«و زادَ و زادَ»
سمعتُ العربَ تقول للرّجل يُخبِرُ عن أمرٍ أو يَستفْهم خَبَرا، فإذا أخبرَ حَقّقَ الخَبَرَ و قال له:
و زادَ و زادَ؛
كأنه يقول: زاد الأَمْرُ على ما وَصَفْتَ و أخبرَت.
+ «قبض و بسط – ازدیاد نور علم و یقین»
اُفتاد الآن؟!
معلم، مطالب علمی رو برای دانش‌آموز جا می‌اندازد!
«و زاده بسطة فی العلم»

«و الناقةُ تتزيّد في سَيْرها: إذا تكلّفَتْ فوقَ قَدْرها.»
«و الإنسانُ‏ يتزيّد في حدِيثِه و كلامِه: إذا تَكلّف مجاوَزَة ما يَنبغِي»
دارم زیادی توضیح میدم تا معنی واژه «زید» رو خوب برای مستمع، جا بندازم، پس من دارم «اتزيّد».
خدای مهربان با زبان نور و ظلمت، با قلب بنده خودش صحبت میکنه
و منظور خودشو  بهش میفهمون و خوب شیرفهمش میکنه!
فرایند نور الولایة، فرایند خوب فهماندن است «زاد»!
به همین دلیل، خدای ما، با نور ولایت، با همۀ ما اتمام حجت میکنه!
«تفهیم اتّهام»
«وَ يَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ»
این توضیح اضافی و زیادی موجب رشد و نمو عقل میشه «الزِّيادة: النُّمُوّ».
اینجوری قیمت قلبت هم میره بالا «تَزايَدَ السِّعْرُ».
+ «اصحاب رقیم!»
میشی یک الماس درشت باارزش که نورش چشمها رو خیره میکنه!
حالا قلبتو به «مُزايَدَة» میگذارن!
خریداران یوسف ع صف می‌کشند اما کسی را توان خرید این درّة یتیمة نیست!
اما خدای مهربان، این گوهر درخشان را بطور رایگان در اختیار عده‌ای خاص قرار می‌دهد!
+ «مزیّت و فضیلت»
+ «نفع»:
«النِّفْعَة‏: پوست دباغى شده كه در طرفین مزادة قرار گيرد.»
«المَزَادَة : پوست يا مشك كه در آن آب نهند.»
+ «و زاده بسطة فی العلم و الجسم» پس «زید» از مزادة گرفته شده، اشاره به صاحبان نور که سقای کربلا هستند «مشکاة»، و با مشک پر آب علومشان، تشنگان اهل نور یقین را سیراب می‌نماید.
الفضل بطور مطلق
وَ يَزيدُهُمْ‏ مِنْ فَضْلِهِ
وَ يَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ‏ الشَّفَاعَةَ لِمَنْ وَجَبَتْ لَهُ النَّارُ مِمَّنْ أَحْسَنَ إِلَيْهِمْ فِي الدُّنْيَا!
«الزِّيَادَةُ: أن ينضمّ إلى ما عليه الشي‏ء في نفسه شي‏ء آخر،
نمو و افزايش يعنى افزودن و ضميمه كردن چيزى به چيز ديگرى در همان حالى كه هست.»

