«خوض»: یاوه!
+ «تجنی»: شایعات غم‌انگیز، همان یاوه‌سرایی اهل حسادت است.
این جرم سنگین ریختن آبروی مومن، آنها را در باتلاق حسادت فرو میکند.
«فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ … ثُمَّ ذَرْهُمْ فِي‏ خَوْضِهِمْ‏ يَلْعَبُونَ»
بگذار دروغ‌گویان حسود، خوب دست و پا بزنن و هر چی دلشون میخواد بگن، تا تو رو از چشم همه بندازن! هیچ نگران نباش! خدا کارشو خوب بلده!
«فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ:
پس واى بر تكذيب‏‌كنندگان در آن روز. آنان كه به ياوه سرگرمند.»

تا خِرخِره در گناه فرو رفته!
حیوان رو که داخل آب می‌برند اینجوریه تمام بدنش در آب فرو می‌ره فقط از گردن و حدود حنجره «خرخره» به بالا بیرون آبه که خفه نشه و کسی که در گناه خوض میکنه روزنه امید کوچکی برایش برای نجات وجود داره و اون اینه که اگه به معالم ربانی یقین پیدا کنه از منجلاب گناه نجاتش می‌دهند اما اکثرا در این منجلاب غوطه‌ورند و آخر هم هلاک می‌شوند. مثل کسی که در مرداب افتاده و هر حرکتی اونو بیشتر پایین می‌بره تا کاملا بره زیر گل و لای و بمیره «أصل‏ الْخَوْضِ‏ دخول القدم فيما كان مائعا من الماء و الطين»،
و این سرنوشت اهل معاصی که غیر معالم ربانی و آیات را مسیر و روش زندگی خود قرار دهند می‌باشد.
+ «غیّ»،
کسی که قدر معالم ربانی رو ندونست و با دهن‌کجی نسبت به آن خودشو سرگرم لذت گناه نمود، اونو ولش کن «ذَرْهُمْ» تا در این مرداب گناه هر چه بیشتر دست و پا بزنه، بیشتر فرو خواهد رفت «قُلِ اللَّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ فِي‏ خَوْضِهِمْ‏ يَلْعَبُونَ».

در ادامه واژه های سخر – هزء – حیق – مکر – … – نسبت به آیات و معالم ربانی، واژه‌های خوض – لهو – لعب و سرگرمی همه به معنای کارهای اهل شک حسود نسبت به معالم ربانی است که برای فرار از انجام وظیفه، یک جوری خودشو به غیر آل محمد ع وابسته و سرگرم می‌نماید و این گناه و معصیت است و عواقب جبران‌ناپذیری در پی خواهد داشت.
+ [«رشد و غیّ «غوی»]

[خوض – غوی]:
کسی که دستشو از دست معالم ربانی بیرون آورد «خذل»، در مرداب گناه فرو خواهد رفت!
«وَ كُنَّا نَخُوضُ‏ مَعَ الْخائِضِينَ‏ أي نسرع في الباطل و نغوي مع الغاوين.»

واژه خوض:
شنیدی میگن «خودشو به گناه آلوده کرده»، این همان معنی واژه خوض است یعنی کسی که خودشو به گناه آلوده می‌کنه و دهانش به معصیت مزه کرده و سرگرم گناه شده و در گناه فرو می‌ره «فرو رفتن» – «خضت الماء – خاض في الأمر: دخل فيه – الخوض : اللبس في الأمر» کسی که وارد آب شد دیگه خیس شده، کسی که آلوده به گناه شد هم دیگه خیس شده! شنیدی بعضی‌ها در ادامه میگن این ضرب المثل غلط رو که: «آب که از سر گذشت چه یک وجب چه صد وجب!» این غلطه، توبه و انابه برای همین جاهاست و بمحض اینکه توفیق آشنایی با معالم ربانی نصیبت شد و فهمیدی که نباید آیات و تقدیرات رو مسخره کنی، برگرد و این جا این ضرب المثل درسته که «از هر جای ضرر که برگردی به نفعته!» ایمان ملبس به ظلم در واقع همون سوراخ شک قلب معار و اهل حسدی است که زحمات علمی صاحبان نور رو به هدر می‌دهد «الخوض: اللبس في الأمر» لذا با آلوده شدن به گناه و انتخاب غیر آل محمد ع، یعنی تمناهای خودشون، برای رسیدن به آرامش و توهم دینداری، به خیال خام خود که دینداری میکند، در حالی که خود را با بی‌دینان سرگرم دنیا می‌نمایند و این آلودگی به گناه همان «خوض» است.