[قلب ارزشمند ما! – أَلَا وَ هِيَ الْقَلْبُ‏]:
در وجود ما گوهری ارزشمند وجود دارد بنام قلب که اگر با جفتش پیوند بخورد «وَ سَحَابُهَا الْعَقْلُ» بدون نیاز به زمان و مکان در هر شرایطی این پیوند مبارک قادر خواهد بود که برای اهل یقین کن فیکون کند! در دَم، قلب منور به نور خدایی علم آل محمد ع که از صاحبان نور آموخته‌ایم می‌شود و این قلب باید از گرایش و تمایل و وابستگی و پیوند به هر گزینه‌ای غیر از آل محمد ع، دور باشد و تنها چشمش به نور علم آل محمد ع با یاد نورش دوخته باشد «عین شکری»، عبارت چشم‌دوختن برای فهم واژه «شکر» زیباست، یعنی دیگه به نورش دوخته شده! نمیشه به یه طرف دیگه نگاه کنه!
این دیگه ثابت شده و کاریش نمیشه کرد! اهل شک حسود و یهود و مشابهینشون در هر زمان چون نمیخوان اقرار به فضل حاملان نور کنند، لذا هرگز قلبشون از وضعیت طاق در نمی‌آید و با جفت خود یعنی نورش قرین نمی‌شود، لذا هرگز تجربه دیدن و ملاقات با خدا را نخواهد داشت! یعنی هرگز تجربه بسط قلبی با نور نگاه عالَم بالا در دل شرایط را، چون نمی‌خواهد، پس نخواهد داشت.
و گرنه خداوند در پیکر ما چیزی قرار داده که ما اونو داریم و اون قلبه که در دیدن از چشم قوی‌تر و در شنیدن از گوش سمیع‌تر و در همۀ حواس، از همۀ اونها قویتر است و اصلا این ابزارهای پنجگانه حواس ما کارشون مخابره اون چیزی که متوجه میشن به این مرکز است، یعنی به قلب!
خود این مرکز بدون این واسطه‌ها هم این توانایی رو داره که متوجه تاریکی و روشنایی خودش کانه امر مافوق خودش میشه!
مگه در عالم خواب همین اتفاق نمی‌افته؟
یعنی حواس پنجگانه از کار می‌افتند، اما شخص میگه در خواب دیدم اینجور و اونجور!
این کجای اوست که در خواب می بیند؟!
خب معلومه، قلب او، که خداوند این توانایی رو به قلب همه داده که حرف اونو بشنون و عمل کنن اگر نه این بود که این ارتباط تربیتی وجود داره، اگه وجود نمیداشت، ادعای یهود درست بود که دست خدا بسته است، اما اهل نور یقین با استعمال اندیشه صاحبان نور در دل شرایط و ایجاد عمل صالح نورانی برای خود و دیگران، نور آرامش را به ارمغان آورده و ثابت می‌کنند که ادعای یهود، دروغی بیش نیست.
با توجه به مبحث «قصو» این قلب ماست که با جفت شدن با کعبه نورانی‌اش، به معراج علمی می‌رود و صعود می‌کند و راهی بیت المعمور شده تا از عمران و آبادانی و نورانیت قلب خود به سبب عمل به علوم کسب نموده از صاحبان نور، در دل شرایط آیات، خبر دهد و لذت ببرد و در این راه امن و حرم الهی به پرواز در می‌آید.
«آیاتی و رسلی» کارشون اینه، عیوبی که در این قلب ما هستند و نمیذارن قلبمون این توانایی و جایگاه واقعی خودشو داشته باشه، رو به ما معرفی می‌کنن و اون اندیشه‌ای که عمل به اون، این عیوب رو دفع مینماید رو یاد میدن، تا قلب به پرواز در آید، پس آموزش اخلاق و مباحث زیبایی همچون کبر و بخل و حسد و حرص و … همه و همه، آخرش به فهم قبض و بسط قلبی منتهی می‌شود که اهل نور یقین بدون هیچ نگرانی از قیود زمان و مکان با یاد نور خویش، قلبشان کن فیکون شود، و «العلم ما یحدث باللیل و النهار» را تجربه می‌نمایند، ان شاء الله تعالی.
+ [أَلَا وَ هِيَ الْقَلْبُ‏]:
[حلال و حرام – قبض و بسط – قلب] : «مثال زیبای ویدئو چک!»
نور حلال علم آل محمد ع برای قلب سلیم اهل یقین کاملا بیّن و واضح است و تاریکی حرام اندیشه غیر آل محمد ع نیز برای قلب سلیم مثل روز روشن و مشخص است،
این وسط یه طیف وسیعی از نادانسته‌ها وجو دارد که قلب سلیم در این متشابهات، کارش توقف است تا قضیه معلوم شود، یا قلب پاسخی خواهد گرفت که سمت و سوی نور دارد یا سمت و سو و گرایش به تاریکی و قلب این جواب کیفی را  از مافوق خود مبنی بر رضایت یا عدم رضایت مافوق از انجام یا ترک کار متوجه می شود، لذا وقتی متوجه شد، آن وقت از مرحله توقف به یکی از دو حال انجام یا ترک فعل اقدام می‌کند و تا برایش از روی قبض و بسط قلبی معلوم نشود که دستور العمل در این مورد چیست، هیچ اقدامی انجام نمی‌دهد و این کار عاقلانه است، عقلی که نور یاد صاحب نورش، یدک‌کش آن است (تعقیل النبات) و خود این عقل و قلب هم این تن را یدک خواهد کشید و فرماندهی خواهد کرد «وَ سَحَابُهَا الْعَقْلُ».
و حالا این مثال زیبای رسول خدا ص برای درک این مطلب:
«كَالرَّاعِي يَرْعَى حَوْلَ الْحِمَى»
ببین یه چوپان زرنگ برای چرانیدن گوسفندهایش، هیچوقت به مرزهای چراگاه، خودشو نزدیک نمیکنه، مبادا به چراگاه دیگران پا گذاشته باشه، لذا همیشه در جاهای وسط و صد در صد مطمئن گوسفندان رو می‌چراند و خیالش هم راحت است، اما حضور در خطوط مرزی که امکان اشتباه زیاد است، کاری عاقلانه نیست، وقتی در وسط چراگاه، اینقدر علف برای چرانیدن گوسفند هست که لازم نیست خودتو به دردسر بندازی و مثل اینایی که مرض دارن همیشه روی نقاط نامعلوم کلید کنی و اصرار هم داشته باشی! «الْحِمَى» به منطقه حفاظت شده میگن و این منطقه حفاظت شده و محدود دارای یک مرکز و یک حومه «حَوْلَ الْحِمَى» در حول و حوش و حاشیه مرکز می‌باشد! در قسمتهای میانی هیچ جای بحث نیست، اما حاشیه، همیشه برای خودش، حاشیۀ فراوان دارد و باید با دوربین ویدئو چک، بارها نگاه کنن و ببینن توپ با خط تماس داشته یا نه و بالاخره توپ و امتیاز رو به کدوم تیم باید داد! اما توپی که توی یک‌سوم میخوابه، دیگه توپ‌جمع‌کن‌ هم میدونه توپ و امتیاز مال کیه تا چه برسه به داور روی تور یا داوران مسئول بررسی ویدئو چک!
این مثال زیبای «ویدئو چک» برای فهم محدوده حلال و حرام و زون متشابهات بسیار مثال زیبایی است. منطقه حرام هم در والیبال اون جایی که وقتی سرویس یا آبشار می‌زنن، اینقدر از محدوده زمین خارجه که هر کوری هم میدونه توپ اوت شده!
پس «in» میشه حلال، و «out» میشه حرام، و منطقه حول و حوش حاشیه خطوط که باید با دقت با ویدئو چک کنترل بشه تا معلوم بشه حق با کیه، این زون مشکوک میشه متشابهات!
پس اگه قراره آبشار بزنی، یه جور بزن وسط زمین که دیگه هیچ حرفی توش نباشه!
+ «قلب»
 … جالب اینجاست که خدا این قلب رو برای ما قرار  داده تا براحتی در منطقه حلال زندگی کنیم و از حرام که بماند، از متشابهات نیز در امان باشیم و این توانایی قلب سلیم است که خوب قبض و بسط را می فهمد، اما قلوب اهل شک چون بیمار است و سوراخ شک همه علوم ربانی را به هدر داده، هرگز نمیتونه یدک‌کش نورانی وجودشون باشه، لذا مثل چوپان کور، گوسفندان را از مرزهای متشابهات نیز عبور داده و در منطقه حرام، همه را به چرا می‌برند غافل از اینکه این چراگاه، پر از گرگان حسودی است که هر چی گیرشون بیاد رو می‌درند. توپی هم که بین این تماشاچی‌ها بیفته، هرگز بر نمی‌گرده!
قلب اهل یقین همان خزانه علم الهی است که این عنایات علمی آل محمد ع فقط با یاد صاحبان نور در قلب اهل یقین جای می‌گیرد و هر اهل شک حسودی که زورش میاد (کبر) این اقرار به فضل رو بکنه، خوب قطعا حقش نیست که صاحب این چراغ هدایت در درون قلب خودش باشه و این قلب تاریک هرگز قبض و بسط رو نخواهد فهمید.
(جالب اینجاست که این اقرار به فضل در فضای مجازی است و اصلا نباید متکبر زورش بیاد چون کسی نمی فهمه که برای او کسر شان بشه اما اینقدر متکبره که واقعا در دل شرایط در اون فضای مجازی که جز خدا هیچکس از حال قلبی اون خبر نداره باز هم اقرار به فضل صاحب نور و اندیشه آل محمد ع که او معلم و مفسر آن است نمی‌نماید.)

چرا این مطالب در پوشه «قصو» آمد؟
میخواهیم بگیم قلبی که قبض و بسط رو بفهمه خیلی با ارزشه چون صاحب این قلب با جفت شدن با مسجد الحرام به مسجد الاقصی آسمان علم آل محمد ع پرواز می کنه و در هر حادثه و آیتی جدید با عمل به نور ولایت بیشتر و بیشتر اوج می گیره و بالا و بالاتر میره «البعد مع علوّ»!
اینقدر از زمین خاکی دور میشه «قصو» که دیگه نمیشه دیدش!
او با ارزش شده «الناقة القصواء – القصايا: خِيار الإبل»
و صاحب نشان لیاقت شده «المقطوعة الاذن»
و دارای علم «عُلمَة» شده
و همه اینها بخاطر قلب سلیمی است که بخوبی داره میبینه که جای وسط و مطمئن چراگاه کجاست و حاشیه نا امن اون کجاست و همیشه همون وسطو انتخاب میکنه و به کناره ها نمی ره و اصلا کاری به کناره ها نداره!
یه مثال برای واژۀ «عُلمَة»:
موقع اسباب کشی کارتن های زیادی حمل میشه و خانم زرنگ خونه کارتن ظروف چینی رو که مادرش بهش داده رو بعد از بسته بندی محکم یه علامت بزرگ با ماژیک میزنه و به همه تاکید میکنه این علامت رو که دیدید بدونید ظروف شکستنی است و باید بیشتر احتیاط کنید!
با زدن این علامت و تیک روی کارتن، محتویات نامعلوم کارتن برای حامل کارتن معلوم میشه!
یعنی میدونه توش چیز شکستنی هست لذا خیلی مواظبه!
پس با این علامت، نادان، دانا می‌شود!
قلب اهل نور یقین نیز با فهم قبض و بسط قلبی به درجات خودش بقدری که کارش راه بیفته و دچار مشکل و درد سر و نهایتا عقوبت نشه، میفهمه آیا کارش رو آل محمد ع می پسندند و راضی هستند یا نه از این کارش بدشون میاد و این جناب باید دیگه این پل ارتکاب گناه پشت سرشو – «نافقاء» – خراب کنه، چون دوران رفق دیگه تمام شده!
با این همه مطالب و واژه زیبای «شری – داد و ستد» میدونه که کالای گناه با کالای نور ولایت در یک کفه ترازو نمیشه باشن!
یا گناه کن و یوسف ع رو بفروش و یا قدر یوسف ع رو بدان و گناه رو رها کن!

النُّعْمَانُ بْنُ بَشِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ أَهْوَى النُّعْمَانُ بِإِصْبَعَيْهِ إِلَى أُذُنَيْهِ‏
أَنَّ الْحَلَالَ بَيِّنٌ وَ الْحَرَامَ بَيِّنٌ وَ بَيْنَهُمَا مُشْتَبِهَاتٌ لَا يَعْلَمُهُنَّ كَثِيرٌ مِنَ النَّاسِ
فَمَنِ اتَّقَى الشُّبُهَاتِ اسْتَبْرَأَ لِدِينِهِ وَ عِرْضِهِ وَ مَنْ وَقَعَ فِي الشُّبُهَاتِ وَقَعَ فِي الْحَرَامِ كَالرَّاعِي يَرْعَى حَوْلَ الْحِمَى يُوشِكُ أَنْ يَرْتَعَ فِيهِ أَلَا وَ لِكُلِّ مَلِكٍ حِمًى أَلَا وَ إِنَّ حِمَى اللَّهِ مَحَارِمُهُ
أَلَا وَ إِنَّ لِلْجَسَدِ مُضْغَةً إِذَا صَلَحَتْ صَلَحَ الْجَسَدُ كُلُّهُ وَ إِذَا فَسَدَتْ فَسَدَ الْجَسَدُ كُلُّهُ
أَلَا وَ هِيَ الْقَلْب.‏

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏:
نَاجَى دَاوُدُ رَبَّهُ فَقَالَ إِلَهِي لِكُلِّ مَلِكٍ خِزَانَةٌ فَأَيْنَ خِزَانَتُكَ فَقَالَ جَلَّ جَلَالُهُ لِي خِزَانَةٌ أَعْظَمُ مِنَ الْعَرْشِ وَ أَوْسَعُ مِنَ الْكُرْسِيِّ وَ أَطْيَبُ مِنَ الْجَنَّةِ وَ أَزْيَنُ مِنَ الْمَلَكُوتِ أَرْضُهَا الْمَعْرِفَةُ وَ سَمَاؤُهَا الْإِيمَانُ وَ شَمْسُهَا الشَّوْقُ وَ قَمَرُهَا الْمَحَبَّةُ وَ نُجُومُهَا الْخَوَاطِرُ وَ سَحَابُهَا الْعَقْلُ وَ مَطَرُهَا الرَّحْمَةُ وَ أَشْجَارُهَا الطَّاعَةُ وَ ثَمَرُهَا الْحِكْمَةُ وَ لَهَا أَرْبَعَةُ أَبْوَابٍ الْعِلْمُ وَ الْحِلْمُ وَ الصَّبْرُ وَ الرِّضَاءُ أَلَا وَ هِيَ الْقَلْبُ‏ .

[ملک سلیمان – إِنَّهُ أُسْرِيَ بِهِ‏ مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى] :
+ «ملک سلیمان»
ملک سلیمان رو میخوای یا اینکه با نور یاد صاحبان نور در دل شرایط جفت بشی و از مسجد الحرام به مسجد الاقصی (با اون توضیحی که دادیم) پرواز کنی؟! کدوم یکی بهتره؟!
مُلک ارض یا مَلکوت سماء؟!
«عُرِجَ بِهِ فِي مَلَكُوتِ‏ السَّمَاوَاتِ»