يا عِبادِ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّكُمْ‏ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنى‏ وَ زِيادَةٌ
وَ الْحُسْنَى هِيَ الْجَنَّةُ وَ الزِّيَادَةُ هِيَ الدُّنْيَا
يا عِبادِ الَّذِينَ آمَنُوا :
اتَّقُوا رَبَّكُمْ‏
لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا:
(1) الْحُسْنى‏  
وَ  (2) زِيادَةٌ
صاحبان نور همان «زِيادَةٌ» هستند!
کسی که به نور ولایت عمل کنه، عوضهای بهشتی و اخروی «الْحُسْنى»، در دنیا و آخرت گیرش میاد!
ربنا آتنا فی الدنیا حسنة و فی الاخرة حسنة و قنا عذاب النار
نور الولایة، سرریز داره!
زیادی میاد و در دنیا هم از این نعمت بهشتی، بهره‌مند میشویم!
نکته قشنگش اینجاست:
باید در دنیا از این نعمت نورانی بهره‌مند بشی و بهش عمل کنی، تا درون قلبت، یعنی اون دنیای دیگه، یعنی آخرتت، یعنی قبرت، هم از ثمرات عمل به این نور بهره‌مند بشی، ان شاء الله تعالی!
فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی!
خلاصه برای اینکه بفهمیم اون دنیا اهل بهشتیم یا نه (منا اهل البیت ع هستیم یا نه) باید ببینیم در این دنیا، از این سرریز نور بهشتی چیزی گیرمون اومده یا نه!
+ «آیاتی و رسلی»
اگه در دنیا عاشق آیات بودی، بدان از سرریز نعمت بهشت اخروی خودت داری بهره‌مند میشی.
«الزِّيَادَةُ هِيَ الدُّنْيَا» یعنی اینقدر آرامش حاصل از عمل به نور ولایت بزرگه و زیاده که زیادیش رو بصورت سرریز در دنیا میریزن تو قلبت!
پس وقتی قلبت با عمل به نور ولایت در دل شرایط ناآرامی آیات روشن میشه بدان عمل صالحی انجام دادی که آثارش، آخرتتو روشن کرده و این نور زیاد اومده رو، حالا تو با روشنی قلبت، زیادی اونو احساس میکنی و خیالت از بابت اون دنیا، و قبرت راحت میشه و اینها آثار زیادی نور علم آل محمد ع در دنیا برای عاملین به علوم ربانی است!
علم آل محمد ع اینقدر زیاده که میبینی از قلبت فوران میکنه!
و اون جایی از دنیا که آب زمزم شفا بخش قلوب بیمار و چرکین ما نیاز دارن در اون شستشو داده بشن و علم آل محمد ع از اونجا زیادیش زده بیرون، اون قلب و زبان و کلام صاحبان نور است!
«و زاده بسطة فی العلم» اشاره به زیادی علم آل محمد ع داره که از وجود صاحبان نور، در دنیا، زده بیرون!
«الزِّيَادَةُ هِيَ الدُّنْيَا».
در واقع واژه «زید» معنای «فضل» دارد و در حقیقت صاحبان نور فضل آل محمد ع هستند در دنیا برای طالبین علوم نورانی!
«وَ لَدَيْنا مَزِيدٌ»
و ما باید اقرار به همین فضل آل محمد ع، یعنی اقرار به حقانیت معالم ربانی صاحبان نور نماییم.
+ «شرع»
آموزش راه دسترسی به آرامش در دل آیات، بدون اینکه خواهان تغییر و تبدیل شرایط باشیم، فرایند نور الولایة است.
و لذا بزرگترین هنر و کار این است که در عین حالیکه هیچ تغییری در شرایط بیرونی زندگی کسی ایجاد نکنی به او بیاموزی چگونه می تواند به آرامش قلبی برسد و نکته مهم و زیبا در اینجا همین شرط بدون تغییر شرایط زندگی (محیط) است چون غالبا در تمام دیدگاهها می خواهند با ایجاد شرایط زندگی بهتر (تغییر محیط)، آرامش را بر قلبها حاکم نمایند و این اشتباه بزرگ هرگز شدنی نیست.

همه با سیر کردن شکم میخوان آروم شن!
با انتقالی از محل کارشون به جای بهتر!
با طلاق دادن زنشون!
با خرید لباس و خونه بهتر و ماشین مدل بالا!
و … هزاران مثال دیگر،
با کشف نفت و برق و انرژی های مختلف برای زندگی راحت تر و بهتر!
اما می بینیم همه و همه چون توام با حفظ عیب حسد قلوب است، روز به روز جنگ و خونریزی و ناامنی و ناآرامی علیرغم تغییر شرایط محیطی به سمت بهتر شدن، بدتر می‌شود!

و انسانها به تلاش خود و بدون آموختن شیوه دسترسی به آرامش از طریق نور ولایت هرچه تلاش کنند و داروی ضد سرطان و ایدز و … کشف نمایند، این اکتشافات و اختراعات از آنها کشف سوء اصلی بنام حسد قلب، که منبع ناآرامی دنیاست نخواهد نمود و فقط کشف سوء در واژه «جواب» مستتر است!
«امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء؟!»
یک بار وقتی میپرسن دو دو تا چند تا میشه، بگی چهارتا، دیگه این آیت برای تو عرضه نخواهد شد!