[سورة الطارق (۸۶): الآيات ۱ الى ۱۷]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَ السَّماءِ وَ الطَّارِقِ (۱)
سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد.
وَ ما أَدْراكَ مَا الطَّارِقُ (۲)
و تو چه دانى كه اختر شبگرد چيست؟
النَّجْمُ الثَّاقِبُ (۳)
آن اختر فروزان.
إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْها حافِظٌ (۴)
هيچ كس نيست مگر اينكه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است.
فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسانُ مِمَّ خُلِقَ (۵)
پس انسان بايد بنگرد كه از چه آفريده شده است؟
خُلِقَ مِنْ ماءٍ دافِقٍ (۶)
از آب جهندهاى خلق شده،
يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَ التَّرائِبِ (۷)
[كه] از صُلْبِ مرد و ميان استخوانهاى سينه زن بيرون مىآيد.
إِنَّهُ عَلى رَجْعِهِ لَقادِرٌ (۸)
در حقيقت، او [=خدا] بر بازگردانيدن وى بخوبى تواناست.
يَوْمَ تُبْلَى السَّرائِر (۹)
آن روز كه رازها [همه] فاش شود،
فَما لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَ لا ناصِرٍ (۱۰)
پس او را نه نيرويى مانَد و نه يارى.
وَ السَّماءِ ذاتِ الرَّجْعِ (۱۱)
سوگند به آسمانِ بارشانگيز،
وَ الْأَرْضِ ذاتِ الصَّدْعِ (۱۲)
سوگند به زمين شكافدار [آماده كشت]،
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ (۱۳)
[كه] در حقيقت، قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است؛
وَ ما هُوَ بِالْهَزْلِ (۱۴)
و آن شوخى نيست.
إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْداً (۱۵)
آنان دست به نيرنگ مىزنند.
وَ أَكِيدُ كَيْداً (۱۶)
و [من نيز] دست به نيرنگ مىزنم.
فَمَهِّلِ الْكافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْداً (۱۷)
پس كافران را مهلت ده، و كمى آنان را به حال خود واگذار.