امام حسن عسکری علیه السلام:
[تفسير الإمام عليه السلام ]: 
إِنَّ اَللَّهَ أَوْحَى إِلَى اَلنَّبِيِّ يَا مُحَمَّدُ 
إِنَّ اَلْعَلِيَّ اَلْأَعْلَى يَقْرَأُ عَلَيْكَ اَلسَّلاَمَ وَ يَقُولُ لَكَ
إِنَّ أَبَا جَهْلٍ وَ اَلْمَلَأَ مِنْ قُرَيْشٍ قَدْ دَبَّرُوا يُرِيدُونَ قَتْلَكَ
وَ أَمَرَكَ أَنْ تُبِيتَ عَلِيّاً فِي مَوْضِعِكَ
وَ قَالَ لَكَ
إِنَّ مَنْزِلَتَهُ مَنْزِلَةُ إِسْمَاعِيلَ اَلذَّبِيحِ مِنْ إِبْرَاهِيمَ اَلْخَلِيلِ 
يَجْعَلُ نَفْسَهُ لِنَفْسِكَ فِدَاءً وَ رُوحَهُ لِرُوحِكَ وِقَاءً
وَ أَمَرَكَ أَنْ تَسْتَصْحِبَ أَبَا بَكْرٍ 
فَإِنَّهُ إِنْ آنَسَكَ وَ سَاعَدَكَ وَ وَازَرَكَ وَ ثَبَتَ عَلَى مَا يُعَاهِدُكَ وَ يُعَاقِدُكَ
كَانَ فِي اَلْجَنَّةِ مِنْ رُفَقَائِكَ وَ فِي غُرُفَاتِهَا مِنْ خُلَصَائِكَ
فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لِعَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ 
أَ رَضِيتَ أَنْ أُطْلَبَ فَلاَ أُوْجَدَ وَ تُوجَدَ
فَلَعَلَّهُ أَنْ يُبَادِرَ إِلَيْكَ اَلْجُهَّالُ فَيَقْتُلُوكَ
قَالَ بَلَى يَا رَسُولَ اَللَّهِ 
رَضِيتُ أَنْ يَكُونَ رُوحِي لِرُوحِكَ وِقَاءً وَ نَفْسِي لِنَفْسِكَ فِدَاءً 
بَلْ رَضِيتُ أَنْ يَكُونَ رُوحِي وَ نَفْسِي فِدَاءً لِأَخٍ لَكَ
أَوْ قَرِيبٍ أَوْ لِبَعْضِ اَلْحَيَوَانَاتِ تَمْتَهِنُهَا
وَ هَلْ أُحِبُّ اَلْحَيَاةَ إِلاَّ لِخِدْمَتِكَ
وَ اَلتَّصَرُّفِ بَيْنَ أَمْرِكَ وَ نَهْيِكَ
وَ لِمَحَبَّةِ أَوْلِيَائِكَ وَ نُصْرَةِ أَصْفِيَائِكَ وَ مُجَاهَدَةِ أَعْدَائِكَ
لَوْ لاَ ذَلِكَ لَمَا أَحْبَبْتُ أَنْ أَعِيشَ فِي هَذِهِ اَلدُّنْيَا سَاعَةً وَاحِدَةً
فَأَقْبَلَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ عَلَى عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ لَهُ يَا أَبَا اَلْحَسَنِ 
قَدْ قَرَأَ عَلَيَّ كَلاَمَكَ هَذَا اَلْمُوَكَّلُونَ بِاللَّوْحِ اَلْمَحْفُوظِ
وَ قَرَءُوا عَلَيَّ مَا أَعَدَّ اَللَّهُ لَكَ مِنْ ثَوَابِهِ فِي دَارِ اَلْقَرَارِ
مَا لَمْ يَسْمَعْ بِمِثْلِهِ اَلسَّامِعُونَ
وَ لاَ رَأَى مِثْلَهُ اَلرَّاءُونَ
وَ لاَ خَطَرَ مِثْلَهُ بِبَالِ اَلْمُتَفَكِّرِينَ

ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لِأَبِي بَكْرٍ 
أَ رَضِيتَ أَنْ تَكُونَ مَعِي يَا أَبَا بَكْرٍ 
تُطْلَبُ كَمَا أُطْلَبُ وَ تُعْرَفُ بِأَنَّكَ أَنْتَ اَلَّذِي تَحْمِلُنِي عَلَى مَا أَدَّعِيهِ
فَتَحْمِلُ عَنِّي أَنْوَاعَ اَلْعَذَابِ
قَالَ أَبُو بَكْرٍ 
يَا رَسُولَ اَللَّهِ أَمَّا أَنَا لَوْ عِشْتُ عُمُرَ اَلدُّنْيَا أُعَذَّبُ فِي جَمِيعِهَا أَشَدَّ عَذَابٍ
لاَ يَنْزِلُ عَلَيَّ مَوْتٌ مُرِيحٌ وَ لاَ مَنْهَجٌ مُتِيحٌ
وَ كَانَ ذَلِكَ فِي مَحَبَّتِكَ لَكَانَ ذَلِكَ أَحَبَّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَتَنَعَّمَ فِيهَا
وَ أَنَا مَالِكٌ لِجَمِيعِ مَمَالِكِ مُلُوكِهَا فِي مُخَالَفَتِكَ
وَ هَلْ أَنَا وَ مَالِي وَ وُلْدِي إِلاَّ فِدَاؤُكَ
فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ 
لاَ جَرَمَ إِنِ اِطَّلَعَ اَللَّهُ عَلَى قَلْبِكَ وَ وَجَدَ مَا فِيهِ مُوَافِقاً لِمَا جَرَى عَلَى لِسَانِكَ
جَعَلَكَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ اَلسَّمْعِ وَ اَلْبَصَرِ وَ اَلرَّأْسِ مِنَ اَلْجَسَدِ وَ مَنْزِلَةِ اَلرُّوحِ مِنَ اَلْبَدَنِ 
كَعَلِيٍّ اَلَّذِي هُوَ مِنِّي كَذَلِكَ وَ عَلَى فَوْقِ ذَلِكَ لِزِيَادَةِ فَضَائِلِهِ وَ شَرَفِ خِصَالِهِ
يَا أَبَا بَكْرٍ 
إِنَّ مَنْ عَاهَدَ ثُمَّ لَمْ يَنْكُثْ وَ لَمْ يُغَيِّرْ وَ لَمْ يُبَدِّلْ
وَ لَمْ يَحْسُدْ مَنْ قَدْ أَبَانَهُ اَللَّهُ بِالتَّفْضِيلِ
فَهُوَ مَعَنَا فِي اَلرَّفِيقِ اَلْأَعْلَى
وَ إِذَا أَنْتَ مَضَيْتَ عَلَى طَرِيقَةٍ يُحِبُّهَا مِنْكَ رَبُّكَ
وَ لَمْ تَتْبَعْهَا بِمَا يُسْخِطُ وَ وَافَيْتَهُ بِهَا إِذَا بَعَثَكَ بَيْنَ يَدَيْهِ
كُنْتَ لِوَلاَيَةِ اَللَّهِ مُسْتَحِقّاً وَ لِمُرَافَقَتِنَا فِي تِلْكَ اَلْجِنَانِ مُسْتَوْجِباً
اُنْظُرْ أَبَا بَكْرٍ 
فَنَظَرَ فِي آفَاقِ اَلسَّمَاءِ فَرَأَى أَمْلاَكاً مِنْ نَارٍ عَلَى أَفْرَاسٍ مِنْ نَارٍ بِأَيْدِيهِمْ رِمَاحٌ مِنْ نَارٍ وَ كُلٌّ يُنَادِي يَا مُحَمَّدُ مُرْنَا بِأَمْرِكَ فِي مُخَالِفِيكَ نُطَحْطِحْهُمْ
ثُمَّ قَالَ تَسَمَّعْ عَلَى اَلْأَرْضِ
فَتَسَمَّعَ فَإِذَا هِيَ تُنَادِي يَا مُحَمَّدُ مُرْنِي بِأَمْرِكَ فِي أَعْدَائِكَ أَمْتَثِلْ أَمْرَكَ
ثُمَّ قَالَ تَسَمَّعْ عَلَى اَلْجِبَالِ
فَسَمِعَهَا تُنَادِي يَا مُحَمَّدُ مُرْنَا بِأَمْرِكَ فِي أَعْدَائِكَ نُهْلِكْهُمْ
ثُمَّ قَالَ تَسَمَّعْ عَلَى اَلْبِحَارِ
فَأُحْضِرَتِ اَلْبِحَارُ بِحَضْرَتِهِ وَ صَاحَتِ أَمْوَاجُهَا يَا مُحَمَّدُ مُرْنَا بِأَمْرِكَ فِي أَعْدَائِكَ نَمْتَثِلْهُ
