دکتر محمد شعبانی راد

جهنم، جزای حسادت! وَ جَزاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُها! بهشت، جزای عمل به نور ولایت! هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلاَّ الْإِحْسانُ!

Good Deeds With Unlimited Rewards!
Bad Deeds With Unlimited Rewards!

«جزی» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«الجُزْأَة: دستۀ چاقو»
«الجِزَاء: پاداش يا جزاى هر چيزى.»
«المُجَازَاة: پاداش بر چيزى، كيفر.»
بهشت، مجازات ممدوح اهل نور، و جهنم، مجازات مذموم اهل حسادت است!
+  «عمل – عَامِلَةُ الرُّمح: بن نیزه»
+ «فعل – فِعالُ‏ الفأسِ: دسته تيشه»
+ «صلی – دومی نورت باش!»
+ «فوج: دسته و سردسته!»
+ «خودباختگان!»

برای مشاهده نسخه تصویری (ولاگ) کلیک کنید.
برای شنیدن نسخه شنیداری (پادکست) کلیک کنید.

جزء:
الجُزْأَة: دستۀ چاقو!
«جَزَأَ الإبل: اكتفى بالبقل عن شرب الماء،
شتر تنها به خوردن گياه اكتفاء كرد و از خوردن آب امتناع ورزيد.»
+ «عین شکری»
اینکه دنبال علف بره و دنبال آب نره! علف رو فالو می‌کنه! به اون اکتفا میکنه! به اون اقتدا میکنه! اونو میخواد! پس جزئی از اون میشه! دومی اون میشه «ثنی»، «صلی»! لذا فالوئرها جزئی از لیدر میشن! این همون منا اهل البیت ع شدن است «ممدوح»!
اهل نور، جزئی از بهشت!
و همچنین در اندیشه باطل نیز فالوئرِ لیدر سوء، جزئی از او میشه که دیگه نمیتونه ازش جدا بشه «مذموم».
حسود، جزئی از جهنم!
+ «وسق – اتسق»
[چاقو – دسته چاقو]:
[جزء – اسپانسر دانا «حجج»] :
« الجُزْأَة : چوب دو شاخه‏‌اى كه با آن درخت را از زمين بلند كنند.»:
+ «رجب»: عرب به ستونی که زیر شاخه درخت میزنه میگه «رُجْبَةِ»!
+ «أزر»:
«تازیر الحائط: سازه نگهبان»: «اشْدُدْ بِهِ‏ أَزْرِي»
این خیلی زیباست و مفهوم لیدر رو برای فالوئرها میرسونه.
انگاری هرکسی رو با اسپانسر علمی خودش جمع میکنن و این جمع دیگه تجزیه بشو نیست!
انگاری چاقو و دسته چاقو با هم هستند! با هم هم عقیده‌اند! با هم، هم‌سو هستند! با هم، هم‌سرنوشتند! چاقو میشه لیدر و دسته چاقو میشه فالوئر! دسته چاقو دیگه جزئی از چاقو شده!
«knife bunch»:
نِصَابُ‏ السِّكِّينِ: مَا يُقْبَضُ عَلَيْهِ
چاقو و دسته چاقو چه رابطه‌ای با هم دارن؟ این میشه مفهوم واژه جزأ.
همون تلو است.
هر جایی چاقو بره دستشو هم بدنبال خودش می‌بره!
«مفهوم اطاعت و پیروی کردن»، «تبع»
«الجُزْأَةُ: نِصابُ السِّكين»
«أَنْصَبَ‏ السِّكّينَ: براى چاقو دسته ساخت.»
+ «نصب»
«الجُزْأَةُ: نِصاب الإشْفَى و المِخْصَفِ.»
«و قد أجزأتُهُ‏: جعلت له نِصَاباً.»
الجُزْأَة: نِصَاب السِّكِّين،
و قد أجزَأتُها إِجزاء إِذا جعلْتَ لها جُزأةً.
الجُزْأَةُ: نصابُ السِّكِّين و الإِشْفى و المِخْصَفِ و المِيثَرةِ، و هي الحَدِيدةُ التي يُؤْثَرُ بها أَسْفَلُ خُفِّ البعير.
و قد أَجْزَأَها و جَزَّأَها و أَنْصَبها: جعل لها نِصاباً و جُزْأَةً، و هما عَجُزُ السِّكِّين.
الجُزْأَةُ لا تكون للسيف و لا للخَنْجَر و لكن للمِيثَرةِ التي يُوسَم بها أَخْفافُ الإبل و السكين، و هي المَقْبِضْ.

[عجز – جزء]:
عرب به پشت انسان، به این دلیل که دستش بهش نمیرسه بخاروندش میگه «عَجُز».
پس مفهوم زیبای غیر قابل دسترس در این واژه عجز زیباست!
عرب به دسته چاقو میگه «عجز السکین»، انگاری چاقو، دستش به دستۀ خودش نمی‌رسه و این همون ضرب المثل زیبای فارسی است که: چاقو دستۀ خودشو نمیبره!

حسد، جزئی از جهنم!
جهنم، جزای حسادت!
وَ جَزاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُها!
بهشت، جزای عمل به نور ولایت!
هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلاَّ الْإِحْسانُ!

+ «خودکفایی»
+ «بقیت الله»: جزئی از کلّ!
+ «اقامه صلات»:
«جُزْءُ الشي‏ء: ما يتقوّم به جملته»:
چيزى است كه تمام يك شي‏ء با آن جزء و اجزاء با آن سنجيده مى‌‏شود.
جزى‏: «قيام الشئ مَقامَ غيره و مكافأتُه إياه»
این هم همون 1+1 است.
+ «تلو»
يقال‏ جَزَيت‏ فلاناً أجزِيه‏ جزاءَ، و جازيتُه‏ مجازاةً.
و هذا رجل‏ جازِيكَ‏ مِنْ رجل، أى حسبك.

