دکتر محمد شعبانی راد

با نور، دستِ‌پُر باش! قلب طلایی! اذْهَبُوا بِقَميصي‏ هذا! اذْهَبْ‏ بِكِتابي‏ هذا!

Hello to the Eighth Shining Golden Star!
Golden Heart!

«ذهب» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«ذَهَبَ‏: حسن و نضارة»:
قلب زیبا، قلب نورانی، قلبی که با علوم آل محمد ع، دستِ‌پُر است!
علت زیبایی این قلب این است که دفع سیئۀ حسد نموده!
«يقال لموضع الغائط: المَذْهَبُ‏»
عرب به «دستشویی» میگه: «المَذْهَبُ»: «W.C»: توالت «Toilet»
«إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً
خدا فقط مى‌‏خواهد آلودگى را از شما خاندان [پيامبر] بزدايد و شما را پاك و پاكيزه گرداند.»
از واژۀ «ذهب» نیز مفهوم حُسن و زیبایی و نورانی بودن استنباط میشود.
عرب به طلا میگه ذهب، چون میدرخشد و زیباست و همه بهش تمایل دارند و نگاهش میکنند.
«كَأَنَّهُ كَوْكَبٌ دُرِّي‏»
«مَذْهَبٌ: مترادف طَرِيقٌ: راه، مَذَاهِبُ جمع‏، عقيده، اصل، راه و روش‏»
از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة» مفهوم «راه» استنباط می‌شود.
«ذَهَابُ‏ الشي‏ء: مضيّه، رفتن»
«يقال لموضع الغائط: الخَلَاءُ و المَذْهَبُ‏ و المِرْفَقُ‏ و المِرْحَاضُ‏»
ارتباط مفهومی واژۀ «ذهب» با هزار واژۀ مترادف نور الولایة، مثل «رفق»، زیباست:
انگاری نور، با قلب رفق میورزد تا درناژ و دفع سیئۀ حسد صورت بگیرد.
«رحض: رحَضْتُ‏ الثَّوبَ، إذا غسَلْتَه: جامه را شستم.»
+ «غسل»
+ «طهر»
+ مفهوم «خانه‌تکانی»
ذهاب یکی از اسامی باران است:
«المطر: إذا كانت صغيرة يسيرة فهي: الذِّهاب‏»
+ «فتی – اکسیر جوانی!»

«يقال لموضع الغائط: الخَلَاءُ و المَذْهَبُ‏ و المِرْفَقُ‏ و المِرْحَاضُ‏»

[حجج – رحض]:
دیدی فرشهای خاکی رو روی طناب میندازن و با چوبی بلند می‌زنن تا گرد و خاک‌هاش بریزه!
«المِرْحَاض‏- ج‏ مَرَاحِيض‏ [رحض‏]: دستشوئى، مستراح، چوبى كه با آن جامه را هنگام شستشو بكوبند و در زبان متداول به آن (المِخْباط) گويند.»
حج، یعنی نور الولایة، که همان جبران مافات است، نقشش مثل همین چوب برای تکاندن گرد و غبار حسد از درون قلب ماست، انگاری حج، یعنی قصد معالم ربانی صاحبان نور نمودن است در آیات و تقدیراتی که روزمره برای ما عرضه میشود تا گرد و غبار حسد نشسته بر دست و صورت قلبمان، بریزد و نورانیت قلب آشکار گردد و واژه زیبای «رحض» در عبارت «وَ حَجُّ الْبَيْتِ وَ اعْتِمَارُهُ فَإِنَّهُمَا يَنْفِيَانِ الْفَقْرَ وَ يَرْحَضَانِ الذَّنْبَ»، همین فرایند مهم را بیان می‌کند.
«عِبَادَ اللَّهِ أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللَّهِ … وَ أَشْعِرُوهَا قُلُوبَكُمْ وَ ارْحَضُوا بِهَا ذُنُوبَكُمْ»
«أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا اللَّهَ وَ ارْتَحِضُوا وَ اسْتَقِيمُوا إِلَيْهِ»

قسمتی از خطبۀ بی‌بی زینب سلام الله علیها در مقابل اهل کوفه:
«وَ لَنْ تَرْحَضُوهَا أَبَداً  وَ أَنَّى تَرْحَضُونَ‏ قُتِلَ سَلِيلُ خَاتَمِ النُّبُوَّةِ»:
حسودی که پشت به نورش میکنه و اشتباه مرگبار قتل و تهمت به نورش رو مرتکب میشه «قُتِلَ سَلِيلُ خَاتَمِ النُّبُوَّةِ»، دیگه راه دفع حسادتش برای همیشه بسته میشه «وَ لَنْ تَرْحَضُوهَا أَبَداً  وَ أَنَّى تَرْحَضُونَ‏» و اینو واژۀ زیبای رحض در این حدیث زیبا به ما یاد میده:
« فَابْكُوا كَثِيراً وَ اضْحَكُوا قَلِيلًا
فَقَدْ أَبْلَيْتُمْ بِعَارِهَا وَ مَنَيْتُمْ بِشَنَارِهَا
وَ لَنْ تَرْحَضُوهَا أَبَداً  وَ أَنَّى تَرْحَضُونَ
قُتِلَ سَلِيلُ خَاتَمِ النُّبُوَّةِ وَ مَعْدِنِ الرِّسَالَةِ وَ سَيِّدُ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ
وَ مَلَاذُ حَرْبِكُمْ وَ مَعَاذُ حِزْبِكُمْ وَ مَقَرُّ سِلْمِكُمْ وَ آسِي كَلْمِكُمْ‏
وَ مَفْزَعُ نَازِلَتِكُمْ وَ الْمَرْجِعُ إِلَيْهِ عِنْدَ مُقَاتَلَتِكُمْ وَ مَدَرَةُ حُجَجِكُمْ‏ وَ مَنَارُ مَحَجَّتِكُمْ
»
زیاد گریه کنید و کم بخندید.
شما را ننگ فراگرفته است،
و هرگز نمی‌توانید از این ننگ نجات پیدا کنید،
چگونه می‌توانید این ننگ و عار را از خودتان پاک کنید؟
در حالی که سلالۀ پیغمبر خدا (ص) و آقای جوانان اهل بهشت کشته شد.
کسی کشته شد که اگر در جنگی گرفتار می‌شدید، او پناه شما بود، کسی که مایۀ صلح و دوستی و آشتی شما و مرهم دردهای شما و پناهگاه شما در سختی‌ها بود.

قلب زراندود!

Golden Heart

+ «ورکلایف!»:
قلبی که مهد آفرینش زیبایی‌هاست، قلب طلایی است!
قلبی است که سیئۀ حسادتش را به کمک نور هدایتش، درناژ کرده است!

با نور، دستِ‌پُر باش! اذْهَبُوا بِقَميصي‏ هذا! اذْهَبْ‏ بِكِتابي‏ هذا!
[با دست پُر! – اذْهَبُوا بِقَميصي‏ هذا … اذْهَبْ‏ بِكِتابي‏ هذا] :
اینکه میگیم: [با دست پُر بریم! دست خالی بده!]
دست پُر، زمانی است که پیراهن نورانی یوسف ع که عامل شفای قلوب است را در دست داشته باشیم و قلبمان منور به نور امام ع شده باشد.
+ «معرفة الامام بالنورانیة!»
پس اینکه واژه «ذهب» یعنی یه جور حرکت و مضی مخصوص « المضىّ و الحركة المخصوصة » منظور اینه که قلب با درخشش نور هدایت در ملکوت، متوجه نکتۀ علمی مهمی میشه و راه و روش خاصی در زندگی خودش، طبق این توصیۀ نورانی، در پیش میگیره!
و این هم بعضی از آیات زیبایش:
اذْهَبُوا بِقَميصي‏ هذا فَأَلْقُوهُ عَلى‏ وَجْهِ أَبي‏ يَأْتِ بَصيراً وَ أْتُوني‏ بِأَهْلِكُمْ أَجْمَعينَ (93)
اذْهَبْ‏ بِكِتابي‏ هذا فَأَلْقِهْ إِلَيْهِمْ ثُمَّ تَوَلَّ عَنْهُمْ فَانْظُرْ ما ذا يَرْجِعُونَ (28)
فَقُلْنَا اذْهَبا إِلَى الْقَوْمِ الَّذينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا فَدَمَّرْناهُمْ تَدْميراً (36)
قالَ كَلاَّ فَاذْهَبا بِآياتِنا إِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ (15) »
و …
در واقع قلب اهل یقین با دیدن نور معالم ربانی در دل شرایط تقدیرات، مدهوش می‌شود و نورانی می‌شود و واژه ذهب اشاره به این مطلب دارد.
«رجل‏ ذَهِبٌ‏: رأى معدن الذّهب فدهش، كسيكه از ديدن معدن طلا مدهوش و سراسيمه شده.»
صاحبان نور، با علوم آل محمد ع، همیشه دست پُر هستند.
«وَ قالَ إِنِّي‏ ذاهِبٌ‏ إِلى‏ رَبِّي‏ »
و «انّا لله» هستند و با نور ولایت، انجام وظیفه می‌کند و اهل یقین نیز که با یاد معالم ربانی آنها اخذ نور می‌کنند، انگاری از معنای اسم طلایی او «ذهب» بهره‌مند می‌شوند.
«شي‏ء مُذَهَّبٌ‏: جعل عليه الذّهب، هر چيز زراندود»
«قلب زراندود»: قلب اهل یقین با نور معالم ربانی در ملکوت و فضای روحانی، زراندود می‌شود، ان شاء الله تعالی.

