت چپ!
فرشته نگهبان، سمت راست – شیطان سمت چپ

[سورة ق (۵۰): الآيات ۱۲ الى ۲۰]
كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ أَصْحابُ الرَّسِّ وَ ثَمُودُ (۱۲)
پيش از ايشان قوم نوح و اصحاب رسّ و ثمود،
وَ عادٌ وَ فِرْعَوْنُ وَ إِخْوانُ لُوطٍ (۱۳)
و عاد و فرعون و برادران لوط،
وَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ وَ قَوْمُ تُبَّعٍ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ (۱۴)
و بيشه‏‌نشينان و قوم تُبّع به تكذيب پرداختند؛
همگى فرستادگان [ما] را به دروغ گرفتند
و [در نتيجه‏] تهديد [من‏] واجب آمد.
أَ فَعَيِينا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ (۱۵)
مگر از آفرينش نخستين [خود] به تنگ آمديم؟ [نه!] بلكه آنها از خلق جديد در شبهه‌‏اند.
وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ (۱۶)
و ما انسان را آفريده‏‌ايم و مى‌‏دانيم كه نفس او چه وسوسه‏‌اى به او مى‌‏كند، و ما از شاهرگ [او] به او نزديكتريم.
إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيانِ عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمالِ قَعِيدٌ (۱۷)
آنگاه كه دو [فرشته‏] دريافت‌‏كننده از راست و از چپ، مراقب نشسته‏‌اند.
ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ (۱۸)
[آدمى‏] هيچ سخنى را به لفظ درنمى‌‏آورد مگر اينكه مراقبى آماده نزد او [آن را ضبط مى‏‌كند].
وَ جاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذلِكَ ما كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ (۱۹)
و سكرات مرگ، حقيقت را [به پيش‏] آورد؛ اين همان است كه از آن مى‌‏گريختى!
وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ ذلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ (۲۰)
و در صور دميده شود؛ اين است روز تهديد [من‏].

امام صادق عليه السلام:
ما مِن قَلبٍ إلاّ و لَهُ اُذُنانِ:
على إحداهُما مَلَكٌ مُرشِدٌ، و علَى الاُخرى شَيطانٌ مُفَتِّنٌ،
هذا يَأمُرُهُ و هذا يَزجُرُهُ،
الشَّيطانُ يَأمُرُهُ بالمَعاصي و المَلَكُ يَزجُرُهُ عَنها،
و هُو قولُ اللّهِ عَزَّ و جلَّ:
«عَنِ اليَمينِ و عَنِ الشِّمالِ قَعيدٌ ما يَلفِظُ مِن قَولٍ إلاّ لَدَيْهِ رَقيبٌ عَتيدٌ»
.
هيچ دلى نيست جز اين كه داراى دو گوش است:
كنار يكى از آنها فرشته‌اى راهنما قرار دارد و كنار ديگرى شيطانى اغواگر.
اين به او فرمان مى دهد و آن او را باز مى دارد.
شيطان به گناهان فرمانش مى‌دهد و فرشته از آنها بازش مى‌دارد
و اين است [معناى ]كلام خدا كه مى فرمايد:
«در جانب راست و چپ نشسته‌اى است.
سخنى بر زبان نياورد، جز اين كه نزدش محافظى مهيّا ايستاده است».
[فرح و حزن – ملک و شیطان]:
+ «لمم»

إِنَّ الشَّيْطَانَ يُلِمُّ بِالْقَلْبِ – فَإِنَّ الْمَلَكَ يُلِمُّ بِالْقَلْبِ

امام صادق علیه السلام:
عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
قُلْتُ لَهُ إِنِّي أَفْرَحُ مِنْ غَيْرِ فَرَحٍ أَرَاهُ فِي نَفْسِي وَ لَا فِي مَالِي وَ لَا فِي صَدِيقِي
وَ أَحْزَنُ مِنْ غَيْرِ حَزَنٍ أَرَاهُ فِي نَفْسِي وَ لَا فِي مَالِي وَ لَا فِي صَدِيقِي
قَالَ نَعَمْ
إِنَّ الشَّيْطَانَ يُلِمُّ بِالْقَلْبِ
فَيَقُولُ لَوْ كَانَ لَكَ عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ مَا أَدَالَ عَلَيْكَ عَدُوَّكَ وَ لَا جَعَلَ بِكَ إِلَيْهِ حَاجَةً
هَلْ تَنْتَظِرُ إِلَّا مِثْلَ الَّذِي انْتَظَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ‏ فَهَلْ قَالُوا شَيْئاً

فَذَاكَ الَّذِي يَحْزَنُ مِنْ غَيْرِ حَزَنٍ
وَ أَمَّا الْفَرَحُ
فَإِنَّ الْمَلَكَ يُلِمُّ بِالْقَلْبِ
فَيَقُولُ إِنْ كَانَ اللَّهُ أَدَالَ عَلَيْكَ عَدُوَّكَ وَ جَعَلَ بِكَ إِلَيْهِ حَاجَةً
فَإِنَّمَا هِيَ أَيَّامٌ قَلَائِلُ أَبْشِرْ بِمَغْفِرَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ
وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ‏

الشَّيْطانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَ يَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشاءِ وَ اللَّهُ يَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلًا.

هارون بن خارجه گويد:
به حضرت صادق (ع) عرضه داشتم:
من گاهى خوشحال ميشوم بدون اينكه علت آن را بفهمم و منشأ و ريشه آن را نه در باره خودم و نه مربوط بمالم و نه در باره دوستانم مى‏بينم (دگرگونى در آنها رخ نداده)
و همين طور گاهى ناراحت و اندوهناك ميشوم نه از جهت خود و نه از جهت مالم و نه از جهت دوستانم (بدون جهت)
فرمود آرى چنين است.
شيطان در دل انسان مشغول وسوسه مى‌‏شود و خاطرات بدى ايجاد ميكند
(شيطان به قلب آدم مى‏‌اندازد)
مثلا ميگويد اگر تو در نزد خداوند ارزشى داشتى،
دشمنت را بر تو چيره و غالب نميكرد تو را فقير و تهيدست نمى‌‏نمود.
آيا تو انتظار و توقعى غير از وضع گذشتگان دارى (آنان هم گاهى تهيدست ميشدند گاهى مغلوب ميشدند گاهى بر خلاف آن) آيا چيزى گفتند (اعتراض و شكوه‌‏اى نمودند؟ تو هم مانند آنها، پايه زندگى دنيا چنين است) اين وساوس و خاطرات است كه باعث اندوه مى‌‏شود بدون جهت و سبب.
و اما آن رقم خوشحالى آنهم از جهت الهامات فرشته است در دل انسان.
(
فرشته‌‏اى به دل القاء مى‏‌كند)
فرشته در باطن آدمى ميگويد:
اگر فرضا خداوند دشمن تو را بر تو پيروز كرده و تو را نيازمند او نموده، اين يك امرى است زودگذر و كوتاه مدت. بشارت باد تو را به نعمتها و بخشش و عنايت ابدى خداوند.
و اين است معناى آيه‏
الشَّيْطانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَ يَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشاءِ وَ اللَّهُ يَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلًا.
شيطان از فقر و تهيدستى شما را مى‌‏ترساند و با ترغيب به كارهاى زشت وسوسه ميكند
ولى خدا عنايات و بخشش را به شما وعده ميدهد.