ثُمَّ سَمِعَ اَلسَّمَاءَ وَ اَلْأَرْضَ وَ اَلْجِبَالَ وَ اَلْبِحَارَ كُلٌّ يَقُولُ
يَا مُحَمَّدُ مَا أَمَرَكَ رَبُّكَ بِدُخُولِ اَلْغَارِ لِعَجْزِكَ عَنِ اَلْكُفَّارِ
وَ لَكِنِ اِمْتِحَاناً وَ اِبْتِلاَءً
لِيُخَلِّصَ اَلْخَبِيثَ مِنَ اَلطَّيِّبِ مِنْ عِبَادِهِ وَ إِمَائِهِ بِأَنَاتِكَ وَ صَبْرِكَ وَ حِلْمِكَ عَنْهُمْ
يَا مُحَمَّدُ 
مَنْ وَفَى بِعَهْدِكَ فَهُوَ مِنْ رُفَقَائِكَ فِي اَلْجِنَانِ 
وَ مَنْ نَكَثَ فَإِنَّمٰا يَنْكُثُ عَلىٰ نَفْسِهِ 
وَ هُوَ مِنْ قُرَنَاءِ إِبْلِيسَ اَللَّعِينِ فِي طَبَقَاتِ اَلنِّيرَانِ 
ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لِعَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا عَلِيُّ 
أَنْتَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ اَلسَّمْعِ وَ اَلْبَصَرِ وَ اَلرَّأْسِ مِنَ اَلْجَسَدِ وَ اَلرُّوحِ مِنَ اَلْبَدَنِ
حُبِّبْتَ إِلَيَّ كَالْمَاءِ اَلْبَارِدِ إِلَى ذِي اَلْغُلَّةِ اَلصَّادِي
ثُمَّ قَالَ لَهُ يَا أَبَا حَسَنٍ تَغَشَّ بِبُرْدَتِي
فَإِذَا أَتَاكَ اَلْكَافِرُونَ يُخَاطِبُونَكَ فَإِنَّ اَللَّهَ يَقْرِنُ بِكَ تَوْفِيقَهُ وَ بِهِ تُجِيبُهُمْ
فَلَمَّا جَاءَ أَبُو جَهْلٍ وَ اَلْقَوْمُ شَاهِرُونَ سُيُوفَهُمْ
قَالَ لَهُمْ أَبُو جَهْلٍ لاَ تَقَعُوا بِهِ وَ هُوَ نَائِمٌ لاَ يَشْعُرُ
وَ لَكِنِ اِرْمُوهُ بِالْأَحْجَارِ لِيَتَنَبَّهَ بِهَا ثُمَّ اُقْتُلُوهُ
فَرَمَوْهُ بِأَحْجَارٍ ثِقَالٍ صَائِبَةٍ فَكَشَفَ عَنْ رَأْسِهِ وَ قَالَ مَا ذَا شَأْنُكُمْ فَعَرَفُوهُ فَإِذَا هُوَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ 
فَقَالَ أَبُو جَهْلٍ أَ مَا تَرَوْنَ مُحَمَّداً كَيْفَ أَبَاتَ هَذَا وَ نَجَا بِنَفْسِهِ لِتَشْتَغِلُوا بِهِ وَ يَنْجُو مُحَمَّدٌ لاَ تَشْتَغِلُوا بِعَلِيٍّ اَلْمَخْدُوعِ لِيَنْجُوَ بِهَلاَكِهِ مُحَمَّدٌ وَ إِلاَّ فَمَا مَنَعَهُ أَنْ يَبِيتَ فِي مَوْضِعِهِ إِنْ كَانَ رَبُّهُ يَمْنَعُ عَنْهُ كَمَا يَزْعُمُ
فَقَالَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَ لِي تَقُولُ هَذَا يَا بَا جَهْلٍ بَلِ اَللَّهُ قَدْ أَعْطَانِي مِنَ اَلْعَقْلِ مَا لَوْ قُسِمَ عَلَى جَمِيعِ حمقاء [حَمْقَى] اَلدُّنْيَا وَ مَجَانِينِهَا لَصَارُوا بِهِ عُقَلاَءَ
وَ مِنَ اَلْقُوَّةِ مَا لَوْ قُسِمَ عَلَى جَمِيعِ ضُعَفَاءِ اَلدُّنْيَا لَصَارُوا بِهِ أَقْوِيَاءَ
وَ مِنَ اَلشَّجَاعَةِ مَا لَوْ قُسِمَ عَلَى جَمِيعِ جُبَنَاءِ اَلدُّنْيَا لَصَارُوا بِهِ شُجْعَاناً
وَ مِنَ اَلْحِلْمِ مَا لَوْ قُسِمَ عَلَى جَمِيعِ سُفَهَاءِ اَلدُّنْيَا لَصَارُوا بِهِ حُلَمَاءَ
وَ لَوْ لاَ أَنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَمَرَنِي أَنْ لاَ أُحْدِثَ حَدَثاً حَتَّى أَلْقَاهُ لَكَانَ لِي وَ لَكُمْ شَأْنٌ وَ لَأَقْتُلَنَّكُمْ قَتْلاً
وَيْلَكَ يَا أَبَا جَهْلٍ إِنَّ مُحَمَّداً قَدِ اِسْتَأْذَنَهُ فِي طَرِيقِهِ اَلسَّمَاءُ وَ اَلْأَرْضُ وَ اَلْجِبَالُ وَ اَلْبِحَارُ فِي إِهْلاَكِكُمْ
فَأَبَى إِلاَّ أَنْ يَرْفُقَ بِكُمْ وَ يُدَارِيَكُمْ لِيُؤْمِنَ مَنْ فِي عِلْمِ اَللَّهِ أَنَّهُ لَيُؤْمِنُ مِنْكُمْ وَ يَخْرُجَ مُؤْمِنُونَ مِنْ أَصْلاَبِ وَ أَرْحَامِ كَافِرِينَ وَ كَافِرَاتٍ أَحَبَّ اَللَّهُ أَنْ لاَ يَقْطَعَهُمْ عَنْ كَرَامَتِهِ بِاصْطِلاَمِهِمْ وَ لَوْ لاَ ذَلِكَ لَأَهْلَكَكُمْ رَبُّكُمْ إِنَّ اَللَّهَ هُوَ اَلْغَنِيُّ وَ أَنْتُمُ اَلْفُقَرَاءُ لاَ يَدْعُوكُمْ إِلَى طَاعَتِهِ وَ أَنْتُمْ مُضْطَرُّونَ بَلْ مَكَّنَكُمْ بِمَا كَلَّفَكُمْ وَ قَطَعَ مَعَاذِيرَكُمْ
فَغَضِبَ أَبُو اَلْبَخْتَرِيِّ بْنُ هِشَامٍ أَخُو أَبِي جَهْلٍ فَقَصَدَهُ بِسَيْفِهِ فَرَأَى اَلْجِبَالَ قَدْ أَقْبَلَتْ لِتَقَعَ عَلَيْهِ وَ اَلْأَرْضَ قَدِ اِنْشَقَّتْ لِتَخْسِفَ بِهِ وَ أَمْوَاجَ اَلْبِحَارِ نَحْوَهُ مُقْبِلَةً لِتُغْرِقَهُ فِي اَلْبَحْرِ وَ رَأَى اَلسَّمَاءَ اِنْحَطَّتْ لِتَقَعَ عَلَيْهِ فَسَقَطَ سَيْفُهُ وَ خَرَّ مَغْشِيّاً عَلَيْهِ وَ اُحْتُمِلَ وَ يَقُولُ أَبُو جَهْلٍ دِيرَ بِهِ لِصَفْرَاءَ هَاجَتْ بِهِ يُرِيدُ أَنْ يُلَبِّسَ عَلَى مَنْ مَعَهُ أَمْرَهُ
فَلَمَّا اِلْتَقَى رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مَعَ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ يَا عَلِيُّ إِنَّ اَللَّهَ رَفَعَ صَوْتَكَ فِي مُخَاطَبَتِكَ أَبَا جَهْلٍ إِلَى اَلْعُلْوِ وَ بَلَغَهُ إِلَى اَلْجِنَانِ فَقَالَ مَنْ فِيهَا مِنَ اَلْخُزَّانِ وَ اَلْحُورِ اَلْحِسَانِ مَنْ هَذَا اَلْمُتَعَصِّبُ لِمُحَمَّدٍ إِذْ قَدْ كَذَّبُوهُ وَ هَجَرُوهُ
قِيلَ لَهُمْ هَذَا اَلنَّائِبُ عَنْهُ وَ اَلْبَائِتُ عَلَى فِرَاشِهِ 
يَجْعَلُ نَفْسَهُ لِنَفْسِهِ وِقَاءً
وَ رُوحَهُ لِرُوحِهِ فِدَاءً 
فَقَالَ اَلْخُزَّانُ وَ اَلْحُورُ اَلْحِسَانُ يَا رَبَّنَا فَاجْعَلْنَا خُزَّانَهُ
وَ قَالَتِ اَلْحُورُ اَلْحِسَانُ فَاجْعَلْنَا نِسَاءَهُ
فَقَالَ اَللَّهُ تَعَالَى فَأَنْتُمْ لَهُ وَ لِمَنِ اِخْتَارَهُ وَ هُوَ مِنْ أَوْلِيَائِهِ وَ مُحِبِّيهِ يَقْسِمُكُمْ عَلَيْهِمْ بِأَمْرِ اَللَّهِ عَلَى مَنْ هُوَ أَعْلَمُ بِهِ مِنَ اَلصَّلاَحِ
أَ رَضِيتُمْ؟
قَالُوا بَلَى رَبَّنَا وَ سَيِّدَنَا.
…