معنای واژۀ «ذهب» در بعضی از آیات قرآن:

ذَهَبَ‏ اللَّهُ بِنُورِهِمْ‏ أَخَذَ نورَهُم و أمسكَهُ، أو أَذْهَبَهُ‏ و أزالَهُ. + «سلخ»
إِذاً لَذَهَبَ‏ كُلُّ إِلهٍ بِما خَلَقَلانفردَ كلُّ واحدٍ منهُم بما خَلَقَهُ و استبدَّ به، و امتازَ ملكُهُ عن ملكِ الاخَرينَ.
لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ ما آتَيْتُمُوهُنَلِتأخُذوا شيئاً من المهرِ أو غيرِهِ ممّا أعطيتُموهُنَّ.
إِنِّي‏ ذاهِبٌ‏ إِلى‏ رَبِّيمهاجرٌ إلى حيثُ أَمَرَني ربّي و هو الشامُ، أو إلى حيثُ أتجرّدُ فيه لعبادتِهِ.
فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ‏ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ‏ فإنْ نتوفّينَّكَ قبلَ أنْ نُرِيكَ عذابَهُم فإنّا منهُم منتقمونَ في الآخِرةِ، أو فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ‏ بِكَ‏ من مكّةَ فإنّا منتقمونَ منهُم يومَ بدرٍ.

إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً

[سورة الأحزاب (۳۳): الآيات ۳۲ الى ۳۵]
يا نِساءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِنَ النِّساءِ إِنِ اتَّقَيْتُنَّ فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفاً (۳۲)
اى همسران پيامبر، شما مانند هيچ يك از زنان [ديگر] نيستيد، اگر سَرِ پروا داريد پس به ناز سخن مگوييد تا آنكه در دلش بيمارى است طمع ورزد؛ و گفتارى شايسته گوييد.
وَ قَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولى 
وَ أَقِمْنَ الصَّلاةَ وَ آتِينَ الزَّكاةَ وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ 
إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً (۳۳)
و در خانه‌‏هايتان قرار گيريد و مانند روزگار جاهليّتِ قديم زينتهاى خود را آشكار مكنيد و نماز برپا داريد و زكات بدهيد و خدا و فرستاده‌‏اش را فرمان بريد.
خدا فقط مى‌‏خواهد آلودگى را از شما خاندان [پيامبر] بزدايد و شما را پاك و پاكيزه گرداند.
وَ اذْكُرْنَ ما يُتْلى فِي بُيُوتِكُنَّ مِنْ آياتِ اللَّهِ وَ الْحِكْمَةِ 
إِنَّ اللَّهَ كانَ لَطِيفاً خَبِيراً (۳۴)
و آنچه را كه از آيات خدا و [سخنانِ‏] حكمت‏[آميز] در خانه‌‏هاى شما خوانده مى‌‏شود ياد كنيد.
در حقيقت، خدا همواره دقيق و آگاه است.
إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِماتِ وَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ الْقانِتِينَ وَ الْقانِتاتِ وَ الصَّادِقِينَ وَ الصَّادِقاتِ وَ الصَّابِرِينَ وَ الصَّابِراتِ وَ الْخاشِعِينَ وَ الْخاشِعاتِ وَ الْمُتَصَدِّقِينَ وَ الْمُتَصَدِّقاتِ وَ الصَّائِمِينَ وَ الصَّائِماتِ وَ الْحافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَ الْحافِظاتِ وَ الذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيراً وَ الذَّاكِراتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظِيماً (۳۵)
مردان و زنان مسلمان، و مردان و زنان با ايمان، و مردان و زنان عبادت‌‏پيشه، و مردان و زنان راستگو، و مردان و زنان شكيبا، و مردان و زنان فروتن، و مردان و زنان صدقه‌‏دهنده، و مردان و زنان روزه‏‌دار، و مردان و زنان پاكدامن، و مردان و زنانى كه خدا را فراوان ياد مى‏‌كنند، خدا براى [همه‏] آنان آمرزشى و پاداشى بزرگ فراهم ساخته است.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
أَ تَدْرُونَ مَا الرِّجْسُ یَا سَلْمَانُ؟
قَالَ: لَا.
قَالَ: الشَّکُّ،
لَا یَشُکُّونَ فِی شَیْءٍ جَاءَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ أَبَداً،
مُطَهَّرُونَ فِی وَلَادَتِنَا وَ طِینَتِنَا إِلَی آدَمَ ع
مُطَهَّرُونَ مَعْصُومُونَ مِنْ کُلِّ سُوءٍ
.
ای سلمان، آیا می‌دانی الرِّجْسُ چیست؟
سلمان عرض کرد: «خیر».
فرمود: «شکّ است،
آنان هرگز دربارۀ چیزی که از جانب خدا آمده باشد، شک نمی‌کنند.
ما در ولادتمان و در طینتمان تا حضرت آدم ع پاک هستیم،
از هر بدی پاک و معصوم هستیم».

امام باقر علیه السلام:
عَن زُرَارَهًَْ عَن اَبِی‌جَعفَرٍ ع قَالَ سَمِعتُهُ یَقُولُ:
إِنَّا لَا نُوصَفُ
وَ کَیْفَ یُوصَفُ قَوْمٌ رَفَعَ اللَّهُ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ هُوَ الشَّک.
زراره گوید:
از امام باقر ع شنیدم که می‌فرماید:
«ما هم وصف نشویم
و چگونه وصف شوند مردمی که خدا پلیدی را که همان شک است از آن‌ها برداشته».

امام رضا علیه السلام:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَوْرَثَ أَهْلَ بَیْتِهِ مَوَارِیثَ النُّبُوَّهًِْ
وَ اسْتَوْدَعَهُمُ الْعِلْمَ وَ الْحِکْمَهًَْ
وَ جَعَلَهُمْ مَعْدِنَ الْإِمَامَهًِْ وَ الْخِلَافَهًِْ
وَ أَوْجَبَ وَلَایَتَهُمْ وَ شَرَّفَ مَنْزِلَتَهُمْ
فَأَمَرَ رَسُولَهُ ص بِمَسْأَلَهًِْ أُمَّتِهِ مَوَدَّتَهُمْ إِذْ یَقُولُ
قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی
وَ مَا وَصَفَهُمْ بِهِ مِنْ إِذْهَابِ الرِّجْسِ عَنْهُمْ وَ تَطْهِیرِهِ إِیَّاهُمْ فِی قَوْلِهِ
إِنَّما یُرِیدُ اللهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً.
سپاس خداوندی را که اهل بیت رسولش را مواریث نبوّت عطا فرمود
[یعنی رهبری را ویژه‌ی آنان کرد]
و علم و حکمت را نزد ایشان به ودیعت نهاد،
و آنان را کانون امامت و رهبری و امارت بر مردم کرد
و دوستی ایشان را بر همه واجب ساخت
و محل و مقام آنان را بالا و والا قرار داد،
و پیامبرش را امر کرد که از امّت، مودّت و دوستی آنان را بخواهد؛
چنان‌که فرمود:
بگو: «من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‌کنم جز دوست‌داشتن نزدیکانم [اهل بیتم]».
و آنچه را که آن‌ها را بدان به دوری از پلیدی وصف کرد،
و پاکی و پاکیزگی آنان در کلام خود معرّفی کرد که فرمود:
إِنَّما یُرِیدُ اللهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً.

مشتقات ریشۀ «ذهب» در آیات قرآن:

مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ ناراً فَلَمَّا أَضاءَتْ ما حَوْلَهُ ذَهَبَ‏ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَ تَرَكَهُمْ في‏ ظُلُماتٍ لا يُبْصِرُونَ (17)
يَكادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصارَهُمْ كُلَّما أَضاءَ لَهُمْ مَشَوْا فيهِ وَ إِذا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قامُوا وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ‏ بِسَمْعِهِمْ وَ أَبْصارِهِمْ إِنَّ اللَّهَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ (20)
زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنينَ وَ الْقَناطيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ‏ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذلِكَ مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ (14)
إِنَّ الَّذينَ كَفَرُوا وَ ماتُوا وَ هُمْ كُفَّارٌ فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِمْ مِلْ‏ءُ الْأَرْضِ ذَهَباً وَ لَوِ افْتَدى‏ بِهِ أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرينَ (91)
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَرِثُوا النِّساءَ كَرْهاً وَ لا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ ما آتَيْتُمُوهُنَّ إِلاَّ أَنْ يَأْتينَ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ وَ عاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ فَإِنْ كَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسى‏ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ يَجْعَلَ اللَّهُ فيهِ خَيْراً كَثيراً (19)
إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ‏ أَيُّهَا النَّاسُ وَ يَأْتِ بِآخَرينَ وَ كانَ اللَّهُ عَلى‏ ذلِكَ قَديراً (133)
قالُوا يا مُوسى‏ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها أَبَداً ما دامُوا فيها فَاذْهَبْ‏ أَنْتَ وَ رَبُّكَ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ (24)
وَ رَبُّكَ الْغَنِيُّ ذُو الرَّحْمَةِ إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ‏ وَ يَسْتَخْلِفْ مِنْ بَعْدِكُمْ ما يَشاءُ كَما أَنْشَأَكُمْ مِنْ ذُرِّيَّةِ قَوْمٍ آخَرينَ (133)
إِذْ يُغَشِّيكُمُ النُّعاسَ أَمَنَةً مِنْهُ وَ يُنَزِّلُ عَلَيْكُمْ مِنَ السَّماءِ ماءً لِيُطَهِّرَكُمْ بِهِ وَ يُذْهِبَ‏ عَنْكُمْ رِجْزَ الشَّيْطانِ وَ لِيَرْبِطَ عَلى‏ قُلُوبِكُمْ وَ يُثَبِّتَ بِهِ الْأَقْدامَ (11)
وَ أَطيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ‏ ريحُكُمْ وَ اصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرينَ (46)
وَ يُذْهِبْ‏ غَيْظَ قُلُوبِهِمْ وَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلى‏ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ عَليمٌ حَكيمٌ (15)
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنَّ كَثيراً مِنَ الْأَحْبارِ وَ الرُّهْبانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوالَ النَّاسِ بِالْباطِلِ وَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ وَ الَّذينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ‏ وَ الْفِضَّةَ وَ لا يُنْفِقُونَها في‏ سَبيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَليمٍ (34)
وَ لَئِنْ أَذَقْناهُ نَعْماءَ بَعْدَ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ ذَهَبَ‏ السَّيِّئاتُ عَنِّي إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ (10)
فَلَمَّا ذَهَبَ‏ عَنْ إِبْراهيمَ الرَّوْعُ وَ جاءَتْهُ الْبُشْرى‏ يُجادِلُنا في‏ قَوْمِ لُوطٍ (74)
وَ أَقِمِ الصَّلاةَ طَرَفَيِ النَّهارِ وَ زُلَفاً مِنَ اللَّيْلِ إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ‏ السَّيِّئاتِ ذلِكَ ذِكْرى‏ لِلذَّاكِرينَ (114)
قالَ إِنِّي لَيَحْزُنُني‏ أَنْ تَذْهَبُوا بِهِ وَ أَخافُ أَنْ يَأْكُلَهُ الذِّئْبُ وَ أَنْتُمْ عَنْهُ غافِلُونَ (13)
