دکتر محمد شعبانی راد

اجازه نده، تمناهات گولت بزنن! فَدَلاَّهُما بِغُرُورٍ! إِذا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ!

Don’t let your wishes fool you!

«غرر» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژه مترادف «حسد» است!
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«غرّ الطائر فرخه: إذا زَقَّه، پرنده با نوك خود جوجه‏‌اش را غذا داد.»
+ «زقق – داریم دیده میشیم! داریم شنیده میشیم! رزق نورانی!»
کاربرد «غرر» در معنای ممدوح: «كَانَ ص‏ يَغُرُّ عَلِيّاً بِالْعِلْمِ»

+ «مارپیچ مرگ خودباختگان!»
+ «اشتباه گرفتی!»
+ «مهلتی تا آتش!»
+ «تاریکی غرور! تاریکی حسادت!»
+ «مواظب باشید گول نخورید! فرویدا لا یغرنکم!»
مواظب باش از شیطان رودست نخوری! رکب نخوری!
شیطان، کلک میزنه!
شیطان، گول میزنه!
شیطان، حقّه میزنه!
یه جوری باهات حرف میزنه که اصلا نمیفهمی کی گولشو خوردی!
یه جوری مطلب رو به خوردت میده و به اشتباه می‌افتی،
که تا بخواهی متوجه بشی که چی شده، کار از کار گذشته!
اگه با خودت صادق نباشی، اگه با خودت روراست نباشی، حتما گول شیطان رو میخوری!
شیطان زرنگه و میدونه که ته دلت دنبال چی هستی، لذا در تایید این تمنا، چنان وارد مذاکره میشه که اصلا نمیتونی تصورشو هم بکنی که چقدر زیرکانه مطلب غلط و اشتباه رو بعنوان مطلب درست، به خوردت میده! به این میگن غرور!
«غرّ الطائر فرخه»: انگاری اینجوری بگیم که: «غرّ الشیطان الحسود!»
مادامیکه چشمت بدنبال تمناها نباشه، تکلمات شیطان نمیتونه روی قلبت اثرگذار باشه!
«الْغُرِّ: الأثر الظاهر من الشي‏ء»
پس این ما هستیم که وقتی چشممون بدنبال تمناهاست، به شیطان اجازه میدیم که ما رو گول بزنه!
«يَعِدُهُمْ وَ يُمَنِّيهِمْ وَ ما يَعِدُهُمُ الشَّيْطانُ إِلاَّ غُرُوراً»
[سورة آل‏‌عمران (۳): آية ۱۸۵]
[سورة الحديد (۵۷): الآيات ۱۶ الى ۲۰]
«وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا مَتاعُ‏ الْغُرُورِ»
[سورة الأنعام (۶): آية ۷۰]
[سورة الأنعام (۶): الآيات ۱۳۰ الى ۱۳۲]
[سورة الأعراف (۷): الآيات ۵۰ الى ۵۱]
«وَ غَرَّتْهُمُ‏ الْحَياةُ الدُّنْيا»

اجازه نده، تمناهات گولت بزنن!
گول تمناهاتو نخور!
تمناها، گولت میزنن!
حسود، گول میخوره!
حسود گول تمناهاشو میخوره!
حسود، از شیطان رودست میخوره! رکب میخوره! فریب میخوره! خام میشه! گول میخوره! به دام می‌افته! «to be done in».
حسود جوری گول تمناهاشو میخوره که به خدا هم تهمت میزنه که خدا میخواد گولم بزنه!
«وَ إِذْ يَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ إِلاَّ غُرُوراً»
و هنگامى كه منافقان و كسانى كه در دلهايشان بيمارى است مى‏‌گفتند:
«خدا و فرستاده‏‌اش جز فريب به ما وعده‏‌اى ندادند.»
+ «جبر و تفویض اختیار!»
+ «تسویل نفس و تسویل شیطان»
تلاش شیطان همسو با سیئه حسادت قلب، برای گول زدن انسان است تا در انتخاب بین تمنا یا تقدیر، به تقدیر پشت کند و تمنا را اختیار نماید.
چی میشه که حسود، تقدیر رو فدای تمناش میکنه؟!
اهل حسادت، قلبشون مالامال از تمناهاشونه،
برای همینه که انتخابشون گوساله سامری است.
«و اشربوا فی قلوبهم العجل بکفرهم».
لذا به صاحبان نورشون پشت میکنن (قصه تکراری کربلا).