امام حسن عسکری (علیه‌السلام):

[تفسیر امام (علیه‌السلام)]

همانا خداوند به پیامبر وحی کرد:
«ای محمد، علی اعلای بزرگ به تو سلام می‌رساند و می‌گوید: ابوجَهل و سران قریش نقشه‌ای کشیده‌اند و می‌خواهند تو را به قتل برسانند.
خداوند به تو امر کرده است که علی را در جای خود بخوابانی.»

و به تو گفت: «همانا جایگاه او (علی)، جایگاه اسماعیل ذبیح در نزد ابراهیم خلیل است، که جان خود را فدای جان تو و روحش را سپر روح تو می‌کند.»

و به تو امر کرده است که ابوبکر را با خود همراه کنی.
«پس اگر با تو انس گرفت، یاری‌ات کرد، پشت و پناهت بود، و بر پیمان و عهد خود ثابت‌قدم ماند، در بهشت از هم‌نشینان تو و در غرفه‌های آن از نزدیکان و خالصان تو خواهد بود.»

پیامبر (ص) به علی (ع) فرمود:
«آیا راضی هستی که من تحت تعقیب باشم و پیدا نشوم، اما تو پیدا شوی؟
شاید جاهلان به تو هجوم بیاورند و تو را به قتل برسانند.»

علی (ع) فرمود:
«بله، ای رسول خدا، راضی هستم که روحم سپر روح شما و جانم فدای جان شما باشد. بلکه راضی هستم که روح و جانم فدای برادر، یا خویشاوند، یا حتی برخی از حیواناتی شود که شما به آن‌ها نیاز دارید. آیا من زندگی را جز برای خدمت به شما و اطاعت از اوامر و نواهی‌تان، و برای محبت به دوستانتان، یاری برگزیدگانتان، و جهاد با دشمنانتان دوست دارم؟ اگر چنین نبود، دوست نداشتم حتی یک ساعت در این دنیا زندگی کنم.»

سپس پیامبر (ص) رو به علی (ع) کردند و فرمودند:
«ای اباالحسن، فرشتگان موکل بر لوح محفوظ، این سخنان تو را بر من خواندند و آنچه را خداوند برایت در سرای جاودان (بهشت) آماده کرده است، بر من تلاوت کردند؛ پاداشی که هیچ شنونده‌ای مانند آن را نشنیده، هیچ بیننده‌ای مانند آن را ندیده و به فکر هیچ متفکری خطور نکرده است.»

سپس رسول خدا (ص) به ابوبکر فرمودند:
👈«آیا راضی هستی ای ابوبکر که با من باشی، و همان‌گونه که من تحت تعقیب قرار می‌گیرم، تو نیز تحت تعقیب باشی، و شناخته شوی به اینکه تو هستی که مرا بر آنچه ادعا می‌کنم، یاری می‌کنی و به همین دلیل انواع عذاب‌ها را از جانب من تحمل کنی؟»👉

ابوبکر گفت:
«ای رسول خدا، اگر من تمام عمر دنیا را زندگی کنم و در تمام آن به شدیدترین عذاب‌ها گرفتار شوم، به گونه‌ای که نه مرگی آسوده‌بخش و نه راه نجاتی برایم باشد، و این در راه محبت شما باشد، برایم محبوب‌تر است تا در دنیا غرق در نعمت‌ها باشم و در عین حال مالک تمام حکومت‌های پادشاهان آن، اما مخالف شما باشم. آیا من و مالم و فرزندانم جز فدای شما هستیم؟»

رسول خدا (ص) فرمودند:
«بی‌شک اگر خداوند بر قلبت آگاه شود و آنچه را در آن است موافق با آنچه بر زبانت جاری شده بیابد، تو را از من به منزله گوش و چشم و سر از بدن و به منزله روح از جسم قرار خواهد داد؛ همانند علی که او نیز از من چنین است و به دلیل فضائل و ویژگی‌های شریفش، بالاتر از آن است.

👈ای ابوبکر! هر کس که پیمان ببندد، سپس آن را نشکند و تغییر و تبدیل ندهد و به کسی که خداوند او را برتری داده حسادت نورزد، او با ما در «رفیق اعلی» خواهد بود.
و اگر تو بر روشی که پروردگارت دوست می‌دارد، ادامه دهی و آن را با چیزی که او را خشمگین کند (اشتباه مرگبار) دنبال نکنی، و هنگامی که تو را برانگیخت، با همین حال به نزد او وارد شوی، سزاوار ولایت خدا و هم‌نشینی با ما در آن بهشت‌ها خواهی بود.»

سپس فرمودند:
«ای ابوبکر، نگاه کن.» ابوبکر به کرانه‌های آسمان نگاه کرد و فرشتگانی از آتش را بر اسب‌هایی از آتش دید که در دست‌هایشان نیزه‌هایی از آتش بود و هر کدام فریاد می‌زدند:
«ای محمد! به ما دستور بده تا با مخالفانت بجنگیم و آن‌ها را نابود کنیم.»

سپس فرمودند:
«به زمین گوش کن.» او گوش داد و ناگهان زمین فریاد زد:
«ای محمد! به من دستور بده تا در مورد دشمنانت، از فرمان تو اطاعت کنم.»

سپس فرمودند:
«به کوه‌ها گوش کن.» او شنید که کوه‌ها فریاد می‌زنند:
«ای محمد! به ما دستور بده تا دشمنانت را نابود کنیم.»

سپس فرمودند:
«به دریاها گوش کن.» دریاها در حضور او حاضر شدند و امواجشان فریاد زدند:
«ای محمد! به ما دستور بده تا در مورد دشمنانت از تو اطاعت کنیم.»

سپس آسمان و زمین و کوه‌ها و دریاها را شنید که همه می‌گفتند:
«ای محمد! پروردگارت به دلیل ناتوانی‌ات از کفار، به تو دستور نداده است که وارد غار شوی، 👈بلکه این امتحانی است تا از میان بندگان و کنیزانش، ناپاک را از پاک جدا کند؛ با بردباری، صبر و حلم تو نسبت به آنان.

ای محمد! هر کس به عهد خود وفادار بماند، او در بهشت‌ها از همراهان تو خواهد بود؛ و هر کس که پیمان بشکند، همانا به زیان خود پیمان شکسته و او از همنشینان ابلیس لعین در درجات آتش خواهد بود.»

سپس رسول خدا (ص) به علی (ع) فرمودند:
«ای علی! تو برای من به منزله گوش و چشم و سر از بدن و به منزله روح از جسم هستی.
تو برای من مانند آب سرد برای تشنه عطشان، محبوب هستی.»

سپس به او فرمودند:
«ای اباالحسن! خود را با عبای من بپوشان. اگر کافران آمدند و با تو صحبت کردند، همانا خداوند توفیق خود را به تو می‌بخشد و با آن به آن‌ها پاسخ خواهی داد.»

هنگامی که ابوجَهل و گروهش با شمشیرهای برهنه آمدند، ابوجَهل به آن‌ها گفت: «به او که خواب و بی‌خبر است، حمله نکنید. بلکه او را با سنگ‌های سنگین بزنید تا از خواب بیدار شود و سپس او را بکشید.»

آن‌ها سنگ‌های سنگین و دقیقی پرتاب کردند. علی (ع) سر خود را بالا برد و فرمود: «چه می‌خواهید؟» آن‌ها او را شناختند و دیدند که او علی (ع) است.

ابوجَهل گفت:
«نمی‌بینید محمد چگونه این (علی) را خوابانده و خود فرار کرده تا شما به او مشغول شوید و محمد نجات یابد؟ به علی که فریب خورده است، مشغول نشوید تا محمد با هلاکت او نجات یابد. اگر پروردگارش آن‌گونه که ادعا می‌کند، او را حفظ می‌کند، پس چه چیزی مانعش شد که در جای خود بخوابد؟»

علی (ع) فرمود:
«ای ابوجَهل! این حرف‌ها را به من می‌گویی؟ بلکه خداوند به من عقلی عطا کرده است که اگر بر تمام احمق‌ها و دیوانگان دنیا تقسیم شود، همه عاقل می‌شوند. و قدرتی به من داده که اگر بر تمام ضعیفان دنیا تقسیم شود، همه قوی می‌شوند. و شجاعتی به من بخشیده که اگر بر تمام ترسوهای دنیا تقسیم شود، همه شجاع می‌شوند. و حلمی به من عطا کرده که اگر بر تمام سفیهان دنیا تقسیم شود، همه بردبار می‌شوند. و اگر رسول خدا (ص) به من دستور نداده بود که تا او را ملاقات نکرده‌ام، کاری انجام ندهم، میان من و شما وضعیتی دیگر بود و حتماً شما را می‌کشتم.

وای بر تو ای ابوجَهل! همانا آسمان، زمین، کوه‌ها و دریاها از محمد (ص) اجازه خواستند تا شما را نابود کنند، اما او نپذیرفت، مگر به این دلیل که با شما مدارا کند و با شما به نرمی رفتار کند تا هر کس در علم خداوند مقدر شده که ایمان آورد، ایمان بیاورد و مؤمنان از نسل کافران و کافرات خارج شوند؛ خداوند دوست داشت که آن‌ها را به خاطر نابودی پدرانشان، از کرامت خود محروم نکند.
اگر چنین نبود، پروردگارتان شما را هلاک می‌کرد. همانا خداوند بی‌نیاز است و شما نیازمندید. او شما را به زور به اطاعت خود فرا نمی‌خواند، بلکه شما را در آنچه به شما تکلیف کرده است، توانمند ساخته و عذرهایتان را قطع کرده است.»

ابوالبختری بن هشام، برادر ابوجَهل، خشمگین شد و با شمشیر به سمت علی (ع) حمله کرد.
ناگهان دید که کوه‌ها پیش می‌آیند تا بر سر او فرو ریزند و زمین دهان باز کرده تا او را فرو ببرد و امواج دریاها به سوی او می‌آیند تا او را در دریا غرق کنند و آسمان به پایین آمده تا بر او سقوط کند. شمشیرش از دستش افتاد و بیهوش بر زمین افتاد. او را برداشتند در حالی که ابوجَهل می‌گفت: «او را به دلیل غلبه صفرا برده‌اند.» ابوجَهل می‌خواست امر را بر همراهانش مشتبه کند.

هنگامی که رسول خدا (ص) با علی (ع) دیدار کردند، فرمودند:
«ای علی! همانا خداوند صدای تو را در گفت‌وگو با ابوجَهل تا آسمان‌ها بالا برد و آن را به بهشت رساند. پس خادمان و حوریان زیباروی در بهشت گفتند:
«این چه کسی است که این‌گونه با تعصب از محمد حمایت می‌کند، در حالی که مردم او را تکذیب کرده و رها کرده‌اند؟»

به آن‌ها گفته شد: «این جانشین اوست و کسی است که بر بستر او خوابید، جانش را سپر جان او و روحش را فدای روح او کرده است.»

خادمان و حوریان گفتند: «پروردگارا! ما را از خادمان او قرار بده.»
و حوریان زیبارو گفتند: «و ما را همسران او قرار بده.»

پس خداوند فرمود:
«شما از آنِ او و کسانی هستید که او برمی‌گزیند و از دوستان و محبان او هستند. او شما را بر اساس امر خداوند بر کسانی که صلاح آن‌ها را بهتر می‌داند، تقسیم می‌کند. آیا راضی هستید؟»

آن‌ها گفتند: «بله، پروردگارا و سرور ما.»