حسود به نورش بی‌محلّی میکنه!
عشق و علاقۀ حسود نسبت به نورش سرد شده!
دیگه اون متعصب دو آتیشه نیست!
به این میگن «ختر – ختّار»:
«وَ ما يَجْحَدُ بِآياتِنا إِلَّا كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ» + «جحد».
دیگه اونجوری که قبلا گامهاشو سفت و استوار بر میداشت، برنمیداره! لنگ لنگ راه میره!
«تختّر الرجل في مشية و ذلك أن يمشى مشية الكسلان»
دیگه خط در میان میره کلاس درس! یا اصلا دیگه ترک تحصیل میکنه!
دیگه به مائدۀ آسمانی خودش رغبت نشون نمیده!
دیگه حال قبلی رو نداره! «التواني و الكسل».
این آثار مسمومیت سم حسادته که توی قلبش، این بلا رو سرش آورده!
حبّ دنیا و تمنّاها، این بلا رو سرش آورده:
«الدُّنْيَا … الْخَاتِرَةُ لِمَنِ انْقَادَ إِلَيْهَا»
«خَتِرَ: بر اثر خوردن زهر يا داروئى سست و ناتوان شد.»
حبّ اقرباء مثل سمّی خطرناک، مودّت فی القربی رو از بین میبره!
«خَتَّرَهُ الشرابُ: شراب او را سست و ناتوان كرد.»
«الختر: كالخدر و هو ما يأخذك من شرب الدواء و السم و نحو دلك حين تضعف»
«تَخَتَّرَ: سست شد، بدن او از بيمارى يا جز آن سست شد.»

«الْخَتْرُ: غدر يَخْتِرُ فيه الإنسان، أي: يضعف و يكسر لاجتهاده فيه،
الخَتْر: يعنى نيرنگ و خدعه‌‏اى كه انسان در آن قرار مى‌‏گيرد و مى‌‏افتد. و بخاطر كوشش در حيله‏‌گرى ضعيف و زبون مى‌‏گردد.»

«الخَتْر: الخَدَر يحصل عند شُرب سُمّ، و ربّما عرض لشُرب دواء.»
«داء خَتّار: يُعاود المريض على غِرَّة.»
«خَتَّرَهُ‏ الشَّرابُ‏ تَخْتِيراً: خَبَّثَ نفسَهُ و أَفسدَ ذهنَهُ، فتَخَتَّرَ.»
«تَخَتَّرَ: ضَعُفَ و فَتَرَ و استرخَى، و مَشَى مُتكاسِلًا.»
این واژه داستان تکراری اهل حسادت رو بیان میکنه:
«يا أهل الكوفة يا أهل الختر و الخذل»
«يَا عَلِيُّ،
أَنْتَ الْمَظْلُومُ مِنْ بَعْدِي فَوَيْلٌ لِمَنْ ظَلَمَكَ وَ اعْتَدَى عَلَيْكَ
وَ طُوبَى لِمَنْ تَبِعَكَ وَ لَمْ يَخْتَرْ عَلَيْكَ»