و معناه أنه ينوبُ منابِ كلِّ أحدٍ، كما تقول كافِيكَ و ناهيك.
«لا يَجْزِي‏ والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَ لا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَيْئاً»:
لیدرها و فالوئرهاشون از هم جدا نمیشن! تجزیه نمیشن!
[چون این فالوئرها پاشونو جای پای اون لیدر گذاشتن، خوب معلومه هر چی سر اون لیدر بیاد، سر این فالوئرها هم خواهد اومد و این میشه جزای این تبعیت اونها از لیدر، چه لیدر خوب باشه، چه لیدر بد باشه، جزای اونها یا بهشت است «وَ ذلِكَ‏ جَزاءُ مَنْ تَزَكَّى‏ – فَلَهُ‏ جَزاءً الْحُسْنى‏ – وَ جَزاهُمْ‏ بِما صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَرِيراً – جَزاؤُكُمْ‏ جَزاءً مَوْفُوراً – أُوْلئِكَ‏ يُجْزَوْنَ‏ الْغُرْفَةَ بِما صَبَرُوا – هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلاَّ الْإِحْسانُ»
و یا جهنم است «وَ جَزاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُها»]
[در مقالۀ نصب: «مَنْ يَشْفَعْ شَفاعَةً حَسَنَةً يَكُنْ لَهُ‏ نَصِيبٌ‏ مِنْها»: کسی که اندیشه نورانی رو در دل شرایط پیروی و پیاده میکنه، اونم منا اهل البیت ع حساب میشه! اونم سهم می‌بره! اونم از علم و حکمت آل محمد ع بی‌نصیب نمی‌ماند! اونم جزئی از آل محمد ع محسوب میشه! اونم میشه بقیة الله و … ان شاء الله تعالی و الحمد لله رب العالمین]
+ «ولد»
فالوئر به لیدر میگه من چون جزئی از تو شدم، پس جزای منو به من بده!
به فالوئر میگن این لیدر توست، پس او تو را کافی است!
تو اینو پسندیدی پس به او هم بسنده کن:
«جَازِيكَ‏ فلان: يعنى او تو را كافى است.»
«اجْتَزَأَ بالشي‏ء: به آن چيز بسنده كرد و قانع شد.»
«جَزَأَهُ بالشي‏ءِ: او را به آن چيز قانع و راضى كرد.»
+ «رضا»
مفهوم واژۀ جزی رو خوب باید بفهمیم! همون بعض و همون بقیة است.
این مثال و واژه‌های لیدر، فالوئر، کار رو راحت میکنه چون این روزا در فضای مجازی، یکی میشه لیدر و بقیه هم اونو فالو میکنن! انگاری خودشون راضی هستند که فالوئر اون بشن! اونو می‌پسندن! پس حقشونه هر سرنوشتی که نصیب لیدرشون میشه، گیر اونا هم بیاد!
در دعای جوشن کبیر: [يَا شَرِيفَ الْجَزَاءِ]
واژه «جزی – جزا – جزأ»: همون جزئی از کل بودنه! همون فالوئر بودن است! همون هزار واژه است.
+ «بعض»
مفهوم: «البعض و قسمة من الشي‏ء، و إليه يرجع التفرّق أي التبعّض و الاقتسام،
و هكذا مفهوم النصيب فانّه حصّة معيّنة من الكلّ‏ المفروض»
«وَ جَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبادِهِ جُزْءاً»
غنی – کفایت – اجزاء
الغناء: الإجزاء و الكفاية
«جزى‏: قيام الشئ مَقامَ غيره و مكافأتُه إياه»:
+ نیابت»
+ «جانشین»
[در واقع نیاز ما از آل محمد ع، با اخذ معالم ربانی برطرف می‌شود و نقش صاحبان نور برای ما «جازِينا» مِن آل محمد ع بوده و ما را در آموزش نور علم ولایت، کفایت نموده و بی‌نیاز از غیر آل محمد ع می‌نماید! «جزى‏: قيام الشئ مَقامَ غيره و مكافأتُه إياه».
(جزئی از کل): معلم نورانی، نقش آموزش نور ولایت و نحوه رفتار صحیح در تقدیرات روزمره بمنظور دسترسی به آرامش را دارد. این عملکرد برای ما، جزئی از کل محسوب شده و این جزء به برکت وصل به کل، مفهوم کم بودن و جزئی بودن نیست، بلکه مفهوم از کل بودن و منا اهل البیت ع بودن است.
+ «بقیت الله».
پس واژه «جزی» نیز برای ما معنایش در معالم ربانی و فرایند نور الولایة تحقق عینی پیدا می‌کند.
در واقع آل محمد ع شرایط بهره‌مندی ما از علم خود را با نمایاندن صاحبان نور «ظهر – قرای ظاهرة» فراهم می‌نمایند و این مطلب از واژه «جزی» استنباط می‌شود.
آموزش روش زندگی به سبک آل محمد ع با اخذ معالم ربانی!
اهل نور این روش را میبینند و میپسندند و یاد میگیرند «أهل الجزء» و ان شاء الله در مواجهه با آیات با عمل به این روش آموخته شده از معلم نورانی، [مواجهه با آیات به نیابت از صاحبان نور!]، تولید اعمال صالح مینمایند.
در دعای جوشن کبیر: «يَا شَرِيفَ الْجَزَاءِ»
[كَفَى‏ بِاللَّهِ مُجَازِياً]:
+ «مجاز: جوز»
به این میگن تعمیرگاه و نمایندگی مجاز آل محمد ع، برای قلوب مضطرب و تاریک:
«كَفَى‏ بِاللَّهِ مُجَازِياً»
عبارت مجازیا با عنایت به مفهوم زیبای «جوز» در این حدیث، بسیار پرمعنا و کاربردی است.
+ «دلو – سلسله مراتب نورانی!»
نقش رشتۀ نورانی علم، فقط رساندن علم است و عمل به این علوم نقش قلوب مخاطبینی است که این علوم را میشنوند و اگر باور داشته باشند، به آن عمل می کنند و اگر باور نداشته باشند، به آن عمل نخواهد نمود و این میشه همون عبارتی قرآنی که مدام توی مقاله ها بصورت عبارت «سمعنا و اطعنا» و «سمعنا و عصینا» می آوریم.
در تعمیرگاه مجاز آل محمد ع، تعمیرکار وارد، با دیدن عیب بیمار، او را متوجه درمانش می‌کند، اما خوردن یا نخوردن دارو با خود اوست و اگر دارو را بیمار خوب مصرف نکند و درمان نشود، خودش را ملامت و سرزنش می‌کند نه طبیب دلسوز را!
مگر یعقوب ع به پسرانش نفرمود که من فقط نور ولایت را یادتون میدم، این شما هستین که در مصر با آیات و تقدیرات، دور از چشم من، روبرو خواهید شد و باید بلد باشید چکار بکنید و لذا من نمی‌توانم آیات الهی را بنابر خواسته شما تغییر بدهم و شما را راضی و خدا را ناراضی کنم بلکه شما باید خواسته اصلاح و تربیت آل محمد ع را از ارائه آیات، برآورده نمایید.
[«كَفَى‏ بِاللَّهِ مُجَازِياً» – «وَ كَفى‏ بِاللَّهِ حَسِيبا»]

«أهل الجزء»؛ و الجزء: الغناء و الكفاية في الحرب.
باید اهل جزء باشیم [اهل بقیت الله] یعنی طرفدار معالم ربانی، البته عملا در دل شرایط ناآرامی و عرضه آیت به شیوه و روش آل محمد ع عمل نماییم!
[يَوْماً لا يَجْزِي … وَ لا … جازٍ]:
روزی که هیچ کس به درد هیچ کس نمیخوره، همین امروزه!
یعنی وقتی آیت عرضه میشه، هیچ چیزی به دردت نمی‌خوره که بتونی با اون خودتو آروم کنی، الا: نور ولایتی که با یادآوری معالم ربانی، در ملکوت قلبت، دستتو میگیره!
«يا أَيُّهَا النَّاسُ
اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَ اخْشَوْا يَوْماً لا يَجْزِي والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَ لا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَيْئاً
إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ لا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ»
کتاب التحقيق‏:
جزء: البعض و قسمة من الشي‏ء، و إليه يرجع التفرّق أي التبعّض و الاقتسام،
و هكذا مفهوم النصيب فانّه حصّة معيّنة من الكلّ‏ المفروض.
+ «بقیت الله»
أَجْزَأ- إِجْزَاءً [جزأ] عنه : او را از آن چيز بى‌نياز كرد.
بینش آل محمد ع تو را مجزا می‌کند، در عین حال جزئی از اونهایی!
«سفر انفرادی با نور!»
«خودکفایی و استقلال با وابستگی به نور قلب!»
شنیدی میگن: یک طبقه کاملا مجزا و مستقل با تمام امکانات رفاهی؟!
قلب سلیم، مجزا از تمام کسانی است که با بینش‌های باطل و ارتکاب معصیت، سعی دارند خود را آرام نمایند. چیزی که به تو این امکان رو میده و کفایتت میکنه و بی‌نیازت میکنه و تو رو از بقیه مجزا می‌کنه، فهم نور ولایت آل محمد ع است. پس سعی کن با عمل به این نور ولایت در عرضه آیات، جزئی از کل باش (منا اهل البیت ع باش).
نه اینکه فکر کنی، این کل به تو نیازمنده! نه، بلکه با تبعیت از این بینش، خودت رو عاقبت به خیر کن!
جزئی باش از کل، یعنی جزء هستی، اما وصل به نور آل محمد ع هستی و وصل به کُر شده‌ای!
(مجزا = با بهره‌مندی و نصیب از نور آل محمد ع)
لذا بمحض اینکه بوی ناآرامی و تاریکی در قلبت احساس میکنی، فورا مطلع میشی و علم بهت میرسه و نمیذاره این تحریک سیئۀ حسد، قلبتو نجس کنه، چون این قلب به آب کر وصله!
جزء، نه اینکه کوچک، که آثار بزرگی از این اعتقاد به ظاهر جزئی، حاصل خواهد شد و وقتی جزئی از این مطالب را در اختیار هر کسی که عاقل باشد بگذاری، آثار حیات در او هویدا می‌شود:
(قصه چهار پرنده: «ثُمَّ اجْعَلْ عَلى‏ كُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً»)
و صاحبان نور  همان «جُزْءٌ مَقْسُومٌ» از باب علم آل محمد ع می‌باشند که اسباب حیات قلوب هستند!
«لِكُلِّ بابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ‏ – وَ جَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبادِهِ جُزْءاً»

[لا تَجْزِي‏ = لا تقضي = لا تغني]:
هیچ کسی نیست که از کسی دستگیری بکنه، مگر کسانی که «يَجْتَزُونَ‏ بِنُورِ الْإِمَامِ» یعنی در دنیا از نور نار آیت، بهره‌مند شده بودند! (بوسه‌زنندگان بر آتش و سختی تحمل آیات و درک‌کنندگان نور و آرامش حاصل از عمل به نور ولایت در دل شرایط ناآرامی‌ها) در واقع اگه بتونی آیات رو به عیبت ربط بدی و راضی به تقدیراتت باشی و شاکی نباشی، تو خودتو از بقیه، با عمل به نور ولایت، مجزا کردی و جزئی از نور آل محمد ع شدی و منا اهل البیت ع شدی و نور علی نور شدی!
تو دیگه با نور قلبت که از نور آل محمد ع روشن شده «ارث»، بی‌نیاز از هر عاملی که خارج از دنیای قلبت باشه، شدی، و نور علم آل محمد ع به درون قلبت نفوذ کرده «فتح باب مستجار» و این نور درون قلبته و دیگه به چراغهای مصنوعی خارج قلب، نیازی نداری!
لا تَجْزِي‏ نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئاً: أي لا تقضي و لا تغني عنها شيئا
«وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها» رَبُّ الْأَرْضِ يُعْنَى إِمَامُ الْأَرْضِ،
… إِذاً يَسْتَغْنِي‏ النَّاسُ عَنْ ضَوْءِ الشَّمْسِ وَ نُورِ الْقَمَرِ وَ يَجْتَزُونَ‏ بِنُورِ الْإِمَامِ».

[زوج – قرین – ذکر – استواء – جزء – رجعت – ملاقات]:
ما کجا و قرین «مُقْرِنينَ» نور یاد «تَذْكُرُوا» معالم ربانی شدن کجا؟
«وَ ما كُنَّا لَهُ مُقْرِنينَ‏»
و اینگونه، از تنهایی رها شدن کجا؟!
این زوج اعتقادی را آل محمد ع برای هدایت و نجات ما از تاریکی به نور قرار دادند:
«وَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْواجَ كُلَّها»،
لذا باید شکر این نعمت را نزد آل محمد ع ببریم «ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ» که نور معالم ربانی را برای ما و در ملکوت قلبمان، قرین و جفت اعتقادی قرار داد و ما دیگر هرگز غصه تنهایی و بدون حامی بودن را در باز نمودن گره آیات، نخواهیم خورد، ان شاء الله تعالی!
چقدر این آیه قشنگه:
«لِتَسْتَوُوا عَلى‏ ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ
وَ تَقُولُوا سُبْحانَ الَّذي سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما كُنَّا لَهُ مُقْرِنينَ‏»:
در واقع اینجوریه که ما وقتی با یاد معالم ربانی عقلمان غالب بر هوای نفسمان می‌شود، باید بدانیم که این یادآوری معالم ربانی است که این قدرت و توان را به ما داد تا بر حسد خود غلبه نموده و آن را مسخر عقل خود گردانیم، وگرنه کِی و چگونه بدون یاد معالم ربانی و کمک این نور روشن، می‌توانستیم به این مهم دست پیدا کنیم؟!
+ «مقالۀ استواء عقل بر حسد به برکت نور معالم ربانی»
حالا کسی که به این مرحله یاد معالم ربانی نرسیده باشه، متاسفانه کارش مشکله و شیطون مدام قلقلکش میکنه!
«وَ مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرينٌ‏»
+ «ملاقات»
+ «قرین»
+ «رجعت»: «كَذلِكَ تُخْرَجُونَ».
+ «جزء»: «وَ جَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبادِهِ جُزْءاً»
راه تکمیل شدن و زوج شدن و قرین شدن و از اجزاء آل محمد ع شدن و منا اهل البیت شدن و بضعة منی شدن، همه و همه برای ما در عمل به معالم ربانی خلاصه می‌شود!
معذلک اهل حسادت، باز هم از اقرار به فضل معالم ربانی، با این همه اوصاف و ویژگیهایی که بدون آن حیات ممکن نیست، سر باز میزند «إِنَّ الْإِنْسانَ لَكَفُورٌ مُبِينٌ»!
« وَ الَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّماءِ ماءً بِقَدَرٍ فَأَنْشَرْنا بِهِ بَلْدَةً مَيْتاً كَذلِكَ تُخْرَجُونَ (11)
وَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْواجَ كُلَّها وَ جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الْفُلْكِ وَ الْأَنْعامِ ما تَرْكَبُونَ (12)
لِتَسْتَوُوا عَلى‏ ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ
وَ تَقُولُوا سُبْحانَ الَّذي سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما كُنَّا لَهُ مُقْرِنينَ‏ (13)
وَ إِنَّا إِلى‏ رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ (14)
وَ جَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبادِهِ جُزْءاً إِنَّ الْإِنْسانَ لَكَفُورٌ مُبِينٌ (15) »
[«لا تَجْزي»: اونوقت اگه بخوای از اونا جدا و تجزیه هم بشی، دیگه نمیشه!]:
وقتی اهل شک حسود، برای همیشه توی بار لیدر سوء قرار گرفت، دیگه نمیتونه از اونها جدا بشه! دیگه تجزیه نمیشه!
وَ اتَّقُوا يَوْماً لا تَجْزي‏ نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئاً
وَ لا يُقْبَلُ مِنْها شَفاعَةٌ وَ لا يُؤْخَذُ مِنْها عَدْلٌ وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ (48)
وَ اتَّقُوا يَوْماً لا تَجْزي‏ نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئاً
وَ لا يُقْبَلُ مِنْها عَدْلٌ وَ لا تَنْفَعُها شَفاعَةٌ وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ (123)

[] :
(12) حَمْداً يُضِي‏ءُ لَنَا بِهِ ظُلُمَاتِ الْبَرْزَخِ، وَ يُسَهِّلُ عَلَيْنَا بِهِ سَبِيلَ الْمَبْعَثِ، وَ يُشَرِّفُ بِهِ مَنَازِلَنَا عِنْدَ مَوَاقِفِ الْأَشْهَادِ، يَوْمَ‏ تُجْزى‏ كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ‏ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ‏، يَوْمَ لا يُغْنِي‏ مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئاً وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ‏.

تفسير القمي ؛ ج‏2 ؛ ص253
قوله: وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها
حَدَّثَنَا الْمُفَضَّلُ بْنُ عُمَرَ أَنَّهُ سَمِعَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ‏ فِي قَوْلِهِ:
«وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها»
قَالَ:
رَبُّ الْأَرْضِ يُعْنَى إِمَامُ الْأَرْضِ،
فَقُلْتُ:
فَإِذَا خَرَجَ يَكُونُ مَا ذَا؟
قَالَ:
إِذاً يَسْتَغْنِي‏ النَّاسُ عَنْ ضَوْءِ الشَّمْسِ وَ نُورِ الْقَمَرِ وَ يَجْتَزُونَ‏ بِنُورِ الْإِمَامِ.

[كَفَى‏ بِاللَّهِ مُجَازِياً]:
قَالَ ص‏:
كَفَى‏ بِالْمَوْتِ وَاعِظاً وَ كَفَى بِالتُّقَى غِنًى‏ وَ كَفَى بِالْعِبَادَةِ شُغُلًا وَ كَفَى بِالْقِيَامَةِ مَوْئِلًا وَ بِاللَّهِ مُجَازِياً.

«يَا شَرِيفَ الْجَزَاءِ»

مشتقات ریشۀ «جزی» در آیات قرآن:

وَ اتَّقُوا يَوْماً لا تَجْزي‏ نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئاً وَ لا يُقْبَلُ مِنْها شَفاعَةٌ وَ لا يُؤْخَذُ مِنْها عَدْلٌ وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ (48)
ثُمَّ أَنْتُمْ هؤُلاءِ تَقْتُلُونَ أَنْفُسَكُمْ وَ تُخْرِجُونَ فَريقاً مِنْكُمْ مِنْ دِيارِهِمْ تَظاهَرُونَ عَلَيْهِمْ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ إِنْ يَأْتُوكُمْ أُسارى‏ تُفادُوهُمْ وَ هُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ إِخْراجُهُمْ أَ فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتابِ وَ تَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَما جَزاءُ مَنْ يَفْعَلُ ذلِكَ مِنْكُمْ إِلاَّ خِزْيٌ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ يُرَدُّونَ إِلى‏ أَشَدِّ الْعَذابِ وَ مَا اللَّهُ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (85)
وَ اتَّقُوا يَوْماً لا تَجْزي‏ نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئاً وَ لا يُقْبَلُ مِنْها عَدْلٌ وَ لا تَنْفَعُها شَفاعَةٌ وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ (123)
وَ اقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَ أَخْرِجُوهُمْ مِنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ وَ الْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ وَ لا تُقاتِلُوهُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ حَتَّى يُقاتِلُوكُمْ فيهِ فَإِنْ قاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ كَذلِكَ جَزاءُ الْكافِرينَ (191)
أُولئِكَ جَزاؤُهُمْ‏ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعينَ (87)
أُولئِكَ جَزاؤُهُمْ‏ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ جَنَّاتٌ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها وَ نِعْمَ أَجْرُ الْعامِلينَ (136)
وَ ما مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلى‏ أَعْقابِكُمْ وَ مَنْ يَنْقَلِبْ عَلى‏ عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئاً وَ سَيَجْزِي‏ اللَّهُ الشَّاكِرينَ (144)
وَ ما كانَ لِنَفْسٍ أَنْ تَمُوتَ إِلاَّ بِإِذْنِ اللَّهِ كِتاباً مُؤَجَّلاً وَ مَنْ يُرِدْ ثَوابَ الدُّنْيا نُؤْتِهِ مِنْها وَ مَنْ يُرِدْ ثَوابَ الْآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْها وَ سَنَجْزِي‏ الشَّاكِرينَ (145)
وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ‏ جَهَنَّمُ خالِداً فيها وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظيماً (93)
لَيْسَ بِأَمانِيِّكُمْ وَ لا أَمانِيِّ أَهْلِ الْكِتابِ مَنْ يَعْمَلْ سُوءاً يُجْزَ بِهِ وَ لا يَجِدْ لَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَ لا نَصيراً (123)
إِنِّي أُريدُ أَنْ تَبُوءَ بِإِثْمي‏ وَ إِثْمِكَ فَتَكُونَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ وَ ذلِكَ جَزاءُ الظَّالِمينَ (29)
إِنَّما جَزاءُ الَّذينَ يُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَساداً أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْديهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيا وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظيمٌ (33)
وَ السَّارِقُ وَ السَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُما جَزاءً بِما كَسَبا نَكالاً مِنَ اللَّهِ وَ اللَّهُ عَزيزٌ حَكيمٌ (38)
فَأَثابَهُمُ اللَّهُ بِما قالُوا جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها وَ ذلِكَ جَزاءُ الْمُحْسِنينَ (85)
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ وَ مَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّداً فَجَزاءٌ مِثْلُ ما قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوا عَدْلٍ مِنْكُمْ هَدْياً بالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعامُ مَساكينَ أَوْ عَدْلُ ذلِكَ صِياماً لِيَذُوقَ وَبالَ أَمْرِهِ عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ وَ مَنْ عادَ فَيَنْتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ وَ اللَّهُ عَزيزٌ ذُو انْتِقامٍ (95)
وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ كُلاًّ هَدَيْنا وَ نُوحاً هَدَيْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ وَ أَيُّوبَ وَ يُوسُفَ وَ مُوسى‏ وَ هارُونَ وَ كَذلِكَ نَجْزِي‏ الْمُحْسِنينَ (84)
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‏ عَلَى اللَّهِ كَذِباً أَوْ قالَ أُوحِيَ إِلَيَّ وَ لَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْ‏ءٌ وَ مَنْ قالَ سَأُنْزِلُ مِثْلَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ لَوْ تَرى‏ إِذِ الظَّالِمُونَ في‏ غَمَراتِ الْمَوْتِ وَ الْمَلائِكَةُ باسِطُوا أَيْديهِمْ أَخْرِجُوا أَنْفُسَكُمُ الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ‏ عَذابَ الْهُونِ بِما كُنْتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَ كُنْتُمْ عَنْ آياتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ (93)
وَ ذَرُوا ظاهِرَ الْإِثْمِ وَ باطِنَهُ إِنَّ الَّذينَ يَكْسِبُونَ الْإِثْمَ سَيُجْزَوْنَ‏ بِما كانُوا يَقْتَرِفُونَ (120)
وَ قالُوا هذِهِ أَنْعامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ لا يَطْعَمُها إِلاَّ مَنْ نَشاءُ بِزَعْمِهِمْ وَ أَنْعامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُها وَ أَنْعامٌ لا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا افْتِراءً عَلَيْهِ سَيَجْزيهِمْ‏ بِما كانُوا يَفْتَرُونَ (138)
وَ قالُوا ما في‏ بُطُونِ هذِهِ الْأَنْعامِ خالِصَةٌ لِذُكُورِنا وَ مُحَرَّمٌ عَلى‏ أَزْواجِنا وَ إِنْ يَكُنْ مَيْتَةً فَهُمْ فيهِ شُرَكاءُ سَيَجْزيهِمْ‏ وَصْفَهُمْ إِنَّهُ حَكيمٌ عَليمٌ (139)
وَ عَلَى الَّذينَ هادُوا حَرَّمْنا كُلَّ ذي ظُفُرٍ وَ مِنَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ حَرَّمْنا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُما إِلاَّ ما حَمَلَتْ ظُهُورُهُما أَوِ الْحَوايا أَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ ذلِكَ جَزَيْناهُمْ‏ بِبَغْيِهِمْ وَ إِنَّا لَصادِقُونَ (146)
أَوْ تَقُولُوا لَوْ أَنَّا أُنْزِلَ عَلَيْنَا الْكِتابُ لَكُنَّا أَهْدى‏ مِنْهُمْ فَقَدْ جاءَكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَذَّبَ بِآياتِ اللَّهِ وَ صَدَفَ عَنْها سَنَجْزِي‏ الَّذينَ يَصْدِفُونَ عَنْ آياتِنا سُوءَ الْعَذابِ بِما كانُوا يَصْدِفُونَ (157)
مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها وَ مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلا يُجْزى‏ إِلاَّ مِثْلَها وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ (160)
إِنَّ الَّذينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ اسْتَكْبَرُوا عَنْها لا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوابُ السَّماءِ وَ لا يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّى يَلِجَ الْجَمَلُ في‏ سَمِّ الْخِياطِ وَ كَذلِكَ نَجْزِي‏ الْمُجْرِمينَ (40)
لَهُمْ مِنْ جَهَنَّمَ مِهادٌ وَ مِنْ فَوْقِهِمْ غَواشٍ وَ كَذلِكَ نَجْزِي‏ الظَّالِمينَ (41)
وَ الَّذينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ لِقاءِ الْآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ هَلْ يُجْزَوْنَ‏ إِلاَّ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (147)
إِنَّ الَّذينَ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ سَيَنالُهُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ ذِلَّةٌ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ كَذلِكَ نَجْزِي‏ الْمُفْتَرينَ (152)
وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها وَ ذَرُوا الَّذينَ يُلْحِدُونَ في‏ أَسْمائِهِ سَيُجْزَوْنَ‏ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (180)
ثُمَّ أَنْزَلَ اللَّهُ سَكينَتَهُ عَلى‏ رَسُولِهِ وَ عَلَى الْمُؤْمِنينَ وَ أَنْزَلَ جُنُوداً لَمْ تَرَوْها وَ عَذَّبَ الَّذينَ كَفَرُوا وَ ذلِكَ جَزاءُ الْكافِرينَ (26)
قاتِلُوا الَّذينَ لا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ لا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَ لا يُحَرِّمُونَ ما حَرَّمَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ لا يَدينُونَ دينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ حَتَّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَ هُمْ صاغِرُونَ (29)
فَلْيَضْحَكُوا قَليلاً وَ لْيَبْكُوا كَثيراً جَزاءً بِما كانُوا يَكْسِبُونَ (82)
سَيَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَكُمْ إِذَا انْقَلَبْتُمْ إِلَيْهِمْ لِتُعْرِضُوا عَنْهُمْ فَأَعْرِضُوا عَنْهُمْ إِنَّهُمْ رِجْسٌ وَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ جَزاءً بِما كانُوا يَكْسِبُونَ (95)
وَ لا يُنْفِقُونَ نَفَقَةً صَغيرَةً وَ لا كَبيرَةً وَ لا يَقْطَعُونَ وادِياً إِلاَّ كُتِبَ لَهُمْ لِيَجْزِيَهُمُ‏ اللَّهُ أَحْسَنَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (121)
إِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ جَميعاً وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا إِنَّهُ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعيدُهُ لِيَجْزِيَ‏ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ بِالْقِسْطِ وَ الَّذينَ كَفَرُوا لَهُمْ شَرابٌ مِنْ حَميمٍ وَ عَذابٌ أَليمٌ بِما كانُوا يَكْفُرُونَ (4)
وَ لَقَدْ أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَمَّا ظَلَمُوا وَ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ وَ ما كانُوا لِيُؤْمِنُوا كَذلِكَ نَجْزِي‏ الْقَوْمَ الْمُجْرِمينَ (13)
وَ الَّذينَ كَسَبُوا السَّيِّئاتِ جَزاءُ سَيِّئَةٍ بِمِثْلِها وَ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ما لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عاصِمٍ كَأَنَّما أُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعاً مِنَ اللَّيْلِ مُظْلِماً أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فيها خالِدُونَ (27)
ثُمَّ قيلَ لِلَّذينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذابَ الْخُلْدِ هَلْ تُجْزَوْنَ‏ إِلاَّ بِما كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ (52)
وَ لَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ آتَيْناهُ حُكْماً وَ عِلْماً وَ كَذلِكَ نَجْزِي‏ الْمُحْسِنينَ (22)
وَ اسْتَبَقَا الْبابَ وَ قَدَّتْ قَميصَهُ مِنْ دُبُرٍ وَ أَلْفَيا سَيِّدَها لَدَى الْبابِ قالَتْ ما جَزاءُ مَنْ أَرادَ بِأَهْلِكَ سُوءاً إِلاَّ أَنْ يُسْجَنَ أَوْ عَذابٌ أَليمٌ (25)
قالُوا فَما جَزاؤُهُ‏ إِنْ كُنْتُمْ كاذِبينَ (74)
قالُوا جَزاؤُهُ‏ مَنْ وُجِدَ في‏ رَحْلِهِ فَهُوَ جَزاؤُهُ‏ كَذلِكَ نَجْزِي‏ الظَّالِمينَ (75)
فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَيْهِ قالُوا يا أَيُّهَا الْعَزيزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَيْنا إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي‏ الْمُتَصَدِّقينَ (88)
لِيَجْزِيَ‏ اللَّهُ كُلَّ نَفْسٍ ما كَسَبَتْ إِنَّ اللَّهَ سَريعُ الْحِسابِ (51)
جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَها تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ لَهُمْ فيها ما يَشاؤُنَ كَذلِكَ يَجْزِي‏ اللَّهُ الْمُتَّقينَ (31)
ما عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ باقٍ وَ لَنَجْزِيَنَ‏ الَّذينَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (96)
مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى‏ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ‏ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (97)
قالَ اذْهَبْ فَمَنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزاؤُكُمْ‏ جَزاءً مَوْفُوراً (63)
ذلِكَ جَزاؤُهُمْ‏ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِآياتِنا وَ قالُوا أَ إِذا كُنَّا عِظاماً وَ رُفاتاً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقاً جَديداً (98)
وَ أَمَّا مَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَلَهُ جَزاءً الْحُسْنى‏ وَ سَنَقُولُ لَهُ مِنْ أَمْرِنا يُسْراً (88)
ذلِكَ جَزاؤُهُمْ‏ جَهَنَّمُ بِما كَفَرُوا وَ اتَّخَذُوا آياتي‏ وَ رُسُلي‏ هُزُواً (106)
إِنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ أَكادُ أُخْفيها لِتُجْزى‏ كُلُّ نَفْسٍ بِما تَسْعى‏ (15)
جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها وَ ذلِكَ جَزاءُ مَنْ تَزَكَّى (76)
وَ كَذلِكَ نَجْزي‏ مَنْ أَسْرَفَ وَ لَمْ يُؤْمِنْ بِآياتِ رَبِّهِ وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَ أَبْقى‏ (127)
وَ مَنْ يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلهٌ مِنْ دُونِهِ فَذلِكَ نَجْزيهِ‏ جَهَنَّمَ كَذلِكَ نَجْزِي‏ الظَّالِمينَ (29)
إِنِّي جَزَيْتُهُمُ‏ الْيَوْمَ بِما صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفائِزُونَ (111)
لِيَجْزِيَهُمُ‏ اللَّهُ أَحْسَنَ ما عَمِلُوا وَ يَزيدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ (38)
قُلْ أَ ذلِكَ خَيْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتي‏ وُعِدَ الْمُتَّقُونَ كانَتْ لَهُمْ جَزاءً وَ مَصيراً (15)
أُوْلئِكَ يُجْزَوْنَ‏ الْغُرْفَةَ بِما صَبَرُوا وَ يُلَقَّوْنَ فيها تَحِيَّةً وَ سَلاماً (75)
وَ مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ‏ إِلاَّ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (90)
وَ لَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ اسْتَوى‏ آتَيْناهُ حُكْماً وَ عِلْماً وَ كَذلِكَ نَجْزِي‏ الْمُحْسِنينَ (14)
فَجاءَتْهُ إِحْداهُما تَمْشي‏ عَلَى اسْتِحْياءٍ قالَتْ إِنَّ أَبي‏ يَدْعُوكَ لِيَجْزِيَكَ‏ أَجْرَ ما سَقَيْتَ لَنا فَلَمَّا جاءَهُ وَ قَصَّ عَلَيْهِ الْقَصَصَ قالَ لا تَخَفْ نَجَوْتَ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمينَ (25)
مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْها وَ مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلا يُجْزَى‏ الَّذينَ عَمِلُوا السَّيِّئاتِ إِلاَّ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (84)
وَ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ‏ أَحْسَنَ الَّذي كانُوا يَعْمَلُونَ (7)
لِيَجْزِيَ‏ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْكافِرينَ (45)
يا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَ اخْشَوْا يَوْماً لا يَجْزي‏ والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَ لا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَيْئاً إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ لا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ (33)
فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ (17)
لِيَجْزِيَ‏ اللَّهُ الصَّادِقينَ بِصِدْقِهِمْ وَ يُعَذِّبَ الْمُنافِقينَ إِنْ شاءَ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ كانَ غَفُوراً رَحيماً (24)
لِيَجْزِيَ‏ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَريمٌ (4)
ذلِكَ جَزَيْناهُمْ‏ بِما كَفَرُوا وَ هَلْ نُجازي‏ إِلاَّ الْكَفُورَ (17)
وَ قالَ الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذينَ اسْتَكْبَرُوا بَلْ مَكْرُ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ إِذْ تَأْمُرُونَنا أَنْ نَكْفُرَ بِاللَّهِ وَ نَجْعَلَ لَهُ أَنْداداً وَ أَسَرُّوا النَّدامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذابَ وَ جَعَلْنَا الْأَغْلالَ في‏ أَعْناقِ الَّذينَ كَفَرُوا هَلْ يُجْزَوْنَ‏ إِلاَّ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (33)
وَ ما أَمْوالُكُمْ وَ لا أَوْلادُكُمْ بِالَّتي‏ تُقَرِّبُكُمْ عِنْدَنا زُلْفى‏ إِلاَّ مَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَأُولئِكَ لَهُمْ جَزاءُ الضِّعْفِ بِما عَمِلُوا وَ هُمْ فِي الْغُرُفاتِ آمِنُونَ (37)
وَ الَّذينَ كَفَرُوا لَهُمْ نارُ جَهَنَّمَ لا يُقْضى‏ عَلَيْهِمْ فَيَمُوتُوا وَ لا يُخَفَّفُ عَنْهُمْ مِنْ عَذابِها كَذلِكَ نَجْزي‏ كُلَّ كَفُورٍ (36)
فَالْيَوْمَ لا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَ لا تُجْزَوْنَ‏ إِلاَّ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (54)
وَ ما تُجْزَوْنَ‏ إِلاَّ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (39)
إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي‏ الْمُحْسِنينَ (80)
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيا إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي‏ الْمُحْسِنينَ (105)
كَذلِكَ نَجْزِي‏ الْمُحْسِنينَ (110)
إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي‏ الْمُحْسِنينَ (121)
إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي‏ الْمُحْسِنينَ (131)
لَهُمْ ما يَشاؤُنَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذلِكَ جَزاءُ الْمُحْسِنينَ (34)
لِيُكَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذي عَمِلُوا وَ يَجْزِيَهُمْ‏ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ الَّذي كانُوا يَعْمَلُونَ (35)
الْيَوْمَ تُجْزى‏ كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ لا ظُلْمَ الْيَوْمَ إِنَّ اللَّهَ سَريعُ الْحِسابِ (17)
مَنْ عَمِلَ سَيِّئَةً فَلا يُجْزى‏ إِلاَّ مِثْلَها وَ مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى‏ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ يُرْزَقُونَ فيها بِغَيْرِ حِسابٍ (40)
فَلَنُذيقَنَّ الَّذينَ كَفَرُوا عَذاباً شَديداً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ‏ أَسْوَأَ الَّذي كانُوا يَعْمَلُونَ (27)
ذلِكَ جَزاءُ أَعْداءِ اللَّهِ النَّارُ لَهُمْ فيها دارُ الْخُلْدِ جَزاءً بِما كانُوا بِآياتِنا يَجْحَدُونَ (28)
وَ جَزاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُها فَمَنْ عَفا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لا يُحِبُّ الظَّالِمينَ (40)
قُلْ لِلَّذينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذينَ لا يَرْجُونَ أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ‏ قَوْماً بِما كانُوا يَكْسِبُونَ (14)
وَ خَلَقَ اللَّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ لِتُجْزى‏ كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ (22)
وَ تَرى‏ كُلَّ أُمَّةٍ جاثِيَةً كُلُّ أُمَّةٍ تُدْعى‏ إِلى‏ كِتابِهَا الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ‏ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (28)
أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ خالِدينَ فيها جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ (14)
وَ يَوْمَ يُعْرَضُ الَّذينَ كَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَيِّباتِكُمْ في‏ حَياتِكُمُ الدُّنْيا وَ اسْتَمْتَعْتُمْ بِها فَالْيَوْمَ تُجْزَوْنَ‏ عَذابَ الْهُونِ بِما كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِما كُنْتُمْ تَفْسُقُونَ (20)
تُدَمِّرُ كُلَّ شَيْ‏ءٍ بِأَمْرِ رَبِّها فَأَصْبَحُوا لا يُرى‏ إِلاَّ مَساكِنُهُمْ كَذلِكَ نَجْزِي‏ الْقَوْمَ الْمُجْرِمينَ (25)
اصْلَوْها فَاصْبِرُوا أَوْ لا تَصْبِرُوا سَواءٌ عَلَيْكُمْ إِنَّما تُجْزَوْنَ‏ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (16)
وَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ‏ الَّذينَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ يَجْزِيَ‏ الَّذينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى (31)
ثُمَّ يُجْزاهُ‏ الْجَزاءَ الْأَوْفى‏ (41)
تَجْري بِأَعْيُنِنا جَزاءً لِمَنْ كانَ كُفِرَ (14)
نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنا كَذلِكَ نَجْزي‏ مَنْ شَكَرَ (35)
هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلاَّ الْإِحْسانُ (60)
جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ (24)
فَكانَ عاقِبَتَهُما أَنَّهُما فِي النَّارِ خالِدَيْنِ فيها وَ ذلِكَ جَزاءُ الظَّالِمينَ (17)
يا أَيُّهَا الَّذينَ كَفَرُوا لا تَعْتَذِرُوا الْيَوْمَ إِنَّما تُجْزَوْنَ‏ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (7)
إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُريدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً (9)
وَ جَزاهُمْ‏ بِما صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَريراً (12)
إِنَّ هذا كانَ لَكُمْ جَزاءً وَ كانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُوراً (22)
إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي‏ الْمُحْسِنينَ (44)
جَزاءً وِفاقاً (26)
جَزاءً مِنْ رَبِّكَ عَطاءً حِساباً (36)
وَ ما لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزى‏ (19)
جَزاؤُهُمْ‏ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها أَبَداً رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ (8)

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی