Look upon it When it yields fruit and the Ripening of it; Verily, in all these Are Signs [of Allah’s Power of creation] For those who believe.
«ینع» یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«الْيَانِعَةِ الثِّمَارِ»
+ «جذع»
انْظُرُوا إِلى ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ يَنْعِهِ
وَ آتَتَ أُكُلَهَا بِكَلِمَاتِهِ الثِّمَارُ الْيَانِعَةُ
+ «نو – نوآوری»
+ «شکوفه – نور»
[ینع – بلغ]:
أدرك و نضج
اليانع: الأحمر من كلّ شىء
اليانع: المدرك البالغ
البلوغ فى الشىء الى حدّ كماله بحسب جريان طبيعىّ.
قلب سلیم که نور و ظلمتشو میفهمه، با عمل به این اوامر نورانی، در دل تقدیرات روزمرۀ زندگی خود، روز به روز ثمرات اعمال صالح تولید شده در قلب خود را با ازدیاد نور یقین می‌بیند و متوجه می‌شود و این همان تدبّر و نگاه آگاهانۀ اهل نور به دنیای قلب خویش است که با فهم امر الله یعنی با معرفة الامام بالنورانیة، شاهد رسیدن میوه‌های زیبای آرامش با بوی بهشت، در ملکوت قلب خویش است و این مفاهیم، برگرفته از واژه‌های زیبای آیات قرآن مثل همین واژۀ ینع است.
آسمان، آب، گیاه، جوانۀ سبز، دانه‌های متراکم، شکوفه، خوشه‌های نزدیک به هم، باغهای میوه، و … همه و همه که در این آیات قرآن به آنها اشاره شده، مثالهای برای معالم ربانی صاحبان نور هستند که بندگان خدای مهربان با خواندن این کتاب آسمانی و تعلیمات نورانی معلمین این کتاب، میبایست پی به معانی این اسماء ببرند که خدای مهربان با این مثالهای گفته شده، میخواهد بندگانش به چه موضوع مهمی پی ببرند و آن فرایند مهم که همانا فرایند زیبای نور الولایة است را با این مثالها و این اشارات بخوبی درک نمایند و زیبایی های این مخلوق مقدس نورانی را در وجود خود و در قلب سلیم خود، با عمل به این علوم نورانی، شاهد باشند و در همین دنیا زیبایی نور ولایت را که همان بهشت جاویدان است تجربه نمایند کما اینکه در آیات قرآن میخوانیم و از خدای مهربان میخواهیم:
ربنا آتنا فی الدنیا حسنة و فی الآخرة حسنة و قنا عذاب النّار
یعنی ای خدای مهربان، ما در همین دنیا و در دنیای دیگر، خواهان آن عاملی هستیم که ایجاد زیبایی در ملک و در ملکوت می نماید، و آن سبب چیزی جز فهم علوم نورانی آل محمد ع و عمل به این علوم زیبا نیست. انگاری اهل نور در همین دنیا خواهان فهم کلام نورانی فرشتۀ مهربان خود در دل ورکلایفهای روزمرۀ زندگی خود هستند تا با معرفة به کلام شیطان و سنگ زدن به او و معرفة به کلام فرشتۀ مهربان و تبعیت از کلام او، آگاهانه بهشت جاویدان آل محمد ع را انتخاب نمایند ان شاء الله تعالی. تمام آیات قرآن و محتوای تمام کتب آسمانی اشاره به همین فرایند نور الولایة دارد و این فریضۀ واجب را با مثالها و واژه های متعدد بیان میکند.
همه کتب آسمانی اینو فریاد میزنن:
خدای مهربان از ما بندگان مخلوقش، مهربانی کردن میخواد و برای این منظور، علم لازم رو در اختیار ما قرار میده و ابزار لازم برای درک و فهم این علم رو هم به ما عنایت کرده که همان قلب ماست و اون علم، کلام نورانی خدای مهربان است و این قلب در تقلب بین نور و ظلمت است و با حضور نور و یا غیبت نور در ملکوت قلب، ارادۀ خدا و خواست و مشیت خدا از بندگان معلوم می شود و این زبان مشترک بین خالق و مخلوق، همان زبان نور است: «الله نور».
و این نور در ملکوت قلب، قبض و بسط می شود: «الله یقبض و یبصط»
و با این انتقال نور علم، بندۀ شاکر به این نعمت زیبای خدای مهربان، هدایت می‌شود و از تاریکی‌های غم خارج و در نور شادی و مهربانی خدای خویش غوطه‌ور میگردد:
«الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور».
مشتقات ریشۀ «ینع» در آیات قرآن:
[سورة الأنعام (۶): آية ۹۹]
وَ هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجْنا بِهِ نَباتَ كُلِّ شَيْءٍ
فَأَخْرَجْنا مِنْهُ خَضِراً نُخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُتَراكِباً
وَ مِنَ النَّخْلِ مِنْ طَلْعِها قِنْوانٌ دانِيَةٌ
وَ جَنَّاتٍ مِنْ أَعْنابٍ وَ الزَّيْتُونَ وَ الرُّمَّانَ
مُشْتَبِهاً وَ غَيْرَ مُتَشابِهٍ
انْظُرُوا إِلى ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ يَنْعِهِ
إِنَّ فِي ذلِكُمْ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (۹۹)
و اوست كسى كه از آسمان، آبى فرود آورد؛
پس به وسيله آن از هر گونه گياه برآورديم،
و از آن [گياه] جوانه سبزى خارج ساختيم كه از آن، دانههاى متراكمى برمىآوريم.
و از شكوفه درخت خرما خوشههايى است نزديك به هم.
و [نيز] باغهايى از انگور و زيتون و انار -همانند و غير همانند- خارج نموديم.
به ميوه آن چون ثمر دَهَد و به [طرز] رسيدنش بنگريد.
قطعاً در اينها براى مردمى كه ايمان مىآورند نشانههاست.
امام علی علیه السلام:
أَمَّا مَا فَرَضَ اللَّه تَعَالَی عَلَی الْعَیْنَیْنِ فَهُوَ النَّظَرُ إِلَی آیَاتِ اللَّهِ وَ غَضُّ النَّظَرِ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ
قَالَ اللَّهُ تَعَالَی
أَ فَلا یَنْظُرُونَ إِلَی الْإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ وَ إِلَی السَّماءِ کَیْفَ رُفِعَتْ وَ إِلَی الْجِبالِ کَیْفَ نُصِبَتْ وَ إِلَی الْأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ
وَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی
أَ وَ لَمْ یَنْظُرُوا فِی مَلَکُوتِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما خَلَقَ اللهُ مِنْ شَیْءٍ
وَ قَالَ سُبْحَانَهُ
انْظُرُوا إِلی ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ یَنْعِهِ
وَ قَالَ
فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ عَمِیَ فَعَلَیْها
وَ هَذِهِ الْآیَهًُْ جَامِعَهًٌْ لِأَبْصَارِ الْعُیُونِ وَ أَبْصَارِ الظُّنُونِ.
امّا واجبات چشم؛
یکی از آنها نگاه‌کردن در آیات خداوند و پوشیدن دیده از آنچه خداوند حرام کرده است،
در قرآن مجید می‌فرماید:
آیا آنان به شتر نمی‌نگرند که چگونه آفریده شده است؟!
و به آسمان نگاه نمی‌کنند که چگونه برافراشته شده؟!
و به کوه‌ها که چگونه در جای خود نصب گردیده!
و به زمین که چگونه گسترده و هموار گشته است؟!
و آیا در حکومت و نظام آسمان‌ها و زمین، و آنچه خدا آفریده است،
[از روی دقّت و عبرت] نظر نیفکندند؟!
و انْظُرُوا إِلی ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ یَنْعِهِ و فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ عَمِیَ فَعَلَیْها؛
این آیه در بینایی دل‌ها و چشم‌ها بسیار جامعیّت دارد و حقیقت را روشن میکند.