[سورة الأنعام (۶): الآيات ۸۸ الى ۹۰]
أُولئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ فَبِهُداهُمُ اقْتَدِهْ قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرى‏ لِلْعالَمِينَ (۹۰)
اينان كسانى هستند كه خدا هدايتشان كرده است؛ پس به هدايت آنان اقتدا كن.
بگو: «من، از شما هيچ مزدى بر اين [رسالت‏] نمى‌‏طلبم.
اين [قرآن‏] جز تذكرى براى جهانيان نيست.»

[سورة يونس (۱۰): الآيات ۷۱ الى ۷۳]
فَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ (۷۲)
«و اگر روى گردانيديد، من مُزدى از شما نمى‏‌طلبم. پاداش من جز بر عهده خدا نيست، و مأمورم كه از گردن‏‌نهندگان باشم.»

[سورة هود (۱۱): الآيات ۲۹ الى ۳۱]
وَ يا قَوْمِ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مالاً إِنْ أَجرِيَ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ وَ ما أَنَا بِطارِدِ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّهُمْ مُلاقُوا رَبِّهِمْ وَ لكِنِّي أَراكُمْ قَوْماً تَجْهَلُونَ (۲۹)
«و اى قوم من، بر اين [رسالت،] مالى از شما درخواست نمى‏‌كنم. مُزد من جز بر عهده خدا نيست. و كسانى را كه ايمان آورده‏‌اند طرد نمى‌‏كنم. قطعاً آنان پروردگارشان را ديدار خواهند كرد، ولى شما را قومى مى‏‌بينم كه نادانى مى‏‌كنيد.»

[سورة هود (۱۱): الآيات ۵۰ الى ۶۰]
يا قَوْمِ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى الَّذِي فَطَرَنِي أَ فَلا تَعْقِلُونَ (۵۱)
«اى قوم من، براى اين [رسالت‏] پاداشى از شما درخواست نمى‏‌كنم. پاداش من جز بر عهده كسى كه مرا آفريده است، نيست. پس آيا نمى‏‌انديشيد؟»

[سورة الكهف (۱۸): الآيات ۷۶ الى ۸۲]
فَانْطَلَقا حَتَّى إِذا أَتَيا أَهْلَ قَرْيَةٍ اسْتَطْعَما أَهْلَها فَأَبَوْا أَنْ يُضَيِّفُوهُما فَوَجَدا فِيها جِداراً يُرِيدُ أَنْ يَنْقَضَّ فَأَقامَهُ قالَ لَوْ شِئْتَ لاتَّخَذْتَ عَلَيْهِ أَجْراً (۷۷)
پس رفتند تا به اهل قريه‏‌اى رسيدند. از مردم آنجا خوراكى خواستند، و[لى آنها] از مهمان نمودن آن دو خوددارى كردند. پس در آنجا ديوارى يافتند كه مى‏‌خواست فرو ريزد، و [بنده ما] آن را استوار كرد. [موسى‏] گفت: «اگر مى‏‌خواستى [مى‌‏توانستى‏] براى آن مزدى بگيرى.»

[سورة الفرقان (۲۵): الآيات ۵۱ الى ۶۰]
قُلْ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاَّ مَنْ شاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلى‏ رَبِّهِ سَبِيلاً (۵۷)
بگو: «بر اين [رسالت‏] اجرى از شما طلب نمى‌‏كنم، جز اينكه هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش [در پيش‏] گيرد.»

[سورة الشعراء (۲۶): الآيات ۳۱ الى ۵۰]
فَلَمَّا جاءَ السَّحَرَةُ قالُوا لِفِرْعَوْنَ أَ إِنَّ لَنا لَأَجْراً إِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغالِبِينَ (۴۱)
و چون ساحران پيش فرعون آمدند، گفتند: «آيا اگر ما غالب آييم واقعاً براى ما مزدى خواهد بود؟»

[سورة الشعراء (۲۶): الآيات ۱۰۵ الى ۱۲۲]
وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ‏ إِلاَّ عَلى‏ رَبِّ الْعالَمينَ (۱۰۹)
[سورة الشعراء (۲۶): الآيات ۱۲۳ الى ۱۴۰]
وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ‏ إِلاَّ عَلى‏ رَبِّ الْعالَمينَ (۱۲۷)
[سورة الشعراء (۲۶): الآيات ۱۴۱ الى ۱۵۹]
وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ‏ إِلاَّ عَلى‏ رَبِّ الْعالَمينَ (۱۴۵)
[سورة الشعراء (۲۶): الآيات ۱۶۰ الى ۱۷۵]
وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ‏ إِلاَّ عَلى‏ رَبِّ الْعالَمينَ (۱۶۴)
[سورة الشعراء (۲۶): الآيات ۱۷۶ الى ۱۹۱]
وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ‏ إِلاَّ عَلى‏ رَبِّ الْعالَمينَ (۱۸۰)

[سورة سبإ (۳۴): الآيات ۴۶ الى ۵۰]
قُلْ ما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ وَ هُوَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ شَهِيدٌ (۴۷)
بگو: «هر مزدى كه از شما خواستم آن از خودتان! مزد من جز بر خدا نيست، و او بر هر چيزى گواه است.»

[سورة يس (۳۶): الآيات ۲۱ الى ۳۰]
اتَّبِعُوا مَنْ لا يَسْئَلُكُمْ أَجْراً وَ هُمْ مُهْتَدُونَ (۲۱)
از كسانى كه پاداشى از شما نمى‌‏خواهند و خود [نيز] بر راه راست قرار دارند، پيروى كنيد.

[سورة ص (۳۸): الآيات ۸۴ الى ۸۸]
قُلْ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ وَ ما أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِينَ (۸۶)
بگو: «مزدى بر اين [رسالت‏] از شما طلب نمى‌‏كنم و من از كسانى نيستم كه چيزى از خود بسازم [و به خدا نسبت دهم‏].

[سورة الطور (۵۲): الآيات ۲۹ الى ۴۰]
أَمْ تَسْئَلُهُمْ أَجْراً فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ (۴۰)
آيا از آنها مزدى مطالبه مى‏‌كنى و آنان از [تعهّد اداى‏] تاوان گرانبارند؟

[سورة القلم (۶۸): الآيات ۴۶ الى ۵۲]
أَمْ تَسْئَلُهُمْ أَجْراً فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ (۴۶)
آيا از آنان مزدى درخواست مى‌‏كنى، و آنان خود را زير بار تاوان، گرانبار مى‌‏يابند؟