فَلَمَّا ذَهَبُوا بِهِ وَ أَجْمَعُوا أَنْ يَجْعَلُوهُ في‏ غَيابَتِ الْجُبِّ وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِ لَتُنَبِّئَنَّهُمْ بِأَمْرِهِمْ هذا وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ (15)
قالُوا يا أَبانا إِنَّا ذَهَبْنا نَسْتَبِقُ وَ تَرَكْنا يُوسُفَ عِنْدَ مَتاعِنا فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ وَ ما أَنْتَ بِمُؤْمِنٍ لَنا وَ لَوْ كُنَّا صادِقينَ (17)
يا بَنِيَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ يُوسُفَ وَ أَخيهِ وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْكافِرُونَ (87)
اذْهَبُوا بِقَميصي‏ هذا فَأَلْقُوهُ عَلى‏ وَجْهِ أَبي‏ يَأْتِ بَصيراً وَ أْتُوني‏ بِأَهْلِكُمْ أَجْمَعينَ (93)
أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَسالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِها فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ زَبَداً رابِياً وَ مِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيْهِ فِي النَّارِ ابْتِغاءَ حِلْيَةٍ أَوْ مَتاعٍ زَبَدٌ مِثْلُهُ كَذلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَ الْباطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ‏ جُفاءً وَ أَمَّا ما يَنْفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الْأَرْضِ كَذلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثالَ (17)
أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ‏ وَ يَأْتِ بِخَلْقٍ جَديدٍ (19)
قالَ اذْهَبْ‏ فَمَنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزاؤُكُمْ جَزاءً مَوْفُوراً (63)
وَ لَئِنْ شِئْنا لَنَذْهَبَنَ‏ بِالَّذي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ ثُمَّ لا تَجِدُ لَكَ بِهِ عَلَيْنا وَكيلاً (86)
أُولئِكَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهارُ يُحَلَّوْنَ فيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ‏ وَ يَلْبَسُونَ ثِياباً خُضْراً مِنْ سُنْدُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ مُتَّكِئينَ فيها عَلَى الْأَرائِكِ نِعْمَ الثَّوابُ وَ حَسُنَتْ مُرْتَفَقاً (31)
اذْهَبْ‏ إِلى‏ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغى‏ (24)
اذْهَبْ‏ أَنْتَ وَ أَخُوكَ بِآياتي‏ وَ لا تَنِيا في‏ ذِكْري (42)
اذْهَبا إِلى‏ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغى‏ (43)
قالُوا إِنْ هذانِ لَساحِرانِ يُريدانِ أَنْ يُخْرِجاكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ بِسِحْرِهِما وَ يَذْهَبا بِطَريقَتِكُمُ الْمُثْلى‏ (63)
قالَ فَاذْهَبْ‏ فَإِنَّ لَكَ فِي الْحَياةِ أَنْ تَقُولَ لا مِساسَ وَ إِنَّ لَكَ مَوْعِداً لَنْ تُخْلَفَهُ وَ انْظُرْ إِلى‏ إِلهِكَ الَّذي ظَلْتَ عَلَيْهِ عاكِفاً لَنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنْسِفَنَّهُ فِي الْيَمِّ نَسْفاً (97)
وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ‏ مُغاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنادى‏ فِي الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمينَ (87)
مَنْ كانَ يَظُنُّ أَنْ لَنْ يَنْصُرَهُ اللَّهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ فَلْيَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّماءِ ثُمَّ لْيَقْطَعْ فَلْيَنْظُرْ هَلْ يُذْهِبَنَ‏ كَيْدُهُ ما يَغيظُ (15)
إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ يُحَلَّوْنَ فيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ‏ وَ لُؤْلُؤاً وَ لِباسُهُمْ فيها حَريرٌ (23)
وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً بِقَدَرٍ فَأَسْكَنَّاهُ فِي الْأَرْضِ وَ إِنَّا عَلى‏ ذَهابٍ‏ بِهِ لَقادِرُونَ (18)
مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِنْ وَلَدٍ وَ ما كانَ مَعَهُ مِنْ إِلهٍ إِذاً لَذَهَبَ‏ كُلُّ إِلهٍ بِما خَلَقَ وَ لَعَلا بَعْضُهُمْ عَلى‏ بَعْضٍ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ (91)
أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجي‏ سَحاباً ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكاماً فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فيها مِنْ بَرَدٍ فَيُصيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ يَشاءُ يَكادُ سَنا بَرْقِهِ يَذْهَبُ‏ بِالْأَبْصارِ (43)
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ إِذا كانُوا مَعَهُ عَلى‏ أَمْرٍ جامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ أُولئِكَ الَّذينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ (62)
فَقُلْنَا اذْهَبا إِلَى الْقَوْمِ الَّذينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا فَدَمَّرْناهُمْ تَدْميراً (36)
قالَ كَلاَّ فَاذْهَبا بِآياتِنا إِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ (15)
اذْهَبْ‏ بِكِتابي‏ هذا فَأَلْقِهْ إِلَيْهِمْ ثُمَّ تَوَلَّ عَنْهُمْ فَانْظُرْ ما ذا يَرْجِعُونَ (28)
أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ فَإِذا جاءَ الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذي يُغْشى‏ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذا ذَهَبَ‏ الْخَوْفُ سَلَقُوكُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ أُولئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمالَهُمْ وَ كانَ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسيراً (19)
يَحْسَبُونَ الْأَحْزابَ لَمْ يَذْهَبُوا وَ إِنْ يَأْتِ الْأَحْزابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بادُونَ فِي الْأَعْرابِ يَسْئَلُونَ عَنْ أَنْبائِكُمْ وَ لَوْ كانُوا فيكُمْ ما قاتَلُوا إِلاَّ قَليلاً (20)
وَ قَرْنَ في‏ بُيُوتِكُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولى‏ وَ أَقِمْنَ الصَّلاةَ وَ آتينَ الزَّكاةَ وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنَّما يُريدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ‏ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً (33)
أَ فَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَناً فَإِنَّ اللَّهَ يُضِلُّ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدي مَنْ يَشاءُ فَلا تَذْهَبْ‏ نَفْسُكَ عَلَيْهِمْ حَسَراتٍ إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ بِما يَصْنَعُونَ (8)
إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ‏ وَ يَأْتِ بِخَلْقٍ جَديدٍ (16)
جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَها يُحَلَّوْنَ فيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ‏ وَ لُؤْلُؤاً وَ لِباسُهُمْ فيها حَريرٌ (33)
وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذي أَذْهَبَ‏ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَكُورٌ (34)
وَ قالَ إِنِّي ذاهِبٌ‏ إِلى‏ رَبِّي سَيَهْدينِ (99)
فَإِمَّا نَذْهَبَنَ‏ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ (41)
فَلَوْ لا أُلْقِيَ عَلَيْهِ أَسْوِرَةٌ مِنْ ذَهَبٍ‏ أَوْ جاءَ مَعَهُ الْمَلائِكَةُ مُقْتَرِنينَ (53)
يُطافُ عَلَيْهِمْ بِصِحافٍ مِنْ ذَهَبٍ‏ وَ أَكْوابٍ وَ فيها ما تَشْتَهيهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ وَ أَنْتُمْ فيها خالِدُونَ (71)
وَ يَوْمَ يُعْرَضُ الَّذينَ كَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَذْهَبْتُمْ‏ طَيِّباتِكُمْ في‏ حَياتِكُمُ الدُّنْيا وَ اسْتَمْتَعْتُمْ بِها فَالْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذابَ الْهُونِ بِما كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِما كُنْتُمْ تَفْسُقُونَ (20)
وَ إِنْ فاتَكُمْ شَيْ‏ءٌ مِنْ أَزْواجِكُمْ إِلَى الْكُفَّارِ فَعاقَبْتُمْ فَآتُوا الَّذينَ ذَهَبَتْ‏ أَزْواجُهُمْ مِثْلَ ما أَنْفَقُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذي أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ (11)
ثُمَّ ذَهَبَ‏ إِلى‏ أَهْلِهِ يَتَمَطَّى (33)
اذْهَبْ‏ إِلى‏ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغى‏ (17)
فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ‏ (26)

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی