The Heart Armed with Light!
The heart, armed with light, stands resolute against the darkness.
It pulses with courage, illuminating the path ahead.
Each beat, is a beacon of hope, pushing back the encroaching darkness.
In this heart, dreams take flight, and love finds its refuge. 🌟💖
قلب مسلح به نور!
قلب مسلح به نور، مصمم در برابر تاریکی می‌ایستد.
با شجاعت می‌تپد و مسیر پیش رو را روشن میکند.
هر ضربه، چراغ امیدی است که تاریکی را به عقب می‌راند.
در این دل رویاها پرواز می‌کنند و عشق پناهگاه خود را می‌یابد. 🌟💖
«سلح» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«سَلَحَ الطائر»
« السلح بمعنى النجو:
فكأنّ الطائر أو الحيوان يستعدّ به لإدامة العيش و تجديد الحياة و يدفع عن نفسه الخطر و الضرر و المانع، فانّ النجو فضلة في البدن و يجب رفعها ليستريح المزاج بدفعها.»
فضله پرنده!
«نجو – سلح»
«فضله پرندگان و سرگين چهارپايان»
«مدفوعش سلاح اوست.»
+ «بعر – بعیر»
+ «نجو – نجات»
قلب مسلّح به نور! وَ لْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ!
سلاح ما همان اعتقادی است که از معالم ربانی صاحبان نور آموخته‌ایم!
سلاح ما چیزی است که به دفع سیئه حسد «سَلَحَ الطائر» منتهی خواهد شد، ان شاء الله تعالی.
سَلَحَ الطائر : إذا خرج منه ما يخرج من الإنسان عند التغوط.
+ «غوط»
وَ فِي حَدِيثِ الصَّادِقِ ع :
مَعَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْمُلَقَّبِ بِالنَّفْسِ الزَّكِيَّةِ”
إِنَّكَ أَشْأَمُ سَلْحَةٍ أَخْرَجَتْهَا أَصْلَابُ الرِّجَالِ إِلَى أَرْحَامِ النِّسَاءِ” يريد النطفة.
اللغة:
أسلحة جمع سلاح مثل حمار و أحمرة
و السلاح اسم لجملة ما يدفع به الناس عن أنفسهم في الحروب مما يقاتل به خاصة لا يقال للدواب و ما أشبهها سلاح
اسلحه: جمع سلاح مثل احمره جمع حمار.
سلاح نام چيزهايى است كه انسان در جنگها بوسيله آنها مىجنگد و از خويشتن دفاع مىكند به اسب و وسائلى نظير آن سلاح گفته نمىشود.
انسان با دفع مدفوع از خودش دفاع میکند!
[اهل یقین مسلح است! چون دفع حسد نموده!]:
سلاح تقوی!
«قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ
عِنْدِي سِلَاحُ رَسُولِ اللَّهِ ص لَا أُنَازَعُ فِيهِ
ثُمَّ قَالَ إِنَّ السِّلَاحَ مَدْفُوعٌ عَنْهُ لَوْ وُضِعَ عِنْدَ شَرِّ خَلْقِ اللَّهِ كَانَ أَخْيَرَهُمْ
ثُمَّ قَالَ إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ يَصِيرُ إِلَى مَنْ يَلْوِي لَهُ الْحَنَكُ
فَإِذَا كَانَتْ مِنَ اللَّهِ فِيهِ الْمَشِيَّةُ خَرَجَ فَيَقُولُ النَّاسُ مَا هَذَا الَّذِي كَانَ وَ يَضَعُ اللَّهُ لَهُ يَدَهُ عَلَى رَأْسِ رَعِيَّتِهِ.»
سلاح اهل یقین نور است و با کمک نور، سیّئۀ حسد دنیای قلبش را دفع میکند
و حالا که دنیای قلبشو با کمک نورش پاک کرد، خدای مهربان هم دنیای بیرون رو برای او تغییر میده و پاک‌سازی میکنه و رفع نمودار میکنه و فرجش میرسه!
+ «من أصلح سريرته أصلح الله علانيته
و من أصلح ما بينه و بين الله كفاه الله ما بينه و بين الناس
و من اهتم بأمر آخرته كفاه الله أمر دنياه.»
+ «رمی جمرات»:
سلاح اهل نور درناژ حسادت و رمی جمرات است.
أَيْنَمَا دَارَ السِّلَاحُ كَانَ الْمُلْكُ فِيهِ!
وَ حَيْثُمَا دَارَ السِّلَاحُ فَثَمَّ الْعِلْمُ!
[سلح – تابوت – ملک – علم] :
همه این اسامی، نامهای زیبای معالم ربانی صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست.
امام رضا علیه السلام:
قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا ع يَقُولُ
أَتَانِي إِسْحَاقُ فَسَأَلَنِي عَنِ السَّيْفِ الَّذِي أَخَذَهُ الطُّوسِيُّ هُوَ سَيْفُ رَسُولِ اللَّهِ ص
فَقُلْتُ لَهُ لَا
إِنَّمَا السِّلَاحُ فِينَا بِمَنْزِلَةِ التَّابُوتِ فِي بَنِي إِسْرَائِيلَ
أَيْنَمَا دَارَ السِّلَاحُ كَانَ الْمُلْكُ فِيهِ.
امام باقر علیه السلام:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سُلَيْمَانَ قَالَ
سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع يَقُولُ
إِنَّ السِّلَاحَ فِينَا كَمَثَلِ التَّابُوتِ فِي بَنِي إِسْرَائِيلَ
كَانَ حَيْثُ مَا دَارَ التَّابُوتُ فَثَمَّ الْمُلْكُ
وَ حَيْثُمَا دَارَ السِّلَاحُ فَثَمَّ الْعِلْمُ.
مشتقات ریشۀ «سلح» در آیات قرآن:
[سورة النساء (۴): آية ۱۰۲]
وَ إِذا كُنْتَ فيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاةَ فَلْتَقُمْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ وَ لْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذا سَجَدُوا فَلْيَكُونُوا مِنْ وَرائِكُمْ وَ لْتَأْتِ طائِفَةٌ أُخْرى لَمْ يُصَلُّوا فَلْيُصَلُّوا مَعَكَ وَ لْيَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَ أَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذينَ كَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَ أَمْتِعَتِكُمْ فَيَميلُونَ عَلَيْكُمْ مَيْلَةً واحِدَةً وَ لا جُناحَ عَلَيْكُمْ إِنْ كانَ بِكُمْ أَذىً مِنْ مَطَرٍ أَوْ كُنْتُمْ مَرْضى أَنْ تَضَعُوا أَسْلِحَتَكُمْ وَ خُذُوا حِذْرَكُمْ إِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْكافِرينَ عَذاباً مُهيناً (۱۰۲)
و هر گاه در ميان ايشان بودى و برايشان نماز برپا داشتى، پس بايد گروهى از آنان با تو [به نماز] ايستند؛ و بايد جنگ‌افزارهاى خود را برگيرند؛
و چون به سجده رفتند [و نماز را تمام كردند]، بايد پشت سرِ شما قرار گيرند، و گروه ديگرى كه نماز نكردهاند بايد بيايند و با تو نماز گزارند و البته جانب احتياط را فرو نگذارند و جنگ‌افزارهاى خود را برگيرند. [زيرا] كافران آرزو مىكنند كه شما از جنگافزارها و ساز و برگِ خود غافل شويد تا ناگهان بر شما يورش بَرند. و اگر از باران در زحمتيد، يا بيماريد، گناهى بر شما نيست كه جنگ‌افزارهاى خود را بر زمين نهيد، ولى مواظب خود باشيد. بى گمان، خدا براى كافران عذاب خفّتآورى آماده كرده است.