«مجسّمة»: تمثال – تندیس – پیکره – هیکل – پیکر …
اینکه آدمی دلش میخواد یک مجسمه برای هر کسی یا چیزی درست کنه، انگاری فطرتا میدونه و میخواد نور ربّ خودشو با قلبش مجسم کنه! میخواد همیشه با دیدن این مجسمه به یاد اون چیز یا اون شخص بیفته!
+ «بت‌پرستی»: «بت‌ها و بت‌خانه‌ها»
انسان دلش میخواد خواسته‌هاشو مجسم کنه! ببینه! به یادش بیاد و به یادش باشه!
برای اهل یقین، در فضای ملکوتی قلب، نور معالم ربانی صاحبان نور مدام مجسم است!
+ اون حدیث زیبا: مَلَکی به شکل علی ع در معراج رسول خدا ص در آسمانها!
«الفِلْم‏ المُجَسَّم‏: فيلمى كه در آن دو چهره به يك شكل مجسم ظاهر شود.»
«الخريطةُ المُجَسَّمَة: نقشه برجسته جغرافيائى»
+ مفهوم «ظاهر و آشکار شدن»: ذبح و اخراج
با یاد معالم ربانی صاحبان نور در دل شرایط و تقدیرات سخت زندگی، یهو نور فرشتۀ مهربان به چهرۀ تمثال نورانی معلّم، در ملکوت قلبت برجسته و آشکار و ظاهر و محسوس، می‌شود و اینو فقط خودت میتونی بفهمی! قابل ارائه دادن به دیگران نیست.
ورکلایف فرودگاه بغداد:
چهره نورانی صاحب نور، گوشه سمت راست چشم قلب، برای لحظه‌ای مجسم شد و نکته‌ای علمی را گفت و رفت. و این عبارت زیبای همیشگی: گنبد علی بن موسی ع همیشه گوشۀ چشمت باشه!
برای مورچه دانا تصویر مجسم سلیمان ع، و برای مورچگان لا یشعرون، تصویر مجسم مورچه دانا، میشه قبله‌های مرئی اونها، هر کدوم به درجات خودشون.
اهل یقین سوار کشتی مورچه دانا هستند! و دوربین دست ناخدا، یعنی مورچه دانا است و اوست که قرای مبارکه را با قلبش رصد میکند «شطر» و تعیین مسیر و جهت می‌کند و ما راضی به نظرات اوییم و عامل به اندیشه او، ان شاء الله تعالی.
اهل شک حسود و لیدرهای سوء و معارین، حسودیشون میشه که این دوربین، دست مورچۀ داناست!
لذا تلاش میکنن یه جوری خودشونو از او بی‌نیاز کنن، اما این امر شدنی نیست! برتری و فضیلت نور ولایت علمی صاحبان نور بر اهل یقین و اهل شک، سنت خداست و قابل تغییر هم نیست!
«وَ جَعَلْنا بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقُرَى الَّتي‏ بارَكْنا فيها قُرىً ظاهِرَةً
وَ قَدَّرْنا فيهَا السَّيْرَ سيرُوا فيها لَيالِيَ وَ أَيَّاماً آمِنينَ».
«تَجَسَّمَ‏ فى عَينى كذا: آن چيز در چشمان من شكل گرفت و مجسم‏ شد.»:
عظمت «نور مجسّم» در دل شرایط، با یاد معالم ربانی، در قلب حس می‌شود:
«الجسم: كلّ شخص مدرك»
و این تاثیر کلام صاحبان نور در ملکوت قلب اهل یقین به هنگام رویارویی با حوادث است .
داستان تکراری «و زاده بسطة فی العلم و الجسم» همینه، یعنی با یاد معالم ربانی در دل شرایط تقدیرات، تمثال نورانی معلّم، در ملکوت قلب مجسّم می‌شود و قلب به نور علم آل محمد ع بسط یافته و اینجوری جسیم و با ارزش میشود!
کتاب لغت التحقیق این مفهوم رو برداشت کرده:
«كلّ ما يستقرّ في مكان أو حيّز و يكون محسوسا»
انگاری جسم، یعنی استقرار نور معالم ربانی صاحبان نور در ملکوت قلب اهل یقین در دل شرایط تقدیرات که از روی آرامشی که در این قلب متوجه میشی و اونو حس میکنی، جسیم و بزرگ و با ارزش میشی. قلب اهل یقین، در دل شرایط، نور معالم ربانی صاحبان نورش را به بزرگی و عظمت و جلال درک نموده و اختیار کرده و با دیدن این نور میگه، الله اکبر! و شاهد تاثیر عظیم و بزرگ یادآوری معالم ربانی در قلب خودش بصورت تغییر و دگرگونی از تاریکی به نور هست و اینو خودش می‌فهمه.
«تجسّموا من العشيرة رجلا: اختاروا أكبرهم»:
این عبارت مفهوم صاحب نور رو تداعی میکنه.
مثل عبارت «فلان يتجسّم المعاظم»
«رجل جسيم – أمر جسيم»: جسیم نام زیبای صاحب نور و آیات محکم موید اندیشه اوست.
[جسم کلام : حرف]:
[جسم – ترجمه نور به حرف و کلام]:
کلام نورانی آل محمد ع با یاد معالم ربانی در قلب بصورت بذر (نطفه علمی) کاشته می شود « مَغْرَسُ الْكَلَامِ الْقَلْبُ » ، این کلام نورانی در قلب (فکر نورانی)، به ودیعه سپرده می شود و صاحب نور با عقل وصل به نور، این نطفه را قوی و بارور می‌نماید.
و صاحب نور، مترجم این نور- که جسمیتی در ملک ندارد- به حروفی است که در حکم جسمی برای این نور می‌شوند و این جسم دارای معنایی آرامبخش است که چون این کلام نورانی، که حالا بصورت سخنان شیرین و زیبای صاحب نور از دهانش خارج شده و به گوش اهل یقین می‌رسد، این شیرینی و آرامش کلام را می‌فهمد، لذا این جسم، دارای روح می‌شود و زیبایی این کلام در این است که از اندیشه والای آل محمد ع خبر می‌دهد، لذا این حروف و کلام زیبای صاحب نور، مزین به محتوای برخاسته از اندیشه آل محمد ع است و این حروف و کلمات همچون دانه‌های تسبیح، پشت سر هم بصورت کاملا منظم و حساب شده چیده شده و همه یکدیگر را تایید می کنند و از ابتدای کلام او تا انتهای کلام او ذره ای تناقض و عدم تناسب پیدا نمی کنی و تمام مباحث علمی، یکدیگر را تایید و تحکیم می نمایند.
«مَغْرَسُ الْكَلَامِ الْقَلْبُ وَ مُسْتَوْدَعُهُ الْفِكْرُ وَ مُقَوِّيهِ الْعَقْلُ وَ مُبْدِيهِ اللِّسَانُ وَ جِسْمُهُ الْحُرُوفُ وَ رُوحُهُ الْمَعْنَى وَ حِلْيَتُهُ الْإِعْرَابُ وَ نِظَامُهُ الصَّوَابُ.»
امام على عليه السلام:
كشتگاه سخن، دل است و انبار آن، انديشه و تقويت كننده آن، خرد و آشكار كننده آن، زبان و جسم آن، حروف (كلمات) و جانش، معنا و زيورش، درست بيان كردن و نظامش، درستى.
چقدر این حدیث زیباست.
[ابتلاء و صحت جسم]:
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏
مَا مِنْ عَبْدٍ أُرِيدُ أَنْ أُدْخِلَهُ الْجَنَّةَ إِلَّا ابْتَلَيْتُهُ فِي جَسَدِهِ
فَإِنْ كَانَ ذَلِكَ كَفَّارَةً لِذُنُوبِهِ وَ إِلَّا ضَيَّقْتُ عَلَيْهِ رِزْقَهُ
فَإِنْ كَانَ ذَلِكَ كَفَّارَةً لِذُنُوبِهِ
وَ إِلَّا شَدَّدْتُ عَلَيْهِ الْمَوْتَ حَتَّى يَأْتِيَنِي وَ لَا ذَنْبَ لَهُ ثُمَّ أُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ
وَ مَا عَبْدٌ أُرِيدُ أَنْ أُدْخِلَهُ النَّارَ إِلَّا صَحَّحْتُ جِسْمَهُ
فَإِنْ كَانَ ذَلِكَ تَمَاماً لِطَلِبَتِهِ عِنْدِي وَ إِلَّا آمَنْتُ لَهُ مِنْ سُلْطَانِهِ فَإِنْ كَانَ ذَلِكَ تَمَاماً لِطَلِبَتِهِ وَ إِلَّا هَوَّنْتُ عَلَيْهِ الْمَوْتَ حَتَّى يَأْتِيَنِي وَ لَا حَسَنَةَ لَهُ ثُمَّ أَدْخَلْتُهُ النَّارَ.
امام صادق عليه السّلام از قول رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله مى‌فرمايد:
خداى عزّ و جلّ‌ فرمود:
هر بنده‌اى را كه بخواهم وارد بهشت كنم بدنش را بيمار سازم،
اگر به اندازۀ كفّارۀ گناهش بود (خوشا به حالش)، و گر نه گرفتار تنگى معيشتش مى‌كنم،
اگر اين كار كفّارۀ گناهانش باشد (خوشا به حالش)، و گر نه مرگش را دشوار گردانم تا بدون گناه نزد من آيد،سپس او را وارد بهشت كنم،
و هر بنده‌اى را كه بخواهم داخل دوزخ نمايم، بدنش را سالم گردانم، اگر بدان سبب آنچه از من خواهد كامل شود (حسابش پاك گردد)، و گر نه از ترس سلطه گر آسوده‌اش گردانم، اگر خواسته‌هايش از من به اتمام رسد (راحت شود)، و گر نه مرگش را آسان كنم تا نزد من آيد، در حالى كه هيچ كردار نيكى برايش نباشد، سپس او را به دوزخ برم.
[جسم – قبض و بسط]:
[بسط علم – بسط جسم]:
وَ زادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ‏:
أي في البدن المحسوس،
و البسطة فيه عبارة عن قوّة بدنه و القدرة و شدّة القوى البدنيّة مع بسطة في الظاهر.
با قلبت این قبض و بسطو حس میکنی!
می فهمی سبک شدی ! راحت شدی ! یه آرامش خاصی در وجودت حس میکنی !
[نور علم آل محمد ع برای قلب طالوت مجسم می شود!]:
فرق صاحبان نور با بقیه در همین عبارت است : « وَ زادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ».
صاحبان نور، نور علم و حکمت آل محمد ع را اخذ نموده و نور امر الله، از جانب عالم بالا برای دیدگان قلب آنها مجسم می شود و این مقام والایی است.
+ «شطر»
[سورة البقرة (2): آية 247]
وَ قالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طالُوتَ مَلِكاً
قالُوا أَنَّى يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنا وَ نَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَ لَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمالِ
قالَ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاهُ عَلَيْكُمْ وَ زادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ وَ اللَّهُ يُؤْتِي مُلْكَهُ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيمٌ (247)
+ «زید – و زادَ و زادَ!»
[بشر – نذر – هلم – جسم] :
مژده – بشارت – انونس «annunciation»! – هلم
ملک (فرشتۀ مهربان) به قلب اهل یقین، انونس میده!
+ «جسم – تجسم».