[سورة طه (۲۰): الآيات ۱۳۱ الى ۱۳۵]
وَ لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى‏ ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ
وَ رِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ أَبْقى‏ (۱۳۱)
و زنهار به سوى آنچه اصنافى از ايشان را از آن برخوردار كرديم
[و فقط] زيور زندگى دنياست تا ايشان را در آن بيازماييم، ديدگان خود مدوز،
و [بدان كه‏] روزىِ پروردگار تو بهتر و پايدارتر است.

+ «غرر – غرور»
هر نعمتی جز نور ولایت، زودگذرو فانی است و زرق و برقی گذرا دارد که خاصیتش این است که با ایجاد جلب توجه برای شخص حسود، اونو گول بزنه و به خودش مشغول کنه تا فرصت ارتباط برقرار کردن با نور اصلاح و تربیت از دست بره و اینجوری شخصی که گول دنیا رو خورده، تا میاد بفهمه که چه اشتباه مرگباری رو مرتکب شده، کار از کار گذشته و نورشو باخته و در مارپیچ مرگی قرار گرفته که دیگه راه نجاتی براش نمونده!
 برای اهل نور، نور مدرک قانع کننده است!
اما اهل حسادت، با تمناهاشون قانع میشن که نورشونو ول کنن و خودشونو با چیزهای بی ارزشی مشغول کنن که اصلا خاصیت اصلاح و تربیت و درمان بیماری مهلک اونا رو نداره لذا بدون درمان، در فرصتی که در اختیارشون قرار گرفته، دست خالی از این دنیا به اون دنیای ابدی کوچ می کنن و جایگاه بد آتش، چشم انتظار اونهاست.
+ «مهلتی تا آتش» برای اهل حسادت و اهل تمنا و اهل حب دنیا!

اهل نور، با نور خود خورشید قانع میشه!
اما اهل حسادت گول تابلوی خورشید رو میخوره! به متشابهات می‌افته!
خیلی‌ها اینجوری گول میخورن، چون حب سامری که این تابلو رو کشیده و دستش گرفته، تو قلبشونه!
در واقع حب تمناهای خودشونه که گولشون میزنه «وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ» چون این تمناهای اوناست که اونا رو به سمت سامری سوق میده!
برای حسود، تمناهاش خیلی رنگ داره! لذا دنبال یکی میگرده اون رو تاییدش کنه!
در واقع حسود، سر خودشو کلاه میذاره و با خودش مکر میکنه «بَلْ زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مَكْرُهُمْ»!
سامری برای گول زدن کسی که خودش، سر خودشو کلاه میذاره، کار زیاد سختی نداره! 
تسویل نفس، پیش‌نیاز تسویل شیطان است!
« إِذا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ»
تسویل نفس و تسویل شیطان، لازم و ملزوم هم‌اند!

سامری کارش اینه که مثل شیطان، تمناهای اهل حسادت رو تایید کنه «وَ ما يَعِدُهُمُ الشَّيْطانُ إِلاَّ غُرُوراً»! اینه که اکثرا در دام تمناهای خودشون یعنی اندیشه گوساله‌پرستی می‌افتن.
مواظب باش گول نخوری! فقط نور مدرک قانع کننده است!
+ «غرر»

حسود، گول چی رو میخوره؟!
«وَ اعْلَمُوا أَنَّما أَمْوالُكُمْ وَ أَوْلادُكُمْ‏ فِتْنَة»
گول بچه‌تو نخوری‌ها! 
گول مالتو نخوری‌ها!
«بردگان مال و فرزند!»
گول علم علیم اللسان فاسق رو نخوری‌ها!
گول کسی که از علمش سوء استفاده میکنه رو نخوری‌ها!
گول سلامتی‌تو نخوری‌ها!
اگه خدا برای درمان حسادتت، چاره کار رو در بیمار کردنت دیده،
راضی به این بیماری و خواست خدا باش و گول سلامتی رو نخور!

 إِذا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ

«القای شیطان – نسخ رحمان»
[سورة الحج (۲۲): الآيات ۵۲ الى ۵۵]
وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَ لا نَبِيٍّ إِلاَّ إِذا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ 
فَيَنْسَخُ اللَّهُ ما يُلْقِي الشَّيْطانُ ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّهُ آياتِهِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (۵۲)
و پيش از تو [نيز] هيچ رسول و پيامبرى را نفرستاديم جز اينكه هر گاه چيزى تلاوت مى‏‌نمود،
شيطان در تلاوتش القاى [شبهه‏] مى‌‏كرد. پس خدا آنچه را شيطان القا مى‏‌كرد محو مى‏‌گردانيد،
سپس خدا آيات خود را استوار مى‏‌ساخت، و خدا داناى حكيم است.
لِيَجْعَلَ ما يُلْقِي الشَّيْطانُ فِتْنَةً لِلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ
وَ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَفِي شِقاقٍ بَعِيدٍ (۵۳)
تا آنچه را كه شيطان القا مى‌‏كند،
براى كسانى كه در دلهايشان بيمارى است و [نيز] براى سنگدلان آزمايشى گرداند،
و ستمگران در ستيزه‏‌اى بس دور و درازند.
وَ لِيَعْلَمَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ
فَيُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ
وَ إِنَّ اللَّهَ لَهادِ الَّذِينَ آمَنُوا إِلى‏ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ (۵۴)
و تا آنان كه دانش يافته‌‏اند بدانند كه اين [قرآن‏] حق است [و] از جانب پروردگار توست.
و بدان ايمان آورند و دلهايشان براى او خاضع گردد.
و به راستى خداوند كسانى را كه ايمان آورده‏‌اند، به سوى راهى راست راهبر است.
وَ لا يَزالُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي مِرْيَةٍ مِنْهُ
حَتَّى تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً أَوْ يَأْتِيَهُمْ عَذابُ يَوْمٍ عَقِيمٍ (۵۵)
و[لى‏] كسانى كه كفر ورزيده‌‏اند، همواره از آن در ترديدند،
تا بناگاه قيامت براى آنان فرا رسد، يا عذاب روزى بدفرجام به سراغشان بيايد.

مشتقات ریشۀ «غرر» در آیات قرآن:

ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلاَّ أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ وَ غَرَّهُمْ‏ في‏ دينِهِمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ (24)
كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ إِنَّما تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فازَ وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ (185)
لا يَغُرَّنَّكَ‏ تَقَلُّبُ الَّذينَ كَفَرُوا فِي الْبِلادِ (196)
يَعِدُهُمْ وَ يُمَنِّيهِمْ وَ ما يَعِدُهُمُ الشَّيْطانُ إِلاَّ غُرُوراً (120)
وَ ذَرِ الَّذينَ اتَّخَذُوا دينَهُمْ لَعِباً وَ لَهْواً وَ غَرَّتْهُمُ‏ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ ذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِما كَسَبَتْ لَيْسَ لَها مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَ لا شَفيعٌ وَ إِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لا يُؤْخَذْ مِنْها أُولئِكَ الَّذينَ أُبْسِلُوا بِما كَسَبُوا لَهُمْ شَرابٌ مِنْ حَميمٍ وَ عَذابٌ أَليمٌ بِما كانُوا يَكْفُرُونَ (70)
وَ كَذلِكَ جَعَلْنا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَياطينَ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ يُوحي‏ بَعْضُهُمْ إِلى‏ بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُوراً وَ لَوْ شاءَ رَبُّكَ ما فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَ ما يَفْتَرُونَ (112)
يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ أَ لَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آياتي‏ وَ يُنْذِرُونَكُمْ لِقاءَ يَوْمِكُمْ هذا قالُوا شَهِدْنا عَلى‏ أَنْفُسِنا وَ غَرَّتْهُمُ‏ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ شَهِدُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كانُوا كافِرينَ (130)
فَدَلاَّهُما بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما وَ طَفِقا يَخْصِفانِ عَلَيْهِما مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ وَ ناداهُما رَبُّهُما أَ لَمْ أَنْهَكُما عَنْ تِلْكُمَا الشَّجَرَةِ وَ أَقُلْ لَكُما إِنَّ الشَّيْطانَ لَكُما عَدُوٌّ مُبينٌ (22)
الَّذينَ اتَّخَذُوا دينَهُمْ لَهْواً وَ لَعِباً وَ غَرَّتْهُمُ‏ الْحَياةُ الدُّنْيا فَالْيَوْمَ نَنْساهُمْ كَما نَسُوا لِقاءَ يَوْمِهِمْ هذا وَ ما كانُوا بِآياتِنا يَجْحَدُونَ (51)
إِذْ يَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذينَ في‏ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ غَرَّ هؤُلاءِ دينُهُمْ وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزيزٌ حَكيمٌ (49)
وَ اسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِكَ وَ أَجْلِبْ عَلَيْهِمْ بِخَيْلِكَ وَ رَجِلِكَ وَ شارِكْهُمْ فِي الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ وَ عِدْهُمْ وَ ما يَعِدُهُمُ الشَّيْطانُ إِلاَّ غُرُوراً (64)
يا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَ اخْشَوْا يَوْماً لا يَجْزي والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَ لا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَيْئاً إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّكُمُ‏ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ لا يَغُرَّنَّكُمْ‏ بِاللَّهِ الْغَرُورُ (33)
وَ إِذْ يَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذينَ في‏ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ إِلاَّ غُرُوراً (12)
يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّكُمُ‏ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ لا يَغُرَّنَّكُمْ‏ بِاللَّهِ الْغَرُورُ (5)
قُلْ أَ رَأَيْتُمْ شُرَكاءَكُمُ الَّذينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُوني‏ ما ذا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّماواتِ أَمْ آتَيْناهُمْ كِتاباً فَهُمْ عَلى‏ بَيِّنَةٍ مِنْهُ بَلْ إِنْ يَعِدُ الظَّالِمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً إِلاَّ غُرُوراً (40)
ما يُجادِلُ في‏ آياتِ اللَّهِ إِلاَّ الَّذينَ كَفَرُوا فَلا يَغْرُرْكَ‏ تَقَلُّبُهُمْ فِي الْبِلادِ (4)
ذلِكُمْ بِأَنَّكُمُ اتَّخَذْتُمْ آياتِ اللَّهِ هُزُواً وَ غَرَّتْكُمُ‏ الْحَياةُ الدُّنْيا فَالْيَوْمَ لا يُخْرَجُونَ مِنْها وَ لا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ (35)
يُنادُونَهُمْ أَ لَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ قالُوا بَلى‏ وَ لكِنَّكُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَكُمْ وَ تَرَبَّصْتُمْ وَ ارْتَبْتُمْ وَ غَرَّتْكُمُ‏ الْأَمانِيُّ حَتَّى جاءَ أَمْرُ اللَّهِ وَ غَرَّكُمْ‏ بِاللَّهِ الْغَرُورُ (14)
اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَياةُ الدُّنْيا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زينَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَ تَكاثُرٌ فِي الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَباتُهُ ثُمَّ يَهيجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطاماً وَ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ شَديدٌ وَ مَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٌ وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ (20)
أَمَّنْ هذَا الَّذي هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمنِ إِنِ الْكافِرُونَ إِلاَّ في‏ غُرُورٍ (20)
يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّكَ‏ بِرَبِّكَ الْكَريمِ (6)

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی