+ «التّعرّب بعد الهجرة»
[نَكَصَ عَلى‏ عَقِبَيْهِ‏]:
«نكص: إذا أحجم عن الشي‏ء خوفا و جبنا» «أَحْجَمَ‏ عن الشي‏ء: كف عنه و تأخر»
+ «حجم – حجامت»
انگاری اهل حسادت، معالم ربانی رو درک میکنن و معذلک از اینکه در تقدیرات روزمرۀ خودشون، با یادآوری این علوم، تولید نور آرامش عمل صالح بنمایند، خودداری می‌کنند و این خودداری و سرسنگینی آنها نسبت به نور و صاحبان نور، خبر از خودخواهی و حسد آنها نسبت به علوم ربانی است و ریشۀ شک و تردید و ناباوری آنها نسبت به فرایند نور الولایة، حسد دنیای قلب آنهاست.
چون حسوده و نمیخواد اقرار به فضل معالم ربانی کنه، گرچه فضیلت این علوم رو هم بخوبی متوجه شده، اما نمیخواد زیر بار این حقیقت بره و مدام دنبال سرنخی میگرده تا عیب روی این علوم بذاره، شاید بتونه کار بدشو برای خودش و دیگرانی که مثل خودش فکر میکنن، توجیه کنه، اما برای آل محمد ع به هیچ وجه این توجیه قابل قبول و موجّه نیست!
این واژه زیبا میخواد به ما بفهمونه ویژگی اهل شک و حسد و معارین و لیدرهای سوء رو که «أراد فلان أمرا ثمّ نكص على عقبيه» اینها متوجه فضیلت معالم ربانی شدند، اما از روی خودخواهی و حسد از قبول نور ولایت علمی اهل البیت ع بر خود طفره رفته و زیر بار نرفتند.
به این میگن سیر قهقرا!
مثل کسی که روز بروز بینایی چشمشو بیشتر و بیشتر از دست بده و هر چی هم دوا دارو بکنن خوب که نشه هیچ، روز بروز بدتروبدتر بشه تا اینکه کاملا کور و نابینا بشه!
اهل یقین تاریکی و قبض قلب خودشونو جدی میگیرن!
+ «و من اللیل فتهجّد به نافلة لک»
یعنی از تاریکی قلبشون متوجه اشتباه خودشون میشن و طلب استغفار و توبه میکنن و با یادآوری معالم ربانی، بدنبال این هستند که نورانیت، به قلبشون افاضه بشه، ان شاء الله تعالی.
و برای این اقدام درمانی مهمی که محصولش درناژ حسادت و تولید نور عمل صالح است، سعی می‌کنند!
اما اهل شک حسود عین خیالشون نیست!
و به این سیر قهقرایی قلب، و به این تاریکی قلب، هیچ اهمیتی نمیدن و ککشونم نمیگزه!
«اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ الَّذينَ كَفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ‏ مِنَ‏ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فيها خالِدُونَ»
واژه زیبای نکص به این قسمت و نکته مهم «يُخْرِجُونَهُمْ‏ مِنَ‏ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ» اشاره داره،
یعنی نور معالم ربانی رو دیدند و معذلک، کتمان کردند و پسرفت کردند!
و این گناه، گناه کبیره است! و این «ترک نور ولایت» اهل حسادت، تنها گناه کبیره است!
که بمعنای سلب روح ایمان از وجود معارین حسود است، نعوذ بالله من ذلک.
+ «حدیث حضرت عبد العظیم حسنی!»
+ «سلخ»