نسبت به نورت باغیرت باش، اما نسبت به تمناهات، نه! فَالْمُغِيراتِ صُبْحاً!

«غار الرجل أهله: أى مارهم»
«مارهم أى حمل اليهم الغيرة»
+ «نمیر اهلنا»
«الغیرة، الولایة»:
يصير الرجل متولّيا و نافعا و مباشرا لأمورهم.
غيرة الرجل على أهله: و هو أن يتولّى بحفظ منافعهم
«غِيرُ الدَّهرِ: حوادث زمانه»
غیرة مترادف نور ولایت است.
«غار الرجل أهله»: «الرجل» میشه 1 و «أهله» هم میشه 1
و حالا 1+1 میشه یک زوج کریم و این فرآیند نور ولایت است.
یعنی در واژۀ «غیر» نقش سرپرست خانه در تهیه مایحتاج خانواده خودش رو که همان نقش ولایت است را بیان می‌کند.
«الله ولیّ الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النّور»
تغییر سبک زندگی که محصولش جایگزینی نور آرامش بجای ناآرامی حسادت در زندگی های روزمره ماهاست!
انگاری لیدر کارش تغییر زندگی فالوئر است و برای او نقش ایجاد رفاه و آسایش دارد که با فراهم نمودن احتیاجات علمی او این کار را انجام می‌دهد.
+ «حول»
آیات و تقدیراتی که میخوان تغییر و دگرگونی ایجاد کنند!
اما غیرت اهل شک نمیذاره! این غیرت مذمومه!
غیرت میخوای بخرج بدی؟! غیرت ممدوح (غیرت و دلسوزی): برای آل محمد ع! برای اندیشه آل محمد ع! برای خدا! برای خدا مهربانی کن!
آیات میخوان به رگ غیرت اهل شک و یقین بربخوره و به خودشون بیان و تغییر کنن و دگرگون بشن!
آیات برای تغییر، عرضه میشن! برای رشد! برای فوز! برای عبور! برای …
ای باغیرت! غیرتت کو؟! کو تغییراتت؟ کو آثار دگرگون شدنهایت!
ای اهل حسد! نورت کو؟! کو تغییر حسد به نورت؟ کو اعمال صالحت که نشون بده دگرگون شدی؟
اگه غیرت داری، گناه نکن!
[اگه تغییر کرده باشی و قلبت دگرگون شده باشه، گناه نمی‌کنی!]
+ «تغییر قبله»
اندیشه آل محمد ع رو ناموس خدا بدون! خود خدا از همه غیرتی‌تره! برای همینه که گناه رو حرام کرده! «مَا مِنْ أَحَدٍ أَغْيَرَ مِنَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ مَنْ أَغْيَرُ مِمَّنْ حَرَّمَ الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ»
[حرام و حلال – غیرت]
حالا اگه غیرت داشته باشیم، گناه نمی‌کنیم.
اهل شک حسود، نامردان بی‌غیرتی هستند که به این اندیشه، ذره‌ای تعصب و حمیت و غیرت ندارند، لذا گناه رو ابزار آرامش خودشون قرار میدن و با صاحبان نور نیز به اعتبار اینکه این اندیشه رو تبلیغ میکنند، سرِ جنگ دارند! در واقع تاویلا اهل شک، خرسهای بی‌غیرتی هستند که هرگز سینه خود را سپر این اندیشه قرار نمی‌دهند و به دروغ خود را مدافع حریم ناموس نورانی ولایت آل محمد ع جا میزنند اما بالاخره آیات، دست اینها را برای خودشان رو می‌نماید.
ماموریت آیاتی و رسلی در اصل برای رو نمودن دست 99 درصد معارین است تا شان نزول آیه ولایت برای عبد‌الله‌بن‌سلام‌های زمان خود، دوباره تکرار نماید.
اهل یقین، با آشنایی با معالم ربانی صاحبان نور، اندیشه با ارزش فراموش کرده عالم ذر خود را بخاطر می‌آورند «قعد – رفع» و با عمل به این علوم با ارزش، برای خود اعمال صالحی تولید می‌نمایند.
پس یه ذره غیرت داشته باشیم! اونم نسبت به این اندیشه که زینب س پس از شهادت عزیزترین مخلوق الهی اینجوری می فرمایند که خدایا در مقابل حفظ ناموس تو که همانا این اندیشه است، وجود مقدس حسین ع، قلیل قربان اطلاق می‌شود و لذا هر کس نسبت به این اندیشه غیرت داشته باشد از روی اعمال و رفتارش معلوم می شود که چقدر دل از گناه کنده و چقدر با استعمال اندیشه آل محمد ع تولید نور آرامش عمل صالح برای خود و دیگران نموده است.
ارزش برای ما باید حفظ ناموس خدا یعنی بکار بردن این اندیشه باشد نه اینکه ارتکاب معصیت و گناه برای دسترسی به آرامش باشد ان شاء الله تعالی.
«غیرت – دیث»
اگه هنوز گوشه قلبت حب گناه وجود داره و بدت نمیاد اگه تونستی ناخنکی زده باشی! بدان که هنوز بی غیرتی!
