«رجل رحيم القلب»:
در زبان محاوره فارسی هم داریم که فلانی آدم رحمدلی است! ولی فلانی خیلی سنگدله!
رحمدل، اهل یقینی است که قلبش با یاد معالم ربانی رقت می‌گیرد و بسط می شود و نورانی می شود و جایگاه نور علم آل محمد ع می‌شود و مزین به نور علم آل محمد ع شده و مولد نور آرامش عمل صالح می‌گردد.
رحمت در واقع نعمت است «أنّ الرحمة الإنعام على المحتاج اليه» چون هم نعمت و هم رحمت هر دو نامهای زیبای صاحبان نور هستند.
اهل یقینی که قلبش به نور یاد معالم ربانی روشن بشه، مشمول نعمت و رحمت الهی آل محمد ع گردیده است.
لذا قلبی که با یاد معالم ربانی روشن به نور علم آل محمد ع میشه ، مشمول «امّة مرحومة» می‌شود:
«فالرحمة: انّما هي تجلّى الرأفة و ظهور الحنّة و الشفقّة، و في مقام التعلّق و الاظهار، و يلاحظ فيها الخير و الصلاح، و لو أوجدت كراهة أو ألما أو ابتلاء، كما في إسقاء الدواء المرّ للمريض.»
لذا اگه به کسی لفظ مرحوم یا مرحومة اطلاق می‌کنیم معنیش اینه که او اهل یقینی است که با یاد نور خودش در دل شرایط، قلبش منور به نور علم آل محمد ع شده و با استعمال این علم و این اندیشه ناب آل محمد ع، تولید نور آرامش عمل صالح نموده و برای خودش و اطرافیانش کانون گرم و با محبتی ایجاد کرده و همه آنها مشمول معنای عبارت «امة مرحومة» هستند.
+ «کل مولود یولد علی الفطرة»:
همه کسانی که با قلبشان نور هدایت الهی را درک می کنند و به این اوامر نورانی عمل می کنند، مشمول رحمت ذات اقدس الهی می‌شوند «ما تَرى‏ فِي خَلْقِ الرَّحْمنِ مِنْ تَفاوُتٍ‏»، آمار این عده، قلیل است و متاسفانه اکثرا کفران نعمت می‌کنند.
«رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْ‏ءٍ»
«كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلى‏ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ»
«فَإِنْ كَذَّبُوكَ فَقُلْ رَبُّكُمْ ذُو رَحْمَةٍ واسِعَةٍ»
«رَبَّنا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً»
 داستان تکراری دانه‌درشت‌های اهل شک و حسادت، که با صاحبان نور، آشنا می‌شوند و به آنها فرصت بداء داده می‌شود، یعنی مشمول رحمت خدای مهربان می‌شوند، و «هدیناهم»، اما غالبا «فاستحبوا العمی علی الهدی» می‌گردند.
«وَ أَدْخِلْنِي بِرَحْمَتِكَ فِي عِبادِكَ الصَّالِحِينَ‏»:
تا وقتیکه قبض و بسط قلبی رو نفهمی، نمیتونی داخل در جمع عباد الصالحین من اهل النّور الولایه، در هر زمان بشوی. وقتی مفهوم قبض و بسط رو در واژه رحمة لمس کنی، حالا این آیه به زیبایی به تو می‌فهمونه که عبودیت، راهش فقط «برحمتک» می‌باشد، یعنی فقط با یاد معالم ربانی میشه قبض و بسط قلبی رو در دل شرایط فهمید. راه فهمیدن امر و نهی مافوق اینه که قلب باید «رقت» داشته باشه تا بتونه مطلب رو بگیره. در مقالۀ «پدیده سراب» و بررسی واژه‌های رقة و غلظة مطلب زیبایی بود که وقتی گرمای سطح زمین، خوب هوا رو رقیق میکنه، پدیده انعکاس نور آسمان، در زمین باعث میشه که ما آسمان را در زمین ببینیم!
+ «یقن – قلب آرام، می‌بیند!»
پس رحمة و رقة در قلب، زمانی حاصل میشه و ما می‌تونیم علم آسمان رو در زمین قلبمون، نظاره‌گر باشیم که با یاد معالم ربانی، این قلب از تاریکی به نور و از سنگدلی به رحمدلی، تغییر وضعیت داده باشه. این قلب رحیم است که سلیم است، و این وسیلۀ سالم، حالا می‌تونه، رابطۀ تو رو با مافوقت برقرار کنه!
خط تلفنی که قطعه، نمیتونه رابطه کلامی رو بین دو نفر برقرار کنه!
قلبی که رابطه‌اش با مربی‌اش قطعه «یهود: ید الله مغلولة»، هرگز برای صاحب این قلب، عبودیت شکل نخواهد گرفت و فقط زمانی که عبد، در ارتباط با ربّ خود باشد، که آنهم قلب سلیم می‌خواهد، اینجوری میشه انتظار داشت که این رابطه عبودیت و ربوبیت شکل گرفته و عبد، با شنیدن امرالله از رب خود، با قلب سلیمش، به آن عمل نموده و تولید نور آرامش می‌کند.
اما وقتی سیم خط تلفن قطعه، خودت میمونی و خودت که حالا چکار کنی!
اهل یقین در این حالت، یعنی وقتی قلبشون تاریکی رو لمس میکنه، اشتباهشونو میفهمه و متوقف میکنن و میرن به حالت تهجّد و منتظر نور علم مربی خودشون میشن تا با اخذ اجازه نورانی، اقدام مناسب و مقتبس از این امر الله را انجام بدهند.
اینجا فرق حالت طاق اهل حسادت و جفت اهل نور رو بخوبی می‌فهمیم «خسا ام زکا».
اهل یقین اینقدر به انتظار فرج مینشیند، تا دستوری از مافوق بهش برسه و به اون عمل کنه و میدونه تا وقتیکه این دستور نرسه، هر اقدامی وبال گردنش میشه، لذا اگه اقدامی نکنه، هرگز بازخواست هم نخواهد شد، که چرا این کارو نکردی، چون دستور العملی به اون نرسیده است و از هر کس به اندازه عقلش بازخواست می‌کنند.
اگه عقلت بکشه و نور علم آل محمد ع به قلبت واریز بشه و به اون، عمل کنی، آرامش حتمی است و تو با کمک و هدایت ربّ خود، تولید آرامش نموده‌ای و لذا این زوج عبد و رب به ثمر نشسته و مولود عمل صالح خلق گردیده است.
پس تا وقتیکه قلب به حالت رحمت نرسد، امید به ایجاد آرامش از این قلب نداشته باش.
اهل شک و حسد، سنگدل هستند و از آنها نمیشه امید دلرحمی داشته باشی چون معنای اسم رحم و رحمة که همانا نام زیبای صاحبان نور است، در قلوب اهل شک جایی ندارد.
اما اگر از قلبی بوی آرامش واقعی آل محمد ع را استشمام کردی، بدان که صاحب این قلب سلیم میزبان نور علوم اهل البیت ع در قلبش می‌باشد.
قصه کسی که عامل به نور ولایته و نور آرامش از زندگیش میباره، اینجوریه و همه دوست دارن دورش جمع بشن.
واقعا حالا با فهم معنای رحم و رحمان و رحیم، با توجه به ارتباط با بحث قبض و بسط، بررسی معنا و مفهوم این آیات که واژه رحمن و رحیم داره چقدر قشنگه:
«عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ‏ – الرَّحْمنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ – تَنْزِيلٌ مِنَ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»
یعنی برای ما میشه اگه میخوای از نور علم غیب و شهود بهره‌مند بشی، راهش قلب رحیمه!
یعنی تو با یاد معالم ربانی قلبتو سالم کن و رقت قلب و رحمة ایجاد بنما، حالا در این ظرف تمیز، علم، در آنِ واحد، به قلبت، هنگام عرضه آیت، واریز میشه، بگونه‌ای که خودت هم تعجب می‌کنی این مطلب علمی بکر، از کجا به ذهنت رسید و خطور کرد.