«حقّ» + «فیء – یتفیوا ظلاله»:
وقتی قلبت، جنبش نورانی سایه صاحبانِ نور رو در فضای ملکوت متوجه شد «حَقَقْتُ‏ الأَمْرَ: إِذَا تَيَقَّنْتُهُ أَوْجَعَلْتُهُ ثَابتاً لَازِماً»، انگاری حقیقتِ امر، برایت آشکار و محقَّق «المُحَقَّق‏: واضح و روشن» و ثابت و واجب می‌شود «حَقَ‏ الشَّى‏ءُ: إِذَا وَجَبَ و ثَبَتَ».
[+ «السلام علی الحق الجدید» + «خَلْقاً جَدِيداً»]
«سَنُريهِمْ‏ آياتِنا فِي الْآفاقِ وَ في‏ أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ»
«فَأَمَّا الَّذينَ آمَنُوا فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُ‏ مِنْ رَبِّهِمْ»
و حالا خودتو با این نور، تنظیم و اَجاست «adjust» می‌کنی «تحرّی»، به این هماهنگی با عالَم بالا میگن حقّ «حَقِيقَةُ الشَّى‏ء: مُنْتَهَاهُ» و این آخرشه! «سدرة المنتهی».
… پس تا نور ولایت رو نفهمی، تا امر و نهی عالَم بالا رو نفهمی، تا قبض و بسط و رضا و سخط ولیّ خدا و مربّی خودتو، خودت با قلب خودت، متوجه نشی، نمی‌تونی خودتو با خدا اَجاست کنی! و بشی اهل حقّ ! و بشی حامی حقیقت!
قدم اول همین تفقه و استنباط نور رب است که کار و هنر قلب سلیم است و سپس اطاعت [آبیدینس] از این نور و موافقت و مطابقت و هماهنگی با آن است و اینجا عبارت حق الطیب میشه همین اَجاست شدن قلب سلیم اهل یقین با فرمانِ نورانیِ مربیِ خود در دل شرایط «آیاتی و رسلی» که فقط خودش اونو می‌فهمه «رحیق مختوم» و میدونه و میبینه که با اجرای این امر، قلبش نورانی و نورانی‌تر میشه.
… پس حقّ همان نور ولایت است و همان صلات است و همان هزار واژه جوشن کبیر است که اهل یقین با اقامه این صلات یعنی اجاست نمودن قلب خود با این دستورات، بازار علمی آل محمد ع را عملا رونق می‌بخشند «اقامت السوق» و مروج اندیشه و فرهنگ والای آل محمد ع می‌شوند!
پس حق همیشه حق بوده و هست و خواهد بود و این ما هستیم که باید اهل این حقّ گردیم، اما چجوری؟
با هماهنگ نمودن قلب خود با این انوار مقدس و نورانی علوم اهل بیت ع که مدام رزق دنیای قلب ما هستند. الحمد لله رب العالمین.
تا شیرینی حق رو نبینی «معرفة الامام بالنورانیة» نمیتونی تلخی مشکلات زندگی رو تحمل کنی.
… شتری که استحقاق حمل بار رو پیدا میکنه اسمش میشه «حِقّة» یعنی اهل یقینی که قلبش نور مربی خودشو می‌بینه، میتونه بگه من نور حق را دیدم و حالا میتونم احقاق حق کنم! احقاق حق میشه همون اقامه صلات! چه کسانی استحقاق تحمل آیات را دارند؟
کسانی میتونن بار آیت را بدوش بکشند که معرفت به نور مربی خود در دل شرایط داشته باشند
یعنی قبض و بسط قلبی خود را بفهمند، در اینصورت میشه امید داشت که این شتر اونقدر توانمند شده که بتونه بار رو حملش کنه!
پس حقّة نامی زیبا برای اهل نوری است که با قلب سلیمش، نور و ظلمت رو متوجه میشه، کانه امر و نهی ولی خدا رو متوجه میشه، کانه کلام الله رو متوجه میشه، لذا با عمل به این کلام نورانی، نشون میده استحقاق گرفتن انوار نورانی علمی آل محمد ع رو داره! پس بالاترین نعمت میشه همین استحقاق نور ولایت داشتن و اهل ولایت بودن.

حق، رابطه قلبی صحیح با صاحبان نور است که منجر به آرامش قلب می‌شود.
از آرامش و بسط قلبی خود متوجه صحت این رابطه می‌شویم.
باطل [تمنّا] رابطه غلط با غیر صاحبان نور است که منجر به ناآرامی قلب می‌شود.
از تاریکی قلبت باید متوجه این رابطه غلط بشی.
«فَالْحَقُّ مَا رَضِيتُمُوهُ وَ الْبَاطِلُ مَا سَخِطْتُمُوه»
لبخند به تقدیرات، میشه نور حق!
اخم به تقدیرات، میشه تاریکی حسد!
«فَإِنَّهُ الْفَارُوقُ بَيْنَ الْحَقِّ وَ الْبَاطِلِ»
صاحبان نور، مرز نور حقیقت و تاریکی بطلان حسادت رو در فتنه‌های پیش‌آمده مشخص میکنن.