یعنی هنوز تغییر و دگرگونی در قلبت و در نفست با یاد معالم ربانی در اون فضای مجازی ایجاد نشده!
ای اهل شکی که هر جوری دستتون رسید دروغ و تهمت و افترا و … به نورتون بستید و یوسف ع، که ناموس آل محمد ع است را به ثمنا قلیلا فروختید، آیا میدانید که عقوبت بی‌غیرتی در دنیا و آخرت چه خواهد بود؟!
وای به حال کسی که از شنیدن این واقعیت، تنش به لرزه در نیاید!
آیه مودت، اجر رسالت مگر نه این است که ای مدعیان حب آل محمد ع!
ای کسی که خودتو عاشق شیفته آل محمد ع نشان می دهی، بدان که آل محمد ع بازای آشنا نمودن تو با نور معالم ربانی خود، اجر و مزد نمی‌خواهند بلکه فقط این ناموس را حفظ کن «قل لا اسئلکم علیه من اجر الا المودة فی القربی». مترادف نام صاحب نور در این آیه زیبا، «القربی» است یعنی ناموسی که حفظ و مودّت او موجب قرب ما به آل محمد ع می‌شود.
در مقالۀ «مودّت» گفتیم که در حدیث آمده که خدا خیلی زرنگه! و میدونست اونایی که دور صاحب نور رو می گیرند همه با هم فامیل و قوم و خویشند! و از طرفی 99 درصدشون معار و 1 درصد مستقرین هستند، لذا وقتی دستشون رو میشه، تازه می‌فهمن چه رودستی خورده‌اند و آشناییشان با صاحب نور صرفا برای اتمام حجت با آنها بوده، لذا تصمیم به خیانت و بی‌غیرتی می‌گیرند و اینجا، با این آیه مودت، همون اول تکلیفشونو معلوم میکنه که اگه این بی‌غیرت، هر کسی از بستگان درجۀ یک تو هم بود، اینو بدان که حق فروختن ناموس خدا رو نداری!
در حوادث و در مواجهه با آیات نیز قصه همینه یعنی حق نداری بگی این اندیشه درست نیست و گناه کردن اشکالی نداره! این بی‌احترامی به خود خداست که گناهان را حرام نموده است.
«مَا مِنْ أَحَدٍ أَغْيَرَ مِنَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ مَنْ أَغْيَرُ مِمَّنْ حَرَّمَ الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ».
در مقاله‌ زیبای بلوهر و یوذاسف خواندیم:
باید بدونی چی با ارزشه و چی بی ارزشه!
باید دست از بی ارزش بکشی و برای باارزش غیرت بخرج بدی «سعی»، و بدستش بیاری و حفظش کنی!
اگه این اندیشه برات با ارزش باشه، برای بدست آوردنش هر کاری میکنی و اگه یه روز، حسودی پیدا بشه و بخواد براش نقشه بکشه تا اونو از چنگت در بیاره، چنان خونت بجوش میاد و رگ غیرتت میزنه بالا که میخوای کلشو بکنی! به این میگن مرد! نه اهل شک حسودی که برای رسیدن به تمنا و گناه، حاضره ناموسشو که یوسف ع باشه، بفروشه و در اختیار اجنبی قرار بده!
باید بدونی نسبت به چی و کی باید با غیرت بشی و نسبت به چی و کی بی‌غیرت!
«وَ إِيَّاكَ وَ التَّغَايُرَ فِي غَيْرِ مَوْضِعِ غَيْرَةٍ»
اونجایی که باید خودتو به تغافل بزنی تا این اندیشه استعمال بشه و آرامش تولید بشه اونجا به خیال خام خودت میشی با غیرت و شروع به داد و بیداد می کنی! اما نمیدونی که غیرت، اینجا اون روی سکه است یعنی در اینجا با غیرت، اندیشه نورانی یادش میاد که وقتی سطل آشغالو روی سرش خالی می‌کنن هیچی نمیگه، بذار همه بگن بی‌غیرته و ترسیده!
تو نزد آل محمد ع با غیرت هستی که این اندیشه رو عمل کردی و این اصل عبادته یعنی همون عبادتی که بلا جسم و لا کیفیة است.
+ «فضا»
اگه اینجوری نسبت به نورت غیرت به خرج بدی، اینو بدان که قلبت به نور آل محمد ع روشن خواهد شد: «فَالْمُغِيراتِ صُبْحاً» یعنی همین!
یعنی این اندیشه رو و اهل این اندیشه رو از خودت بدونی و نسبت به اون غیرت نشون بدی:
«غار الرجل أهله»
+ «اهل و آل»
نوح ع گفت خدایا پسرم! جواب آمد که او از اهل تو نیست! او بی‌غیرت است! او این همه مدت که پسر تو بود، هیچ تغییری نکرد ! قلبش دگرگون نشد!
«غیرت» نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشۀ آنهاست.
«غِيرُ الدَّهرِ: حوادث زمانه».