A Jealous one is a bloodthirsty character!
«دمم – دمو» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«الدُّمْيَةُ: صورة حسنة، صورت عروسك زيبا، عروسک لُپ‌گلی! گلگون!
«الدُّمْيَةُ: الصَنَم و الصورة المنَقَّشة»
«قال ابن الأعرابيّ: يقال للمرأة الدُّمْيةُ يكْنى عن المرأة بها.»
«المُدَمَّى من الثياب: الأَحْمَرُ»
«دَمُ العِفْرِيت: پارچه ايست سرخ رنگ از پنبه.»
«فرس مَدْمِيٌّ: شديد الشّقرة، كالدّم في اللّون، اسب سرخ‌موى كه رنگش چون خون است.»
«دُمْية الغِزلان: بَقْلَةٌ لها زهرة»
«اسْتَدْمى من غريمهِ: از بدهكار خود به نرمى و مهربانى طلب خود را وصول كرد.»
این واژه مفهوم زیبایی و نرمی و خوبی و مهربانی میده!
«دَمَّى لِفُلانٍ: راهى براى فلانى يافت، چيزى به فلانى نزديك كرد.»
مفهوم «الغشي و الاطباق بطلى أو مسّ أو غيره،
و الدمام كلّ شيء يطلى به على آخر، من صبغ او دواء»
***
«سفک» یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«السَّفْكُ في الدّم: صَبُّهُ، ريختن خون»
«سفک دم» + «هتک حرمت»
+ «خونِ به ناحق ریخته شده!»
[سورة البقرة (۲): آية ۳۰]
وَ إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً قالُوا أَ تَجْعَلُ فِيها مَنْ يُفْسِدُ فِيها وَ يَسْفِكُ الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ قالَ إِنِّي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ (۳۰)
و چون پروردگار تو به فرشتگان گفت: «من در زمين جانشينى خواهم گماشت»، [فرشتگان] گفتند: «آيا در آن كسى را مىگمارى كه در آن فساد انگيزد، و خونها بريزد؟ و حال آنكه ما با ستايش تو، [تو را] تنزيه مىكنيم؛ و به تقديست مىپردازيم.» فرمود: «من چيزى مىدانم كه شما نمىدانيد.»
[سورة البقرة (۲): آية ۸۴]
وَ إِذْ أَخَذْنا مِيثاقَكُمْ لا تَسْفِكُونَ دِماءَكُمْ وَ لا تُخْرِجُونَ أَنْفُسَكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ (۸۴)
و چون از شما پيمان محكم گرفتيم كه: «خون همديگر را مريزيد، و يكديگر را از سرزمين خود بيرون نكنيد»؛ سپس [به اين پيمان] اقرار كرديد، و خود گواهيد.
حسود، حرمت نور زیبا رو نگه نمیداره! وَ يَسْفِكُ الدِّماءَ!
حسود، با تهمتی که زد، صورت زیبای صاحب نور را نزد دیگران زشت جلوه داد،
به این کار میگن سفک دم!
انگاری خونشو ریخت!
انگاری آبروی اونو ریخت!
اشتباه مرگبار اهل حسادت!
دمم – دمو … [دمم – دمو ، دمی ، دما] …
+ «ثار الله»
[مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ] :
[إِنَّ الْإِنْفَحَةَ لَيْسَ لَهَا عُرُوقٌ وَ لَا فِيهَا دَمٌ وَ لَا لَهَا عَظْمٌ إِنَّمَا تَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ] :
+ «نفح»: مایه!
مفهوم مایه خیلی زیباست. انگاری اهل یقین برای تولید عمل صالح نیاز به نطفه علمی در دل شرایط دارند که این نطفه علمی همون مایه علمی است که در واژه «نفح» و اینجا هم واژۀ «فرث» باید مورد توجه قرار بگیرد.
… قَالَ قَتَادَةُ فَأَخْبِرْنِي عَنِ الْجُبُنِّ
قَالَ فَتَبَسَّمَ أَبُو جَعْفَرٍ ع ثُمَّ قَالَ رَجَعَتْ مَسَائِلُكَ إِلَى هَذَا
قَالَ ضَلَّتْ عَلَيَّ
فَقَالَ لَا بَأْسَ بِهِ
فَقَالَ إِنَّهُ رُبَّمَا جُعِلَتْ فِيهِ إِنْفَحَةُ الْمَيِّتِ
قَالَ لَيْسَ بِهَا بَأْسٌ إِنَّ الْإِنْفَحَةَ لَيْسَ لَهَا عُرُوقٌ وَ لَا فِيهَا دَمٌ وَ لَا لَهَا عَظْمٌ إِنَّمَا تَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ
ثُمَّ قَالَ وَ إِنَّمَا الْإِنْفَحَةُ بِمَنْزِلَةِ دَجَاجَةٍ مَيْتَةٍ أُخْرِجَتْ مِنْهَا بَيْضَةٌ فَهَلْ تُؤْكَلُ تِلْكَ الْبَيْضَةُ
فَقَالَ قَتَادَةُ لَا وَ لَا آمُرُ بِأَكْلِهَا
فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ ع وَ لِمَ
فَقَالَ لِأَنَّهَا مِنَ الْمَيْتَةِ
قَالَ لَهُ فَإِنْ حُضِنَتْ تِلْكَ الْبَيْضَةُ فَخَرَجَتْ مِنْهَا دَجَاجَةٌ أَ تَأْكُلُهَا
قَالَ نَعَمْ
قَالَ فَمَا حَرَّمَ عَلَيْكَ الْبَيْضَةَ وَ حَلَّلَ لَكَ الدَّجَاجَةَ
ثُمَّ قَالَ ع فَكَذَلِكَ الْإِنْفَحَةُ مِثْلُ الْبَيْضَةِ فَاشْتَرِ الْجُبُنَّ مِنْ أَسْوَاقِ الْمُسْلِمِينَ مِنْ أَيْدِي الْمُصَلِّينَ وَ لَا تَسْأَلْ عَنْهُ إِلَّا أَنْ يَأْتِيَكَ مَنْ يُخْبِرُكَ عَنْهُ .
فَرْثٌ : شيء متفتّت
نور علم آل محمد ع در قلب صاحبان نور ترجمه به حروفی می‌شود، که حالا این کالای مرغوب قابل هضم برای ما، بسیار شیرین و گواراست و این شبیه پروسه تولید شیر است که در پستان صورت می‌گیرد، بصورت عبارت تخرج من بین فرث و دم …
+ فتت : «فَتَ الْخُبْزَ» …
انگاری صاحب نور از نان علمی آل محمد ع یه تیکه میکنه و میده به اهل یقین که نوش جان کنند و این نقش صاحب نور در واژه «فتت» و عبارت «فت الخبز» نهفته است … نمیشه خودت خودسرانه بری سراغ نان و اونو گاز بزنی ! این میشه همون قرب به شجره منهیه ! نیاز به واسطه‌ای داری تا از نور برایت ترجمه حروف و کلمات نماید و تو حالا این متن ترجمه شده را می فهمی.
در واقع فهم نور علم برای قلب پاکی همچون صاحبان نور میسر است « وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ » این آیه چهار بار تکرار شده ! + « فَإِنَّما يَسَّرْناهُ بِلِسانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقينَ وَ تُنْذِرَ بِهِ قَوْماً لُدًّا (97) فَإِنَّما يَسَّرْناهُ بِلِسانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (58) »
پس لسان صاحبان نور، واسطه لازم برای اهل یقین است برای دسترسی به اندیشه نورانی آل محمد ع. این همون مایه علمی اولیه است که اهل یقین در دل شرایط با یاد معالم ربانی نصیبشون میشه و با این عطاء نورانی توفیق انجام عمل صالح نصیبشون می شه ! مثل خانمی که با گرفتن نطفه از همسرش تازه کارش شروع می شود و نهایتا با پرورش این نطفه تولید رجلی نورانی برای قبر و قیامت خود می نماید که همان عمل صالح زیباروی اوست (حدیث رجل – عمل صالح).
+ «نطفه ها»
پس زوج فرث و دم نیز همین مفهوم زیبا را دارد یعنی نطفه علمی از صاحبان نور و تغذیه این نطفه در رحم اعتقادی اهل یقین و از بین این نطفه علمی و خونی که در رحم، این نطفه را تغذیه می کند فرزندی صالح متولد و خلق می شود که همان عمل صالح است.
مطلب «من بین فرث و دم» بسیار زیبا شد و باید در مقاله‌های جفت و زوج و عمل صالح و قبض و بسط و … نیز بیاید.
مشتقات ریشۀ «دمم – دمو» در آیات قرآن:
وَ إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَليفَةً قالُوا أَ تَجْعَلُ فيها مَنْ يُفْسِدُ فيها وَ يَسْفِكُ الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ قالَ إِنِّي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ (30)
وَ إِذْ أَخَذْنا ميثاقَكُمْ لا تَسْفِكُونَ دِماءَكُمْ وَ لا تُخْرِجُونَ أَنْفُسَكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ (84)
إِنَّما حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنْزيرِ وَ ما أُهِلَّ بِهِ لِغَيْرِ اللَّهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ باغٍ وَ لا عادٍ فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ (173)
حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزيرِ وَ ما أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَةُ وَ الْمَوْقُوذَةُ وَ الْمُتَرَدِّيَةُ وَ النَّطيحَةُ وَ ما أَكَلَ السَّبُعُ إِلاَّ ما ذَكَّيْتُمْ وَ ما ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَ أَنْ تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلامِ ذلِكُمْ فِسْقٌ الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ دينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ ديناً فَمَنِ اضْطُرَّ في مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجانِفٍ لِإِثْمٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ (3)
قُلْ لا أَجِدُ في ما أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّماً عَلى طاعِمٍ يَطْعَمُهُ إِلاَّ أَنْ يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَماً مَسْفُوحاً أَوْ لَحْمَ خِنزيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقاً أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ باغٍ وَ لا عادٍ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٌ رَحيمٌ (145)
فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمُ الطُّوفانَ وَ الْجَرادَ وَ الْقُمَّلَ وَ الضَّفادِعَ وَ الدَّمَ آياتٍ مُفَصَّلاتٍ فَاسْتَكْبَرُوا وَ كانُوا قَوْماً مُجْرِمينَ (133)
وَ جاؤُ عَلى قَميصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنْفُسُكُمْ أَمْراً فَصَبْرٌ جَميلٌ وَ اللَّهُ الْمُسْتَعانُ عَلى ما تَصِفُونَ (18)
وَ إِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعامِ لَعِبْرَةً نُسْقيكُمْ مِمَّا في بُطُونِهِ مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَبَناً خالِصاً سائِغاً لِلشَّارِبينَ (66)
إِنَّما حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنْزيرِ وَ ما أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ باغٍ وَ لا عادٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ (115)
لَنْ يَنالَ اللَّهَ لُحُومُها وَ لا دِماؤُها وَ لكِنْ يَنالُهُ التَّقْوى مِنْكُمْ كَذلِكَ سَخَّرَها لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلى ما هَداكُمْ وَ بَشِّرِ الْمُحْسِنينَ (37)