Quick at Repartee!
الفبای نورانی، نسخه های نورانی
(ع ت د – با نور، حاضرجواب باش! رقیب عتید!)
برای مشاهده نسخه تصویری (ولاگ) کلیک کنید
برای شنیدن نسخه شنیداری (پادکست) کلیک کنید
«عتد» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی مینویسند:
«العَتِيدَةُ: الحقة يكون فيها طيب الرجل و العروس،
جعبه لوازم آرايش عروس از عطر و شانه و مانند آنها.»
«العَتِيَدةُ: وعاءٌ يُجعَلُ فيه الطِّيبُ و الأَدهانُ»
«makeup box – makeup kit»
«العتيد المعد للزوم الأمر»
[عتد – قبض و بسط]:
«عتد: أصل واحد يدلّ على حضور و قرب»
«الْعَتَادُ: ادّخار الشيء قبل الحاجة إليه كالإعداد،
پسانداز كردن چيزى قبل از نياز به آن، مثل: إعداد: آماده كردن.»
«العَتِيدُ الحاضر المهيأ»
این جواب آماده، نوری است که اومده چهرۀ تو رو، مثل یک عروس، نزد عالم بالا زیبا کند!
«رَقِيبٌ عَتِيدٌ»، دست خودت نیست! نزد خودت نیست! نزد آل محمد ع است!
این جواب آماده و نورانی، با یاد معالم ربانی، به قلبت افاضه میشه و اونو با قبض و بسط نور قلبت میفهمی و حالا که فهمیدی، اجراش میکنی، ان شاء الله تعالی.
+ «فرشتۀ نگهبان، حرف توی دهان اهل نور میذاره! تحمله الملائکة! تنزّل الملائکة!»
+ «مشکات»
رَوَى السَّيِّدُ بْنُ طَاوُسٍ … قَالَ: كَتَبْتُ إِلَى أَبِي الْحَسَنِ ع
أَنَّ الرَّجُلَ يُحِبُّ أَنْ يُفْضِيَ إِلَى إِمَامِهِ مَا يُحِبُّ أَنْ يُفْضِيَ إِلَى رَبِّهِ
قَالَ فَكَتَبَ إِنْ كَانَ لَكَ حَاجَةٌ فَحَرِّكْ شَفَتَيْكَ فَإِنَّ الْجَوَابَ يَأْتِيكَ.
سيد بن طاوس نقل مىكند:
شخصی نامهاى به اين مضمون براى امام هادى ع نوشت:
شخص ميل دارد درخواستى که از خدا مينمايد، از امامش درخواست کند،
در جواب نوشت اگر حاجتى داشتى لبهاى خود را حركت بده، جواب را خواهى يافت.
يَا عَتِيدَ الْإِمْكَانِ!
«يَا عَتِيدَ الْإِمْكَانِ»:
یاد معالم ربانی مثل امکانات لازم برای هر کاری است که هر زمان بخواهی آماده است.
هر لحظه به یاد معالم ربانی بیفتی، قلبت نورانی و فروزان و ریفرش و ریاستارت میشه.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ … يَا عَتِيدَ الْإِمْكَانِ …
أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ افْعَلْ بِي وَ بِجَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ
دو نفر مدام مراقب قلب ما هستند:
مَلَكٌ مُرشِدٌ – شَيطانٌ مُفَتِّنٌ
رقیب عتید، سمت راست – رقیب عتید، سمت چپ!
فرشته نگهبان، سمت راست – شیطان سمت چپ
[سورة ق (۵۰): الآيات ۱۲ الى ۲۰]
كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ أَصْحابُ الرَّسِّ وَ ثَمُودُ (۱۲)
پيش از ايشان قوم نوح و اصحاب رسّ و ثمود،
وَ عادٌ وَ فِرْعَوْنُ وَ إِخْوانُ لُوطٍ (۱۳)
و عاد و فرعون و برادران لوط،
وَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ وَ قَوْمُ تُبَّعٍ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ (۱۴)
و بيشهنشينان و قوم تُبّع به تكذيب پرداختند؛
همگى فرستادگان [ما] را به دروغ گرفتند
و [در نتيجه] تهديد [من] واجب آمد.
أَ فَعَيِينا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ (۱۵)
مگر از آفرينش نخستين [خود] به تنگ آمديم؟ [نه!] بلكه آنها از خلق جديد در شبههاند.
وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ (۱۶)
و ما انسان را آفريدهايم و مىدانيم كه نفس او چه وسوسهاى به او مىكند، و ما از شاهرگ [او] به او نزديكتريم.
إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيانِ عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمالِ قَعِيدٌ (۱۷)
آنگاه كه دو [فرشته] دريافتكننده از راست و از چپ، مراقب نشستهاند.
ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ (۱۸)
[آدمى] هيچ سخنى را به لفظ درنمىآورد مگر اينكه مراقبى آماده نزد او [آن را ضبط مىكند].
وَ جاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذلِكَ ما كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ (۱۹)
و سكرات مرگ، حقيقت را [به پيش] آورد؛ اين همان است كه از آن مىگريختى!
وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ ذلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ (۲۰)
و در صور دميده شود؛ اين است روز تهديد [من].
ما مِن قَلبٍ إلاّ و لَهُ اُذُنانِ:
على إحداهُما مَلَكٌ مُرشِدٌ، و علَى الاُخرى شَيطانٌ مُفَتِّنٌ،
هذا يَأمُرُهُ و هذا يَزجُرُهُ،
الشَّيطانُ يَأمُرُهُ بالمَعاصي و المَلَكُ يَزجُرُهُ عَنها،
و هُو قولُ اللّهِ عَزَّ و جلَّ:
«عَنِ اليَمينِ و عَنِ الشِّمالِ قَعيدٌ ما يَلفِظُ مِن قَولٍ إلاّ لَدَيْهِ رَقيبٌ عَتيدٌ».
كنار يكى از آنها فرشتهاى راهنما قرار دارد و كنار ديگرى شيطانى اغواگر.
اين به او فرمان مى دهد و آن او را باز مى دارد.
شيطان به گناهان فرمانش مىدهد و فرشته از آنها بازش مىدارد
و اين است [معناى ]كلام خدا كه مى فرمايد:
«در جانب راست و چپ نشستهاى است.
سخنى بر زبان نياورد، جز اين كه نزدش محافظى مهيّا ايستاده است».
[فرح و حزن – ملک و شیطان]:
+ «لمم»
إِنَّ الشَّيْطَانَ يُلِمُّ بِالْقَلْبِ – فَإِنَّ الْمَلَكَ يُلِمُّ بِالْقَلْبِ
امام صادق علیه السلام:
عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
قُلْتُ لَهُ إِنِّي أَفْرَحُ مِنْ غَيْرِ فَرَحٍ أَرَاهُ فِي نَفْسِي وَ لَا فِي مَالِي وَ لَا فِي صَدِيقِي
وَ أَحْزَنُ مِنْ غَيْرِ حَزَنٍ أَرَاهُ فِي نَفْسِي وَ لَا فِي مَالِي وَ لَا فِي صَدِيقِي
قَالَ نَعَمْ
إِنَّ الشَّيْطَانَ يُلِمُّ بِالْقَلْبِ
فَيَقُولُ لَوْ كَانَ لَكَ عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ مَا أَدَالَ عَلَيْكَ عَدُوَّكَ وَ لَا جَعَلَ بِكَ إِلَيْهِ حَاجَةً
هَلْ تَنْتَظِرُ إِلَّا مِثْلَ الَّذِي انْتَظَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ فَهَلْ قَالُوا شَيْئاً
فَذَاكَ الَّذِي يَحْزَنُ مِنْ غَيْرِ حَزَنٍ
وَ أَمَّا الْفَرَحُ
فَإِنَّ الْمَلَكَ يُلِمُّ بِالْقَلْبِ
فَيَقُولُ إِنْ كَانَ اللَّهُ أَدَالَ عَلَيْكَ عَدُوَّكَ وَ جَعَلَ بِكَ إِلَيْهِ حَاجَةً
فَإِنَّمَا هِيَ أَيَّامٌ قَلَائِلُ أَبْشِرْ بِمَغْفِرَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ
وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ
الشَّيْطانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَ يَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشاءِ وَ اللَّهُ يَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلًا.
هارون بن خارجه گويد:
به حضرت صادق (ع) عرضه داشتم:
من گاهى خوشحال ميشوم بدون اينكه علت آن را بفهمم و منشأ و ريشه آن را نه در باره خودم و نه مربوط بمالم و نه در باره دوستانم مىبينم (دگرگونى در آنها رخ نداده)
و همين طور گاهى ناراحت و اندوهناك ميشوم نه از جهت خود و نه از جهت مالم و نه از جهت دوستانم (بدون جهت)
فرمود آرى چنين است.
شيطان در دل انسان مشغول وسوسه مىشود و خاطرات بدى ايجاد ميكند
(شيطان به قلب آدم مىاندازد)
مثلا ميگويد اگر تو در نزد خداوند ارزشى داشتى،
دشمنت را بر تو چيره و غالب نميكرد تو را فقير و تهيدست نمىنمود.
آيا تو انتظار و توقعى غير از وضع گذشتگان دارى (آنان هم گاهى تهيدست ميشدند گاهى مغلوب ميشدند گاهى بر خلاف آن) آيا چيزى گفتند (اعتراض و شكوهاى نمودند؟ تو هم مانند آنها، پايه زندگى دنيا چنين است) اين وساوس و خاطرات است كه باعث اندوه مىشود بدون جهت و سبب.
و اما آن رقم خوشحالى آنهم از جهت الهامات فرشته است در دل انسان.
(فرشتهاى به دل القاء مىكند)
فرشته در باطن آدمى ميگويد:
اگر فرضا خداوند دشمن تو را بر تو پيروز كرده و تو را نيازمند او نموده، اين يك امرى است زودگذر و كوتاه مدت. بشارت باد تو را به نعمتها و بخشش و عنايت ابدى خداوند.
و اين است معناى آيه
الشَّيْطانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَ يَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشاءِ وَ اللَّهُ يَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلًا.
شيطان از فقر و تهيدستى شما را مىترساند و با ترغيب به كارهاى زشت وسوسه ميكند
ولى خدا عنايات و بخشش را به شما وعده ميدهد.
امام صادق علیه السلام:
عَنْ أَبِي عَبْدِ الرَّحْمَنِ قَالَ:
قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع
رُبَّمَا حَزِنْتُ فَلَا أَعْرِفُ فِي أَهْلٍ وَ لَا مَالٍ وَ لَا وَلَدٍ
وَ رُبَّمَا فَرِحْتُ فَلَا أَعْرِفُ فِي أَهْلٍ وَ لَا مَالٍ وَ لَا وَلَدٍ
فَقَالَ
إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا وَ مَعَهُ مَلَكٌ وَ شَيْطَانٌ
فَإِذَا كَانَ فَرَحُهُ كَانَ دُنُوُّ الْمَلَكِ مِنْهُ
وَ إِذَا كَانَ حُزْنُهُ كَانَ دُنُوُّ الشَّيْطَانِ مِنْهُ
وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى
الشَّيْطانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَ يَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشاءِ
وَ اللَّهُ يَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلًا
وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيم.
+ [سورة البقرة (2): آية 268]
عبد الرحمن گويد:
خدمت حضرت صادق عليه السّلام عرض كردم:
من گاهى به اندازه اى غمگين مى شوم كه خانواده و مال و فرزندم را نمى شناسم،
و گاهى چنان خوشحال هستم كه خانواده و مال و فرزندم را نمى شناسم.
امام عليه السّلام فرمود:
هر شخصى براى خود شيطان و فرشتهاى دارد،
هر گاه خوشحال باشد فرشتهاى به او نزديك شود،
و هر گاه غمگين شود شيطان،
و اين معناى سخن خداوند عزّ و جلّ است كه مى فرمايد:
شيطان به شما وعده فقر مى دهد و شما را وادار به كارهاى زشت مىكند،
و خداوند شما را به آمرزش و فزونيش بشارت مىدهد،
و خداوند گشايشگر و داناست.
لِكُلِّ مَسْأَلَةٍ مِنْكَ سَمْعٌ حَاضِرٌ، وَ جَوَابٌ عَتِيدٌ!
امام سجاد علیه السلام:
يَا مَنْ يَمْلِكُ حَوائِجَ السَّائِلِينَ،
وَ يَعْلَمُ ضَمِيرَ الصَّامِتِينَ،
لِكُلِّ مَسْأَلَةٍ مِنْكَ سَمْعٌ حَاضِرٌ، وَ جَوَابٌ عَتِيدٌ.
اللّٰهُمَّ وَ مَواعِيدُكَ الصَّادِقَةُ، وَ أَيادِيكَ الْفَاضِلَةُ، وَ رَحْمَتُكَ الْوَاسِعَةُ،
فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ،
وَ أَنْ تَقْضِىَ حَوائِجِى لِلدُّنْيا وَالْآخِرَةِ،
إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ.
ای که مالک حاجات خواهندگانی
و از باطن لب فروبستگان خبر داری،
از سوی تو برای هر خواهشی، گوشی شنوا و پاسخی آماده است،
خدایا به حق وعدههای صادقانهات و نعمتهای فراوانت و رحمت گستردهات،
از تو میخواهم که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی
و حاجات دنیا و آخرتم را برآوری،
چه همانا تو بر هر کاری توانایی.
مشتقات ریشۀ «عتد» در آیات قرآن:
أَعْتَدْنا لَها رِزْقاً كَريماً – أَعْتَدْنا لِلْكافِرينَ سَعيراً
برای اهل نور چی آماده کردهاند؟!
برای اهل حسادت چی آماده کردهاند؟!
[سورة النساء (۴): الآيات ۱۷ الى ۱۸]
وَ لَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئاتِ حَتَّى إِذا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ وَ لاَ الَّذينَ يَمُوتُونَ وَ هُمْ كُفَّارٌ أُولئِكَ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذاباً أَليماً (18)
[سورة النساء (۴): آية ۳۷]
الَّذينَ يَبْخَلُونَ وَ يَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَ يَكْتُمُونَ ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ أَعْتَدْنا لِلْكافِرينَ عَذاباً مُهيناً (37)
[سورة النساء (۴): الآيات ۱۵۰ الى ۱۵۲]
أُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ حَقًّا وَ أَعْتَدْنا لِلْكافِرينَ عَذاباً مُهيناً (151)
[سورة النساء (۴): الآيات ۱۶۰ الى ۱۶۱]
وَ أَخْذِهِمُ الرِّبَوا وَ قَدْ نُهُوا عَنْهُ وَ أَكْلِهِمْ أَمْوالَ النَّاسِ بِالْباطِلِ وَ أَعْتَدْنا لِلْكافِرينَ مِنْهُمْ عَذاباً أَليماً (161)
[سورة يوسف (۱۲): الآيات ۳۰ الى ۳۵]
فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنَّ وَ أَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَأً وَ آتَتْ كُلَّ واحِدَةٍ مِنْهُنَّ سِكِّيناً وَ قالَتِ اخْرُجْ عَلَيْهِنَّ فَلَمَّا رَأَيْنَهُ أَكْبَرْنَهُ وَ قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ وَ قُلْنَ حاشَ لِلَّهِ ما هذا بَشَراً إِنْ هذا إِلاَّ مَلَكٌ كَريمٌ (31)
[سورة الإسراء (۱۷): الآيات ۹ الى ۱۲]
وَ أَنَّ الَّذينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذاباً أَليماً (10)
[سورة الكهف (۱۸): الآيات ۲۸ الى ۲۹]
وَ قُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنْ شاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَ مَنْ شاءَ فَلْيَكْفُرْ إِنَّا أَعْتَدْنا لِلظَّالِمينَ ناراً أَحاطَ بِهِمْ سُرادِقُها وَ إِنْ يَسْتَغيثُوا يُغاثُوا بِماءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ بِئْسَ الشَّرابُ وَ ساءَتْ مُرْتَفَقاً (29)
[سورة الكهف (۱۸): الآيات ۹۹ الى ۱۰۶]
أَ فَحَسِبَ الَّذينَ كَفَرُوا أَنْ يَتَّخِذُوا عِبادي مِنْ دُوني أَوْلِياءَ إِنَّا أَعْتَدْنا جَهَنَّمَ لِلْكافِرينَ نُزُلاً (102)
[سورة الفرقان (۲۵): الآيات ۱۱ الى ۲۰]
بَلْ كَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ وَ أَعْتَدْنا لِمَنْ كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعيراً (11)
[سورة الفرقان (۲۵): الآيات ۳۱ الى ۴۰]
وَ قَوْمَ نُوحٍ لَمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْناهُمْ وَ جَعَلْناهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً وَ أَعْتَدْنا لِلظَّالِمينَ عَذاباً أَليماً (37)
[سورة الأحزاب (۳۳): الآيات ۲۸ الى ۳۱]
وَ مَنْ يَقْنُتْ مِنْكُنَّ لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تَعْمَلْ صالِحاً نُؤْتِها أَجْرَها مَرَّتَيْنِ وَ أَعْتَدْنا لَها رِزْقاً كَريماً (31)
[سورة الفتح (۴۸): الآيات ۱۱ الى ۱۵]
وَ مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَإِنَّا أَعْتَدْنا لِلْكافِرينَ سَعيراً (13)
[سورة ق (۵۰): الآيات ۱۲ الى ۲۰]
ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَيْهِ رَقيبٌ عَتيدٌ (18)
[سورة ق (۵۰): الآيات ۲۱ الى ۳۰]
وَ قالَ قَرينُهُ هذا ما لَدَيَّ عَتيدٌ (23)
[سورة الملك (۶۷): الآيات ۱ الى ۵]
وَ لَقَدْ زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِمَصابيحَ وَ جَعَلْناها رُجُوماً لِلشَّياطينِ وَ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذابَ السَّعيرِ (5)
[سورة الإنسان (۷۶): الآيات ۱ الى ۱۰]
إِنَّا أَعْتَدْنا لِلْكافِرينَ سَلاسِلَ وَ أَغْلالاً وَ سَعيراً (4)