امام صادق علیه السلام:
عَنْ أَبِي عَبْدِ الرَّحْمَنِ قَالَ:
قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع
رُبَّمَا حَزِنْتُ فَلَا أَعْرِفُ فِي أَهْلٍ وَ لَا مَالٍ وَ لَا وَلَدٍ
وَ رُبَّمَا فَرِحْتُ فَلَا أَعْرِفُ فِي أَهْلٍ وَ لَا مَالٍ وَ لَا وَلَدٍ
فَقَالَ
إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا وَ مَعَهُ مَلَكٌ وَ شَيْطَانٌ
فَإِذَا كَانَ فَرَحُهُ كَانَ دُنُوُّ الْمَلَكِ مِنْهُ
وَ إِذَا كَانَ حُزْنُهُ كَانَ دُنُوُّ الشَّيْطَانِ مِنْهُ
وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى
الشَّيْطانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَ يَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشاءِ
وَ اللَّهُ يَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلًا
وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيم
.
+  [سورة البقرة (2): آية 268]
عبد الرحمن گويد:
خدمت حضرت صادق عليه السّلام عرض كردم:
من گاهى به اندازه اى غمگين مى شوم كه خانواده و مال و فرزندم را نمى شناسم،
و گاهى چنان خوشحال هستم كه خانواده و مال و فرزندم را نمى شناسم.
امام عليه السّلام فرمود:
هر شخصى براى خود شيطان و فرشته‌اى دارد،
هر گاه خوشحال باشد فرشته‌اى به او نزديك شود،
و هر گاه غمگين شود شيطان
،
و اين معناى سخن خداوند عزّ و جلّ است كه مى فرمايد:
شيطان به شما وعده فقر مى دهد و شما را وادار به كارهاى زشت مى‌كند،
و خداوند شما را به آمرزش و فزونيش بشارت مى‌دهد،
و خداوند گشايشگر و داناست.

لِكُلِّ مَسْأَلَةٍ مِنْكَ سَمْعٌ حَاضِرٌ، وَ جَوَابٌ عَتِيدٌ!

امام سجاد علیه السلام:
يَا مَنْ يَمْلِكُ حَوائِجَ السَّائِلِينَ،

وَ يَعْلَمُ ضَمِيرَ الصَّامِتِينَ،
لِكُلِّ مَسْأَلَةٍ مِنْكَ سَمْعٌ حَاضِرٌ، وَ جَوَابٌ عَتِيدٌ.
اللّٰهُمَّ وَ مَواعِيدُكَ الصَّادِقَةُ، وَ أَيادِيكَ الْفَاضِلَةُ، وَ رَحْمَتُكَ الْوَاسِعَةُ،
فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ،
وَ أَنْ تَقْضِىَ حَوائِجِى لِلدُّنْيا وَالْآخِرَةِ،
إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ.
ای که مالک حاجات خواهندگانی
و از باطن لب فروبستگان خبر داری،
از سوی تو برای هر خواهشی، گوشی شنوا و پاسخی آماده است،
خدایا به حق وعده‌های صادقانه‌ات و نعمت‌های فراوانت و رحمت گسترده‌ات،
از تو می‌خواهم که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی
و حاجات دنیا و آخرتم را برآوری،
چه همانا تو بر هر کاری توانایی.

مشتقات ریشۀ «عتد» در آیات قرآن:

أَعْتَدْنا لَها رِزْقاً كَريماً – أَعْتَدْنا لِلْكافِرينَ سَعيراً

برای اهل نور چی آماده کرده‌اند؟!
برای اهل حسادت چی آماده کرده‌اند؟!

[سورة النساء (۴): الآيات ۱۷ الى ۱۸]
وَ لَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئاتِ حَتَّى إِذا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ وَ لاَ الَّذينَ يَمُوتُونَ وَ هُمْ كُفَّارٌ أُولئِكَ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذاباً أَليماً (18)

[سورة النساء (۴): آية ۳۷]
الَّذينَ يَبْخَلُونَ وَ يَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَ يَكْتُمُونَ ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ أَعْتَدْنا لِلْكافِرينَ عَذاباً مُهيناً (37)

[سورة النساء (۴): الآيات ۱۵۰ الى ۱۵۲]
أُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ حَقًّا وَ أَعْتَدْنا لِلْكافِرينَ عَذاباً مُهيناً (151)

