امام عسکری علیه السلام:
قَالَ الْإِمَامُ (علیه السلام) … وَ هَؤُلَاءِ کَانُوا إِذَا أَنْتَجَتْ خُیُولُهُمُ الْإِنَاثَ، وَ نِسَاؤُهُمُ الذُّکُورَ،
وَ حَمَلَتْ نَخِیلُهُمْ وَ زَکَتْ زُرُوعُهُمْ، وَ رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ، وَ کَثُرَتِ الْأَلْبَانُ فِی ضُرُوعِ جُذُوعِهِمْ قَالُوا:
یُوشِکُ أَنْ یَکُونَ هَذَا بِبَرَکَهًِْ بَیْعَتِنَا لِعَلِیٍّ (علیه السلام)
إِنَّهُ مَبْخُوتٌ مُدَالٌ {فَبِذَلِکَ} یَنْبَغِی أَنْ نُعْطِیَهُ ظَاهِرَ الطَّاعَهًِْ لِنَعِیشَ فِی دَوْلَتِهِ.
وَ إِذا أَظْلَمَ عَلَیْهِمْ قامُوا أَیْ {وَ إِذَا} أَنْتَجَتْ خُیُولُهُمُ الذُّکُورَ، وَ نِسَاؤُهُمُ الْإِنَاثَ،
وَ لَمْ یَرْبَحُوا فِی تِجَارَتِهِمْ وَ لَا حَمَلَتْ نَخِیلُهُمْ، وَ لَا زَکَتْ زُرُوعُهُمْ، وَقَفُوا وَ قَالُوا:
هَذَا بِشُؤْمِ هَذِهِ الْبَیْعَهًِْ الَّتِی بَایَعْنَاهَا عَلِیّاً (علیه السلام)
وَ التَّصْدِیقِ الَّذِی صَدَّقْنَا مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله).
وَ هُوَ نَظِیرُ مَا قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ:
یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله)
إِنْ تُصِبْهُمْ حَسَنَةٌ یَقُولُوا هذِهِ مِنْ عِنْدِ اللهِ وَ إِنْ تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ یَقُولُوا هذِهِ مِنْ عِنْدِکَ.
قَالَ اللَّهُ تَعَالَی:
قُلْ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ اللهِ بِحُکْمِهِ النَّافِذِ وَ قَضَائِهِ
لَیْسَ ذَلِکَ لِشُؤْمِی وَ لَا لِیُمْنِی.
امام (علیه السلام) فرمود:
«آنان وقتی که اسب‌هایشان ماده به دنیا می‌آوردند و زنانشان پسر به دنیا می‌آوردند و باغ‌های نخلشان خوب بار می‌داد و کشت و زرعشان پربار بود و تجارتشان سوددار بود و شیر در پستان احشامشان زیاد بود می‌گفتند:
انگار که این از برکت بیعت ما با علی (علیه السلام) است درحالی‌که او خود ثروتمند است، به خاطر همین باید یک پولی به او بدهیم، تا بتوانیم بر اطاعت او ظاهرسازی کنیم تا بتوانیم در حکومت او زندگی کنیم
[از سر مجبوری و کراهت بودند]
تا آنکه کار برعکس شد و چون خاموش شود، از رفتن بازایستند.
یعنی [وقتی آنچه می‌خواستند نشد] و … اسبان آن‌ها پسر زاییدند و زنانشان دختر زاییدند و در تجارتشان سود نبردند و نخل‌هایشان بار نداد و کشت و زرعشان پربار نبود،
ایستادند و [به شکایت] گفتند،
این [بلاها] به خاطر شومی این بیعتی است که با علی (علیه السلام) کردیم و به خاطر شومی آن است که محمّد (صلی الله علیه و آله) را در نبوّتش تصدیق کردیم،
این برخورد اینان مانند آن موردی است که که خداوند فرمود:
«ای پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اگر به آن‌ها (منافقان) نیکی [و پیروزی] برسد،
می‌گویند: «این، از ناحیه‌ی خداست».
و اگر به آن‌ها بدی [و شکستی] برسد، می‌گویند: «این، از ناحیه‌ی توست».
و خداوند در جواب آنان فرمود:
بگو: «همه از ناحیه‌ی خداست».
یعنی [ای پیامبر (صلی الله علیه و آله) به آنان بگو]
همه‌ی این امور [مصائب یا فراخی‌ها] به خاطر حکمت حتمی و مقدّر خداوند است
و قضایی است که حتمی‌شده و هیچ ربطی به شومی من یا یمن و پربرکت‌بودن من ندارد».