[سورة النساء (۴): الآيات ۱۶۰ الى ۱۶۱]
وَ أَخْذِهِمُ الرِّبَوا وَ قَدْ نُهُوا عَنْهُ وَ أَكْلِهِمْ أَمْوالَ النَّاسِ بِالْباطِلِ وَ أَعْتَدْنا لِلْكافِرينَ مِنْهُمْ عَذاباً أَليماً (161)

[سورة يوسف (۱۲): الآيات ۳۰ الى ۳۵]
فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنَّ وَ أَعْتَدَتْ‏ لَهُنَّ مُتَّكَأً وَ آتَتْ كُلَّ واحِدَةٍ مِنْهُنَّ سِكِّيناً وَ قالَتِ اخْرُجْ عَلَيْهِنَّ فَلَمَّا رَأَيْنَهُ أَكْبَرْنَهُ وَ قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ وَ قُلْنَ حاشَ لِلَّهِ ما هذا بَشَراً إِنْ هذا إِلاَّ مَلَكٌ كَريمٌ (31)

[سورة الإسراء (۱۷): الآيات ۹ الى ۱۲]
وَ أَنَّ الَّذينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذاباً أَليماً (10)

[سورة الكهف (۱۸): الآيات ۲۸ الى ۲۹]
وَ قُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنْ شاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَ مَنْ شاءَ فَلْيَكْفُرْ إِنَّا أَعْتَدْنا لِلظَّالِمينَ ناراً أَحاطَ بِهِمْ سُرادِقُها وَ إِنْ يَسْتَغيثُوا يُغاثُوا بِماءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ بِئْسَ الشَّرابُ وَ ساءَتْ مُرْتَفَقاً (29)

[سورة الكهف (۱۸): الآيات ۹۹ الى ۱۰۶]
أَ فَحَسِبَ الَّذينَ كَفَرُوا أَنْ يَتَّخِذُوا عِبادي مِنْ دُوني‏ أَوْلِياءَ إِنَّا أَعْتَدْنا جَهَنَّمَ لِلْكافِرينَ نُزُلاً (102)

[سورة الفرقان (۲۵): الآيات ۱۱ الى ۲۰]
بَلْ كَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ وَ أَعْتَدْنا لِمَنْ كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعيراً (11)

[سورة الفرقان (۲۵): الآيات ۳۱ الى ۴۰]
وَ قَوْمَ نُوحٍ لَمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْناهُمْ وَ جَعَلْناهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً وَ أَعْتَدْنا لِلظَّالِمينَ عَذاباً أَليماً (37)

[سورة الأحزاب (۳۳): الآيات ۲۸ الى ۳۱]
وَ مَنْ يَقْنُتْ مِنْكُنَّ لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تَعْمَلْ صالِحاً نُؤْتِها أَجْرَها مَرَّتَيْنِ وَ أَعْتَدْنا لَها رِزْقاً كَريماً (31)

[سورة الفتح (۴۸): الآيات ۱۱ الى ۱۵]
وَ مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَإِنَّا أَعْتَدْنا لِلْكافِرينَ سَعيراً (13)

[سورة ق (۵۰): الآيات ۱۲ الى ۲۰]
ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَيْهِ رَقيبٌ عَتيدٌ (18)

[سورة ق (۵۰): الآيات ۲۱ الى ۳۰]
وَ قالَ قَرينُهُ هذا ما لَدَيَّ عَتيدٌ (23)

[سورة الملك (۶۷): الآيات ۱ الى ۵]
وَ لَقَدْ زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِمَصابيحَ وَ جَعَلْناها رُجُوماً لِلشَّياطينِ وَ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذابَ السَّعيرِ (5)

[سورة الإنسان (۷۶): الآيات ۱ الى ۱۰]
إِنَّا أَعْتَدْنا لِلْكافِرينَ سَلاسِلَ وَ أَغْلالاً وَ سَعيراً (4)

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی